Ev kadınları neden küçümseniyor

Hayatımın 4 senesinde çalışmadım burnumdan geldi. Başkalarının düşünceleri veya bana söylediklerinden değil ama. Kendi fikirlerimle çalışmamayı bağdaştıramadığımdan. Ben çalışarak mutluyum. Kimin ne düşündüğü umrumda bile değil. Kocamı ne kadar seversem seveyim,ne kadar iyi bir insan olursa olsun Allah beni ona muhtaç etmesin. Kimseyi kimseye muhtaç etmesin hatta. Herkes kendi parasını kazansın bana göre. Ama bu benim fikrim. Herkes bu fikirde olmak zorunda da değil,benim fikirlerime göre yaşamak zorunda da değl. Herkesin kendi hayatı kendi düşüncesi. Bir erkeği de kadını da neden çalışmıyor diye yargılamam,benim için mi çalışıyor veya benim için mi evde oturuyor yani,bana ne.

Kadını erkeği sosyal hayatta eşit gördüğümden eğer ki kadın çalışmayabilirse erkek de çalışmayabilir. Ben nasıl hayatımın bir dönemini çalışmayarak geçirdiysem eşim de yorulduğunda “sen çalış hanım,sen bana bakarsın bir süre” diyebilir. Benim hakkımsa onun da hakkı olarak görüyorum.
 
Çalışmaya ihtiyacım yok, çalışmadığım zaman da aynı standartlarda yaşayabiliyorum. O geçtiğiniz yollardan ben çoktan döndüm. Ev sıkıcı bir mekan bence. Ev temizlemekle, yemekle, ütüyle vs. uğraşacağıma giyinip süslenip hayata karışmaktan, birilerine faydalı olmaktan, üretmekten daha çok keyif alıyorum. Yoruluyor muyum, evet bazen çok yoruluyorum ama o yorgunluk bile ayrı bir keyif.
 
Ben işimi çok seviyorum , severek yapıyorum mutlu ayrılıyorum ama işimi sevmeseydim evde durmak isterdim ve seveceğim bir iş bulmak isterdim yani eninde sonunda çalışmaya geliyor sonuç yani bilemiyorum sen nasıl mutlu oluyorsan öyle yap boşver başkasının dediğini.
 
Bende şu an ev hanımıyım. İnsan evde de çok yoruluyor o ayrı. Ama çalıştığım zamanları çok özlüyorum. Deli gibi iş arıyorum. Çalışmak her anlamda insanı motive eden bir olay bence
 
Ara ara bu tarz konular açılıyor, ne gerek var ki. Ayrıca çalışan kadın eve gelince direk yatmıyor (varsa da istisnadır. )İşten gelip evle ilgilenip yemek yapıp, çocuk varsa çocuklarla ilgileniyor
söylemek istediklerimi söylemişsiniz ben de aynı düşüncedeyim çalışan evli bir kadın olarak her gün 18.30da işten çıkıp eve gelip yemek yapıyorum. Cumartesi çalışıyorum. Pazar ev temizliyorum. Çamaşır yıkıyorum ütü yapıyorum.
Evet işte çalışmayan kadınlar evde bir sürü iş yapıyor çok da saygı duyuyorum ama çalışan pek çok kadın da ev işlerini yapıyor, ben yapıyorum yani en azından.

Bende de şu sıkıntı var bu aralar
“Çocuğun yok anlamazsın” cümlesi
Çocuğum yok da ben yemek yapmıyor muyum ev temizlemiyor muyum ütü yapmıyor muyum. Sadece can yakmak maksatlı söylendiğini düşünüyorum artık.

Ezcümle kadınların hemcinslerine karşı bu kadar acımasız olmaması gerekiyor.
Çalışan çalışmayan çocuklu çocuksuz herkes birbirine saygı duysa bunların hiçbiri olmayacak aslında.

Dolmuşum galiba
 
Çalışan bir anne olarak şunu söyleyebilirim ki, çocuklarımı bırakıp sabahın karanlığında işe gidip akşamın karanlığında eve gelmek, onların yemeği temizliği ws ile gecenin yarısına kadar koşturup hiç dinlenmeden tekrar işe gitmek, bütün hayatın bu şekilde geçmesi, çocukların büyüdüğünü görememek, onlara yeterince zaman ayıramamak çok zor ve yıpratıcı. Keşke imkanım olsa bende evimde çocuklarımla geçirsem tüm zamanımı.
 
Son düzenleme:

Yani şöyle ben de mühendisim, 16 yıldır aynı işi yapıyorum. Türkiyede sadece staj yaptım, kariyerimin geri kalanı yurtdışında ABD ve Alman şirketlerinde. Şunu açıkça söylemeliyim ki bizim ülkedeki çalışma ortamı genelde kötü, ya saat çok uzun, ya işyerinde mobbing var, ya yönetim profesyonel değil ya para çok az ya şu ya bu ... yani huzurla çalışmak mümkün değil. Benim çalıştığım tüm işyerleri gayet huzurluydu, istesen hepsine 40 yıl gider gelir çalışırsın ve yıpranmazsın. Herkes profesyonelce işini yapıyor, akşam olunca da çıkıp gidiyor. Türkiyede çalışmak genel olarak işkence, mobbingi var, İstanbulsa saatlerce trafik var, şahane olmayan yöneticiler var ... huzurla çalışmak mümkün değil. Tüm dünya böyle değil asla bizim ülkenin kendini düzeltmesi gerek, çalışmak asla böyle zul ve stresli bir olay değil. Türkiyede bakıyorsun mobbingti şuydu buydu 5.yılda posan çıkıyor, beziyorsun.
 
Bebeğim olana kadar öğretmendim okul+özel ders çalışıyordum. Şu an bebeğime bakıyorum.
Açıkçası çalışırken bu kadar ev işi yapılmıyordu çünkü evin boş olmasından dolayı daha az iş çıkıyor. Şu an daha fazla kıyafet tüketiyorum mutfağı daha çok kullanıyorum falan filan. Yani çalışırken ev işi bence yarısı kadar oluyordu. Akşamdan akşama birkaç şey çamaşır at bulaşık yerleştir bunlar bile yarısı kadardı. Nedenini tam çözemedim ama öyleydi
Çalışma hayatı işinizi çok sevmeseniz bile güzel bir şey bence. Evden farklı bir yerde insanlarla merhabalaşmak bile insana iyi geliyor. Öğrencilerimle tenefüste şaklabanlık yapmamızı falan özlüyorum ben.
Evde olmanın da güzelliği var iş stresin yok. İkisini de yaşadığım için bence ikisi de güzel milletin birbirine söylediği laflara gerek var mı bilmiyorum ikisinin de kıskanılacak bir tarafı yok gibi. Hep aynı saatte kalk hep bir koşturma kadınlar yoruluyor elbette ama erkeklerin de gözü çıksın işte güçlü kadın olacaz diye burda birbirimize giriyoruz
 
Ya ben hiç girmeyecektim bu konuya ama bir allah'ın kulu da dememiş ki evkadini/ çalisan kadın diye birşey yoktur, olmamalıdır çünkü aslında tartışılan şey kadın erkek farketmeksizin bir "insanın" çalışıp çalismamayi tercih etmesidir.

Bir erkek de kadın da zorunlu nedenler dışında calismamayi tercih edebilir, ama erkeğe böyle bir durumda dümdüz "işsiz" denirken bizim ülkemizde bir kadına asla denemez, denmesi teklif dahi edilemez, nedense kadına hakaret kabul edilir . Oysa ki ayıp değildir günah değildir, suç değildir...

İssizim ve asla da çalışmak istemiyorum diyen birisi kadın olsun erkek olsun saygı duyarım . Çünkü bana ne? Demek ki hayatta kalması için gerekli olan ihtiyaçlarını karşılayacak bir geliri kaynağı veya sponsoru var, demek ki kişiliği de müsait , boyle yaşamayı seçiyor, benden ekmek, yardım da istemiyorsa, bana hepsi ok...

Sadece, bu ülkede yaşayıp anne olan kadınların kendileri için uygun gördükleri finansal bağımlılık tercihini çocukları olduktan sonra da devam ettirmelerini asla anlayamıyorum. Bunların bir kısmı zaten çocuğu da ilerde bana baksın diye yapıyor, önce babalarının sonra kocalarının sonra da vakti gelince çocuklarının kendilerine bakmak zorunda olduğuna allaha inanır gibi inandıkları için onları ayırıyorum...

Ama yani aklı birazcık başında ve doğurduğu cana zerre kadar sevgi besleyen bir insan anne olduktan sonra, kendi kanından canından evladının geçimini, hayatını, geleceğini nasıl kendisi kadar ölümlü olan, üstelik sosyal devlet mekanizmasinin ve adaletin işlemediği böyle bir ülkede, hiçbir risk öngörmeksizin , sadece nikah bağıyla bağlı olduğu bir ortadogu erkeğinin şansına vicdanına sağlığına terk edebilir? Bunu asla anlamıyorum...

Anlayan anlatsın, gerçekten ihtiyacım var...
 
Son düzenleme:
Ben evlenme kararı aldığımda annem ile k.v yi tanıştırdık. K.v anneme; merak etme X hanım benimde 3 tane kızım var. Kızlarımın 3 ünede maaş kartı olan koca bulun, evlenir evlenmez çocuk yapın çalışmanıza gerek kalmasın , evinizin prensesi olun diye öğrettim. Çok şükür hepsi evinin prensesi. Senin kızında artık bizim kızımız evlenince yormayız , çalışmaz merak etme dedi. O günü hiç unutmuyorum annem bembeyaz olmuştu ne cevap vereceğini şaşırmıştı. . Sadece benin kızım okadar okudu emek verdi. kızım çalışsın kendi parasını kazansın isterim dedi. Mesela bende yıllardır eşimin ailesi tarafından çalıştığım için zorbalaniyorum. Nedense bana çalıştığım için acıyorlar ve küçük görüyorlar. Tuhaf. İnsan sadece maddi ihtiyaçtan çalışmaz ki. Kendi adıma benim icin çalışmak,ciddi bir motivasyon ve mutluluk . Birseyleri başarmak ve karşılığını almak çok güzel bir duygu. İnsanların tercihlerine saygı duymak lazım
 
Ev hanımlığının özellikle bu sitede niye eziklendiğini ben de anlamıyorum. Çocuktan dolayı ücretsiz izindeyim, çalışınca mesai bitiyor en azından, evde o da yok.
Ayrıca koca parasını tabi ki karısı yiyecek. Metres mi yesin? Yemezsen yerler
 
Ben bütün kadinlarin eş dahil kimseye muhtaç olmadan yasayabilmesini, cocuklarini kimseye ihtiyaç duymadan büyütebilme rahatligina sahip olmasini isterim. Her kadın rahat / mutlu olsun! yaşamdan zevk alsin!

Cocuklari icin anlasamadigi adamlara katlanmak zorunda kalan, aile desteği de görmeyen, ustune bir de para kazanacagi bir meslegi/el beceresi olmayan kadinlarimiza cok üzülüyorum.

Kendime gelecek olursam calismaya parasal anlamda hicbir ihtiyacı olmayan bir kadinim, standartin kat kat ustunde bir hayatim var.
Dünyaligimi da yapmisim, bu şeklide bakarsam Allah gecinden versin göçüp gidene kadar calismaya ihtiyacım yok.
amaaaaaaa,
Calismak benim icin baska boyutta bir eylem.
Her sabah şık giyinip cok sevdigim isime gitmek paha bicilemez bir şey.
Sevdigim isi yapmamdan dolayi da boyle hissediyor olabilirim.
Yani calisiyor gibi de hissetmiyorum kendimi sanirim:)

umarim her kadin mutlu olduğu hayati ayni sekilde sürdürebilir, hicbir kiz kardesimiz zorluklarla mücadele etmek zorunda kalmasin, her sey önlerine gelsin ve bu kisacik hayati sadece mutlu olarak gecirsinler
 
Arkadaşlar ben ev kadını olarak yazıyorum . Benim şu an urettigim bir katma değer var mı ? Yok . Bu ülkenin veya dünyanın herhangi bir yerinde benim urettigim bir fikir , ürün veya araç kullanılıyor mu yok . E o zaman evet şu an bir şeye katkı saglamiyorum demektir . Bu beni üç yıldır inanılmaz rahatsız etse de . Durum belli daha iyi üretmek için dil öğreniyorum , yazılım öğreniyorum , kitap okuyorum ve kendimle birlikte dünyayı anlamaya çalışıyorum . Tüm bunlara rağmen bir şey üretmiyorum. Realist olmak lazım . Dünden bugüne bir şeyler değişmeli ki hem kendimize hem ülkemize bir katkı olsun .
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…