Merhaba arkadaşlar 3gundur bu foruma denk geldim evlat edinme ile ilgili arastirma yaparken her bos vakitte acip okuyorum kendimi tutamiyorum sevinçlerinize hüzün lerinize hüngür hüngür agliyorum
Ben 18 yildirdir bir evladim olsun diye ugrastim para goz dr larin elinde perisan oldum ilk esimle 11 yil evli kaldim onunda umarsizligiyla yillar boşu boşuna gecti gitti 2. Evliligimi yaptim üçbuçuk yıllık evliyim gerekli tum arastirmalari yaptirdik enson dış gebelik oldu toplamda 8 dusuk bir dış gebelik soz konusu artik enson tüp bebek dediler oncesinde bir ameliyat olmam gerekiyor onu bekliyorum maddi ve manevi olarak sadece 2 deneme yapicam olursa olur olmazsa evliligim 5. Yila girdiginde bende sizler gibi evlat edinicem canima can katicam cok sey var yuregimden gecen ama yazamiyorum
Rabbim hepimizin gonlune gore versin ..
Koca yurekli insanlarsiniz iyiki varsiniz ..
Merhaba arkadaşlar 3gundur bu foruma denk geldim evlat edinme ile ilgili arastirma yaparken her bos vakitte acip okuyorum kendimi tutamiyorum sevinçlerinize hüzün lerinize hüngür hüngür agliyorum
Ben 18 yildirdir bir evladim olsun diye ugrastim para goz dr larin elinde perisan oldum ilk esimle 11 yil evli kaldim onunda umarsizligiyla yillar boşu boşuna gecti gitti 2. Evliligimi yaptim üçbuçuk yıllık evliyim gerekli tum arastirmalari yaptirdik enson dış gebelik oldu toplamda 8 dusuk bir dış gebelik soz konusu artik enson tüp bebek dediler oncesinde bir ameliyat olmam gerekiyor onu bekliyorum maddi ve manevi olarak sadece 2 deneme yapicam olursa olur olmazsa evliligim 5. Yila girdiginde bende sizler gibi evlat edinicem canima can katicam cok sey var yuregimden gecen ama yazamiyorum
Rabbim hepimizin gonlune gore versin ..
Koca yurekli insanlarsiniz iyiki varsiniz ..
Bu arada hikayelerimiz de çok benziyo. Ben de 10 kez düşük yaptım. Hamile kalabildiğim için bu sefer olacaklarla geçti giti seneler. Tüp bebek, ameliyat... Benim de ikinci eşim. 3 yıllık evliyiz. Ve şimdi canımızı bekliyoruz işte. Detaylar can sıkıcı :))Merhaba arkadaşlar 3gundur bu foruma denk geldim evlat edinme ile ilgili arastirma yaparken her bos vakitte acip okuyorum kendimi tutamiyorum sevinçlerinize hüzün lerinize hüngür hüngür agliyorum
Ben 18 yildirdir bir evladim olsun diye ugrastim para goz dr larin elinde perisan oldum ilk esimle 11 yil evli kaldim onunda umarsizligiyla yillar boşu boşuna gecti gitti 2. Evliligimi yaptim üçbuçuk yıllık evliyim gerekli tum arastirmalari yaptirdik enson dış gebelik oldu toplamda 8 dusuk bir dış gebelik soz konusu artik enson tüp bebek dediler oncesinde bir ameliyat olmam gerekiyor onu bekliyorum maddi ve manevi olarak sadece 2 deneme yapicam olursa olur olmazsa evliligim 5. Yila girdiginde bende sizler gibi evlat edinicem canima can katicam cok sey var yuregimden gecen ama yazamiyorum
Rabbim hepimizin gonlune gore versin ..
Koca yurekli insanlarsiniz iyiki varsiniz ..
Arkadaşlar bende size kavuşma hikayemi anlatayım hazır kızım yanımda mışıl mışıl uyurken.. Ama öncelikle zamancım kızının daha iyi olmasına sevindim.. Ve çitlenbik sizede hayırlı olsun hep beraber büyüyün inşallah..
Eveeeeet sıra bizim hikayede..
Önce şurada başlayım.. Ben her ayın sonunda sıramızı öğrenmek için uzmanımızı arıyorum.. Aralık 2015 sonu arayamadım işlerim vardı.. 5 ocak 2016 da aradım ve sıramın hala 4 olduğunu öğrendim ve yıkıldım çünkü 2 aydır hiç ilerleme yoktu.. 11 ocakta kuzenime gittim eşim şehir dışına gittiği için yalnız kalmayım diye.. Neyse.. 13 ocak çarşamba günü saat 11.00 gibi kahvaltı yaptık masa başında oturuyoruz telefonum çaldı ve uzmanımız.. Ben heyecandan öleceğim.. Efendim dedim.. Uzmanım dur sakin ol 10 aylık bi kızımız var dedi görmek ister misiniz? ( bu arada isterseniz küçük bebekte bekleyebilirsiniz falan dedi) ben hemen eşimi arayıp döneceğim diyip teli kapattım.. Eşimi aradım iş goruşmesindeymiş açmadı.. Hemen mesaj attım tamam gidelim dedi.. Ama eşim ancak 15 ocak cuma akşamı evde olabilirdi.. Uzmanımı tekrar aradım geleceğiz ama pazartesi dedim oda olmaz bekleyemem o kadar zaten kaç aydır yuvada bir an önce ailesine kavuşsun istiyorum cuma gelirseniz olur dedi.. Neyse cumayı ayarladık bi şekilde ( bu arada ben hep bize sıra geldiğinde elim kesin şehir dışında olur diyordum ve öyle oldu.. Az şom ağızlıyım sanırım:) ) cuma sabah 9 da kurumda olun dedi.. Tabi ki biz erkenden gittik.. Uzmanımız zaten sizi erken bekliyordum dedi:) neyse bize dosyayı verdi okuduk tamam dedik.. Bazı özel durumdan dolayı sağlık sıkıntısı olabilirdi.. Hoş butun kontrollerden geçmiş ama belki şüphesi vardı.. ( haaa ben kuzende kalıyorum falan dedim ama kızımızı almaya gideceğimizi kimseye söylemedim annemlerde dahil) uzmanımız bizim ne kadar kararlı bir aile olduğumuzu bildiği için bütün evrakları hazırlamış ( yuvada görme yazısı yuvadan alma onayı ve bakım sozleşmesini imzalattı) sağolsun.. Eğer kabul etmezseniz bebeği bu evrakların bi önemi kalmıyor bana haber edersiniz dedi.. Ve saat 10 gibi duştuk yollara.. Yuvaya vardık ben hala heyecanlı değilim derken yuvadan içeriye girmemle bir ağlama geldi ama durduramıyorum kendimi.. Bizi orada görevli olan bi öğretmen karşıladı.. İstediğiniz gibi ağlayın biz alışkınız dedi ve hemen kızımı getirmeleri için bi yeri aradı.. O sırada kızımın hemşiresi geldi bilgilerini veriyordu ki kızım geldi.. Kızımamı baksam hemşireyi mi dinlesem bilemedim ve kaldım öyle.. Sonra kızımı aldım kucağıma ama nasıl sakin nasıl uslu hiç sesi çıkmıyor.. Saçımla oynadı sonra babamıza verdim sev diye oda sevdi.. Bu arada biz yolda önce eşimin kararını söylemesinin kararını almıştık ve izin isteyerek başka odaya geçtik dedim ne düşünüyorsun alıyoruz dedi bana sordu ve tabiki alıyoruz dedim ve gittik.. Biz kızımızı alıyoruz dedik.. (hiç bir sağlık sorunu yokmuş Allaha şukur) işlemleri hemen tamamladık o sırada ben kızımın ustunu değiştirdim herkes vedalaşmak istedi kızımla.. Kızım süt beyaz olduğu için ona hayalet casper adını takmışlar:) herkes öyle veda etti.. İşlemlerimiz bitti ve evimize doğru yola çıktık yolu yarıladık ki uzmanımıza haber vermek aklımıza geldi.. Aradım ben sizi unuttum biz kızımızı aldık eve gidiyoruz dedim nasıl sevindi anlatamam:) ama kimse bizim gibi olamazdı.. Eve geldik bütün evi gezdirdim oyun oynadık çorba yedi uyudu.. Hemen alıştı evimize yatağına kızım.. Ama gece yerini yadırgadı galiba çünkü ilk gece olduğu için yanımda yatırmak istedim.. Yatarken bi bana baktı ağladı bi eşime baktı ağladı.. Ama ertesi gün ve bu güne kadar hiç bir zorluk çıkarmadı gayet mutlu kimseden çekinmeyen neredeyse hiç ağlamayan bir kızım var teyzeleri.. Bu arada tam 20 günde 1 kilo almış ve 1 cm uzamışız.. Şimdilik bizden bu kadar.. Darısı sizlere arkadaşlar en kısa zamanda inşallah..
Çok teşekkürler Rabbim sadece mutluluk gözyaşları versin ....Pammmukkk kızını öperim. ...Hayırlı sağlıklı çok başarılı yılları olsun. ..sevgilerrrrArkadaşlar bende size kavuşma hikayemi anlatayım hazır kızım yanımda mışıl mışıl uyurken.. Ama öncelikle zamancım kızının daha iyi olmasına sevindim.. Ve çitlenbik sizede hayırlı olsun hep beraber büyüyün inşallah..
Eveeeeet sıra bizim hikayede..
Önce şurada başlayım.. Ben her ayın sonunda sıramızı öğrenmek için uzmanımızı arıyorum.. Aralık 2015 sonu arayamadım işlerim vardı.. 5 ocak 2016 da aradım ve sıramın hala 4 olduğunu öğrendim ve yıkıldım çünkü 2 aydır hiç ilerleme yoktu.. 11 ocakta kuzenime gittim eşim şehir dışına gittiği için yalnız kalmayım diye.. Neyse.. 13 ocak çarşamba günü saat 11.00 gibi kahvaltı yaptık masa başında oturuyoruz telefonum çaldı ve uzmanımız.. Ben heyecandan öleceğim.. Efendim dedim.. Uzmanım dur sakin ol 10 aylık bi kızımız var dedi görmek ister misiniz? ( bu arada isterseniz küçük bebekte bekleyebilirsiniz falan dedi) ben hemen eşimi arayıp döneceğim diyip teli kapattım.. Eşimi aradım iş goruşmesindeymiş açmadı.. Hemen mesaj attım tamam gidelim dedi.. Ama eşim ancak 15 ocak cuma akşamı evde olabilirdi.. Uzmanımı tekrar aradım geleceğiz ama pazartesi dedim oda olmaz bekleyemem o kadar zaten kaç aydır yuvada bir an önce ailesine kavuşsun istiyorum cuma gelirseniz olur dedi.. Neyse cumayı ayarladık bi şekilde ( bu arada ben hep bize sıra geldiğinde elim kesin şehir dışında olur diyordum ve öyle oldu.. Az şom ağızlıyım sanırım:) ) cuma sabah 9 da kurumda olun dedi.. Tabi ki biz erkenden gittik.. Uzmanımız zaten sizi erken bekliyordum dedi:) neyse bize dosyayı verdi okuduk tamam dedik.. Bazı özel durumdan dolayı sağlık sıkıntısı olabilirdi.. Hoş butun kontrollerden geçmiş ama belki şüphesi vardı.. ( haaa ben kuzende kalıyorum falan dedim ama kızımızı almaya gideceğimizi kimseye söylemedim annemlerde dahil) uzmanımız bizim ne kadar kararlı bir aile olduğumuzu bildiği için bütün evrakları hazırlamış ( yuvada görme yazısı yuvadan alma onayı ve bakım sozleşmesini imzalattı) sağolsun.. Eğer kabul etmezseniz bebeği bu evrakların bi önemi kalmıyor bana haber edersiniz dedi.. Ve saat 10 gibi duştuk yollara.. Yuvaya vardık ben hala heyecanlı değilim derken yuvadan içeriye girmemle bir ağlama geldi ama durduramıyorum kendimi.. Bizi orada görevli olan bi öğretmen karşıladı.. İstediğiniz gibi ağlayın biz alışkınız dedi ve hemen kızımı getirmeleri için bi yeri aradı.. O sırada kızımın hemşiresi geldi bilgilerini veriyordu ki kızım geldi.. Kızımamı baksam hemşireyi mi dinlesem bilemedim ve kaldım öyle.. Sonra kızımı aldım kucağıma ama nasıl sakin nasıl uslu hiç sesi çıkmıyor.. Saçımla oynadı sonra babamıza verdim sev diye oda sevdi.. Bu arada biz yolda önce eşimin kararını söylemesinin kararını almıştık ve izin isteyerek başka odaya geçtik dedim ne düşünüyorsun alıyoruz dedi bana sordu ve tabiki alıyoruz dedim ve gittik.. Biz kızımızı alıyoruz dedik.. (hiç bir sağlık sorunu yokmuş Allaha şukur) işlemleri hemen tamamladık o sırada ben kızımın ustunu değiştirdim herkes vedalaşmak istedi kızımla.. Kızım süt beyaz olduğu için ona hayalet casper adını takmışlar:) herkes öyle veda etti.. İşlemlerimiz bitti ve evimize doğru yola çıktık yolu yarıladık ki uzmanımıza haber vermek aklımıza geldi.. Aradım ben sizi unuttum biz kızımızı aldık eve gidiyoruz dedim nasıl sevindi anlatamam:) ama kimse bizim gibi olamazdı.. Eve geldik bütün evi gezdirdim oyun oynadık çorba yedi uyudu.. Hemen alıştı evimize yatağına kızım.. Ama gece yerini yadırgadı galiba çünkü ilk gece olduğu için yanımda yatırmak istedim.. Yatarken bi bana baktı ağladı bi eşime baktı ağladı.. Ama ertesi gün ve bu güne kadar hiç bir zorluk çıkarmadı gayet mutlu kimseden çekinmeyen neredeyse hiç ağlamayan bir kızım var teyzeleri.. Bu arada tam 20 günde 1 kilo almış ve 1 cm uzamışız.. Şimdilik bizden bu kadar.. Darısı sizlere arkadaşlar en kısa zamanda inşallah..
Güzel dilekleriniz için çok teşekkürler. Ne güzel bir kavuşma hikayesi daha. Bir önür mutlulukla dolsun yuvanız inşallah.Arkadaşlar bende size kavuşma hikayemi anlatayım hazır kızım yanımda mışıl mışıl uyurken.. Ama öncelikle zamancım kızının daha iyi olmasına sevindim.. Ve çitlenbik sizede hayırlı olsun hep beraber büyüyün inşallah..
Eveeeeet sıra bizim hikayede..
Önce şurada başlayım.. Ben her ayın sonunda sıramızı öğrenmek için uzmanımızı arıyorum.. Aralık 2015 sonu arayamadım işlerim vardı.. 5 ocak 2016 da aradım ve sıramın hala 4 olduğunu öğrendim ve yıkıldım çünkü 2 aydır hiç ilerleme yoktu.. 11 ocakta kuzenime gittim eşim şehir dışına gittiği için yalnız kalmayım diye.. Neyse.. 13 ocak çarşamba günü saat 11.00 gibi kahvaltı yaptık masa başında oturuyoruz telefonum çaldı ve uzmanımız.. Ben heyecandan öleceğim.. Efendim dedim.. Uzmanım dur sakin ol 10 aylık bi kızımız var dedi görmek ister misiniz? ( bu arada isterseniz küçük bebekte bekleyebilirsiniz falan dedi) ben hemen eşimi arayıp döneceğim diyip teli kapattım.. Eşimi aradım iş goruşmesindeymiş açmadı.. Hemen mesaj attım tamam gidelim dedi.. Ama eşim ancak 15 ocak cuma akşamı evde olabilirdi.. Uzmanımı tekrar aradım geleceğiz ama pazartesi dedim oda olmaz bekleyemem o kadar zaten kaç aydır yuvada bir an önce ailesine kavuşsun istiyorum cuma gelirseniz olur dedi.. Neyse cumayı ayarladık bi şekilde ( bu arada ben hep bize sıra geldiğinde elim kesin şehir dışında olur diyordum ve öyle oldu.. Az şom ağızlıyım sanırım:) ) cuma sabah 9 da kurumda olun dedi.. Tabi ki biz erkenden gittik.. Uzmanımız zaten sizi erken bekliyordum dedi:) neyse bize dosyayı verdi okuduk tamam dedik.. Bazı özel durumdan dolayı sağlık sıkıntısı olabilirdi.. Hoş butun kontrollerden geçmiş ama belki şüphesi vardı.. ( haaa ben kuzende kalıyorum falan dedim ama kızımızı almaya gideceğimizi kimseye söylemedim annemlerde dahil) uzmanımız bizim ne kadar kararlı bir aile olduğumuzu bildiği için bütün evrakları hazırlamış ( yuvada görme yazısı yuvadan alma onayı ve bakım sozleşmesini imzalattı) sağolsun.. Eğer kabul etmezseniz bebeği bu evrakların bi önemi kalmıyor bana haber edersiniz dedi.. Ve saat 10 gibi duştuk yollara.. Yuvaya vardık ben hala heyecanlı değilim derken yuvadan içeriye girmemle bir ağlama geldi ama durduramıyorum kendimi.. Bizi orada görevli olan bi öğretmen karşıladı.. İstediğiniz gibi ağlayın biz alışkınız dedi ve hemen kızımı getirmeleri için bi yeri aradı.. O sırada kızımın hemşiresi geldi bilgilerini veriyordu ki kızım geldi.. Kızımamı baksam hemşireyi mi dinlesem bilemedim ve kaldım öyle.. Sonra kızımı aldım kucağıma ama nasıl sakin nasıl uslu hiç sesi çıkmıyor.. Saçımla oynadı sonra babamıza verdim sev diye oda sevdi.. Bu arada biz yolda önce eşimin kararını söylemesinin kararını almıştık ve izin isteyerek başka odaya geçtik dedim ne düşünüyorsun alıyoruz dedi bana sordu ve tabiki alıyoruz dedim ve gittik.. Biz kızımızı alıyoruz dedik.. (hiç bir sağlık sorunu yokmuş Allaha şukur) işlemleri hemen tamamladık o sırada ben kızımın ustunu değiştirdim herkes vedalaşmak istedi kızımla.. Kızım süt beyaz olduğu için ona hayalet casper adını takmışlar:) herkes öyle veda etti.. İşlemlerimiz bitti ve evimize doğru yola çıktık yolu yarıladık ki uzmanımıza haber vermek aklımıza geldi.. Aradım ben sizi unuttum biz kızımızı aldık eve gidiyoruz dedim nasıl sevindi anlatamam:) ama kimse bizim gibi olamazdı.. Eve geldik bütün evi gezdirdim oyun oynadık çorba yedi uyudu.. Hemen alıştı evimize yatağına kızım.. Ama gece yerini yadırgadı galiba çünkü ilk gece olduğu için yanımda yatırmak istedim.. Yatarken bi bana baktı ağladı bi eşime baktı ağladı.. Ama ertesi gün ve bu güne kadar hiç bir zorluk çıkarmadı gayet mutlu kimseden çekinmeyen neredeyse hiç ağlamayan bir kızım var teyzeleri.. Bu arada tam 20 günde 1 kilo almış ve 1 cm uzamışız.. Şimdilik bizden bu kadar.. Darısı sizlere arkadaşlar en kısa zamanda inşallah..
Önümüzdeki günlerde bol bol kavuşma hikayeleri okuruz inşallah. Ben evlad edinmeye forum sayesinde karar verdim, yavrusuna kavuşan, sıra bekleyen aileler bana derdimin çok kolay bir dermanı olduğunu ve yalnız olmadığımı öğretti. Hala kararını veremeyen arkadaşlar size şöyle anlatayım: bugüne kadar her hamilelik haberi aldığımda kimseye belli etmeden ( eşim hariç) ağlar, üzülür, böyle bir sıkıntım olduğu için kendimi haksızlığa uğramış hissederdim. Bugün tüm samimiyetimle söylüyorum, oğlum geleli bir ay oldu nerdeyse. Allah' ım iyiki çocuk doğuramamışım da yolum oğlumla kesişmiş. Ya bu kararı hiç almasaydım, ya oğlum başka aileye verilseydi ya da yuvada kalsaydı hayatımda belkide onu hiç tanıyamadığımdan ötürü adını koyamadığım bi eksiklik olurdu. Ama bugün oğlum kucağımda, gece kalkıp gördüğü yüz benim yüzüm, sütünü içirirken benim ellerimi tutup, benim gözlerimin içine bakarak gülümsüyor. Tanıştığımız ilk gün öpmeye kıyamadığım minicik ellerinin üstündeki iğne morlukları bugün artık yok. Geldiği ilk gün üstünü değiştirmek istesem katılarak ağlıyor, ıslak mendilden korkuyordu. Giysi alt değişimi merasimlerimiz şarkılı oyunlu olduğu için biraz uzun sürüyor, eşim- ailem bu yüzden bazen çocuğu üşüteceksin diye eleştiriyor beni :) ama artık üstümüzü değiştirirken duyulan ses ağlama değil minik prensimin gülme ve aguu şeklinde bana cevap verme sesleri oluyor. Ben de onlara bebekler sıcacık evlerde alt değişmekten değil sevgisizlikten üşür diyorum :)) daha önce de söylemiştim lütfen kriterlerinizi esnetin, kim ne der diye düşünmeyin, kendinizi bu duygudan mahrum bırakmayın. Bol şanslar....
Teşekkür ederim hosbuldum sizin hikayenizide okudum allah saglikla mutlu uzun omurler versin evladiniz la birlikdeHoşgeldiniz:)) inşallah yeni denemeleriniz güzel sonuç verir. Ancak aksi olursa, 2. denemeden sonra doktorların tekrar deneyelim tavsiyesine uymadan önce mutlaka evlat edinme başvurunuzu yapın derim. Zira forumu okudukça, sıraların artık biraz daha zor ilerlediğini farketmişinizdir. Siz başvurunuzu yapın, sıranız ilerlesin, istiyorsanız üçüncü denemenizi zaten yaparsınız:)) bu bir öneri tabii en doğru kararı siz bilirsiniz. Sevgiler
İnşallah bir an once kavusursun canim ,can parcana prosedürden dolayi 5. Yil dedim arastirdim 30 yas ustu 5 yıllık evli olmak gerekiyor yaziyordu 34 yasindayimBu arada hikayelerimiz de çok benziyo. Ben de 10 kez düşük yaptım. Hamile kalabildiğim için bu sefer olacaklarla geçti giti seneler. Tüp bebek, ameliyat... Benim de ikinci eşim. 3 yıllık evliyiz. Ve şimdi canımızı bekliyoruz işte. Detaylar can sıkıcı :))
Çok teşekkürler hayal ettim ah ne güzeldir o şarkılar:) sevgi olduğu müddetçe her daim iyilik vardır. hele hele o kalp teki sevgi gün geçtikçe büyüsün, sizle hep el ele göz göze , Rabbim sizlere uzun ömürler versin hep başarısını mutluluğunu görün . ...Benim içinde öpün ellerinden ohhhhh mis gibi sevgilerrrrÖnümüzdeki günlerde bol bol kavuşma hikayeleri okuruz inşallah. Ben evlad edinmeye forum sayesinde karar verdim, yavrusuna kavuşan, sıra bekleyen aileler bana derdimin çok kolay bir dermanı olduğunu ve yalnız olmadığımı öğretti. Hala kararını veremeyen arkadaşlar size şöyle anlatayım: bugüne kadar her hamilelik haberi aldığımda kimseye belli etmeden ( eşim hariç) ağlar, üzülür, böyle bir sıkıntım olduğu için kendimi haksızlığa uğramış hissederdim. Bugün tüm samimiyetimle söylüyorum, oğlum geleli bir ay oldu nerdeyse. Allah' ım iyiki çocuk doğuramamışım da yolum oğlumla kesişmiş. Ya bu kararı hiç almasaydım, ya oğlum başka aileye verilseydi ya da yuvada kalsaydı hayatımda belkide onu hiç tanıyamadığımdan ötürü adını koyamadığım bi eksiklik olurdu. Ama bugün oğlum kucağımda, gece kalkıp gördüğü yüz benim yüzüm, sütünü içirirken benim ellerimi tutup, benim gözlerimin içine bakarak gülümsüyor. Tanıştığımız ilk gün öpmeye kıyamadığım minicik ellerinin üstündeki iğne morlukları bugün artık yok. Geldiği ilk gün üstünü değiştirmek istesem katılarak ağlıyor, ıslak mendilden korkuyordu. Giysi alt değişimi merasimlerimiz şarkılı oyunlu olduğu için biraz uzun sürüyor, eşim- ailem bu yüzden bazen çocuğu üşüteceksin diye eleştiriyor beni :) ama artık üstümüzü değiştirirken duyulan ses ağlama değil minik prensimin gülme ve aguu şeklinde bana cevap verme sesleri oluyor. Ben de onlara bebekler sıcacık evlerde alt değişmekten değil sevgisizlikten üşür diyorum :)) daha önce de söylemiştim lütfen kriterlerinizi esnetin, kim ne der diye düşünmeyin, kendinizi bu duygudan mahrum bırakmayın. Bol şanslar....
Önümüzdeki günlerde bol bol kavuşma hikayeleri okuruz inşallah. Ben evlad edinmeye forum sayesinde karar verdim, yavrusuna kavuşan, sıra bekleyen aileler bana derdimin çok kolay bir dermanı olduğunu ve yalnız olmadığımı öğretti. Hala kararını veremeyen arkadaşlar size şöyle anlatayım: bugüne kadar her hamilelik haberi aldığımda kimseye belli etmeden ( eşim hariç) ağlar, üzülür, böyle bir sıkıntım olduğu için kendimi haksızlığa uğramış hissederdim. Bugün tüm samimiyetimle söylüyorum, oğlum geleli bir ay oldu nerdeyse. Allah' ım iyiki çocuk doğuramamışım da yolum oğlumla kesişmiş. Ya bu kararı hiç almasaydım, ya oğlum başka aileye verilseydi ya da yuvada kalsaydı hayatımda belkide onu hiç tanıyamadığımdan ötürü adını koyamadığım bi eksiklik olurdu. Ama bugün oğlum kucağımda, gece kalkıp gördüğü yüz benim yüzüm, sütünü içirirken benim ellerimi tutup, benim gözlerimin içine bakarak gülümsüyor. Tanıştığımız ilk gün öpmeye kıyamadığım minicik ellerinin üstündeki iğne morlukları bugün artık yok. Geldiği ilk gün üstünü değiştirmek istesem katılarak ağlıyor, ıslak mendilden korkuyordu. Giysi alt değişimi merasimlerimiz şarkılı oyunlu olduğu için biraz uzun sürüyor, eşim- ailem bu yüzden bazen çocuğu üşüteceksin diye eleştiriyor beni :) ama artık üstümüzü değiştirirken duyulan ses ağlama değil minik prensimin gülme ve aguu şeklinde bana cevap verme sesleri oluyor. Ben de onlara bebekler sıcacık evlerde alt değişmekten değil sevgisizlikten üşür diyorum :)) daha önce de söylemiştim lütfen kriterlerinizi esnetin, kim ne der diye düşünmeyin, kendinizi bu duygudan mahrum bırakmayın. Bol şanslar....
İnşallah bir an once kavusursun canim ,can parcana prosedürden dolayi 5. Yil dedim arastirdim 30 yas ustu 5 yıllık evli olmak gerekiyor yaziyordu 34 yasindayim
Umarim allah gonune gore verir biran once kavusursun evladina.
Farkettim hikayemiz nerdeyse ayni rabbim kimseye aratmasin beklemek cok zor yasamayanin bilecegi bir durum degil etrafinda anlayan birileri olmayinca durup durup kuruyor karamsarliga dusuyorsun iyiki burayi gordum mutlu haberleri alinca umudum artti hepinize sevgiler..
Tüp bebek sonrası bebeklerimi düşürdükten sonra tabiri caizse böğüre böğüre duvarları yumruklaya yumruklaya ağlarken keşfetmiştim bende burayı. Nasıl iyi gelmişti anlatamam. O dönemde uzun bir süre raporlu olduğumdan dolayı internet başından kalkmadan gece gündüz yüzlerce sayfayı okumuştu. Okurken bir baktım kendimi kavuşmalar sonrası o an bende ordaymışım gibi mutlu ve heyecanlı hissetmeye başladım. Gülmelerim, duygusallıktan kopma noktalarına gelmelerim.... Ah ahhhh ne günlerdi. Bana çok iyi gelmişti tüm bunlar. Hoş eşimi başvuru konusunda ikna etmem 1 yılımı aldı ama şu an bir görseniz benden hevesli. Bazen bir şey alırken onu test etme amaçlı (ki çok hoşuma gidiyor tepkisi o yüzden yapıyorum) aaaa bu çok pahalı ya diyorum ben, hemen itiraz ediyor hayır o olacak diyor :))) Daha bunun gibi neler. Keşke aklıma düştüğü ilk anda müracaat etseymişiz diyorum çoğu zaman. Geriye dönük tek keşkem bu.Merhaba arkadaşlar 3gundur bu foruma denk geldim evlat edinme ile ilgili arastirma yaparken her bos vakitte acip okuyorum kendimi tutamiyorum sevinçlerinize hüzün lerinize hüngür hüngür agliyorum
Ben 18 yildirdir bir evladim olsun diye ugrastim para goz dr larin elinde perisan oldum ilk esimle 11 yil evli kaldim onunda umarsizligiyla yillar boşu boşuna gecti gitti 2. Evliligimi yaptim üçbuçuk yıllık evliyim gerekli tum arastirmalari yaptirdik enson dış gebelik oldu toplamda 8 dusuk bir dış gebelik soz konusu artik enson tüp bebek dediler oncesinde bir ameliyat olmam gerekiyor onu bekliyorum maddi ve manevi olarak sadece 2 deneme yapicam olursa olur olmazsa evliligim 5. Yila girdiginde bende sizler gibi evlat edinicem canima can katicam cok sey var yuregimden gecen ama yazamiyorum
Rabbim hepimizin gonlune gore versin ..
Koca yurekli insanlarsiniz iyiki varsiniz ..
Çok teşekkürler. Size de inşallah.Teşekkür ederim hosbuldum sizin hikayenizide okudum allah saglikla mutlu uzun omurler versin evladiniz la birlikde
Bende oyle dusunuyorum hayirlisi bakalim ..
arkadaşlar sayfayı yeni farkettim ve sormak istedim. Benim bi çocuğum var fakat çocuğuma geç sahip oldum. Doğumda sıkıntılıydı. Yaşımda ileri biraz. Çocuğum kardeşsiz kalsın istemiyorum. Acaba çocuğum 3 yaşına falan gelince bir kardeş evlat edinsem nasıl olur. Eşim de istiyor evlat ediinmemizi. Acaba sıkıntı olur mu bu durumu yaşayan var mı. Allah hepimize şifa versin.
Bende suan öyleyim yuzlerce sayfa okumusumdum kendime hakim olamiyorum sevincli haberleri bile okusam goz yaslarimi tutamiyorum yuregim sevincede huznede ayni tepkiyi veriyo yuzumgulumsuyo gozlerimde yaslarTüp bebek sonrası bebeklerimi düşürdükten sonra tabiri caizse böğüre böğüre duvarları yumruklaya yumruklaya ağlarken keşfetmiştim bende burayı. Nasıl iyi gelmişti anlatamam. O dönemde uzun bir süre raporlu olduğumdan dolayı internet başından kalkmadan gece gündüz yüzlerce sayfayı okumuştu. Okurken bir baktım kendimi kavuşmalar sonrası o an bende ordaymışım gibi mutlu ve heyecanlı hissetmeye başladım. Gülmelerim, duygusallıktan kopma noktalarına gelmelerim.... Ah ahhhh ne günlerdi. Bana çok iyi gelmişti tüm bunlar. Hoş eşimi başvuru konusunda ikna etmem 1 yılımı aldı ama şu an bir görseniz benden hevesli. Bazen bir şey alırken onu test etme amaçlı (ki çok hoşuma gidiyor tepkisi o yüzden yapıyorum) aaaa bu çok pahalı ya diyorum ben, hemen itiraz ediyor hayır o olacak diyor :))) Daha bunun gibi neler. Keşke aklıma düştüğü ilk anda müracaat etseymişiz diyorum çoğu zaman. Geriye dönük tek keşkem bu.
Ne olur yanlış anlamayın beni. Bu sadece bir fikir benden. Evlat edinme, yavrunuza kavuşma konusunda kararlıysanız eğer hiç vakit kaybetmeden başvurunuzu yapın derim ben. İnan ki bekleme süreleri inan ki çok uzadı eskilere oranla. Siz başvurun ama tedavilerinize de bir yandan devam edin derim ben.
Bende suan öyleyim yuzlerce sayfa okumusumdum kendime hakim olamiyorum sevincli haberleri bile okusam goz yaslarimi tutamiyorum yuregim sevincede huznede ayni tepkiyi veriyo yuzumgulumsuyo gozlerimde yaslar
Allah kimseye eksikligini yasatmasin evlat ile sinamasin cok icin eziliyo buruluyo gercekten kendimi cok eksik hissediyorum
Benim icin dogurmak cok onemli degil bakip buyutup emek verdigin yuregine koydugun senin evladindir
Ama benimde senin gibi eşimi ikna etmem gerekiyor aileside pek sicak bakmiyor bu duruma buna dahada cok uzuluyorum
Esimin endişesi yarin oburgun ailesi cikip gelir bulur vs yada cocuk ogrenir ailesini ister gibi tabi onun bunlari dusunme sebebi durumu cok idrak edememesinden cunku benim 2. Evliligim onun ilk henuz ucbucuk yillik evliyiz ve ona gore olmama ihtimali yok elbet bir cocugumuz olur gozuyle bakiyor ins rabbim gonlune gore verir ama benim hissiyatim bir cocugun biryerlerde benim onu bulmami bekledigi yonunde olmayacak ve ben yillardir bu gunu bekler gibiyim cok uzattim sanirim afedersiniz
Kisacasi yillardir evlat edinmeye sicak bakiyorum kendim dogurmaktan cok hatta oyuzden biryerlerde benim gelmemi onu almami bekledigine inaniyorum inş rabbim nasip eder kendi cocugum olsa bile evlat edinmek istiyorum
Sevgiler..[/QUOTE uzun yıllar evlat hasretiyle yorulmuşsunuz en kısa zamanda inş sevinçli haberler alırsınız yuvanınz eviniz neşeyle dolar
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?