Evlat Edinme Evlat Edinenler Lütfen Duygularınızı Bizimle Paylaşın

oflaz888 .!.:

Merhabalar, buraya neredeyse 3,5 yıldır yazmıyorum.. Aslında sizlere yazacak o kadar çok şey var ki..
Kuzucuğuma kavuşalı 3,5 yıl oldu.. Kızım büyüdü kocaman oldu.. Her günümüz ayrı güzel.. Her gün için bin şükür..
Yaşadığım en güzel 3,5 yıl.. Burada yazan yeni arkadaşlarımın kuzucuklarına tez zamanda kavuşmalarını gönülden dilerim.. Doğru dosdoğru bir yoldasınız.. Benim kuzucuklarına kavuşmuş annelere sorum var.. Biz 1 yıl sonra kızımızın nüfusunu üstünüze aldık.. Yani 2,5 yıl önce.. Fakat sağlık ocağında TC kimliği yazılınca eski isim çıkıyor.. neyse sağlık ocağı düzelttiğini söyledi fakat Muhtarda ise isim hiç çıkmıyor.. Siz ayrıca bağlı bulunduğunuz Nüfus müdürlüğüne kayıt yaptırdınız mı , ya da nüfüsu aldıktan sonra ne gibi işlemler yaptınız..

Genişletmek için tıkla...

hayatisiltisi .!.:

Merhaba arkadaşlar :)

Biraz geç oldu ne olur kusura bakmayın ama fırsat bulmak öyle zor ki :)

Minik kızıma şükür kavuştum. Darısı tüm bekleyenlerin başına olsun inşallah, ve hala aklında soru işareti olan varsa silsin o soruları koşup gidip hemen başvursun. Böyle güzel bir duygu olamaz...

Size yazdıktan sonra tahmin edersiniz ki sabah olmadı, ne bir damla uyku ne başka bir düşünce. Sabaha kadar evde dört döndüm. Sababh erkenden çıktık yola, Allah'tan yakın bir şehirdi. Yol boyunca milyonlarca düşünce, kah ağladım, kah merak ettim acaba nasıl diye, kah nasıl olacak yapabilir miyim diye korktum.

Bakanlıktan içeri girdik, bizi yönlendirdikleri kişinin yanına gittik. Şansımıza çok güler yüzlü ve ilgili bir bayandı. Kızımın dosyasını anlattı, sorularımıza cevap verdi, notlar almamıza yardımcı oldu. Sonra bebeği getirelim mi diye sordu. Ah hayır denir mi hiç, ölüyorum heyecandan meraktan. Eşim de ben de durup durup ağlıyoruz, elimizi kolumuzu koyacak yerimiz yok. Kızımızı beklerken sözleşmemizi de imzaladık, vakit kaybı olmasın diye. Ben camda bbekleyip duruyorum, oda binanın 4. katında. bildiğiniz binaya yanaşan arabaları görebilmek için başım cama yapışık vaizyette zıp zıp zıplıyorum. derken bir araba yanaştı. arabanın içinde mavi bir battaniyeye sarılmış bir bebek gördüm. O an film koptu bende, nasıl bir ağlama, yerimde duramıyorum kızım geldi diye.

Az sonra kapıdan içeri girdi battaniye içinde sarılı vaziyette. elerim titreye titreye açtım örtüsünü. uyuyordu... O minnacık ağzını, nokta burnunu gördüm... Annem ben geldim dedim. Aldım kucağıma kızımı, kokladım, göğsüme yatırdım. Ben ağladım, eşim ağladı, uzman ağladı, bebeği getiren bayanlar ağladı, yan odadan gelip kavuşmamıza tanık olanlar ağladı. Yazarken bile ağlıyorum. Ömrümün sonuna kadar unutumam sanırım o anı. Rabbim hepinize yaşatsın tez zamnda inşallah.

İşlemlerimiz çabuk bitti ve öğleden sonra evimiie döndük. Cuartesi günü hemen bir doktora götürüp genel kontrolünü yaptırdık. Şükür bir sıkıntısı yok, gelişimi vs normal. Klasik hırıltı ve burun tıkanıklığı var ama önemli birşey değil.

Kızım çok uslu teyzeleri, zaten minnacık tüm vaktini neredeyse uyuyarak geçiriyor, uyanıyor altı değişiyor, mama yerken geri uyuyor. Öyle gazlı bir bebek de değil şükür. Dr.Browns'ın gaz önleyici biberonunun etkisi var mı bilmiyorum ama mama yedikten sonra hemen gazını çıkarıyor ve sıkıntısı olmuyor. bir de netere cim önermişti almıştım acı elma yağı, ayağının altına ve karnına sürüyorum her alt değişiminde :)

10 haftalık oldu bugün itibariyle ve birlikte geçirdiğimiz 4. gün. Ama beni tanımaya başladı. Uykusundan uyanıyor, günaydın annecim diyorum suratında kocaman bir gülümseme beliriyor, dil çıkıyor ağzından. eller ayaklar hemen hareketleniyor. O anın mutluluğunu yaşamak gibisi yok. herşeye, tüm beklemelere değer o minnacık gülüş yemin ederim.

geceleri uyanmıyor, uyurken yediriyorum mamasını, sonrasında göğsümde uyuyor bir sonraki mamaya kadar. nefes alıp verişini dinlemek öyle huzur verici ki :) üstüm başım bebek kokuyor. mutfakta tencerede kaynayan biberonlar, tepside kuruyan biberonlar, plastik boxta hijyenik hale gelmiş biberonlar emzikler var. termoslar, kaynayıp dinlenmeye bırakılmış sular, ıslak mendiller, minnacık eldivenler çoraplar heryerde. salonun baş köşesinde bebek arabası var :) bir de ütü masası, çünkü habire çamaşır yıkanıp ütü yapılıyor. ben de günde beş kere üst değiştiriyorum, sıcağa çok gelemeyen biri olarak, dışarı 25 derece iken evde kalorifer yakınca terden sürekli yapış yapışım ve zırt pırt üst değiştiriyorum. Sırf kızın değil benim de dünya çamaşırım çıkıyor haliyle, kızımı temiz temiz alayım kucağıma diyorum :)

İnsan uykusuzluğu tahmininden daha fazla dayanabiliyormuş, davul çalsalar uyanmam derken bir vık sesi yerinizden fırlatıyormuş sizi, açlık hissetmiyor, öyle kan şekeriniz falan da oynamıyormuş yerinden. su içmeyi unutabiliyor hatta tuvalete girmek bile aklınıza gelmiyormuş gün boyu. tek bir odak noktanız oluyor artık, o güne kadar zevk aldığınız, yaptığınız herşeyi unutturan ve hepsinden çok çok daha büyülü bir mucizeyi izlemek ve yaşamak dışında hiçbirşey yapmak istemiyormuşsunuz meğerse...

Sevgi... bu sevgi falan değil, aşk değil, bağlılık değil... hiçbiri anlatamaz sanırım ona baktığımda yaşadığım şeyleri. burnumun direği sızlıyor koklarken, kulağına seni seviyorum derken ağlamadan duramıyorum. böyle içerden dışarı taşan kocaman duygular var, kıpır kıpır sığmıyor hiç bir yere hisleriniz. avaz avaz bağırmak istiyorsunuz işte bu benim kızım, benim evladım diye.

Ve son söz... Madem evlat edinme de bir doğum şekli diyoruz... Canım kızım benim, iyi ki de doğurmuşum seni, iyi ki kalbimde döllenmiş can bağımız, iyi ki hayatımızdasın. Binlerce miyonlarca şükürler olsun

Genişletmek için tıkla...

elaali .!.:

O oflaz888 peki verdiğiniz kreşe söylüyor musunuz ya da vereceginiz okula söyleyecekmisiniz bunlar hakkındada yazarmısınız ..

Genişletmek için tıkla...

hayatisiltisi .!.:

Merhaba arkadaşlar :)

Biraz geç oldu ne olur kusura bakmayın ama fırsat bulmak öyle zor ki :)

Minik kızıma şükür kavuştum. Darısı tüm bekleyenlerin başına olsun inşallah, ve hala aklında soru işareti olan varsa silsin o soruları koşup gidip hemen başvursun. Böyle güzel bir duygu olamaz...

Size yazdıktan sonra tahmin edersiniz ki sabah olmadı, ne bir damla uyku ne başka bir düşünce. Sabaha kadar evde dört döndüm. Sababh erkenden çıktık yola, Allah'tan yakın bir şehirdi. Yol boyunca milyonlarca düşünce, kah ağladım, kah merak ettim acaba nasıl diye, kah nasıl olacak yapabilir miyim diye korktum.

Bakanlıktan içeri girdik, bizi yönlendirdikleri kişinin yanına gittik. Şansımıza çok güler yüzlü ve ilgili bir bayandı. Kızımın dosyasını anlattı, sorularımıza cevap verdi, notlar almamıza yardımcı oldu. Sonra bebeği getirelim mi diye sordu. Ah hayır denir mi hiç, ölüyorum heyecandan meraktan. Eşim de ben de durup durup ağlıyoruz, elimizi kolumuzu koyacak yerimiz yok. Kızımızı beklerken sözleşmemizi de imzaladık, vakit kaybı olmasın diye. Ben camda bbekleyip duruyorum, oda binanın 4. katında. bildiğiniz binaya yanaşan arabaları görebilmek için başım cama yapışık vaizyette zıp zıp zıplıyorum. derken bir araba yanaştı. arabanın içinde mavi bir battaniyeye sarılmış bir bebek gördüm. O an film koptu bende, nasıl bir ağlama, yerimde duramıyorum kızım geldi diye.

Az sonra kapıdan içeri girdi battaniye içinde sarılı vaziyette. elerim titreye titreye açtım örtüsünü. uyuyordu... O minnacık ağzını, nokta burnunu gördüm... Annem ben geldim dedim. Aldım kucağıma kızımı, kokladım, göğsüme yatırdım. Ben ağladım, eşim ağladı, uzman ağladı, bebeği getiren bayanlar ağladı, yan odadan gelip kavuşmamıza tanık olanlar ağladı. Yazarken bile ağlıyorum. Ömrümün sonuna kadar unutumam sanırım o anı. Rabbim hepinize yaşatsın tez zamnda inşallah.

İşlemlerimiz çabuk bitti ve öğleden sonra evimiie döndük. Cuartesi günü hemen bir doktora götürüp genel kontrolünü yaptırdık. Şükür bir sıkıntısı yok, gelişimi vs normal. Klasik hırıltı ve burun tıkanıklığı var ama önemli birşey değil.

Kızım çok uslu teyzeleri, zaten minnacık tüm vaktini neredeyse uyuyarak geçiriyor, uyanıyor altı değişiyor, mama yerken geri uyuyor. Öyle gazlı bir bebek de değil şükür. Dr.Browns'ın gaz önleyici biberonunun etkisi var mı bilmiyorum ama mama yedikten sonra hemen gazını çıkarıyor ve sıkıntısı olmuyor. bir de netere cim önermişti almıştım acı elma yağı, ayağının altına ve karnına sürüyorum her alt değişiminde :)

10 haftalık oldu bugün itibariyle ve birlikte geçirdiğimiz 4. gün. Ama beni tanımaya başladı. Uykusundan uyanıyor, günaydın annecim diyorum suratında kocaman bir gülümseme beliriyor, dil çıkıyor ağzından. eller ayaklar hemen hareketleniyor. O anın mutluluğunu yaşamak gibisi yok. herşeye, tüm beklemelere değer o minnacık gülüş yemin ederim.

geceleri uyanmıyor, uyurken yediriyorum mamasını, sonrasında göğsümde uyuyor bir sonraki mamaya kadar. nefes alıp verişini dinlemek öyle huzur verici ki :) üstüm başım bebek kokuyor. mutfakta tencerede kaynayan biberonlar, tepside kuruyan biberonlar, plastik boxta hijyenik hale gelmiş biberonlar emzikler var. termoslar, kaynayıp dinlenmeye bırakılmış sular, ıslak mendiller, minnacık eldivenler çoraplar heryerde. salonun baş köşesinde bebek arabası var :) bir de ütü masası, çünkü habire çamaşır yıkanıp ütü yapılıyor. ben de günde beş kere üst değiştiriyorum, sıcağa çok gelemeyen biri olarak, dışarı 25 derece iken evde kalorifer yakınca terden sürekli yapış yapışım ve zırt pırt üst değiştiriyorum. Sırf kızın değil benim de dünya çamaşırım çıkıyor haliyle, kızımı temiz temiz alayım kucağıma diyorum :)

İnsan uykusuzluğu tahmininden daha fazla dayanabiliyormuş, davul çalsalar uyanmam derken bir vık sesi yerinizden fırlatıyormuş sizi, açlık hissetmiyor, öyle kan şekeriniz falan da oynamıyormuş yerinden. su içmeyi unutabiliyor hatta tuvalete girmek bile aklınıza gelmiyormuş gün boyu. tek bir odak noktanız oluyor artık, o güne kadar zevk aldığınız, yaptığınız herşeyi unutturan ve hepsinden çok çok daha büyülü bir mucizeyi izlemek ve yaşamak dışında hiçbirşey yapmak istemiyormuşsunuz meğerse...

Sevgi... bu sevgi falan değil, aşk değil, bağlılık değil... hiçbiri anlatamaz sanırım ona baktığımda yaşadığım şeyleri. burnumun direği sızlıyor koklarken, kulağına seni seviyorum derken ağlamadan duramıyorum. böyle içerden dışarı taşan kocaman duygular var, kıpır kıpır sığmıyor hiç bir yere hisleriniz. avaz avaz bağırmak istiyorsunuz işte bu benim kızım, benim evladım diye.

Ve son söz... Madem evlat edinme de bir doğum şekli diyoruz... Canım kızım benim, iyi ki de doğurmuşum seni, iyi ki kalbimde döllenmiş can bağımız, iyi ki hayatımızdasın. Binlerce miyonlarca şükürler olsun

Genişletmek için tıkla...

hayatisiltisi .!.:

Merhaba arkadaşlar :)

Biraz geç oldu ne olur kusura bakmayın ama fırsat bulmak öyle zor ki :)

Minik kızıma şükür kavuştum. Darısı tüm bekleyenlerin başına olsun inşallah, ve hala aklında soru işareti olan varsa silsin o soruları koşup gidip hemen başvursun. Böyle güzel bir duygu olamaz...

Size yazdıktan sonra tahmin edersiniz ki sabah olmadı, ne bir damla uyku ne başka bir düşünce. Sabaha kadar evde dört döndüm. Sababh erkenden çıktık yola, Allah'tan yakın bir şehirdi. Yol boyunca milyonlarca düşünce, kah ağladım, kah merak ettim acaba nasıl diye, kah nasıl olacak yapabilir miyim diye korktum.

Bakanlıktan içeri girdik, bizi yönlendirdikleri kişinin yanına gittik. Şansımıza çok güler yüzlü ve ilgili bir bayandı. Kızımın dosyasını anlattı, sorularımıza cevap verdi, notlar almamıza yardımcı oldu. Sonra bebeği getirelim mi diye sordu. Ah hayır denir mi hiç, ölüyorum heyecandan meraktan. Eşim de ben de durup durup ağlıyoruz, elimizi kolumuzu koyacak yerimiz yok. Kızımızı beklerken sözleşmemizi de imzaladık, vakit kaybı olmasın diye. Ben camda bbekleyip duruyorum, oda binanın 4. katında. bildiğiniz binaya yanaşan arabaları görebilmek için başım cama yapışık vaizyette zıp zıp zıplıyorum. derken bir araba yanaştı. arabanın içinde mavi bir battaniyeye sarılmış bir bebek gördüm. O an film koptu bende, nasıl bir ağlama, yerimde duramıyorum kızım geldi diye.

Az sonra kapıdan içeri girdi battaniye içinde sarılı vaziyette. elerim titreye titreye açtım örtüsünü. uyuyordu... O minnacık ağzını, nokta burnunu gördüm... Annem ben geldim dedim. Aldım kucağıma kızımı, kokladım, göğsüme yatırdım. Ben ağladım, eşim ağladı, uzman ağladı, bebeği getiren bayanlar ağladı, yan odadan gelip kavuşmamıza tanık olanlar ağladı. Yazarken bile ağlıyorum. Ömrümün sonuna kadar unutumam sanırım o anı. Rabbim hepinize yaşatsın tez zamnda inşallah.

İşlemlerimiz çabuk bitti ve öğleden sonra evimiie döndük. Cuartesi günü hemen bir doktora götürüp genel kontrolünü yaptırdık. Şükür bir sıkıntısı yok, gelişimi vs normal. Klasik hırıltı ve burun tıkanıklığı var ama önemli birşey değil.

Kızım çok uslu teyzeleri, zaten minnacık tüm vaktini neredeyse uyuyarak geçiriyor, uyanıyor altı değişiyor, mama yerken geri uyuyor. Öyle gazlı bir bebek de değil şükür. Dr.Browns'ın gaz önleyici biberonunun etkisi var mı bilmiyorum ama mama yedikten sonra hemen gazını çıkarıyor ve sıkıntısı olmuyor. bir de netere cim önermişti almıştım acı elma yağı, ayağının altına ve karnına sürüyorum her alt değişiminde :)

10 haftalık oldu bugün itibariyle ve birlikte geçirdiğimiz 4. gün. Ama beni tanımaya başladı. Uykusundan uyanıyor, günaydın annecim diyorum suratında kocaman bir gülümseme beliriyor, dil çıkıyor ağzından. eller ayaklar hemen hareketleniyor. O anın mutluluğunu yaşamak gibisi yok. herşeye, tüm beklemelere değer o minnacık gülüş yemin ederim.

geceleri uyanmıyor, uyurken yediriyorum mamasını, sonrasında göğsümde uyuyor bir sonraki mamaya kadar. nefes alıp verişini dinlemek öyle huzur verici ki :) üstüm başım bebek kokuyor. mutfakta tencerede kaynayan biberonlar, tepside kuruyan biberonlar, plastik boxta hijyenik hale gelmiş biberonlar emzikler var. termoslar, kaynayıp dinlenmeye bırakılmış sular, ıslak mendiller, minnacık eldivenler çoraplar heryerde. salonun baş köşesinde bebek arabası var :) bir de ütü masası, çünkü habire çamaşır yıkanıp ütü yapılıyor. ben de günde beş kere üst değiştiriyorum, sıcağa çok gelemeyen biri olarak, dışarı 25 derece iken evde kalorifer yakınca terden sürekli yapış yapışım ve zırt pırt üst değiştiriyorum. Sırf kızın değil benim de dünya çamaşırım çıkıyor haliyle, kızımı temiz temiz alayım kucağıma diyorum :)

İnsan uykusuzluğu tahmininden daha fazla dayanabiliyormuş, davul çalsalar uyanmam derken bir vık sesi yerinizden fırlatıyormuş sizi, açlık hissetmiyor, öyle kan şekeriniz falan da oynamıyormuş yerinden. su içmeyi unutabiliyor hatta tuvalete girmek bile aklınıza gelmiyormuş gün boyu. tek bir odak noktanız oluyor artık, o güne kadar zevk aldığınız, yaptığınız herşeyi unutturan ve hepsinden çok çok daha büyülü bir mucizeyi izlemek ve yaşamak dışında hiçbirşey yapmak istemiyormuşsunuz meğerse...

Sevgi... bu sevgi falan değil, aşk değil, bağlılık değil... hiçbiri anlatamaz sanırım ona baktığımda yaşadığım şeyleri. burnumun direği sızlıyor koklarken, kulağına seni seviyorum derken ağlamadan duramıyorum. böyle içerden dışarı taşan kocaman duygular var, kıpır kıpır sığmıyor hiç bir yere hisleriniz. avaz avaz bağırmak istiyorsunuz işte bu benim kızım, benim evladım diye.

Ve son söz... Madem evlat edinme de bir doğum şekli diyoruz... Canım kızım benim, iyi ki de doğurmuşum seni, iyi ki kalbimde döllenmiş can bağımız, iyi ki hayatımızdasın. Binlerce miyonlarca şükürler olsun

Genişletmek için tıkla...

hayatisiltisi .!.:

Merhaba arkadaşlar :)

Biraz geç oldu ne olur kusura bakmayın ama fırsat bulmak öyle zor ki :)

Minik kızıma şükür kavuştum. Darısı tüm bekleyenlerin başına olsun inşallah, ve hala aklında soru işareti olan varsa silsin o soruları koşup gidip hemen başvursun. Böyle güzel bir duygu olamaz...

Size yazdıktan sonra tahmin edersiniz ki sabah olmadı, ne bir damla uyku ne başka bir düşünce. Sabaha kadar evde dört döndüm. Sababh erkenden çıktık yola, Allah'tan yakın bir şehirdi. Yol boyunca milyonlarca düşünce, kah ağladım, kah merak ettim acaba nasıl diye, kah nasıl olacak yapabilir miyim diye korktum.

Bakanlıktan içeri girdik, bizi yönlendirdikleri kişinin yanına gittik. Şansımıza çok güler yüzlü ve ilgili bir bayandı. Kızımın dosyasını anlattı, sorularımıza cevap verdi, notlar almamıza yardımcı oldu. Sonra bebeği getirelim mi diye sordu. Ah hayır denir mi hiç, ölüyorum heyecandan meraktan. Eşim de ben de durup durup ağlıyoruz, elimizi kolumuzu koyacak yerimiz yok. Kızımızı beklerken sözleşmemizi de imzaladık, vakit kaybı olmasın diye. Ben camda bbekleyip duruyorum, oda binanın 4. katında. bildiğiniz binaya yanaşan arabaları görebilmek için başım cama yapışık vaizyette zıp zıp zıplıyorum. derken bir araba yanaştı. arabanın içinde mavi bir battaniyeye sarılmış bir bebek gördüm. O an film koptu bende, nasıl bir ağlama, yerimde duramıyorum kızım geldi diye.

Az sonra kapıdan içeri girdi battaniye içinde sarılı vaziyette. elerim titreye titreye açtım örtüsünü. uyuyordu... O minnacık ağzını, nokta burnunu gördüm... Annem ben geldim dedim. Aldım kucağıma kızımı, kokladım, göğsüme yatırdım. Ben ağladım, eşim ağladı, uzman ağladı, bebeği getiren bayanlar ağladı, yan odadan gelip kavuşmamıza tanık olanlar ağladı. Yazarken bile ağlıyorum. Ömrümün sonuna kadar unutumam sanırım o anı. Rabbim hepinize yaşatsın tez zamnda inşallah.

İşlemlerimiz çabuk bitti ve öğleden sonra evimiie döndük. Cuartesi günü hemen bir doktora götürüp genel kontrolünü yaptırdık. Şükür bir sıkıntısı yok, gelişimi vs normal. Klasik hırıltı ve burun tıkanıklığı var ama önemli birşey değil.

Kızım çok uslu teyzeleri, zaten minnacık tüm vaktini neredeyse uyuyarak geçiriyor, uyanıyor altı değişiyor, mama yerken geri uyuyor. Öyle gazlı bir bebek de değil şükür. Dr.Browns'ın gaz önleyici biberonunun etkisi var mı bilmiyorum ama mama yedikten sonra hemen gazını çıkarıyor ve sıkıntısı olmuyor. bir de netere cim önermişti almıştım acı elma yağı, ayağının altına ve karnına sürüyorum her alt değişiminde :)

10 haftalık oldu bugün itibariyle ve birlikte geçirdiğimiz 4. gün. Ama beni tanımaya başladı. Uykusundan uyanıyor, günaydın annecim diyorum suratında kocaman bir gülümseme beliriyor, dil çıkıyor ağzından. eller ayaklar hemen hareketleniyor. O anın mutluluğunu yaşamak gibisi yok. herşeye, tüm beklemelere değer o minnacık gülüş yemin ederim.

geceleri uyanmıyor, uyurken yediriyorum mamasını, sonrasında göğsümde uyuyor bir sonraki mamaya kadar. nefes alıp verişini dinlemek öyle huzur verici ki :) üstüm başım bebek kokuyor. mutfakta tencerede kaynayan biberonlar, tepside kuruyan biberonlar, plastik boxta hijyenik hale gelmiş biberonlar emzikler var. termoslar, kaynayıp dinlenmeye bırakılmış sular, ıslak mendiller, minnacık eldivenler çoraplar heryerde. salonun baş köşesinde bebek arabası var :) bir de ütü masası, çünkü habire çamaşır yıkanıp ütü yapılıyor. ben de günde beş kere üst değiştiriyorum, sıcağa çok gelemeyen biri olarak, dışarı 25 derece iken evde kalorifer yakınca terden sürekli yapış yapışım ve zırt pırt üst değiştiriyorum. Sırf kızın değil benim de dünya çamaşırım çıkıyor haliyle, kızımı temiz temiz alayım kucağıma diyorum :)

İnsan uykusuzluğu tahmininden daha fazla dayanabiliyormuş, davul çalsalar uyanmam derken bir vık sesi yerinizden fırlatıyormuş sizi, açlık hissetmiyor, öyle kan şekeriniz falan da oynamıyormuş yerinden. su içmeyi unutabiliyor hatta tuvalete girmek bile aklınıza gelmiyormuş gün boyu. tek bir odak noktanız oluyor artık, o güne kadar zevk aldığınız, yaptığınız herşeyi unutturan ve hepsinden çok çok daha büyülü bir mucizeyi izlemek ve yaşamak dışında hiçbirşey yapmak istemiyormuşsunuz meğerse...

Sevgi... bu sevgi falan değil, aşk değil, bağlılık değil... hiçbiri anlatamaz sanırım ona baktığımda yaşadığım şeyleri. burnumun direği sızlıyor koklarken, kulağına seni seviyorum derken ağlamadan duramıyorum. böyle içerden dışarı taşan kocaman duygular var, kıpır kıpır sığmıyor hiç bir yere hisleriniz. avaz avaz bağırmak istiyorsunuz işte bu benim kızım, benim evladım diye.

Ve son söz... Madem evlat edinme de bir doğum şekli diyoruz... Canım kızım benim, iyi ki de doğurmuşum seni, iyi ki kalbimde döllenmiş can bağımız, iyi ki hayatımızdasın. Binlerce miyonlarca şükürler olsun

Genişletmek için tıkla...

hayatisiltisi .!.:

Merhaba arkadaşlar :)

Biraz geç oldu ne olur kusura bakmayın ama fırsat bulmak öyle zor ki :)

Minik kızıma şükür kavuştum. Darısı tüm bekleyenlerin başına olsun inşallah, ve hala aklında soru işareti olan varsa silsin o soruları koşup gidip hemen başvursun. Böyle güzel bir duygu olamaz...

Size yazdıktan sonra tahmin edersiniz ki sabah olmadı, ne bir damla uyku ne başka bir düşünce. Sabaha kadar evde dört döndüm. Sababh erkenden çıktık yola, Allah'tan yakın bir şehirdi. Yol boyunca milyonlarca düşünce, kah ağladım, kah merak ettim acaba nasıl diye, kah nasıl olacak yapabilir miyim diye korktum.

Bakanlıktan içeri girdik, bizi yönlendirdikleri kişinin yanına gittik. Şansımıza çok güler yüzlü ve ilgili bir bayandı. Kızımın dosyasını anlattı, sorularımıza cevap verdi, notlar almamıza yardımcı oldu. Sonra bebeği getirelim mi diye sordu. Ah hayır denir mi hiç, ölüyorum heyecandan meraktan. Eşim de ben de durup durup ağlıyoruz, elimizi kolumuzu koyacak yerimiz yok. Kızımızı beklerken sözleşmemizi de imzaladık, vakit kaybı olmasın diye. Ben camda bbekleyip duruyorum, oda binanın 4. katında. bildiğiniz binaya yanaşan arabaları görebilmek için başım cama yapışık vaizyette zıp zıp zıplıyorum. derken bir araba yanaştı. arabanın içinde mavi bir battaniyeye sarılmış bir bebek gördüm. O an film koptu bende, nasıl bir ağlama, yerimde duramıyorum kızım geldi diye.

Az sonra kapıdan içeri girdi battaniye içinde sarılı vaziyette. elerim titreye titreye açtım örtüsünü. uyuyordu... O minnacık ağzını, nokta burnunu gördüm... Annem ben geldim dedim. Aldım kucağıma kızımı, kokladım, göğsüme yatırdım. Ben ağladım, eşim ağladı, uzman ağladı, bebeği getiren bayanlar ağladı, yan odadan gelip kavuşmamıza tanık olanlar ağladı. Yazarken bile ağlıyorum. Ömrümün sonuna kadar unutumam sanırım o anı. Rabbim hepinize yaşatsın tez zamnda inşallah.

İşlemlerimiz çabuk bitti ve öğleden sonra evimiie döndük. Cuartesi günü hemen bir doktora götürüp genel kontrolünü yaptırdık. Şükür bir sıkıntısı yok, gelişimi vs normal. Klasik hırıltı ve burun tıkanıklığı var ama önemli birşey değil.

Kızım çok uslu teyzeleri, zaten minnacık tüm vaktini neredeyse uyuyarak geçiriyor, uyanıyor altı değişiyor, mama yerken geri uyuyor. Öyle gazlı bir bebek de değil şükür. Dr.Browns'ın gaz önleyici biberonunun etkisi var mı bilmiyorum ama mama yedikten sonra hemen gazını çıkarıyor ve sıkıntısı olmuyor. bir de netere cim önermişti almıştım acı elma yağı, ayağının altına ve karnına sürüyorum her alt değişiminde :)

10 haftalık oldu bugün itibariyle ve birlikte geçirdiğimiz 4. gün. Ama beni tanımaya başladı. Uykusundan uyanıyor, günaydın annecim diyorum suratında kocaman bir gülümseme beliriyor, dil çıkıyor ağzından. eller ayaklar hemen hareketleniyor. O anın mutluluğunu yaşamak gibisi yok. herşeye, tüm beklemelere değer o minnacık gülüş yemin ederim.

geceleri uyanmıyor, uyurken yediriyorum mamasını, sonrasında göğsümde uyuyor bir sonraki mamaya kadar. nefes alıp verişini dinlemek öyle huzur verici ki :) üstüm başım bebek kokuyor. mutfakta tencerede kaynayan biberonlar, tepside kuruyan biberonlar, plastik boxta hijyenik hale gelmiş biberonlar emzikler var. termoslar, kaynayıp dinlenmeye bırakılmış sular, ıslak mendiller, minnacık eldivenler çoraplar heryerde. salonun baş köşesinde bebek arabası var :) bir de ütü masası, çünkü habire çamaşır yıkanıp ütü yapılıyor. ben de günde beş kere üst değiştiriyorum, sıcağa çok gelemeyen biri olarak, dışarı 25 derece iken evde kalorifer yakınca terden sürekli yapış yapışım ve zırt pırt üst değiştiriyorum. Sırf kızın değil benim de dünya çamaşırım çıkıyor haliyle, kızımı temiz temiz alayım kucağıma diyorum :)

İnsan uykusuzluğu tahmininden daha fazla dayanabiliyormuş, davul çalsalar uyanmam derken bir vık sesi yerinizden fırlatıyormuş sizi, açlık hissetmiyor, öyle kan şekeriniz falan da oynamıyormuş yerinden. su içmeyi unutabiliyor hatta tuvalete girmek bile aklınıza gelmiyormuş gün boyu. tek bir odak noktanız oluyor artık, o güne kadar zevk aldığınız, yaptığınız herşeyi unutturan ve hepsinden çok çok daha büyülü bir mucizeyi izlemek ve yaşamak dışında hiçbirşey yapmak istemiyormuşsunuz meğerse...

Sevgi... bu sevgi falan değil, aşk değil, bağlılık değil... hiçbiri anlatamaz sanırım ona baktığımda yaşadığım şeyleri. burnumun direği sızlıyor koklarken, kulağına seni seviyorum derken ağlamadan duramıyorum. böyle içerden dışarı taşan kocaman duygular var, kıpır kıpır sığmıyor hiç bir yere hisleriniz. avaz avaz bağırmak istiyorsunuz işte bu benim kızım, benim evladım diye.

Ve son söz... Madem evlat edinme de bir doğum şekli diyoruz... Canım kızım benim, iyi ki de doğurmuşum seni, iyi ki kalbimde döllenmiş can bağımız, iyi ki hayatımızdasın. Binlerce miyonlarca şükürler olsun

Genişletmek için tıkla...

hayatisiltisi .!.:

Merhaba arkadaşlar :)

Biraz geç oldu ne olur kusura bakmayın ama fırsat bulmak öyle zor ki :)

Minik kızıma şükür kavuştum. Darısı tüm bekleyenlerin başına olsun inşallah, ve hala aklında soru işareti olan varsa silsin o soruları koşup gidip hemen başvursun. Böyle güzel bir duygu olamaz...

Size yazdıktan sonra tahmin edersiniz ki sabah olmadı, ne bir damla uyku ne başka bir düşünce. Sabaha kadar evde dört döndüm. Sababh erkenden çıktık yola, Allah'tan yakın bir şehirdi. Yol boyunca milyonlarca düşünce, kah ağladım, kah merak ettim acaba nasıl diye, kah nasıl olacak yapabilir miyim diye korktum.

Bakanlıktan içeri girdik, bizi yönlendirdikleri kişinin yanına gittik. Şansımıza çok güler yüzlü ve ilgili bir bayandı. Kızımın dosyasını anlattı, sorularımıza cevap verdi, notlar almamıza yardımcı oldu. Sonra bebeği getirelim mi diye sordu. Ah hayır denir mi hiç, ölüyorum heyecandan meraktan. Eşim de ben de durup durup ağlıyoruz, elimizi kolumuzu koyacak yerimiz yok. Kızımızı beklerken sözleşmemizi de imzaladık, vakit kaybı olmasın diye. Ben camda bbekleyip duruyorum, oda binanın 4. katında. bildiğiniz binaya yanaşan arabaları görebilmek için başım cama yapışık vaizyette zıp zıp zıplıyorum. derken bir araba yanaştı. arabanın içinde mavi bir battaniyeye sarılmış bir bebek gördüm. O an film koptu bende, nasıl bir ağlama, yerimde duramıyorum kızım geldi diye.

Az sonra kapıdan içeri girdi battaniye içinde sarılı vaziyette. elerim titreye titreye açtım örtüsünü. uyuyordu... O minnacık ağzını, nokta burnunu gördüm... Annem ben geldim dedim. Aldım kucağıma kızımı, kokladım, göğsüme yatırdım. Ben ağladım, eşim ağladı, uzman ağladı, bebeği getiren bayanlar ağladı, yan odadan gelip kavuşmamıza tanık olanlar ağladı. Yazarken bile ağlıyorum. Ömrümün sonuna kadar unutumam sanırım o anı. Rabbim hepinize yaşatsın tez zamnda inşallah.

İşlemlerimiz çabuk bitti ve öğleden sonra evimiie döndük. Cuartesi günü hemen bir doktora götürüp genel kontrolünü yaptırdık. Şükür bir sıkıntısı yok, gelişimi vs normal. Klasik hırıltı ve burun tıkanıklığı var ama önemli birşey değil.

Kızım çok uslu teyzeleri, zaten minnacık tüm vaktini neredeyse uyuyarak geçiriyor, uyanıyor altı değişiyor, mama yerken geri uyuyor. Öyle gazlı bir bebek de değil şükür. Dr.Browns'ın gaz önleyici biberonunun etkisi var mı bilmiyorum ama mama yedikten sonra hemen gazını çıkarıyor ve sıkıntısı olmuyor. bir de netere cim önermişti almıştım acı elma yağı, ayağının altına ve karnına sürüyorum her alt değişiminde :)

10 haftalık oldu bugün itibariyle ve birlikte geçirdiğimiz 4. gün. Ama beni tanımaya başladı. Uykusundan uyanıyor, günaydın annecim diyorum suratında kocaman bir gülümseme beliriyor, dil çıkıyor ağzından. eller ayaklar hemen hareketleniyor. O anın mutluluğunu yaşamak gibisi yok. herşeye, tüm beklemelere değer o minnacık gülüş yemin ederim.

geceleri uyanmıyor, uyurken yediriyorum mamasını, sonrasında göğsümde uyuyor bir sonraki mamaya kadar. nefes alıp verişini dinlemek öyle huzur verici ki :) üstüm başım bebek kokuyor. mutfakta tencerede kaynayan biberonlar, tepside kuruyan biberonlar, plastik boxta hijyenik hale gelmiş biberonlar emzikler var. termoslar, kaynayıp dinlenmeye bırakılmış sular, ıslak mendiller, minnacık eldivenler çoraplar heryerde. salonun baş köşesinde bebek arabası var :) bir de ütü masası, çünkü habire çamaşır yıkanıp ütü yapılıyor. ben de günde beş kere üst değiştiriyorum, sıcağa çok gelemeyen biri olarak, dışarı 25 derece iken evde kalorifer yakınca terden sürekli yapış yapışım ve zırt pırt üst değiştiriyorum. Sırf kızın değil benim de dünya çamaşırım çıkıyor haliyle, kızımı temiz temiz alayım kucağıma diyorum :)

İnsan uykusuzluğu tahmininden daha fazla dayanabiliyormuş, davul çalsalar uyanmam derken bir vık sesi yerinizden fırlatıyormuş sizi, açlık hissetmiyor, öyle kan şekeriniz falan da oynamıyormuş yerinden. su içmeyi unutabiliyor hatta tuvalete girmek bile aklınıza gelmiyormuş gün boyu. tek bir odak noktanız oluyor artık, o güne kadar zevk aldığınız, yaptığınız herşeyi unutturan ve hepsinden çok çok daha büyülü bir mucizeyi izlemek ve yaşamak dışında hiçbirşey yapmak istemiyormuşsunuz meğerse...

Sevgi... bu sevgi falan değil, aşk değil, bağlılık değil... hiçbiri anlatamaz sanırım ona baktığımda yaşadığım şeyleri. burnumun direği sızlıyor koklarken, kulağına seni seviyorum derken ağlamadan duramıyorum. böyle içerden dışarı taşan kocaman duygular var, kıpır kıpır sığmıyor hiç bir yere hisleriniz. avaz avaz bağırmak istiyorsunuz işte bu benim kızım, benim evladım diye.

Ve son söz... Madem evlat edinme de bir doğum şekli diyoruz... Canım kızım benim, iyi ki de doğurmuşum seni, iyi ki kalbimde döllenmiş can bağımız, iyi ki hayatımızdasın. Binlerce miyonlarca şükürler olsun

Genişletmek için tıkla...

elaali .!.:

anladım O oflaz888 cocuğunuza durumu söylediğinizde oluşan gelişmeleri de bizimle paylaşmanızı rica ederim...sizin tecrubelerinizden yararlanmak isterim..

Genişletmek için tıkla...

hayatisiltisi .!.:

Merhaba arkadaşlar :)

Biraz geç oldu ne olur kusura bakmayın ama fırsat bulmak öyle zor ki :)

Minik kızıma şükür kavuştum. Darısı tüm bekleyenlerin başına olsun inşallah, ve hala aklında soru işareti olan varsa silsin o soruları koşup gidip hemen başvursun. Böyle güzel bir duygu olamaz...

Size yazdıktan sonra tahmin edersiniz ki sabah olmadı, ne bir damla uyku ne başka bir düşünce. Sabaha kadar evde dört döndüm. Sababh erkenden çıktık yola, Allah'tan yakın bir şehirdi. Yol boyunca milyonlarca düşünce, kah ağladım, kah merak ettim acaba nasıl diye, kah nasıl olacak yapabilir miyim diye korktum.

Bakanlıktan içeri girdik, bizi yönlendirdikleri kişinin yanına gittik. Şansımıza çok güler yüzlü ve ilgili bir bayandı. Kızımın dosyasını anlattı, sorularımıza cevap verdi, notlar almamıza yardımcı oldu. Sonra bebeği getirelim mi diye sordu. Ah hayır denir mi hiç, ölüyorum heyecandan meraktan. Eşim de ben de durup durup ağlıyoruz, elimizi kolumuzu koyacak yerimiz yok. Kızımızı beklerken sözleşmemizi de imzaladık, vakit kaybı olmasın diye. Ben camda bbekleyip duruyorum, oda binanın 4. katında. bildiğiniz binaya yanaşan arabaları görebilmek için başım cama yapışık vaizyette zıp zıp zıplıyorum. derken bir araba yanaştı. arabanın içinde mavi bir battaniyeye sarılmış bir bebek gördüm. O an film koptu bende, nasıl bir ağlama, yerimde duramıyorum kızım geldi diye.

Az sonra kapıdan içeri girdi battaniye içinde sarılı vaziyette. elerim titreye titreye açtım örtüsünü. uyuyordu... O minnacık ağzını, nokta burnunu gördüm... Annem ben geldim dedim. Aldım kucağıma kızımı, kokladım, göğsüme yatırdım. Ben ağladım, eşim ağladı, uzman ağladı, bebeği getiren bayanlar ağladı, yan odadan gelip kavuşmamıza tanık olanlar ağladı. Yazarken bile ağlıyorum. Ömrümün sonuna kadar unutumam sanırım o anı. Rabbim hepinize yaşatsın tez zamnda inşallah.

İşlemlerimiz çabuk bitti ve öğleden sonra evimiie döndük. Cuartesi günü hemen bir doktora götürüp genel kontrolünü yaptırdık. Şükür bir sıkıntısı yok, gelişimi vs normal. Klasik hırıltı ve burun tıkanıklığı var ama önemli birşey değil.

Kızım çok uslu teyzeleri, zaten minnacık tüm vaktini neredeyse uyuyarak geçiriyor, uyanıyor altı değişiyor, mama yerken geri uyuyor. Öyle gazlı bir bebek de değil şükür. Dr.Browns'ın gaz önleyici biberonunun etkisi var mı bilmiyorum ama mama yedikten sonra hemen gazını çıkarıyor ve sıkıntısı olmuyor. bir de netere cim önermişti almıştım acı elma yağı, ayağının altına ve karnına sürüyorum her alt değişiminde :)

10 haftalık oldu bugün itibariyle ve birlikte geçirdiğimiz 4. gün. Ama beni tanımaya başladı. Uykusundan uyanıyor, günaydın annecim diyorum suratında kocaman bir gülümseme beliriyor, dil çıkıyor ağzından. eller ayaklar hemen hareketleniyor. O anın mutluluğunu yaşamak gibisi yok. herşeye, tüm beklemelere değer o minnacık gülüş yemin ederim.

geceleri uyanmıyor, uyurken yediriyorum mamasını, sonrasında göğsümde uyuyor bir sonraki mamaya kadar. nefes alıp verişini dinlemek öyle huzur verici ki :) üstüm başım bebek kokuyor. mutfakta tencerede kaynayan biberonlar, tepside kuruyan biberonlar, plastik boxta hijyenik hale gelmiş biberonlar emzikler var. termoslar, kaynayıp dinlenmeye bırakılmış sular, ıslak mendiller, minnacık eldivenler çoraplar heryerde. salonun baş köşesinde bebek arabası var :) bir de ütü masası, çünkü habire çamaşır yıkanıp ütü yapılıyor. ben de günde beş kere üst değiştiriyorum, sıcağa çok gelemeyen biri olarak, dışarı 25 derece iken evde kalorifer yakınca terden sürekli yapış yapışım ve zırt pırt üst değiştiriyorum. Sırf kızın değil benim de dünya çamaşırım çıkıyor haliyle, kızımı temiz temiz alayım kucağıma diyorum :)

İnsan uykusuzluğu tahmininden daha fazla dayanabiliyormuş, davul çalsalar uyanmam derken bir vık sesi yerinizden fırlatıyormuş sizi, açlık hissetmiyor, öyle kan şekeriniz falan da oynamıyormuş yerinden. su içmeyi unutabiliyor hatta tuvalete girmek bile aklınıza gelmiyormuş gün boyu. tek bir odak noktanız oluyor artık, o güne kadar zevk aldığınız, yaptığınız herşeyi unutturan ve hepsinden çok çok daha büyülü bir mucizeyi izlemek ve yaşamak dışında hiçbirşey yapmak istemiyormuşsunuz meğerse...

Sevgi... bu sevgi falan değil, aşk değil, bağlılık değil... hiçbiri anlatamaz sanırım ona baktığımda yaşadığım şeyleri. burnumun direği sızlıyor koklarken, kulağına seni seviyorum derken ağlamadan duramıyorum. böyle içerden dışarı taşan kocaman duygular var, kıpır kıpır sığmıyor hiç bir yere hisleriniz. avaz avaz bağırmak istiyorsunuz işte bu benim kızım, benim evladım diye.

Ve son söz... Madem evlat edinme de bir doğum şekli diyoruz... Canım kızım benim, iyi ki de doğurmuşum seni, iyi ki kalbimde döllenmiş can bağımız, iyi ki hayatımızdasın. Binlerce miyonlarca şükürler olsun

Genişletmek için tıkla...

elaali .!.:

O oflaz888

Genişletmek için tıkla...

EflatunA .!.:

merhaba; mahkeme bitip nüfus kağıdını değiştirdiğimiz zaman nüfus işlemleri tamamlanmış oluyor. sağlık ocağında takibimizi yapan hemşireye söylemiştim, sistemden yeni bilgileri çekti ve eski bilgileri görmedik bir daha. gittiğimiz özel hastanede de sistem manuel girişle işlediği için gittiğimizde eski bilgiler çıkmıştı. düzelttirdik. hastaneler genelde mernise online bağlı olmadığından gittiğimiz bütün hastanelerde bu değişikliği yapmak gerekiyor ne yazık ki...
muhtarda hiç isim çıkmaması ilginç. nüfusta nüfus kağıdı değişimi yaparken memura yerleşim yeri bilgisinin değişip değişmediğini sormuştum. "sizin adresinize mi kaydolacak?" gibi saçma bir soruya sabırla "evet, lütfen" dediğimi hatırlıyorum. sonra muhtara bir kağıt bırakmıştım değişiklikle ilgili, o da kendi sistemine kaydetti diye biliyorum. hiç işim düşmediği için bir daha uğrayıp sormadım.nüfus müdürlüğüne gidip adrese dayalı nüfus kayıt sisteminde adresinin değişmesini sağlayabilirsiniz. nüfus kayıtlarınızla gitmeniz yeterli olur. e-devlet şifrenizle internetten de güncellenebiliyor diye biliyorum..
kolaylıklar dilerim. kuzucuğa öpücükler..

Genişletmek için tıkla...

EflatunA .!.:

oflaz888'in verdiği bilgilere aynen katılıyorum. bu konuda bizim yaşadıklarımızı paylaşayım : bizim eskiden beri tanışık olduğumuz insanlar biliyor durumu. ilk başlarda meraklı sorularla muhatap olduk. arkamızdan konuşacaklarına yüzümüze sorup meraklarını gidersinler, kuzum büyüdüğünde, anlar duruma geldiğinde laf duymayalım dedim. gerçekten bir iki hafta sonra merak bitti; yerini sevgi aldı..
kızımız geldikten sonra bir araya geldiğimiz insanlara söyleme gereği duymadık. okulda sınıf öğretmeni, okul müdürü ve psikolog biliyor durumu. okulu seçerken bu tip bilgilerin fısıltı gazetesi halinde yayılmadığı, kişiye özel durumların öyle kalmaya devam ettiği bir okul olmasına dikkat etmiştim. ilk yıl nüfus kağımız değişmediği için mecburen durumuzu konuşmuştuk. okulda hiç nüfusta yazan kimlik bilgisini kullanmadılar, bizim bilgilerimizle yer aldı kızım sınıfta.. ve bu yıl örneğin kızım babasına "bebekler annesinin karnında büyür. ben de annemin karnında böyle uyudum" diye cümleler kurunca evde müdahaleyi :) gerçekleştirip ertesi sabah okula koştum. okulda da aynı önermeyi tekrarlarsa lütfen benim verdiğim yanıtı verin diye konuştum sınıf öğretmeni ve psikologla.. ama bu dönemden sonra gideceği okullarda mevzu olmaz bu mesele..
bir dipnot: çocuğunuzun eski kimlik bilgileriyle aşı kartı oluyor kurumdan verilen.. kızım bize 2 yaşında geldiği için neredeyse tüm aşıları bitmişti.. okula kayıtta o aşı kartı isteniyor... sağlık ocağından ya da çocuğunuzun takibini yapan doktordan rica edip yeni bilgilerle bir aşı kartı düzenlenmesi sağlanabilir. bu konuda sağlık ocağımızdaki hemşiremiz yardımcı oldu bize..

Genişletmek için tıkla...

hayatisiltisi .!.:

Merhaba arkadaşlar :)

Biraz geç oldu ne olur kusura bakmayın ama fırsat bulmak öyle zor ki :)

Minik kızıma şükür kavuştum. Darısı tüm bekleyenlerin başına olsun inşallah, ve hala aklında soru işareti olan varsa silsin o soruları koşup gidip hemen başvursun. Böyle güzel bir duygu olamaz...

Size yazdıktan sonra tahmin edersiniz ki sabah olmadı, ne bir damla uyku ne başka bir düşünce. Sabaha kadar evde dört döndüm. Sababh erkenden çıktık yola, Allah'tan yakın bir şehirdi. Yol boyunca milyonlarca düşünce, kah ağladım, kah merak ettim acaba nasıl diye, kah nasıl olacak yapabilir miyim diye korktum.

Bakanlıktan içeri girdik, bizi yönlendirdikleri kişinin yanına gittik. Şansımıza çok güler yüzlü ve ilgili bir bayandı. Kızımın dosyasını anlattı, sorularımıza cevap verdi, notlar almamıza yardımcı oldu. Sonra bebeği getirelim mi diye sordu. Ah hayır denir mi hiç, ölüyorum heyecandan meraktan. Eşim de ben de durup durup ağlıyoruz, elimizi kolumuzu koyacak yerimiz yok. Kızımızı beklerken sözleşmemizi de imzaladık, vakit kaybı olmasın diye. Ben camda bbekleyip duruyorum, oda binanın 4. katında. bildiğiniz binaya yanaşan arabaları görebilmek için başım cama yapışık vaizyette zıp zıp zıplıyorum. derken bir araba yanaştı. arabanın içinde mavi bir battaniyeye sarılmış bir bebek gördüm. O an film koptu bende, nasıl bir ağlama, yerimde duramıyorum kızım geldi diye.

Az sonra kapıdan içeri girdi battaniye içinde sarılı vaziyette. elerim titreye titreye açtım örtüsünü. uyuyordu... O minnacık ağzını, nokta burnunu gördüm... Annem ben geldim dedim. Aldım kucağıma kızımı, kokladım, göğsüme yatırdım. Ben ağladım, eşim ağladı, uzman ağladı, bebeği getiren bayanlar ağladı, yan odadan gelip kavuşmamıza tanık olanlar ağladı. Yazarken bile ağlıyorum. Ömrümün sonuna kadar unutumam sanırım o anı. Rabbim hepinize yaşatsın tez zamnda inşallah.

İşlemlerimiz çabuk bitti ve öğleden sonra evimiie döndük. Cuartesi günü hemen bir doktora götürüp genel kontrolünü yaptırdık. Şükür bir sıkıntısı yok, gelişimi vs normal. Klasik hırıltı ve burun tıkanıklığı var ama önemli birşey değil.

Kızım çok uslu teyzeleri, zaten minnacık tüm vaktini neredeyse uyuyarak geçiriyor, uyanıyor altı değişiyor, mama yerken geri uyuyor. Öyle gazlı bir bebek de değil şükür. Dr.Browns'ın gaz önleyici biberonunun etkisi var mı bilmiyorum ama mama yedikten sonra hemen gazını çıkarıyor ve sıkıntısı olmuyor. bir de netere cim önermişti almıştım acı elma yağı, ayağının altına ve karnına sürüyorum her alt değişiminde :)

10 haftalık oldu bugün itibariyle ve birlikte geçirdiğimiz 4. gün. Ama beni tanımaya başladı. Uykusundan uyanıyor, günaydın annecim diyorum suratında kocaman bir gülümseme beliriyor, dil çıkıyor ağzından. eller ayaklar hemen hareketleniyor. O anın mutluluğunu yaşamak gibisi yok. herşeye, tüm beklemelere değer o minnacık gülüş yemin ederim.

geceleri uyanmıyor, uyurken yediriyorum mamasını, sonrasında göğsümde uyuyor bir sonraki mamaya kadar. nefes alıp verişini dinlemek öyle huzur verici ki :) üstüm başım bebek kokuyor. mutfakta tencerede kaynayan biberonlar, tepside kuruyan biberonlar, plastik boxta hijyenik hale gelmiş biberonlar emzikler var. termoslar, kaynayıp dinlenmeye bırakılmış sular, ıslak mendiller, minnacık eldivenler çoraplar heryerde. salonun baş köşesinde bebek arabası var :) bir de ütü masası, çünkü habire çamaşır yıkanıp ütü yapılıyor. ben de günde beş kere üst değiştiriyorum, sıcağa çok gelemeyen biri olarak, dışarı 25 derece iken evde kalorifer yakınca terden sürekli yapış yapışım ve zırt pırt üst değiştiriyorum. Sırf kızın değil benim de dünya çamaşırım çıkıyor haliyle, kızımı temiz temiz alayım kucağıma diyorum :)

İnsan uykusuzluğu tahmininden daha fazla dayanabiliyormuş, davul çalsalar uyanmam derken bir vık sesi yerinizden fırlatıyormuş sizi, açlık hissetmiyor, öyle kan şekeriniz falan da oynamıyormuş yerinden. su içmeyi unutabiliyor hatta tuvalete girmek bile aklınıza gelmiyormuş gün boyu. tek bir odak noktanız oluyor artık, o güne kadar zevk aldığınız, yaptığınız herşeyi unutturan ve hepsinden çok çok daha büyülü bir mucizeyi izlemek ve yaşamak dışında hiçbirşey yapmak istemiyormuşsunuz meğerse...

Sevgi... bu sevgi falan değil, aşk değil, bağlılık değil... hiçbiri anlatamaz sanırım ona baktığımda yaşadığım şeyleri. burnumun direği sızlıyor koklarken, kulağına seni seviyorum derken ağlamadan duramıyorum. böyle içerden dışarı taşan kocaman duygular var, kıpır kıpır sığmıyor hiç bir yere hisleriniz. avaz avaz bağırmak istiyorsunuz işte bu benim kızım, benim evladım diye.

Ve son söz... Madem evlat edinme de bir doğum şekli diyoruz... Canım kızım benim, iyi ki de doğurmuşum seni, iyi ki kalbimde döllenmiş can bağımız, iyi ki hayatımızdasın. Binlerce miyonlarca şükürler olsun

Genişletmek için tıkla...

netere .!.:

Bugün doktor kontrolüne gittik. Motor gelişimi gayet iyi fakat presentil egrisine göre %1 lik dilimdeyiz. Arada ki açığı anca 2 yaşına geldiginde kapatabilirmiş. Normalde haftaya 4 aylik oluyor ama düzeltilmiş yaşı 3 ay oluyor erken doğduğu için. Diğer problemlerimiz büyük ölçüde halloldu. Benim güçlü kızım herşeyi üstesinden geliyor. Kan verirken öldüm öldüm dirildim. Çok berbat bir duygu kızım orda ağlarken beklemek. Yine idrar tahlili istediler. Kiz bebeklerden o kadar zor ki numune almak. Kolay yöntem bilenler lütfen paylaşsın. ...

Genişletmek için tıkla...

hayatisiltisi .!.:

Merhaba arkadaşlar :)

Biraz geç oldu ne olur kusura bakmayın ama fırsat bulmak öyle zor ki :)

Minik kızıma şükür kavuştum. Darısı tüm bekleyenlerin başına olsun inşallah, ve hala aklında soru işareti olan varsa silsin o soruları koşup gidip hemen başvursun. Böyle güzel bir duygu olamaz...

Size yazdıktan sonra tahmin edersiniz ki sabah olmadı, ne bir damla uyku ne başka bir düşünce. Sabaha kadar evde dört döndüm. Sababh erkenden çıktık yola, Allah'tan yakın bir şehirdi. Yol boyunca milyonlarca düşünce, kah ağladım, kah merak ettim acaba nasıl diye, kah nasıl olacak yapabilir miyim diye korktum.

Bakanlıktan içeri girdik, bizi yönlendirdikleri kişinin yanına gittik. Şansımıza çok güler yüzlü ve ilgili bir bayandı. Kızımın dosyasını anlattı, sorularımıza cevap verdi, notlar almamıza yardımcı oldu. Sonra bebeği getirelim mi diye sordu. Ah hayır denir mi hiç, ölüyorum heyecandan meraktan. Eşim de ben de durup durup ağlıyoruz, elimizi kolumuzu koyacak yerimiz yok. Kızımızı beklerken sözleşmemizi de imzaladık, vakit kaybı olmasın diye. Ben camda bbekleyip duruyorum, oda binanın 4. katında. bildiğiniz binaya yanaşan arabaları görebilmek için başım cama yapışık vaizyette zıp zıp zıplıyorum. derken bir araba yanaştı. arabanın içinde mavi bir battaniyeye sarılmış bir bebek gördüm. O an film koptu bende, nasıl bir ağlama, yerimde duramıyorum kızım geldi diye.

Az sonra kapıdan içeri girdi battaniye içinde sarılı vaziyette. elerim titreye titreye açtım örtüsünü. uyuyordu... O minnacık ağzını, nokta burnunu gördüm... Annem ben geldim dedim. Aldım kucağıma kızımı, kokladım, göğsüme yatırdım. Ben ağladım, eşim ağladı, uzman ağladı, bebeği getiren bayanlar ağladı, yan odadan gelip kavuşmamıza tanık olanlar ağladı. Yazarken bile ağlıyorum. Ömrümün sonuna kadar unutumam sanırım o anı. Rabbim hepinize yaşatsın tez zamnda inşallah.

İşlemlerimiz çabuk bitti ve öğleden sonra evimiie döndük. Cuartesi günü hemen bir doktora götürüp genel kontrolünü yaptırdık. Şükür bir sıkıntısı yok, gelişimi vs normal. Klasik hırıltı ve burun tıkanıklığı var ama önemli birşey değil.

Kızım çok uslu teyzeleri, zaten minnacık tüm vaktini neredeyse uyuyarak geçiriyor, uyanıyor altı değişiyor, mama yerken geri uyuyor. Öyle gazlı bir bebek de değil şükür. Dr.Browns'ın gaz önleyici biberonunun etkisi var mı bilmiyorum ama mama yedikten sonra hemen gazını çıkarıyor ve sıkıntısı olmuyor. bir de netere cim önermişti almıştım acı elma yağı, ayağının altına ve karnına sürüyorum her alt değişiminde :)

10 haftalık oldu bugün itibariyle ve birlikte geçirdiğimiz 4. gün. Ama beni tanımaya başladı. Uykusundan uyanıyor, günaydın annecim diyorum suratında kocaman bir gülümseme beliriyor, dil çıkıyor ağzından. eller ayaklar hemen hareketleniyor. O anın mutluluğunu yaşamak gibisi yok. herşeye, tüm beklemelere değer o minnacık gülüş yemin ederim.

geceleri uyanmıyor, uyurken yediriyorum mamasını, sonrasında göğsümde uyuyor bir sonraki mamaya kadar. nefes alıp verişini dinlemek öyle huzur verici ki :) üstüm başım bebek kokuyor. mutfakta tencerede kaynayan biberonlar, tepside kuruyan biberonlar, plastik boxta hijyenik hale gelmiş biberonlar emzikler var. termoslar, kaynayıp dinlenmeye bırakılmış sular, ıslak mendiller, minnacık eldivenler çoraplar heryerde. salonun baş köşesinde bebek arabası var :) bir de ütü masası, çünkü habire çamaşır yıkanıp ütü yapılıyor. ben de günde beş kere üst değiştiriyorum, sıcağa çok gelemeyen biri olarak, dışarı 25 derece iken evde kalorifer yakınca terden sürekli yapış yapışım ve zırt pırt üst değiştiriyorum. Sırf kızın değil benim de dünya çamaşırım çıkıyor haliyle, kızımı temiz temiz alayım kucağıma diyorum :)

İnsan uykusuzluğu tahmininden daha fazla dayanabiliyormuş, davul çalsalar uyanmam derken bir vık sesi yerinizden fırlatıyormuş sizi, açlık hissetmiyor, öyle kan şekeriniz falan da oynamıyormuş yerinden. su içmeyi unutabiliyor hatta tuvalete girmek bile aklınıza gelmiyormuş gün boyu. tek bir odak noktanız oluyor artık, o güne kadar zevk aldığınız, yaptığınız herşeyi unutturan ve hepsinden çok çok daha büyülü bir mucizeyi izlemek ve yaşamak dışında hiçbirşey yapmak istemiyormuşsunuz meğerse...

Sevgi... bu sevgi falan değil, aşk değil, bağlılık değil... hiçbiri anlatamaz sanırım ona baktığımda yaşadığım şeyleri. burnumun direği sızlıyor koklarken, kulağına seni seviyorum derken ağlamadan duramıyorum. böyle içerden dışarı taşan kocaman duygular var, kıpır kıpır sığmıyor hiç bir yere hisleriniz. avaz avaz bağırmak istiyorsunuz işte bu benim kızım, benim evladım diye.

Ve son söz... Madem evlat edinme de bir doğum şekli diyoruz... Canım kızım benim, iyi ki de doğurmuşum seni, iyi ki kalbimde döllenmiş can bağımız, iyi ki hayatımızdasın. Binlerce miyonlarca şükürler olsun

Genişletmek için tıkla...

ozgurrr .!.:

Günaydın :))
Bizim sıramız 3 hafta önce 4tü. Memurumuz hazırlık yapmayın dedi. Ben de en azından ayı belli olmasa da temel şeylerini hazırlamak istiyorum. Ne önerirsiniz? Hiç bilmiyorum ne yapacağımı? Neler hazırlamalıyım?

Genişletmek için tıkla...

hzrmsn .!.:

[table="width: 500, class: grid, align: left"]
[tr]
[td]ANNELERİMİZ[/td]
[td]BAŞVURU TARİHİ[/td]
[td]İL_TERCİH[/td]
[td]MELEĞİ[/td]
[/tr]
[tr]


[td]gerçek19[/td]
[td]11.2012[/td]
[td]Çorum Kız[/td]
[td]04.2013[/td]
[/tr]
[tr]
[td]fillo[/td]
[td]01.2013[/td]
[td]İstanbul Terk-Rıza Erkek[/td]
[td]04.2013[/td]
[/tr]
[tr]
[td]cvcv[/td]
[td]01.2012[/td]
[td]Edirne Kız-Erkek[/td]
[td]06.2013[/td]
[/tr]
[tr]


[td]hayalimmm84[/td]
[td]12.2012[/td]
[td]İstanbul Terk-Rıza Kız[/td]
[td]09.2013[/td]
[/tr]
[tr]
[td]LVNY[/td]
[td]02.2013[/td]
[td]İstanbul Terk-Rıza Kız[/td]
[td]09.2013[/td]
[/tr]
[tr]
[td]5059[/td]
[td]04.2012[/td]
[td]İzmir Terk-Rıza Kız[/td]
[td]09.2013 [/td]
[/tr]
[tr]
[td]EflatunA[/td]
[td]07.2013[/td]
[td]Bursa Terk-Rıza Kız-Erkek[/td]
[td]09.2013 [/td]
[/tr]
[tr]
[td]kedicik2[/td]
[td]02.2013[/td]
[td]İstanbul Terk-Rıza-Kız[/td]
[td]10.2013[/td]
[/tr]
[tr]
[td]Otuznisan[/td]
[td]10.2011[/td]
[td]Adana Erkek[/td]
[td]12.2013 [/td]
[/tr]
[tr]
[td]shuras10[/td]
[td]11.2013[/td]
[td]Bursa Terk-Rıza-Kız[/td]
[td]12.2013[/td]
[/tr]
[tr]
[td]sude_cisem[/td]
[td]09.2013[/td]
[td]İstanbul Terk-Kız-Erkek[/td]
[td]01.2014[/td]
[/tr]
[tr]
[td]effsa[/td]
[td]10.2012[/td]
[td]Denizli Terk-Rıza Kız-Erkek[/td]
[td]02.2014 [/td]
[/tr]
[tr]
[td]pozitif29[/td]
[td]03.2013[/td]
[td]Ankara Rıza-Kız[/td]
[td]03.2014[/td]
[/tr]
[tr]
[td]umutirem[/td]
[td]04.2013[/td]
[td]İstanbul-Terk-Rıza-Kız[/td]
[td]02.2014 [/td]
[/tr]
[tr]
[td]nisra[/td]
[td]05.2013[/td]
[td]Ankara-Terk-Kız-Erkek[/td]
[td]03.2014 [/td]
[/tr]
[tr]
[td]fionatheprincess[/td]
[td]11.2012[/td]
[td]İzmir Terk-Rıza Kız[/td]
[td]06.2014 [/td]
[/tr]
[tr]
[td]yasamezgim[/td]
[td]08.2013[/td]
[td]İstanbul-Terk-Rıza-Kız[/td]
[td]07.2014 [/td]
[/tr]
[tr]
[td]KIRMIZIMACAKIZI[/td]
[td]09.2013[/td]
[td]İstanbul-Terk-Rıza-Kız-Erkek[/td]
[td]07.2014 [/td]
[/tr]
[tr]
[td]BAHARIM1[/td]
[td]07.2014[/td]
[td]Bursa-Terk-Rıza-Kız(İkiz)[/td]
[td]08.2014 [/td]
[/tr]
[tr]


[td]minapia[/td]
[td]11.2012[/td]
[td]Antalya Kız[/td]
[td]09.2014[/td]

[/tr]
[tr]
[td]ysmnndm[/td]
[td]01.2013[/td]
[td]Düzce Ter-Rıza Kız[/td]
[td]09.2014[/td]
[/tr]
[tr]

[td]BURSALI[/td]
[td]07.2014[/td]
[td]Bursa-Terk-Rıza-Kız-Erkek[/td]
[td]10.2014 [/td]
[/tr]
[tr]

[td]tenarrr[/td]
[td]08.2013[/td]
[td]Ankara-Terk-Rıza-Kız-Erkek[/td]
[td]09.2014[/td]
[/tr]
[tr]
[td]Dea-tacita[/td]
[td]12.2012[/td]
[td]Terk-Rıza-Kız-Erkek [/td]
[td]11.2014 [/td]
[/tr]
[tr]
[td]eslu[/td]
[td]03.2013[/td]
[td]Erkek[/td]
[td]12.2014 [/td]
[/tr]
[tr]

[td]eyar81[/td]
[td]06.2013[/td]
[td]Bursa-Terk-Rıza-Kız[/td]
[td]12.2014 [/td]
[/tr]
[tr]

[td]zeynepeli[/td]
[td]12.2013[/td]
[td]İstanbul Terk-Rıza-Kız[/td]
[td]01.2015[/td]
[/tr]
[tr]
[td]sukran61[/td]
[td]01.2014[/td]
[td]İstanbul-Terk-Rıza-Kız-Erkek[/td]
[td]01.2015 [/td]
[/tr]
[tr]

[td]bilge617[/td]
[td]02.2014[/td]
[td]İstanbul-Terk-Rıza-Kız[/td]
[td]03.2015[/td]
[/tr]

[tr]

[td]scuba[/td]
[td]10.2013[/td]
[td]İzmir-Terk-Rıza-Kız[/td]
[td]03.2015[/td]
[/tr]

[tr]


[td]umut000[/td]
[td]03.2014[/td]
[td]Ankara-Terk-Kız-Erkek[/td]
[td]03.2015[/td]
[/tr]
[tr]



[td]mursidiye[/td]
[td]04.2014[/td]
[td]İstanbul-Terk-Rıza-Erkek[/td]
[td]04.2015[/td]

[/tr]
[tr]
[td]nefesim2013 [/td]
[td]08.2013[/td]
[td]Kocaeli-Terk-Rıza-Erkek[/td]
[td]06.2015 [/td]
[/tr]
[tr]

[td]masal2004[/td]
[td]03.2014[/td]
[td]İzmir-Terk-Rıza-Kız[/td]
[td]07.2015 
[/td]
[/tr]
[tr]
[td]haticem2014[/td]
[td]04.2014[/td]
[td]Ankara-Terk-Rıza-Kız[/td]
[td]10.2015[/td]
[/tr]
[tr]
[td]aysen30[/td]
[td]12.2013[/td]
[td]Eskişehir-Terk-Rıza-Kız[/td]
[td]11.2015[/td]
[/tr]
[tr]
[td]HAYATIMIN MASALI [/td]
[td]05.2014[/td]
[td]İzmir-Rıza-Kız[/td]
[td]12.2015[/td]
[/tr]
[tr]
[td]cansunida [/td]
[td]03.2013[/td]
[td] Kız(ikiz)[/td]
[td]12.2015[/td]

[/tr]
[tr]


[td]gitaronun eşi[/td]
[td]06.2014[/td]
[td]İzmir-Terk-Rıza-Erkek[/td]
[td]12.2015[/td]
[/tr]
[tr]
[td]cnrdfn[/td]
[td]06.2014[/td]
[td]Ankara -Terk-Rıza-Kız [/td]
[td]01.2016[/td]
[/tr]
[tr]
[td]citcitlenbik[/td]
[td]11.2014[/td]
[td]İstanbul-Terk-Rıza-Kız-Erkek [/td]
[td]01.2016[/td]
[/tr]
[tr]

[td]zaman[/td]
[td]01.2013[/td]
[td]İstanbul Terk Kız[/td]
[td]02.2016[/td]
[/tr]
[tr]

[td]bebegim26[/td]
[td]10.2014[/td]
[td]Eskişehir -Terk-Rıza-Kız-Erkek[/td]
[td]02.2016[/td]
[/tr]
[tr]

[td]netere[/td]
[td]05.2014[/td]
[td]Antalya Terk-Rıza-Kız-Erkek[/td]
[td]02.2016[/td]
[/tr]
[tr]
[td]nilayss[/td]
[td]06.2015[/td]
[td]Şanlıurfa-Terk -Rıza -Erkek[/td]
[td]03.2016[/td]
[/tr]
[tr]
[td]mesuf[/td]
[td]05.2015[/td]
[td]Ankara -Terk -Rıza -Kız -Erkek[/td]
[td]03.2016[/td]
[/tr]
[tr]
[td]hayatişiltisi[/td]
[td]08.2014[/td]
[td]İzmir-Terk-Rıza-Kız[/td]
[td]04.2016[/td]
[/tr]
[tr]
[td]ANNE ADAYIMIZ[/td]
[td]BAŞVURU TARİHİ[/td]
[td]İL_TERCİHİ[/td]
[td]MELEĞİ[/td]
[/tr]
[tr]
[td]Hazan72[/td]
[td]03.2013[/td]
[td] Terk-Erkek[/td]
[td][/td]
[/tr]
[tr]

[td]arzuu85[/td]
[td]02.2014[/td]
[td]Sakarya-Terk-Rıza-Kız[/td]
[td][/td]
[/tr]
[tr]

[td]Oglusunu bekleyen anne [/td]
[td]03.2014[/td]
[td]Konya-Terk-Rıza-Erkek[/td]
[td][/td]
[/tr]
[tr]

[td]şimşek675[/td]
[td]06.2014[/td]
[td]Konya-Terk-Rıza-Kız[/td]
[td][/td]
[/tr]
[tr]



[td]nenef14[/td]
[td]07.2014[/td]
[td]İstanbul-Terk-Rıza-Kız[/td]
[td][/td]
[/tr]
[tr]


[td]EEDDBB[/td]
[td]08.2014[/td]
[td]Ankara-Rıza-Kız[/td]
[td][/td]
[/tr]
[tr]
[td]sunita[/td]
[td]10.2014[/td]
[td]İstanbul-Terk-Rıza-Kız[/td]
[td][/td]
[/tr]
[tr]

[td]elaali[/td]
[td]10.2014[/td]
[td]İstanbul-Terk-Rıza-Kız[/td]
[td][/td]
[/tr]
[tr]
[td]xnimresx[/td]
[td]11.2014[/td]
[td]Ankara-Rıza-Kız[/td]
[td][/td]
[/tr]
[tr]
[td]eylerdogan[/td]
[td]11.2014[/td]
[td]Ankara-Rıza-Kız[/td]
[td][/td]
[/tr]
[tr]
[td]menzil54[/td]
[td]02.2015[/td]
[td]Tekirdağ-Terk-Kız[/td]
[td][/td]
[/tr]
[tr]
[td]kadr_iye[/td]
[td]02.2015[/td]
[td]istanbul-Terk-Rıza-Kız-Erkek[/td]
[td][/td]
[/tr]
[tr]

[td]elifturker[/td]
[td]03.2015[/td]
[td]Bursa-Terk-Rıza-Kız[/td]
[td][/td]
[/tr]
[tr]
[td]dlkkrm [/td]
[td]03.2015[/td]
[td]Antalya-Terk -Rıza -Kız-Erkek [/td]
[td][/td]
[/tr]
[tr]
[td]renklay[/td]
[td]03.2015[/td]
[td]istanbul-Terk-Rıza-Kız-Erkek[/td]
[td][/td]
[/tr]
[tr]

[td]mefos[/td]
[td]04.2015[/td]
[td]Kutahya-Terk-Rıza-Kız-Erkek [/td]
[td][/td]
[/tr]
[tr]

[td]avara_alone[/td]
[td]04.2015[/td]
[td]Kırklareli -Terk -Rıza -Kız -Erkek[/td]
[td][/td]
[/tr]
[tr]

[td]sudece[/td]
[td]06.2015[/td]
[td]İstanbul-Terk -Rıza -Kız[/td]
[td][/td]
[/tr]
[tr]

[td]Kelebekcik1616[/td]
[td]06.2015[/td]
[td]Bursa-Rıza -Kız[/td]
[td][/td]
[/tr]
[tr]

[td]sessizlayd[/td]
[td]07.2015[/td]
[td]Ankara-Terk-Rıza-Kız-Erkek [/td]
[td][/td]
[/tr]
[tr]

[td]dadaa[/td]
[td]08.2015[/td]
[td]İzmir -Terk-Rıza-Kız [/td]
[td][/td]
[/tr]
[tr]

[td]fatos1982[/td]
[td]09.2015[/td]
[td]Bursa -Terk-Rıza-Kız[/td]
[td][/td]
[/tr]
[tr]

[td]htckrt [/td]
[td]09.2015[/td]
[td]İzmir -Terk-Rıza-Kız[/td]
[td][/td]
[/tr]
[tr]
[td]cigdem 4235[/td]
[td]09.2015[/td]
[td]İzmir-Terk-Rıza-Kız-Erkek[/td]
[td][/td]
[/tr]
[tr]

[td]ıneedamiracle[/td]
[td]09.2015[/td]
[td]Ankara-Terk-Rıza-Kız[/td]
[td][/td]
[/tr]
[tr]

[td]Arya_20[/td]
[td]09.2015[/td]
[td]Denizli -Terk-Rıza-Kız-Erkek [/td]
[td][/td]
[/tr]
[tr]

[td]ozgurr [/td]
[td]09.2015[/td]
[td]Çanakkale -Terk-Rıza-Kız-Erkek [/td]
[td][/td]
[/tr]
[tr]
[td]mira80[/td]
[td]09.2015[/td]
[td]istanbul-Terk-Rıza-Kız-Erkek[/td]
[td][/td]
[/tr]
[tr]
[td]deniz tuna[/td]
[td]09.2015[/td]
[td]Kırklareli-Terk-Rıza-Kız-Erkek[/td]
[td][/td]
[/tr]
[tr]
[td]hzrmsn[/td]
[td]10.2015[/td]
[td]İstanbul -Terk-Rıza-Erkek [/td]
[td][/td]
[/tr]
[tr]

[td]BaybPrin[/td]
[td]10.2015[/td]
[td]Ankara -Terk-Rıza- Kız-Erkek [/td]
[td][/td]
[/tr]
[tr]

[td]Gülay400[/td]
[td]10.2015[/td]
[td]Gaziantep-Terk-Rıza-Kız-Erkek [/td]
[td][/td]
[/tr]
[tr]
[td]nazimm[/td]
[td]11.2015[/td]
[td]İstanbul-Rıza-Kız [/td]
[td][/td]
[/tr]
[tr]

[td]hazan bahar [/td]
[td]11.2015[/td]
[td]Mersin -Terk-Rıza-Kız-Erkek [/td]
[td][/td]
[/tr]
[tr]

[td]Gidaci_[/td]
[td]11.2015[/td]
[td]Denizli-Terk-Rıza-Kız [/td]
[td][/td]
[/tr]
[tr]


[td]Levent_life80[/td]
[td]11.2015[/td]
[td]Adana -Terk -Rıza -Kız-Erkek [/td]
[td][/td]
[/tr]
[tr]


[td]elibes85[/td]
[td]11.2015[/td]
[td]İstanbul -Terk -Rıza -Kız[/td]
[td][/td]
[/tr]
[tr]

[td]yoksun [/td]
[td]11.2015[/td]
[td]Ankara-Terk -Rıza -Kız[/td]
[td][/td]
[/tr]
[tr]

[td]umudum 16[/td]
[td]11.2015[/td]
[td]Afyon-Terk -Rıza -Kız[/td]
[td][/td]
[/tr]
[tr]

[td]Forever_in_love[/td]
[td]11.2015[/td]
[td]Konya-Terk -Rıza -Kız-Erkek [/td]
[td][/td]
[/tr]
[tr]
[td]birumuzyok [/td]
[td]12.2015[/td]
[td]İstanbul -Terk -Rıza -Erkek [/td]
[td][/td]
[/tr]
[tr]
[td]smhypc[/td]
[td]01.2016[/td]
[td]İstanbul-Terk-Rıza-Kız-Erkek[/td]
[td][/td]
[/tr]
[tr]
[td]majesteleri[/td]
[td]02.2016[/td]
[td]Ankara-Rıza-Kız-Erkek[/td]
[td][/td]
[/tr]
[tr]

[td]ync1982[/td]
[td]02.2016[/td]
[td]İstanbul-Terk-Rıza-Kız-Erkek[/td]
[td][/td]
[/tr]
[tr]
[td]mavimenekse[/td]
[td]02.2016[/td]
[td]Gaziantep-Terk-Rıza-Kız-Erkek[/td]
[td][/td]
[/tr]
[tr]
[td]Duru-doruk[/td]
[td]03.2016[/td]
[td]Bursa-Terk-Rıza-Kız-Erkek[/td]
[td][/td]
[/tr]
[tr]
[td][/td]
[td][/td]
[td][/td]
[td][/td]
[/tr]
[tr]
[/tr][/table]

Genişletmek için tıkla...