Günaydın kızlar.
Moralim o kadar bozuk ki anlatamam, dün akşam kalabalık bir ortamda bulundum tanıdıklar , akrabalar v.s. Amcamın kızı 2.bebeğine hamileymiş , amcamın gelini yeni evlendi o da hamileymiş , başka bir uzaktan tanıdık var o da hamile , başka biri daha var oda hamile , ve bunların hepsi yanımda konuşuldu , yer yarılsa da içine girsem dedim , kıpkırmızı oldum , eşim de var bari o yanımda olmasaydı ona karşı da kendimi ezik hissettim küçüldükçe küçüldüm , ne diyeceğimi bilemedim , elimi kolumu nereye koyacağımı şaşırdım. Allahım resmen işkenceydi. Kendimi o kadar işe yaramaz o kadar dışlanmış hissediyorum ki anlatamam
Bence çok abartıyorsun, bu bir eksiklik ya da eziklik değil. İnsanlar adına mutlu ol aş bunları. Zamanı gelince sen de anne olacaksın. Hamile kalınca, çocuk doğurunca bitmiyor her şey bu bir başarı değil. Zor kazanılan şeylerin kıymeti her zaman daha iyi bilinir. Onlar anne olmanın kıymetini bizim gibi bilecek mi acaba? Keyfini bizim gibi çıkarabilecekler mi? Tabiki hayır. Hep şikayet edecekler. ama biz bebeğimizi kucağımıza aldığımızda her anın keyfini çıkaracağız, ağlaması, huysuzluğu bile mutlu edecek bizi. Bunları düşün.
, sürekli yazamasam da her gün takip ediyorum bir haber var mı diye , inşallah fazla bekletmeden gelir meleğin 
artık çok sıkıldım inan. Nereye gitsem herkesin ya çoluğu çocuğu var ya da hamile , onlar çoluk çocuktan bahsediyor ben de sap gibi ortada kalıyom 
