Günaydın kızlar.
Moralim o kadar bozuk ki anlatamam
, dün akşam kalabalık bir ortamda bulundum tanıdıklar , akrabalar v.s. Amcamın kızı 2.bebeğine hamileymiş , amcamın gelini yeni evlendi o da hamileymiş , başka bir uzaktan tanıdık var o da hamile , başka biri daha var oda hamile , ve bunların hepsi yanımda konuşuldu , yer yarılsa da içine girsem dedim , kıpkırmızı oldum , eşim de var bari o yanımda olmasaydı ona karşı da kendimi ezik hissettim küçüldükçe küçüldüm , ne diyeceğimi bilemedim , elimi kolumu nereye koyacağımı şaşırdım. Allahım resmen işkenceydi. Kendimi o kadar işe yaramaz o kadar dışlanmış hissediyorum ki anlatamam
. Ne bacı var derdimi paylaşacak ne de bir dostum var beni anlayacak. Galiba bi siz anlarsınız neler hissettiklerimi. Bebekliğini bildiklerimin bebeği oldu , kapı gibi anne oldular , Ya Ben... Kocaman bir SIFIR... Bu yüzden toplum içine çıkmak istemiyorum , hiç kimseye gidip gelmek istemiyorum , her gittiğim yerde bu konuşmalar var. " Ayşenin bebeği varmış , Fatmanın gelini hamileymiş , Ahmet baba olacakmış , kızım 2.ye hamile , gelinim hamileymiş torun geliyomuş.. " ve ardından bana doğru acınaklı bir bakış...