- 23 Temmuz 2008
- 85
- 107
- 93
- 39
İçimi yangın yerine çevirdin be arkadaşım dilim lal oldu ... sabır biraz daha sabır ... iyileşecek kuzun. ...
zaman anne oldu
kurumdan haber geldikten sonra sabaha kadar uyuyamadım
NEFES alamadım
sıkıntılar içinde açaba nasıl dı aç mıydı hastamıydı gerçi uzmanımız hasta değil işlemler biterse akşama berarber dönersiniz demişti
sabah oldu dualarla düştük yollara
kuruma vardık bekliyoruz uzman bir türlü çağırmıyor içimde ki sıkıntı büyüdü büyüdü kocaman oldu
uzmanımız çıktı çağırdı
önce cümleye şimdi sizi beklettim yuvayla görüştüm bebek gece hastalanmış acile gitmiş
büyük bir sorun yok azcık solumun darlığı çekmiş
muhtemelen öğlene taburcu olur yada akşama
onda içimde ki sıkıntı anlamını buldu
NEFES alamıyor du kızım
NEFES alamıyorduk
tamam dedik hastahane de görecektik yuvaya gittik
orda ki diğer uzman gitmeyin görmeyin diye çok ısrar etti
bizi üzeceğinden bu sürecin bitmesini görmeden eve gitmemizin daha doğru olduğun dan bahsetti
evet haklıydı göz görmeyince gönül kabullenirdi
ama bu gönül günlerdir acısını çekiyordu
göz görmeden gönül müptelası olmuştu
ısrarlarımız üzerine hastahaneye gittik
hastahane koridorun da bir feryat var içimi eriten
biran için koşmak odalara bakmak annem ağlama ben geldim diye diye aramak geldi
benim kızım değildir düşüncesi diğer taraftan
sonun da odanın kapısın dayız
eşimle el ele
odaya girdik
Allahım minnacık bir nur bir melek feryat ediyor
koştum kollarıma aldım annem ağlama geldim dedim
kızım ağladı biz ağladık
odaya annem teyzem eşim ben kızım hepimiz ağlıyoruz
ilk girince öyle feryat ederken kızım bakıcı sandelyede oturuyor
koridor inliyor ömrümün gülü aşkımın baharı feryat ediyor
bir el yok dokunacak
sonra kucağımda dakikalarca kaldı
gözleri gözlerimde benden başka kimseye öyle bakmadı
eşime baktı anneme teyzeme baktı öyle sadece baktı
biz kanetlendik
gözgöze ağladık
üstünde incecik bir tulum içinde bişey yok bacakları gözüküyor çıtçıtların arasından
üstünde penye bir yelek kolunda serum kolunda morluklar
içimde yangınlar tarifsiz acılar
sakinleşti kızım dakikalarca gözgöze kaldık
ama çok acı çekiyordu öksürürken peşine ağlıyor
belli kuzum acı çekiyor
hangi anne dayanırdı hangi anne sakin kalabilirdi
burnun da akıntılar birikmiş
elleri buz gibi
üstünde incecik battaniye
dünya yıkıldı zaten ayakta kalmasın
doktoruna gittik hayatım da hiç bu kadar yalvarmadım kimsenin ayaklarına kapanmadım
ağlayarak medet ummmadım
doktoru kesindi çıkamazdı
biliyorum çıkabilecek gibi değildi çok hastaydı gözleri şişmiş akıyor nefes alamıyordu
bize verin biz yatıralım biz başında kalalım biz bakalım dedik
doktoru annesi sakin ol burdan çıkıp başka hastaneye gidecek durumda değil hayati tehlike olur
herhalde anne baba için en büyük yıkım buydu
bundan daha büyük yıkım olmaz
yavrunu yaşasın diye senden uzakta feryatları koridorda yankılanarak bırakmak
doktoru ciğer filmi çekildiğini ve çok kötü çıktığını en az 5 gün damardan antibiyotik tedavisi olması gerektiğini anlatıyor
anlatıyorda anlamıyorum
öyle üşürken öyle bakanı yokken nasıl iyileşecek
eşim bir yandan ben bir yandan yalvardık olmadı
merak etmeyin iyileşecek aklınıza öyle kötü hastalıklar getirmeyin sadece ciğerleri çok hasta dedi
ve sonunda bizi yıkan alevler içinde çehennem azabına bırakan cümlesi
bu kadar hasta olmadan getirselerdi tedavisi kolay olurdu
doktordan taviz yok bizde bırakacak güç yok
döndük kuruma
ordaki bakıcılardan biri eğer kurum izin verirse gelir kalırsın dedi
sen bakarsın dedi
cennet müjdesi bir cümle oldu
ve içimize en çok dokunan da şu oldu
kızımın ağlaması koridoru kaplamış odaya girince tabi biz başına üşüştük sakinleştirdik sonra bakıcı kalktı ilgilenir gibi verin ben bakayım dedi işte kızıma bakıyor güya bi kaç parça kıyafet çıkarmış doktarla konuşmaya gidince
ey gidi yalan dünya sahipsiz olmak bu olsa gerek kızdığımı görünce etrafında dolaşmaya başladı
kuruma gittik az bucuk anlatmaya uzmanımızdan kızımla kalmak için izin almaya çalışırken anlattım
uzmanımız çok ilgilendi bakmıyorlar mı dedi hafif çıtlatmış oldum ama kızım gene onların eline muhtaç diyemedim ki hayır bakmamışlar hasta olmuş bakmıyorlar iyileşsin
diyemedim Allah yardım etsin gene onlarda gene ellerine muthaç kızım
çok yalvardık alamadım beklerken yandımdı da bugün ki yanmalar anlatamam
dilekçemizi yazdık umutla ayrıldık kurumdan
sonra uzmanımız aradı anlamak istediğim gibi anlamışım
ben sandım gidip kalabilicem meğer sadece ziyaretçi saatinde görebilecekmişim
bacılar biz hala anne baba olamamışız ziyaretçiyiz
günde 1 saat ziyaretçi
zaten sözleşmemiz de olmadı hastahanede olduğu için
taburcu olduktan sonra sözleşmemiz imzalanacakmış
yani zaman anne oldu
ziyaretçi anne
yanıyorum bacılar kızımı orda öyle bırakmak
geldiğimizden beri eşimde bende tüm ailemde ne biliyim çok üzgünüz
gözlerimiz bir olunca yeminle diyebilim konuştuk
kızımın bana ihtiyacı var bakmama ihtiyacı var
anlamıyorum nolcaktı bir ambulansa bakardı ordan alıp bizim bakabileceğimiz her anında yanında olabileceğimiz bir hastaneye gitmek
insanları aşmak zor burokrasiyi aşmak daha zor
her halini yeminle diyebiliriz ki hissediyoruz
gelgör ki ziyaretçi olarak kalıyoruz
en son ağlaya ağlaya uyuttum kızımı bir sonraki ziyarete kadar bıraktık çıktık
yanıyoruz hepinizden dua istiyoruz
zaman anne oldu
kurumdan haber geldikten sonra sabaha kadar uyuyamadım
NEFES alamadım
sıkıntılar içinde açaba nasıl dı aç mıydı hastamıydı gerçi uzmanımız hasta değil işlemler biterse akşama berarber dönersiniz demişti
sabah oldu dualarla düştük yollara
kuruma vardık bekliyoruz uzman bir türlü çağırmıyor içimde ki sıkıntı büyüdü büyüdü kocaman oldu
uzmanımız çıktı çağırdı
önce cümleye şimdi sizi beklettim yuvayla görüştüm bebek gece hastalanmış acile gitmiş
büyük bir sorun yok azcık solumun darlığı çekmiş
muhtemelen öğlene taburcu olur yada akşama
onda içimde ki sıkıntı anlamını buldu
NEFES alamıyor du kızım
NEFES alamıyorduk
tamam dedik hastahane de görecektik yuvaya gittik
orda ki diğer uzman gitmeyin görmeyin diye çok ısrar etti
bizi üzeceğinden bu sürecin bitmesini görmeden eve gitmemizin daha doğru olduğun dan bahsetti
evet haklıydı göz görmeyince gönül kabullenirdi
ama bu gönül günlerdir acısını çekiyordu
göz görmeden gönül müptelası olmuştu
ısrarlarımız üzerine hastahaneye gittik
hastahane koridorun da bir feryat var içimi eriten
biran için koşmak odalara bakmak annem ağlama ben geldim diye diye aramak geldi
benim kızım değildir düşüncesi diğer taraftan
sonun da odanın kapısın dayız
eşimle el ele
odaya girdik
Allahım minnacık bir nur bir melek feryat ediyor
koştum kollarıma aldım annem ağlama geldim dedim
kızım ağladı biz ağladık
odaya annem teyzem eşim ben kızım hepimiz ağlıyoruz
ilk girince öyle feryat ederken kızım bakıcı sandelyede oturuyor
koridor inliyor ömrümün gülü aşkımın baharı feryat ediyor
bir el yok dokunacak
sonra kucağımda dakikalarca kaldı
gözleri gözlerimde benden başka kimseye öyle bakmadı
eşime baktı anneme teyzeme baktı öyle sadece baktı
biz kanetlendik
gözgöze ağladık
üstünde incecik bir tulum içinde bişey yok bacakları gözüküyor çıtçıtların arasından
üstünde penye bir yelek kolunda serum kolunda morluklar
içimde yangınlar tarifsiz acılar
sakinleşti kızım dakikalarca gözgöze kaldık
ama çok acı çekiyordu öksürürken peşine ağlıyor
belli kuzum acı çekiyor
hangi anne dayanırdı hangi anne sakin kalabilirdi
burnun da akıntılar birikmiş
elleri buz gibi
üstünde incecik battaniye
dünya yıkıldı zaten ayakta kalmasın
doktoruna gittik hayatım da hiç bu kadar yalvarmadım kimsenin ayaklarına kapanmadım
ağlayarak medet ummmadım
doktoru kesindi çıkamazdı
biliyorum çıkabilecek gibi değildi çok hastaydı gözleri şişmiş akıyor nefes alamıyordu
bize verin biz yatıralım biz başında kalalım biz bakalım dedik
doktoru annesi sakin ol burdan çıkıp başka hastaneye gidecek durumda değil hayati tehlike olur
herhalde anne baba için en büyük yıkım buydu
bundan daha büyük yıkım olmaz
yavrunu yaşasın diye senden uzakta feryatları koridorda yankılanarak bırakmak
doktoru ciğer filmi çekildiğini ve çok kötü çıktığını en az 5 gün damardan antibiyotik tedavisi olması gerektiğini anlatıyor
anlatıyorda anlamıyorum
öyle üşürken öyle bakanı yokken nasıl iyileşecek
eşim bir yandan ben bir yandan yalvardık olmadı
merak etmeyin iyileşecek aklınıza öyle kötü hastalıklar getirmeyin sadece ciğerleri çok hasta dedi
ve sonunda bizi yıkan alevler içinde çehennem azabına bırakan cümlesi
bu kadar hasta olmadan getirselerdi tedavisi kolay olurdu
doktordan taviz yok bizde bırakacak güç yok
döndük kuruma
ordaki bakıcılardan biri eğer kurum izin verirse gelir kalırsın dedi
sen bakarsın dedi
cennet müjdesi bir cümle oldu
ve içimize en çok dokunan da şu oldu
kızımın ağlaması koridoru kaplamış odaya girince tabi biz başına üşüştük sakinleştirdik sonra bakıcı kalktı ilgilenir gibi verin ben bakayım dedi işte kızıma bakıyor güya bi kaç parça kıyafet çıkarmış doktarla konuşmaya gidince
ey gidi yalan dünya sahipsiz olmak bu olsa gerek kızdığımı görünce etrafında dolaşmaya başladı
kuruma gittik az bucuk anlatmaya uzmanımızdan kızımla kalmak için izin almaya çalışırken anlattım
uzmanımız çok ilgilendi bakmıyorlar mı dedi hafif çıtlatmış oldum ama kızım gene onların eline muhtaç diyemedim ki hayır bakmamışlar hasta olmuş bakmıyorlar iyileşsin
diyemedim Allah yardım etsin gene onlarda gene ellerine muthaç kızım
çok yalvardık alamadım beklerken yandımdı da bugün ki yanmalar anlatamam
dilekçemizi yazdık umutla ayrıldık kurumdan
sonra uzmanımız aradı anlamak istediğim gibi anlamışım
ben sandım gidip kalabilicem meğer sadece ziyaretçi saatinde görebilecekmişim
bacılar biz hala anne baba olamamışız ziyaretçiyiz
günde 1 saat ziyaretçi
zaten sözleşmemiz de olmadı hastahanede olduğu için
taburcu olduktan sonra sözleşmemiz imzalanacakmış
yani zaman anne oldu
ziyaretçi anne
yanıyorum bacılar kızımı orda öyle bırakmak
geldiğimizden beri eşimde bende tüm ailemde ne biliyim çok üzgünüz
gözlerimiz bir olunca yeminle diyebilim konuştuk
kızımın bana ihtiyacı var bakmama ihtiyacı var
anlamıyorum nolcaktı bir ambulansa bakardı ordan alıp bizim bakabileceğimiz her anında yanında olabileceğimiz bir hastaneye gitmek
insanları aşmak zor burokrasiyi aşmak daha zor
her halini yeminle diyebiliriz ki hissediyoruz
gelgör ki ziyaretçi olarak kalıyoruz
en son ağlaya ağlaya uyuttum kızımı bir sonraki ziyarete kadar bıraktık çıktık
yanıyoruz hepinizden dua istiyoruz
Allah'ın izniyle iyileşecek inşallah Arkadaşım dualarımız minik prensesle..iyi düşün ne olur Allah yardımcınız olsun..acil şifalar versinzaman anne oldu
kurumdan haber geldikten sonra sabaha kadar uyuyamadım
NEFES alamadım
sıkıntılar içinde açaba nasıl dı aç mıydı hastamıydı gerçi uzmanımız hasta değil işlemler biterse akşama berarber dönersiniz demişti
sabah oldu dualarla düştük yollara
kuruma vardık bekliyoruz uzman bir türlü çağırmıyor içimde ki sıkıntı büyüdü büyüdü kocaman oldu
uzmanımız çıktı çağırdı
önce cümleye şimdi sizi beklettim yuvayla görüştüm bebek gece hastalanmış acile gitmiş
büyük bir sorun yok azcık solumun darlığı çekmiş
muhtemelen öğlene taburcu olur yada akşama
onda içimde ki sıkıntı anlamını buldu
NEFES alamıyor du kızım
NEFES alamıyorduk
tamam dedik hastahane de görecektik yuvaya gittik
orda ki diğer uzman gitmeyin görmeyin diye çok ısrar etti
bizi üzeceğinden bu sürecin bitmesini görmeden eve gitmemizin daha doğru olduğun dan bahsetti
evet haklıydı göz görmeyince gönül kabullenirdi
ama bu gönül günlerdir acısını çekiyordu
göz görmeden gönül müptelası olmuştu
ısrarlarımız üzerine hastahaneye gittik
hastahane koridorun da bir feryat var içimi eriten
biran için koşmak odalara bakmak annem ağlama ben geldim diye diye aramak geldi
benim kızım değildir düşüncesi diğer taraftan
sonun da odanın kapısın dayız
eşimle el ele
odaya girdik
Allahım minnacık bir nur bir melek feryat ediyor
koştum kollarıma aldım annem ağlama geldim dedim
kızım ağladı biz ağladık
odaya annem teyzem eşim ben kızım hepimiz ağlıyoruz
ilk girince öyle feryat ederken kızım bakıcı sandelyede oturuyor
koridor inliyor ömrümün gülü aşkımın baharı feryat ediyor
bir el yok dokunacak
sonra kucağımda dakikalarca kaldı
gözleri gözlerimde benden başka kimseye öyle bakmadı
eşime baktı anneme teyzeme baktı öyle sadece baktı
biz kanetlendik
gözgöze ağladık
üstünde incecik bir tulum içinde bişey yok bacakları gözüküyor çıtçıtların arasından
üstünde penye bir yelek kolunda serum kolunda morluklar
içimde yangınlar tarifsiz acılar
sakinleşti kızım dakikalarca gözgöze kaldık
ama çok acı çekiyordu öksürürken peşine ağlıyor
belli kuzum acı çekiyor
hangi anne dayanırdı hangi anne sakin kalabilirdi
burnun da akıntılar birikmiş
elleri buz gibi
üstünde incecik battaniye
dünya yıkıldı zaten ayakta kalmasın
doktoruna gittik hayatım da hiç bu kadar yalvarmadım kimsenin ayaklarına kapanmadım
ağlayarak medet ummmadım
doktoru kesindi çıkamazdı
biliyorum çıkabilecek gibi değildi çok hastaydı gözleri şişmiş akıyor nefes alamıyordu
bize verin biz yatıralım biz başında kalalım biz bakalım dedik
doktoru annesi sakin ol burdan çıkıp başka hastaneye gidecek durumda değil hayati tehlike olur
herhalde anne baba için en büyük yıkım buydu
bundan daha büyük yıkım olmaz
yavrunu yaşasın diye senden uzakta feryatları koridorda yankılanarak bırakmak
doktoru ciğer filmi çekildiğini ve çok kötü çıktığını en az 5 gün damardan antibiyotik tedavisi olması gerektiğini anlatıyor
anlatıyorda anlamıyorum
öyle üşürken öyle bakanı yokken nasıl iyileşecek
eşim bir yandan ben bir yandan yalvardık olmadı
merak etmeyin iyileşecek aklınıza öyle kötü hastalıklar getirmeyin sadece ciğerleri çok hasta dedi
ve sonunda bizi yıkan alevler içinde çehennem azabına bırakan cümlesi
bu kadar hasta olmadan getirselerdi tedavisi kolay olurdu
doktordan taviz yok bizde bırakacak güç yok
döndük kuruma
ordaki bakıcılardan biri eğer kurum izin verirse gelir kalırsın dedi
sen bakarsın dedi
cennet müjdesi bir cümle oldu
ve içimize en çok dokunan da şu oldu
kızımın ağlaması koridoru kaplamış odaya girince tabi biz başına üşüştük sakinleştirdik sonra bakıcı kalktı ilgilenir gibi verin ben bakayım dedi işte kızıma bakıyor güya bi kaç parça kıyafet çıkarmış doktarla konuşmaya gidince
ey gidi yalan dünya sahipsiz olmak bu olsa gerek kızdığımı görünce etrafında dolaşmaya başladı
kuruma gittik az bucuk anlatmaya uzmanımızdan kızımla kalmak için izin almaya çalışırken anlattım
uzmanımız çok ilgilendi bakmıyorlar mı dedi hafif çıtlatmış oldum ama kızım gene onların eline muhtaç diyemedim ki hayır bakmamışlar hasta olmuş bakmıyorlar iyileşsin
diyemedim Allah yardım etsin gene onlarda gene ellerine muthaç kızım
çok yalvardık alamadım beklerken yandımdı da bugün ki yanmalar anlatamam
dilekçemizi yazdık umutla ayrıldık kurumdan
sonra uzmanımız aradı anlamak istediğim gibi anlamışım
ben sandım gidip kalabilicem meğer sadece ziyaretçi saatinde görebilecekmişim
bacılar biz hala anne baba olamamışız ziyaretçiyiz
günde 1 saat ziyaretçi
zaten sözleşmemiz de olmadı hastahanede olduğu için
taburcu olduktan sonra sözleşmemiz imzalanacakmış
yani zaman anne oldu
ziyaretçi anne
yanıyorum bacılar kızımı orda öyle bırakmak
geldiğimizden beri eşimde bende tüm ailemde ne biliyim çok üzgünüz
gözlerimiz bir olunca yeminle diyebilim konuştuk
kızımın bana ihtiyacı var bakmama ihtiyacı var
anlamıyorum nolcaktı bir ambulansa bakardı ordan alıp bizim bakabileceğimiz her anında yanında olabileceğimiz bir hastaneye gitmek
insanları aşmak zor burokrasiyi aşmak daha zor
her halini yeminle diyebiliriz ki hissediyoruz
gelgör ki ziyaretçi olarak kalıyoruz
en son ağlaya ağlaya uyuttum kızımı bir sonraki ziyarete kadar bıraktık çıktık
yanıyoruz hepinizden dua istiyoruz
İçim yanıyor,eşim de ben de gözyaşlarımızı tutamadık.Minik kızın bir an evvel iyileşsin.Tüm çocuklar gülse keşke..Dualarımız seninle canım..zaman anne oldu
kurumdan haber geldikten sonra sabaha kadar uyuyamadım
NEFES alamadım
sıkıntılar içinde açaba nasıl dı aç mıydı hastamıydı gerçi uzmanımız hasta değil işlemler biterse akşama berarber dönersiniz demişti
sabah oldu dualarla düştük yollara
kuruma vardık bekliyoruz uzman bir türlü çağırmıyor içimde ki sıkıntı büyüdü büyüdü kocaman oldu
uzmanımız çıktı çağırdı
önce cümleye şimdi sizi beklettim yuvayla görüştüm bebek gece hastalanmış acile gitmiş
büyük bir sorun yok azcık solumun darlığı çekmiş
muhtemelen öğlene taburcu olur yada akşama
onda içimde ki sıkıntı anlamını buldu
NEFES alamıyor du kızım
NEFES alamıyorduk
tamam dedik hastahane de görecektik yuvaya gittik
orda ki diğer uzman gitmeyin görmeyin diye çok ısrar etti
bizi üzeceğinden bu sürecin bitmesini görmeden eve gitmemizin daha doğru olduğun dan bahsetti
evet haklıydı göz görmeyince gönül kabullenirdi
ama bu gönül günlerdir acısını çekiyordu
göz görmeden gönül müptelası olmuştu
ısrarlarımız üzerine hastahaneye gittik
hastahane koridorun da bir feryat var içimi eriten
biran için koşmak odalara bakmak annem ağlama ben geldim diye diye aramak geldi
benim kızım değildir düşüncesi diğer taraftan
sonun da odanın kapısın dayız
eşimle el ele
odaya girdik
Allahım minnacık bir nur bir melek feryat ediyor
koştum kollarıma aldım annem ağlama geldim dedim
kızım ağladı biz ağladık
odaya annem teyzem eşim ben kızım hepimiz ağlıyoruz
ilk girince öyle feryat ederken kızım bakıcı sandelyede oturuyor
koridor inliyor ömrümün gülü aşkımın baharı feryat ediyor
bir el yok dokunacak
sonra kucağımda dakikalarca kaldı
gözleri gözlerimde benden başka kimseye öyle bakmadı
eşime baktı anneme teyzeme baktı öyle sadece baktı
biz kanetlendik
gözgöze ağladık
üstünde incecik bir tulum içinde bişey yok bacakları gözüküyor çıtçıtların arasından
üstünde penye bir yelek kolunda serum kolunda morluklar
içimde yangınlar tarifsiz acılar
sakinleşti kızım dakikalarca gözgöze kaldık
ama çok acı çekiyordu öksürürken peşine ağlıyor
belli kuzum acı çekiyor
hangi anne dayanırdı hangi anne sakin kalabilirdi
burnun da akıntılar birikmiş
elleri buz gibi
üstünde incecik battaniye
dünya yıkıldı zaten ayakta kalmasın
doktoruna gittik hayatım da hiç bu kadar yalvarmadım kimsenin ayaklarına kapanmadım
ağlayarak medet ummmadım
doktoru kesindi çıkamazdı
biliyorum çıkabilecek gibi değildi çok hastaydı gözleri şişmiş akıyor nefes alamıyordu
bize verin biz yatıralım biz başında kalalım biz bakalım dedik
doktoru annesi sakin ol burdan çıkıp başka hastaneye gidecek durumda değil hayati tehlike olur
herhalde anne baba için en büyük yıkım buydu
bundan daha büyük yıkım olmaz
yavrunu yaşasın diye senden uzakta feryatları koridorda yankılanarak bırakmak
doktoru ciğer filmi çekildiğini ve çok kötü çıktığını en az 5 gün damardan antibiyotik tedavisi olması gerektiğini anlatıyor
anlatıyorda anlamıyorum
öyle üşürken öyle bakanı yokken nasıl iyileşecek
eşim bir yandan ben bir yandan yalvardık olmadı
merak etmeyin iyileşecek aklınıza öyle kötü hastalıklar getirmeyin sadece ciğerleri çok hasta dedi
ve sonunda bizi yıkan alevler içinde çehennem azabına bırakan cümlesi
bu kadar hasta olmadan getirselerdi tedavisi kolay olurdu
doktordan taviz yok bizde bırakacak güç yok
döndük kuruma
ordaki bakıcılardan biri eğer kurum izin verirse gelir kalırsın dedi
sen bakarsın dedi
cennet müjdesi bir cümle oldu
ve içimize en çok dokunan da şu oldu
kızımın ağlaması koridoru kaplamış odaya girince tabi biz başına üşüştük sakinleştirdik sonra bakıcı kalktı ilgilenir gibi verin ben bakayım dedi işte kızıma bakıyor güya bi kaç parça kıyafet çıkarmış doktarla konuşmaya gidince
ey gidi yalan dünya sahipsiz olmak bu olsa gerek kızdığımı görünce etrafında dolaşmaya başladı
kuruma gittik az bucuk anlatmaya uzmanımızdan kızımla kalmak için izin almaya çalışırken anlattım
uzmanımız çok ilgilendi bakmıyorlar mı dedi hafif çıtlatmış oldum ama kızım gene onların eline muhtaç diyemedim ki hayır bakmamışlar hasta olmuş bakmıyorlar iyileşsin
diyemedim Allah yardım etsin gene onlarda gene ellerine muthaç kızım
çok yalvardık alamadım beklerken yandımdı da bugün ki yanmalar anlatamam
dilekçemizi yazdık umutla ayrıldık kurumdan
sonra uzmanımız aradı anlamak istediğim gibi anlamışım
ben sandım gidip kalabilicem meğer sadece ziyaretçi saatinde görebilecekmişim
bacılar biz hala anne baba olamamışız ziyaretçiyiz
günde 1 saat ziyaretçi
zaten sözleşmemiz de olmadı hastahanede olduğu için
taburcu olduktan sonra sözleşmemiz imzalanacakmış
yani zaman anne oldu
ziyaretçi anne
yanıyorum bacılar kızımı orda öyle bırakmak
geldiğimizden beri eşimde bende tüm ailemde ne biliyim çok üzgünüz
gözlerimiz bir olunca yeminle diyebilim konuştuk
kızımın bana ihtiyacı var bakmama ihtiyacı var
anlamıyorum nolcaktı bir ambulansa bakardı ordan alıp bizim bakabileceğimiz her anında yanında olabileceğimiz bir hastaneye gitmek
insanları aşmak zor burokrasiyi aşmak daha zor
her halini yeminle diyebiliriz ki hissediyoruz
gelgör ki ziyaretçi olarak kalıyoruz
en son ağlaya ağlaya uyuttum kızımı bir sonraki ziyarete kadar bıraktık çıktık
yanıyoruz hepinizden dua istiyoruz
zaman anne oldu
kurumdan haber geldikten sonra sabaha kadar uyuyamadım
NEFES alamadım
sıkıntılar içinde açaba nasıl dı aç mıydı hastamıydı gerçi uzmanımız hasta değil işlemler biterse akşama berarber dönersiniz demişti
sabah oldu dualarla düştük yollara
kuruma vardık bekliyoruz uzman bir türlü çağırmıyor içimde ki sıkıntı büyüdü büyüdü kocaman oldu
uzmanımız çıktı çağırdı
önce cümleye şimdi sizi beklettim yuvayla görüştüm bebek gece hastalanmış acile gitmiş
büyük bir sorun yok azcık solumun darlığı çekmiş
muhtemelen öğlene taburcu olur yada akşama
onda içimde ki sıkıntı anlamını buldu
NEFES alamıyor du kızım
NEFES alamıyorduk
tamam dedik hastahane de görecektik yuvaya gittik
orda ki diğer uzman gitmeyin görmeyin diye çok ısrar etti
bizi üzeceğinden bu sürecin bitmesini görmeden eve gitmemizin daha doğru olduğun dan bahsetti
evet haklıydı göz görmeyince gönül kabullenirdi
ama bu gönül günlerdir acısını çekiyordu
göz görmeden gönül müptelası olmuştu
ısrarlarımız üzerine hastahaneye gittik
hastahane koridorun da bir feryat var içimi eriten
biran için koşmak odalara bakmak annem ağlama ben geldim diye diye aramak geldi
benim kızım değildir düşüncesi diğer taraftan
sonun da odanın kapısın dayız
eşimle el ele
odaya girdik
Allahım minnacık bir nur bir melek feryat ediyor
koştum kollarıma aldım annem ağlama geldim dedim
kızım ağladı biz ağladık
odaya annem teyzem eşim ben kızım hepimiz ağlıyoruz
ilk girince öyle feryat ederken kızım bakıcı sandelyede oturuyor
koridor inliyor ömrümün gülü aşkımın baharı feryat ediyor
bir el yok dokunacak
sonra kucağımda dakikalarca kaldı
gözleri gözlerimde benden başka kimseye öyle bakmadı
eşime baktı anneme teyzeme baktı öyle sadece baktı
biz kanetlendik
gözgöze ağladık
üstünde incecik bir tulum içinde bişey yok bacakları gözüküyor çıtçıtların arasından
üstünde penye bir yelek kolunda serum kolunda morluklar
içimde yangınlar tarifsiz acılar
sakinleşti kızım dakikalarca gözgöze kaldık
ama çok acı çekiyordu öksürürken peşine ağlıyor
belli kuzum acı çekiyor
hangi anne dayanırdı hangi anne sakin kalabilirdi
burnun da akıntılar birikmiş
elleri buz gibi
üstünde incecik battaniye
dünya yıkıldı zaten ayakta kalmasın
doktoruna gittik hayatım da hiç bu kadar yalvarmadım kimsenin ayaklarına kapanmadım
ağlayarak medet ummmadım
doktoru kesindi çıkamazdı
biliyorum çıkabilecek gibi değildi çok hastaydı gözleri şişmiş akıyor nefes alamıyordu
bize verin biz yatıralım biz başında kalalım biz bakalım dedik
doktoru annesi sakin ol burdan çıkıp başka hastaneye gidecek durumda değil hayati tehlike olur
herhalde anne baba için en büyük yıkım buydu
bundan daha büyük yıkım olmaz
yavrunu yaşasın diye senden uzakta feryatları koridorda yankılanarak bırakmak
doktoru ciğer filmi çekildiğini ve çok kötü çıktığını en az 5 gün damardan antibiyotik tedavisi olması gerektiğini anlatıyor
anlatıyorda anlamıyorum
öyle üşürken öyle bakanı yokken nasıl iyileşecek
eşim bir yandan ben bir yandan yalvardık olmadı
merak etmeyin iyileşecek aklınıza öyle kötü hastalıklar getirmeyin sadece ciğerleri çok hasta dedi
ve sonunda bizi yıkan alevler içinde çehennem azabına bırakan cümlesi
bu kadar hasta olmadan getirselerdi tedavisi kolay olurdu
doktordan taviz yok bizde bırakacak güç yok
döndük kuruma
ordaki bakıcılardan biri eğer kurum izin verirse gelir kalırsın dedi
sen bakarsın dedi
cennet müjdesi bir cümle oldu
ve içimize en çok dokunan da şu oldu
kızımın ağlaması koridoru kaplamış odaya girince tabi biz başına üşüştük sakinleştirdik sonra bakıcı kalktı ilgilenir gibi verin ben bakayım dedi işte kızıma bakıyor güya bi kaç parça kıyafet çıkarmış doktarla konuşmaya gidince
ey gidi yalan dünya sahipsiz olmak bu olsa gerek kızdığımı görünce etrafında dolaşmaya başladı
kuruma gittik az bucuk anlatmaya uzmanımızdan kızımla kalmak için izin almaya çalışırken anlattım
uzmanımız çok ilgilendi bakmıyorlar mı dedi hafif çıtlatmış oldum ama kızım gene onların eline muhtaç diyemedim ki hayır bakmamışlar hasta olmuş bakmıyorlar iyileşsin
diyemedim Allah yardım etsin gene onlarda gene ellerine muthaç kızım
çok yalvardık alamadım beklerken yandımdı da bugün ki yanmalar anlatamam
dilekçemizi yazdık umutla ayrıldık kurumdan
sonra uzmanımız aradı anlamak istediğim gibi anlamışım
ben sandım gidip kalabilicem meğer sadece ziyaretçi saatinde görebilecekmişim
bacılar biz hala anne baba olamamışız ziyaretçiyiz
günde 1 saat ziyaretçi
zaten sözleşmemiz de olmadı hastahanede olduğu için
taburcu olduktan sonra sözleşmemiz imzalanacakmış
yani zaman anne oldu
ziyaretçi anne
yanıyorum bacılar kızımı orda öyle bırakmak
geldiğimizden beri eşimde bende tüm ailemde ne biliyim çok üzgünüz
gözlerimiz bir olunca yeminle diyebilim konuştuk
kızımın bana ihtiyacı var bakmama ihtiyacı var
anlamıyorum nolcaktı bir ambulansa bakardı ordan alıp bizim bakabileceğimiz her anında yanında olabileceğimiz bir hastaneye gitmek
insanları aşmak zor burokrasiyi aşmak daha zor
her halini yeminle diyebiliriz ki hissediyoruz
gelgör ki ziyaretçi olarak kalıyoruz
en son ağlaya ağlaya uyuttum kızımı bir sonraki ziyarete kadar bıraktık çıktık
yanıyoruz hepinizden dua istiyoruz
Çok teşekkürler. Amin inşallah:)çitlembik....gözünaydın olsun....hayırlı evlat olsun inşallah...darısı diğer bekleyenlere...........
Zaman... Çok ağlattın beni, hepimizi. Gözyaşlarımız minik bebeğine şifa olsun, mutluluk gözyaşları olsun inşallah. Bizi habersiz bırakma n'olur.zaman anne oldu
kurumdan haber geldikten sonra sabaha kadar uyuyamadım
NEFES alamadım
sıkıntılar içinde açaba nasıl dı aç mıydı hastamıydı gerçi uzmanımız hasta değil işlemler biterse akşama berarber dönersiniz demişti
sabah oldu dualarla düştük yollara
kuruma vardık bekliyoruz uzman bir türlü çağırmıyor içimde ki sıkıntı büyüdü büyüdü kocaman oldu
uzmanımız çıktı çağırdı
önce cümleye şimdi sizi beklettim yuvayla görüştüm bebek gece hastalanmış acile gitmiş
büyük bir sorun yok azcık solumun darlığı çekmiş
muhtemelen öğlene taburcu olur yada akşama
onda içimde ki sıkıntı anlamını buldu
NEFES alamıyor du kızım
NEFES alamıyorduk
tamam dedik hastahane de görecektik yuvaya gittik
orda ki diğer uzman gitmeyin görmeyin diye çok ısrar etti
bizi üzeceğinden bu sürecin bitmesini görmeden eve gitmemizin daha doğru olduğun dan bahsetti
evet haklıydı göz görmeyince gönül kabullenirdi
ama bu gönül günlerdir acısını çekiyordu
göz görmeden gönül müptelası olmuştu
ısrarlarımız üzerine hastahaneye gittik
hastahane koridorun da bir feryat var içimi eriten
biran için koşmak odalara bakmak annem ağlama ben geldim diye diye aramak geldi
benim kızım değildir düşüncesi diğer taraftan
sonun da odanın kapısın dayız
eşimle el ele
odaya girdik
Allahım minnacık bir nur bir melek feryat ediyor
koştum kollarıma aldım annem ağlama geldim dedim
kızım ağladı biz ağladık
odaya annem teyzem eşim ben kızım hepimiz ağlıyoruz
ilk girince öyle feryat ederken kızım bakıcı sandelyede oturuyor
koridor inliyor ömrümün gülü aşkımın baharı feryat ediyor
bir el yok dokunacak
sonra kucağımda dakikalarca kaldı
gözleri gözlerimde benden başka kimseye öyle bakmadı
eşime baktı anneme teyzeme baktı öyle sadece baktı
biz kanetlendik
gözgöze ağladık
üstünde incecik bir tulum içinde bişey yok bacakları gözüküyor çıtçıtların arasından
üstünde penye bir yelek kolunda serum kolunda morluklar
içimde yangınlar tarifsiz acılar
sakinleşti kızım dakikalarca gözgöze kaldık
ama çok acı çekiyordu öksürürken peşine ağlıyor
belli kuzum acı çekiyor
hangi anne dayanırdı hangi anne sakin kalabilirdi
burnun da akıntılar birikmiş
elleri buz gibi
üstünde incecik battaniye
dünya yıkıldı zaten ayakta kalmasın
doktoruna gittik hayatım da hiç bu kadar yalvarmadım kimsenin ayaklarına kapanmadım
ağlayarak medet ummmadım
doktoru kesindi çıkamazdı
biliyorum çıkabilecek gibi değildi çok hastaydı gözleri şişmiş akıyor nefes alamıyordu
bize verin biz yatıralım biz başında kalalım biz bakalım dedik
doktoru annesi sakin ol burdan çıkıp başka hastaneye gidecek durumda değil hayati tehlike olur
herhalde anne baba için en büyük yıkım buydu
bundan daha büyük yıkım olmaz
yavrunu yaşasın diye senden uzakta feryatları koridorda yankılanarak bırakmak
doktoru ciğer filmi çekildiğini ve çok kötü çıktığını en az 5 gün damardan antibiyotik tedavisi olması gerektiğini anlatıyor
anlatıyorda anlamıyorum
öyle üşürken öyle bakanı yokken nasıl iyileşecek
eşim bir yandan ben bir yandan yalvardık olmadı
merak etmeyin iyileşecek aklınıza öyle kötü hastalıklar getirmeyin sadece ciğerleri çok hasta dedi
ve sonunda bizi yıkan alevler içinde çehennem azabına bırakan cümlesi
bu kadar hasta olmadan getirselerdi tedavisi kolay olurdu
doktordan taviz yok bizde bırakacak güç yok
döndük kuruma
ordaki bakıcılardan biri eğer kurum izin verirse gelir kalırsın dedi
sen bakarsın dedi
cennet müjdesi bir cümle oldu
ve içimize en çok dokunan da şu oldu
kızımın ağlaması koridoru kaplamış odaya girince tabi biz başına üşüştük sakinleştirdik sonra bakıcı kalktı ilgilenir gibi verin ben bakayım dedi işte kızıma bakıyor güya bi kaç parça kıyafet çıkarmış doktarla konuşmaya gidince
ey gidi yalan dünya sahipsiz olmak bu olsa gerek kızdığımı görünce etrafında dolaşmaya başladı
kuruma gittik az bucuk anlatmaya uzmanımızdan kızımla kalmak için izin almaya çalışırken anlattım
uzmanımız çok ilgilendi bakmıyorlar mı dedi hafif çıtlatmış oldum ama kızım gene onların eline muhtaç diyemedim ki hayır bakmamışlar hasta olmuş bakmıyorlar iyileşsin
diyemedim Allah yardım etsin gene onlarda gene ellerine muthaç kızım
çok yalvardık alamadım beklerken yandımdı da bugün ki yanmalar anlatamam
dilekçemizi yazdık umutla ayrıldık kurumdan
sonra uzmanımız aradı anlamak istediğim gibi anlamışım
ben sandım gidip kalabilicem meğer sadece ziyaretçi saatinde görebilecekmişim
bacılar biz hala anne baba olamamışız ziyaretçiyiz
günde 1 saat ziyaretçi
zaten sözleşmemiz de olmadı hastahanede olduğu için
taburcu olduktan sonra sözleşmemiz imzalanacakmış
yani zaman anne oldu
ziyaretçi anne
yanıyorum bacılar kızımı orda öyle bırakmak
geldiğimizden beri eşimde bende tüm ailemde ne biliyim çok üzgünüz
gözlerimiz bir olunca yeminle diyebilim konuştuk
kızımın bana ihtiyacı var bakmama ihtiyacı var
anlamıyorum nolcaktı bir ambulansa bakardı ordan alıp bizim bakabileceğimiz her anında yanında olabileceğimiz bir hastaneye gitmek
insanları aşmak zor burokrasiyi aşmak daha zor
her halini yeminle diyebiliriz ki hissediyoruz
gelgör ki ziyaretçi olarak kalıyoruz
en son ağlaya ağlaya uyuttum kızımı bir sonraki ziyarete kadar bıraktık çıktık
yanıyoruz hepinizden dua istiyoruz
zaman anne oldu
kurumdan haber geldikten sonra sabaha kadar uyuyamadım
NEFES alamadım
sıkıntılar içinde açaba nasıl dı aç mıydı hastamıydı gerçi uzmanımız hasta değil işlemler biterse akşama berarber dönersiniz demişti
sabah oldu dualarla düştük yollara
kuruma vardık bekliyoruz uzman bir türlü çağırmıyor içimde ki sıkıntı büyüdü büyüdü kocaman oldu
uzmanımız çıktı çağırdı
önce cümleye şimdi sizi beklettim yuvayla görüştüm bebek gece hastalanmış acile gitmiş
büyük bir sorun yok azcık solumun darlığı çekmiş
muhtemelen öğlene taburcu olur yada akşama
onda içimde ki sıkıntı anlamını buldu
NEFES alamıyor du kızım
NEFES alamıyorduk
tamam dedik hastahane de görecektik yuvaya gittik
orda ki diğer uzman gitmeyin görmeyin diye çok ısrar etti
bizi üzeceğinden bu sürecin bitmesini görmeden eve gitmemizin daha doğru olduğun dan bahsetti
evet haklıydı göz görmeyince gönül kabullenirdi
ama bu gönül günlerdir acısını çekiyordu
göz görmeden gönül müptelası olmuştu
ısrarlarımız üzerine hastahaneye gittik
hastahane koridorun da bir feryat var içimi eriten
biran için koşmak odalara bakmak annem ağlama ben geldim diye diye aramak geldi
benim kızım değildir düşüncesi diğer taraftan
sonun da odanın kapısın dayız
eşimle el ele
odaya girdik
Allahım minnacık bir nur bir melek feryat ediyor
koştum kollarıma aldım annem ağlama geldim dedim
kızım ağladı biz ağladık
odaya annem teyzem eşim ben kızım hepimiz ağlıyoruz
ilk girince öyle feryat ederken kızım bakıcı sandelyede oturuyor
koridor inliyor ömrümün gülü aşkımın baharı feryat ediyor
bir el yok dokunacak
sonra kucağımda dakikalarca kaldı
gözleri gözlerimde benden başka kimseye öyle bakmadı
eşime baktı anneme teyzeme baktı öyle sadece baktı
biz kanetlendik
gözgöze ağladık
üstünde incecik bir tulum içinde bişey yok bacakları gözüküyor çıtçıtların arasından
üstünde penye bir yelek kolunda serum kolunda morluklar
içimde yangınlar tarifsiz acılar
sakinleşti kızım dakikalarca gözgöze kaldık
ama çok acı çekiyordu öksürürken peşine ağlıyor
belli kuzum acı çekiyor
hangi anne dayanırdı hangi anne sakin kalabilirdi
burnun da akıntılar birikmiş
elleri buz gibi
üstünde incecik battaniye
dünya yıkıldı zaten ayakta kalmasın
doktoruna gittik hayatım da hiç bu kadar yalvarmadım kimsenin ayaklarına kapanmadım
ağlayarak medet ummmadım
doktoru kesindi çıkamazdı
biliyorum çıkabilecek gibi değildi çok hastaydı gözleri şişmiş akıyor nefes alamıyordu
bize verin biz yatıralım biz başında kalalım biz bakalım dedik
doktoru annesi sakin ol burdan çıkıp başka hastaneye gidecek durumda değil hayati tehlike olur
herhalde anne baba için en büyük yıkım buydu
bundan daha büyük yıkım olmaz
yavrunu yaşasın diye senden uzakta feryatları koridorda yankılanarak bırakmak
doktoru ciğer filmi çekildiğini ve çok kötü çıktığını en az 5 gün damardan antibiyotik tedavisi olması gerektiğini anlatıyor
anlatıyorda anlamıyorum
öyle üşürken öyle bakanı yokken nasıl iyileşecek
eşim bir yandan ben bir yandan yalvardık olmadı
merak etmeyin iyileşecek aklınıza öyle kötü hastalıklar getirmeyin sadece ciğerleri çok hasta dedi
ve sonunda bizi yıkan alevler içinde çehennem azabına bırakan cümlesi
bu kadar hasta olmadan getirselerdi tedavisi kolay olurdu
doktordan taviz yok bizde bırakacak güç yok
döndük kuruma
ordaki bakıcılardan biri eğer kurum izin verirse gelir kalırsın dedi
sen bakarsın dedi
cennet müjdesi bir cümle oldu
ve içimize en çok dokunan da şu oldu
kızımın ağlaması koridoru kaplamış odaya girince tabi biz başına üşüştük sakinleştirdik sonra bakıcı kalktı ilgilenir gibi verin ben bakayım dedi işte kızıma bakıyor güya bi kaç parça kıyafet çıkarmış doktarla konuşmaya gidince
ey gidi yalan dünya sahipsiz olmak bu olsa gerek kızdığımı görünce etrafında dolaşmaya başladı
kuruma gittik az bucuk anlatmaya uzmanımızdan kızımla kalmak için izin almaya çalışırken anlattım
uzmanımız çok ilgilendi bakmıyorlar mı dedi hafif çıtlatmış oldum ama kızım gene onların eline muhtaç diyemedim ki hayır bakmamışlar hasta olmuş bakmıyorlar iyileşsin
diyemedim Allah yardım etsin gene onlarda gene ellerine muthaç kızım
çok yalvardık alamadım beklerken yandımdı da bugün ki yanmalar anlatamam
dilekçemizi yazdık umutla ayrıldık kurumdan
sonra uzmanımız aradı anlamak istediğim gibi anlamışım
ben sandım gidip kalabilicem meğer sadece ziyaretçi saatinde görebilecekmişim
bacılar biz hala anne baba olamamışız ziyaretçiyiz
günde 1 saat ziyaretçi
zaten sözleşmemiz de olmadı hastahanede olduğu için
taburcu olduktan sonra sözleşmemiz imzalanacakmış
yani zaman anne oldu
ziyaretçi anne
yanıyorum bacılar kızımı orda öyle bırakmak
geldiğimizden beri eşimde bende tüm ailemde ne biliyim çok üzgünüz
gözlerimiz bir olunca yeminle diyebilim konuştuk
kızımın bana ihtiyacı var bakmama ihtiyacı var
anlamıyorum nolcaktı bir ambulansa bakardı ordan alıp bizim bakabileceğimiz her anında yanında olabileceğimiz bir hastaneye gitmek
insanları aşmak zor burokrasiyi aşmak daha zor
her halini yeminle diyebiliriz ki hissediyoruz
gelgör ki ziyaretçi olarak kalıyoruz
en son ağlaya ağlaya uyuttum kızımı bir sonraki ziyarete kadar bıraktık çıktık
yanıyoruz hepinizden dua istiyoruz
Zaman canım allahım bir an önce şifasını versin miniğimizin kızınızın.. 1 saatlik bile olsa seni hissedecektir.. Senden güç alıp bir an önce iyileşecektir hiç merak etme.. Kaç aylık dünya güzeliduadan başka sığınacak kapımız yok
eminim sizlerinde dualarıyla bizim nazlı kız iyileşecek
ah bir görseniz nasıl güzel
inşallah yakında düzelecek
canım yazdıklarını göz yaşları içinde okudum.nazlı kızına allah şifa versin.o minnacık gözleriyle sizi gördü hissetti.inşallah tez vakittede kucağınızda mutlu yuvanizda olur inşallahzaman anne oldu
kurumdan haber geldikten sonra sabaha kadar uyuyamadım
NEFES alamadım
sıkıntılar içinde açaba nasıl dı aç mıydı hastamıydı gerçi uzmanımız hasta değil işlemler biterse akşama berarber dönersiniz demişti
sabah oldu dualarla düştük yollara
kuruma vardık bekliyoruz uzman bir türlü çağırmıyor içimde ki sıkıntı büyüdü büyüdü kocaman oldu
uzmanımız çıktı çağırdı
önce cümleye şimdi sizi beklettim yuvayla görüştüm bebek gece hastalanmış acile gitmiş
büyük bir sorun yok azcık solumun darlığı çekmiş
muhtemelen öğlene taburcu olur yada akşama
onda içimde ki sıkıntı anlamını buldu
NEFES alamıyor du kızım
NEFES alamıyorduk
tamam dedik hastahane de görecektik yuvaya gittik
orda ki diğer uzman gitmeyin görmeyin diye çok ısrar etti
bizi üzeceğinden bu sürecin bitmesini görmeden eve gitmemizin daha doğru olduğun dan bahsetti
evet haklıydı göz görmeyince gönül kabullenirdi
ama bu gönül günlerdir acısını çekiyordu
göz görmeden gönül müptelası olmuştu
ısrarlarımız üzerine hastahaneye gittik
hastahane koridorun da bir feryat var içimi eriten
biran için koşmak odalara bakmak annem ağlama ben geldim diye diye aramak geldi
benim kızım değildir düşüncesi diğer taraftan
sonun da odanın kapısın dayız
eşimle el ele
odaya girdik
Allahım minnacık bir nur bir melek feryat ediyor
koştum kollarıma aldım annem ağlama geldim dedim
kızım ağladı biz ağladık
odaya annem teyzem eşim ben kızım hepimiz ağlıyoruz
ilk girince öyle feryat ederken kızım bakıcı sandelyede oturuyor
koridor inliyor ömrümün gülü aşkımın baharı feryat ediyor
bir el yok dokunacak
sonra kucağımda dakikalarca kaldı
gözleri gözlerimde benden başka kimseye öyle bakmadı
eşime baktı anneme teyzeme baktı öyle sadece baktı
biz kanetlendik
gözgöze ağladık
üstünde incecik bir tulum içinde bişey yok bacakları gözüküyor çıtçıtların arasından
üstünde penye bir yelek kolunda serum kolunda morluklar
içimde yangınlar tarifsiz acılar
sakinleşti kızım dakikalarca gözgöze kaldık
ama çok acı çekiyordu öksürürken peşine ağlıyor
belli kuzum acı çekiyor
hangi anne dayanırdı hangi anne sakin kalabilirdi
burnun da akıntılar birikmiş
elleri buz gibi
üstünde incecik battaniye
dünya yıkıldı zaten ayakta kalmasın
doktoruna gittik hayatım da hiç bu kadar yalvarmadım kimsenin ayaklarına kapanmadım
ağlayarak medet ummmadım
doktoru kesindi çıkamazdı
biliyorum çıkabilecek gibi değildi çok hastaydı gözleri şişmiş akıyor nefes alamıyordu
bize verin biz yatıralım biz başında kalalım biz bakalım dedik
doktoru annesi sakin ol burdan çıkıp başka hastaneye gidecek durumda değil hayati tehlike olur
herhalde anne baba için en büyük yıkım buydu
bundan daha büyük yıkım olmaz
yavrunu yaşasın diye senden uzakta feryatları koridorda yankılanarak bırakmak
doktoru ciğer filmi çekildiğini ve çok kötü çıktığını en az 5 gün damardan antibiyotik tedavisi olması gerektiğini anlatıyor
anlatıyorda anlamıyorum
öyle üşürken öyle bakanı yokken nasıl iyileşecek
eşim bir yandan ben bir yandan yalvardık olmadı
merak etmeyin iyileşecek aklınıza öyle kötü hastalıklar getirmeyin sadece ciğerleri çok hasta dedi
ve sonunda bizi yıkan alevler içinde çehennem azabına bırakan cümlesi
bu kadar hasta olmadan getirselerdi tedavisi kolay olurdu
doktordan taviz yok bizde bırakacak güç yok
döndük kuruma
ordaki bakıcılardan biri eğer kurum izin verirse gelir kalırsın dedi
sen bakarsın dedi
cennet müjdesi bir cümle oldu
ve içimize en çok dokunan da şu oldu
kızımın ağlaması koridoru kaplamış odaya girince tabi biz başına üşüştük sakinleştirdik sonra bakıcı kalktı ilgilenir gibi verin ben bakayım dedi işte kızıma bakıyor güya bi kaç parça kıyafet çıkarmış doktarla konuşmaya gidince
ey gidi yalan dünya sahipsiz olmak bu olsa gerek kızdığımı görünce etrafında dolaşmaya başladı
kuruma gittik az bucuk anlatmaya uzmanımızdan kızımla kalmak için izin almaya çalışırken anlattım
uzmanımız çok ilgilendi bakmıyorlar mı dedi hafif çıtlatmış oldum ama kızım gene onların eline muhtaç diyemedim ki hayır bakmamışlar hasta olmuş bakmıyorlar iyileşsin
diyemedim Allah yardım etsin gene onlarda gene ellerine muthaç kızım
çok yalvardık alamadım beklerken yandımdı da bugün ki yanmalar anlatamam
dilekçemizi yazdık umutla ayrıldık kurumdan
sonra uzmanımız aradı anlamak istediğim gibi anlamışım
ben sandım gidip kalabilicem meğer sadece ziyaretçi saatinde görebilecekmişim
bacılar biz hala anne baba olamamışız ziyaretçiyiz
günde 1 saat ziyaretçi
zaten sözleşmemiz de olmadı hastahanede olduğu için
taburcu olduktan sonra sözleşmemiz imzalanacakmış
yani zaman anne oldu
ziyaretçi anne
yanıyorum bacılar kızımı orda öyle bırakmak
geldiğimizden beri eşimde bende tüm ailemde ne biliyim çok üzgünüz
gözlerimiz bir olunca yeminle diyebilim konuştuk
kızımın bana ihtiyacı var bakmama ihtiyacı var
anlamıyorum nolcaktı bir ambulansa bakardı ordan alıp bizim bakabileceğimiz her anında yanında olabileceğimiz bir hastaneye gitmek
insanları aşmak zor burokrasiyi aşmak daha zor
her halini yeminle diyebiliriz ki hissediyoruz
gelgör ki ziyaretçi olarak kalıyoruz
en son ağlaya ağlaya uyuttum kızımı bir sonraki ziyarete kadar bıraktık çıktık
yanıyoruz hepinizden dua istiyoruz
Zamannnnnnn sen çok güzel bir ANNE sin hele o minik kızın bal ball massallahhhh Rabbim acil şifalar versin Duacinizim Allahım bundan sonra aglatmasin.zaman anne oldu
kurumdan haber geldikten sonra sabaha kadar uyuyamadım
NEFES alamadım
sıkıntılar içinde açaba nasıl dı aç mıydı hastamıydı gerçi uzmanımız hasta değil işlemler biterse akşama berarber dönersiniz demişti
sabah oldu dualarla düştük yollara
kuruma vardık bekliyoruz uzman bir türlü çağırmıyor içimde ki sıkıntı büyüdü büyüdü kocaman oldu
uzmanımız çıktı çağırdı
önce cümleye şimdi sizi beklettim yuvayla görüştüm bebek gece hastalanmış acile gitmiş
büyük bir sorun yok azcık solumun darlığı çekmiş
muhtemelen öğlene taburcu olur yada akşama
onda içimde ki sıkıntı anlamını buldu
NEFES alamıyor du kızım
NEFES alamıyorduk
tamam dedik hastahane de görecektik yuvaya gittik
orda ki diğer uzman gitmeyin görmeyin diye çok ısrar etti
bizi üzeceğinden bu sürecin bitmesini görmeden eve gitmemizin daha doğru olduğun dan bahsetti
evet haklıydı göz görmeyince gönül kabullenirdi
ama bu gönül günlerdir acısını çekiyordu
göz görmeden gönül müptelası olmuştu
ısrarlarımız üzerine hastahaneye gittik
hastahane koridorun da bir feryat var içimi eriten
biran için koşmak odalara bakmak annem ağlama ben geldim diye diye aramak geldi
benim kızım değildir düşüncesi diğer taraftan
sonun da odanın kapısın dayız
eşimle el ele
odaya girdik
Allahım minnacık bir nur bir melek feryat ediyor
koştum kollarıma aldım annem ağlama geldim dedim
kızım ağladı biz ağladık
odaya annem teyzem eşim ben kızım hepimiz ağlıyoruz
ilk girince öyle feryat ederken kızım bakıcı sandelyede oturuyor
koridor inliyor ömrümün gülü aşkımın baharı feryat ediyor
bir el yok dokunacak
sonra kucağımda dakikalarca kaldı
gözleri gözlerimde benden başka kimseye öyle bakmadı
eşime baktı anneme teyzeme baktı öyle sadece baktı
biz kanetlendik
gözgöze ağladık
üstünde incecik bir tulum içinde bişey yok bacakları gözüküyor çıtçıtların arasından
üstünde penye bir yelek kolunda serum kolunda morluklar
içimde yangınlar tarifsiz acılar
sakinleşti kızım dakikalarca gözgöze kaldık
ama çok acı çekiyordu öksürürken peşine ağlıyor
belli kuzum acı çekiyor
hangi anne dayanırdı hangi anne sakin kalabilirdi
burnun da akıntılar birikmiş
elleri buz gibi
üstünde incecik battaniye
dünya yıkıldı zaten ayakta kalmasın
doktoruna gittik hayatım da hiç bu kadar yalvarmadım kimsenin ayaklarına kapanmadım
ağlayarak medet ummmadım
doktoru kesindi çıkamazdı
biliyorum çıkabilecek gibi değildi çok hastaydı gözleri şişmiş akıyor nefes alamıyordu
bize verin biz yatıralım biz başında kalalım biz bakalım dedik
doktoru annesi sakin ol burdan çıkıp başka hastaneye gidecek durumda değil hayati tehlike olur
herhalde anne baba için en büyük yıkım buydu
bundan daha büyük yıkım olmaz
yavrunu yaşasın diye senden uzakta feryatları koridorda yankılanarak bırakmak
doktoru ciğer filmi çekildiğini ve çok kötü çıktığını en az 5 gün damardan antibiyotik tedavisi olması gerektiğini anlatıyor
anlatıyorda anlamıyorum
öyle üşürken öyle bakanı yokken nasıl iyileşecek
eşim bir yandan ben bir yandan yalvardık olmadı
merak etmeyin iyileşecek aklınıza öyle kötü hastalıklar getirmeyin sadece ciğerleri çok hasta dedi
ve sonunda bizi yıkan alevler içinde çehennem azabına bırakan cümlesi
bu kadar hasta olmadan getirselerdi tedavisi kolay olurdu
doktordan taviz yok bizde bırakacak güç yok
döndük kuruma
ordaki bakıcılardan biri eğer kurum izin verirse gelir kalırsın dedi
sen bakarsın dedi
cennet müjdesi bir cümle oldu
ve içimize en çok dokunan da şu oldu
kızımın ağlaması koridoru kaplamış odaya girince tabi biz başına üşüştük sakinleştirdik sonra bakıcı kalktı ilgilenir gibi verin ben bakayım dedi işte kızıma bakıyor güya bi kaç parça kıyafet çıkarmış doktarla konuşmaya gidince
ey gidi yalan dünya sahipsiz olmak bu olsa gerek kızdığımı görünce etrafında dolaşmaya başladı
kuruma gittik az bucuk anlatmaya uzmanımızdan kızımla kalmak için izin almaya çalışırken anlattım
uzmanımız çok ilgilendi bakmıyorlar mı dedi hafif çıtlatmış oldum ama kızım gene onların eline muhtaç diyemedim ki hayır bakmamışlar hasta olmuş bakmıyorlar iyileşsin
diyemedim Allah yardım etsin gene onlarda gene ellerine muthaç kızım
çok yalvardık alamadım beklerken yandımdı da bugün ki yanmalar anlatamam
dilekçemizi yazdık umutla ayrıldık kurumdan
sonra uzmanımız aradı anlamak istediğim gibi anlamışım
ben sandım gidip kalabilicem meğer sadece ziyaretçi saatinde görebilecekmişim
bacılar biz hala anne baba olamamışız ziyaretçiyiz
günde 1 saat ziyaretçi
zaten sözleşmemiz de olmadı hastahanede olduğu için
taburcu olduktan sonra sözleşmemiz imzalanacakmış
yani zaman anne oldu
ziyaretçi anne
yanıyorum bacılar kızımı orda öyle bırakmak
geldiğimizden beri eşimde bende tüm ailemde ne biliyim çok üzgünüz
gözlerimiz bir olunca yeminle diyebilim konuştuk
kızımın bana ihtiyacı var bakmama ihtiyacı var
anlamıyorum nolcaktı bir ambulansa bakardı ordan alıp bizim bakabileceğimiz her anında yanında olabileceğimiz bir hastaneye gitmek
insanları aşmak zor burokrasiyi aşmak daha zor
her halini yeminle diyebiliriz ki hissediyoruz
gelgör ki ziyaretçi olarak kalıyoruz
en son ağlaya ağlaya uyuttum kızımı bir sonraki ziyarete kadar bıraktık çıktık
yanıyoruz hepinizden dua istiyoruz
ah canım kıyamamzaman anne oldu
kurumdan haber geldikten sonra sabaha kadar uyuyamadım
NEFES alamadım
sıkıntılar içinde açaba nasıl dı aç mıydı hastamıydı gerçi uzmanımız hasta değil işlemler biterse akşama berarber dönersiniz demişti
sabah oldu dualarla düştük yollara
kuruma vardık bekliyoruz uzman bir türlü çağırmıyor içimde ki sıkıntı büyüdü büyüdü kocaman oldu
uzmanımız çıktı çağırdı
önce cümleye şimdi sizi beklettim yuvayla görüştüm bebek gece hastalanmış acile gitmiş
büyük bir sorun yok azcık solumun darlığı çekmiş
muhtemelen öğlene taburcu olur yada akşama
onda içimde ki sıkıntı anlamını buldu
NEFES alamıyor du kızım
NEFES alamıyorduk
tamam dedik hastahane de görecektik yuvaya gittik
orda ki diğer uzman gitmeyin görmeyin diye çok ısrar etti
bizi üzeceğinden bu sürecin bitmesini görmeden eve gitmemizin daha doğru olduğun dan bahsetti
evet haklıydı göz görmeyince gönül kabullenirdi
ama bu gönül günlerdir acısını çekiyordu
göz görmeden gönül müptelası olmuştu
ısrarlarımız üzerine hastahaneye gittik
hastahane koridorun da bir feryat var içimi eriten
biran için koşmak odalara bakmak annem ağlama ben geldim diye diye aramak geldi
benim kızım değildir düşüncesi diğer taraftan
sonun da odanın kapısın dayız
eşimle el ele
odaya girdik
Allahım minnacık bir nur bir melek feryat ediyor
koştum kollarıma aldım annem ağlama geldim dedim
kızım ağladı biz ağladık
odaya annem teyzem eşim ben kızım hepimiz ağlıyoruz
ilk girince öyle feryat ederken kızım bakıcı sandelyede oturuyor
koridor inliyor ömrümün gülü aşkımın baharı feryat ediyor
bir el yok dokunacak
sonra kucağımda dakikalarca kaldı
gözleri gözlerimde benden başka kimseye öyle bakmadı
eşime baktı anneme teyzeme baktı öyle sadece baktı
biz kanetlendik
gözgöze ağladık
üstünde incecik bir tulum içinde bişey yok bacakları gözüküyor çıtçıtların arasından
üstünde penye bir yelek kolunda serum kolunda morluklar
içimde yangınlar tarifsiz acılar
sakinleşti kızım dakikalarca gözgöze kaldık
ama çok acı çekiyordu öksürürken peşine ağlıyor
belli kuzum acı çekiyor
hangi anne dayanırdı hangi anne sakin kalabilirdi
burnun da akıntılar birikmiş
elleri buz gibi
üstünde incecik battaniye
dünya yıkıldı zaten ayakta kalmasın
doktoruna gittik hayatım da hiç bu kadar yalvarmadım kimsenin ayaklarına kapanmadım
ağlayarak medet ummmadım
doktoru kesindi çıkamazdı
biliyorum çıkabilecek gibi değildi çok hastaydı gözleri şişmiş akıyor nefes alamıyordu
bize verin biz yatıralım biz başında kalalım biz bakalım dedik
doktoru annesi sakin ol burdan çıkıp başka hastaneye gidecek durumda değil hayati tehlike olur
herhalde anne baba için en büyük yıkım buydu
bundan daha büyük yıkım olmaz
yavrunu yaşasın diye senden uzakta feryatları koridorda yankılanarak bırakmak
doktoru ciğer filmi çekildiğini ve çok kötü çıktığını en az 5 gün damardan antibiyotik tedavisi olması gerektiğini anlatıyor
anlatıyorda anlamıyorum
öyle üşürken öyle bakanı yokken nasıl iyileşecek
eşim bir yandan ben bir yandan yalvardık olmadı
merak etmeyin iyileşecek aklınıza öyle kötü hastalıklar getirmeyin sadece ciğerleri çok hasta dedi
ve sonunda bizi yıkan alevler içinde çehennem azabına bırakan cümlesi
bu kadar hasta olmadan getirselerdi tedavisi kolay olurdu
doktordan taviz yok bizde bırakacak güç yok
döndük kuruma
ordaki bakıcılardan biri eğer kurum izin verirse gelir kalırsın dedi
sen bakarsın dedi
cennet müjdesi bir cümle oldu
ve içimize en çok dokunan da şu oldu
kızımın ağlaması koridoru kaplamış odaya girince tabi biz başına üşüştük sakinleştirdik sonra bakıcı kalktı ilgilenir gibi verin ben bakayım dedi işte kızıma bakıyor güya bi kaç parça kıyafet çıkarmış doktarla konuşmaya gidince
ey gidi yalan dünya sahipsiz olmak bu olsa gerek kızdığımı görünce etrafında dolaşmaya başladı
kuruma gittik az bucuk anlatmaya uzmanımızdan kızımla kalmak için izin almaya çalışırken anlattım
uzmanımız çok ilgilendi bakmıyorlar mı dedi hafif çıtlatmış oldum ama kızım gene onların eline muhtaç diyemedim ki hayır bakmamışlar hasta olmuş bakmıyorlar iyileşsin
diyemedim Allah yardım etsin gene onlarda gene ellerine muthaç kızım
çok yalvardık alamadım beklerken yandımdı da bugün ki yanmalar anlatamam
dilekçemizi yazdık umutla ayrıldık kurumdan
sonra uzmanımız aradı anlamak istediğim gibi anlamışım
ben sandım gidip kalabilicem meğer sadece ziyaretçi saatinde görebilecekmişim
bacılar biz hala anne baba olamamışız ziyaretçiyiz
günde 1 saat ziyaretçi
zaten sözleşmemiz de olmadı hastahanede olduğu için
taburcu olduktan sonra sözleşmemiz imzalanacakmış
yani zaman anne oldu
ziyaretçi anne
yanıyorum bacılar kızımı orda öyle bırakmak
geldiğimizden beri eşimde bende tüm ailemde ne biliyim çok üzgünüz
gözlerimiz bir olunca yeminle diyebilim konuştuk
kızımın bana ihtiyacı var bakmama ihtiyacı var
anlamıyorum nolcaktı bir ambulansa bakardı ordan alıp bizim bakabileceğimiz her anında yanında olabileceğimiz bir hastaneye gitmek
insanları aşmak zor burokrasiyi aşmak daha zor
her halini yeminle diyebiliriz ki hissediyoruz
gelgör ki ziyaretçi olarak kalıyoruz
en son ağlaya ağlaya uyuttum kızımı bir sonraki ziyarete kadar bıraktık çıktık
yanıyoruz hepinizden dua istiyoruz
zaman anne oldu
kurumdan haber geldikten sonra sabaha kadar uyuyamadım
NEFES alamadım
sıkıntılar içinde açaba nasıl dı aç mıydı hastamıydı gerçi uzmanımız hasta değil işlemler biterse akşama berarber dönersiniz demişti
sabah oldu dualarla düştük yollara
kuruma vardık bekliyoruz uzman bir türlü çağırmıyor içimde ki sıkıntı büyüdü büyüdü kocaman oldu
uzmanımız çıktı çağırdı
önce cümleye şimdi sizi beklettim yuvayla görüştüm bebek gece hastalanmış acile gitmiş
büyük bir sorun yok azcık solumun darlığı çekmiş
muhtemelen öğlene taburcu olur yada akşama
onda içimde ki sıkıntı anlamını buldu
NEFES alamıyor du kızım
NEFES alamıyorduk
tamam dedik hastahane de görecektik yuvaya gittik
orda ki diğer uzman gitmeyin görmeyin diye çok ısrar etti
bizi üzeceğinden bu sürecin bitmesini görmeden eve gitmemizin daha doğru olduğun dan bahsetti
evet haklıydı göz görmeyince gönül kabullenirdi
ama bu gönül günlerdir acısını çekiyordu
göz görmeden gönül müptelası olmuştu
ısrarlarımız üzerine hastahaneye gittik
hastahane koridorun da bir feryat var içimi eriten
biran için koşmak odalara bakmak annem ağlama ben geldim diye diye aramak geldi
benim kızım değildir düşüncesi diğer taraftan
sonun da odanın kapısın dayız
eşimle el ele
odaya girdik
Allahım minnacık bir nur bir melek feryat ediyor
koştum kollarıma aldım annem ağlama geldim dedim
kızım ağladı biz ağladık
odaya annem teyzem eşim ben kızım hepimiz ağlıyoruz
ilk girince öyle feryat ederken kızım bakıcı sandelyede oturuyor
koridor inliyor ömrümün gülü aşkımın baharı feryat ediyor
bir el yok dokunacak
sonra kucağımda dakikalarca kaldı
gözleri gözlerimde benden başka kimseye öyle bakmadı
eşime baktı anneme teyzeme baktı öyle sadece baktı
biz kanetlendik
gözgöze ağladık
üstünde incecik bir tulum içinde bişey yok bacakları gözüküyor çıtçıtların arasından
üstünde penye bir yelek kolunda serum kolunda morluklar
içimde yangınlar tarifsiz acılar
sakinleşti kızım dakikalarca gözgöze kaldık
ama çok acı çekiyordu öksürürken peşine ağlıyor
belli kuzum acı çekiyor
hangi anne dayanırdı hangi anne sakin kalabilirdi
burnun da akıntılar birikmiş
elleri buz gibi
üstünde incecik battaniye
dünya yıkıldı zaten ayakta kalmasın
doktoruna gittik hayatım da hiç bu kadar yalvarmadım kimsenin ayaklarına kapanmadım
ağlayarak medet ummmadım
doktoru kesindi çıkamazdı
biliyorum çıkabilecek gibi değildi çok hastaydı gözleri şişmiş akıyor nefes alamıyordu
bize verin biz yatıralım biz başında kalalım biz bakalım dedik
doktoru annesi sakin ol burdan çıkıp başka hastaneye gidecek durumda değil hayati tehlike olur
herhalde anne baba için en büyük yıkım buydu
bundan daha büyük yıkım olmaz
yavrunu yaşasın diye senden uzakta feryatları koridorda yankılanarak bırakmak
doktoru ciğer filmi çekildiğini ve çok kötü çıktığını en az 5 gün damardan antibiyotik tedavisi olması gerektiğini anlatıyor
anlatıyorda anlamıyorum
öyle üşürken öyle bakanı yokken nasıl iyileşecek
eşim bir yandan ben bir yandan yalvardık olmadı
merak etmeyin iyileşecek aklınıza öyle kötü hastalıklar getirmeyin sadece ciğerleri çok hasta dedi
ve sonunda bizi yıkan alevler içinde çehennem azabına bırakan cümlesi
bu kadar hasta olmadan getirselerdi tedavisi kolay olurdu
doktordan taviz yok bizde bırakacak güç yok
döndük kuruma
ordaki bakıcılardan biri eğer kurum izin verirse gelir kalırsın dedi
sen bakarsın dedi
cennet müjdesi bir cümle oldu
ve içimize en çok dokunan da şu oldu
kızımın ağlaması koridoru kaplamış odaya girince tabi biz başına üşüştük sakinleştirdik sonra bakıcı kalktı ilgilenir gibi verin ben bakayım dedi işte kızıma bakıyor güya bi kaç parça kıyafet çıkarmış doktarla konuşmaya gidince
ey gidi yalan dünya sahipsiz olmak bu olsa gerek kızdığımı görünce etrafında dolaşmaya başladı
kuruma gittik az bucuk anlatmaya uzmanımızdan kızımla kalmak için izin almaya çalışırken anlattım
uzmanımız çok ilgilendi bakmıyorlar mı dedi hafif çıtlatmış oldum ama kızım gene onların eline muhtaç diyemedim ki hayır bakmamışlar hasta olmuş bakmıyorlar iyileşsin
diyemedim Allah yardım etsin gene onlarda gene ellerine muthaç kızım
çok yalvardık alamadım beklerken yandımdı da bugün ki yanmalar anlatamam
dilekçemizi yazdık umutla ayrıldık kurumdan
sonra uzmanımız aradı anlamak istediğim gibi anlamışım
ben sandım gidip kalabilicem meğer sadece ziyaretçi saatinde görebilecekmişim
bacılar biz hala anne baba olamamışız ziyaretçiyiz
günde 1 saat ziyaretçi
zaten sözleşmemiz de olmadı hastahanede olduğu için
taburcu olduktan sonra sözleşmemiz imzalanacakmış
yani zaman anne oldu
ziyaretçi anne
yanıyorum bacılar kızımı orda öyle bırakmak
geldiğimizden beri eşimde bende tüm ailemde ne biliyim çok üzgünüz
gözlerimiz bir olunca yeminle diyebilim konuştuk
kızımın bana ihtiyacı var bakmama ihtiyacı var
anlamıyorum nolcaktı bir ambulansa bakardı ordan alıp bizim bakabileceğimiz her anında yanında olabileceğimiz bir hastaneye gitmek
insanları aşmak zor burokrasiyi aşmak daha zor
her halini yeminle diyebiliriz ki hissediyoruz
gelgör ki ziyaretçi olarak kalıyoruz
en son ağlaya ağlaya uyuttum kızımı bir sonraki ziyarete kadar bıraktık çıktık
yanıyoruz hepinizden dua istiyoruz
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?