Etrafımda tek bir destekçim bile yok

sonsuzgeceli

She saw suicide as the only way out
tek ayak cezası
Kayıtlı Üye
14 Eylül 2017
106
79
Anlatacak kimse bulamadım, buraya yazmaya karar verdim çünkü içimi dökmeye ihtiyacım var.Yorumlarınızı benimle paylaşmanızı çok isterim.

Annemi kaybettim bu sene.Akrabalarımın çoğunluğuyla aynı apartmandayız ama manevi bir bağımız yok.Ben eve geldiğim zamanlar annemin beni karşılamasını istiyorum,kapıyı anahtarla açmak istemiyorum.Sabahları annem beni kaldırsın istiyorum,alarm sesiyle uyanmak istemiyorum.

Evimiz o kadar boş geliyor ki.Annem yemek yaparken radyonun sesini açardı eskiden gürültü olur diye sevmezdim şimdi ise o seslere o kadar ihtiyacım var ki benim..Derdimi kimse anlamıyor.

Sınıf öğretmenimi çok seviyordum sene başında,karakteri iyi bir adam onu abim gibi görüyordum diyebilirim.İlk zamanlar sürekli beni dinlerdi.Ama artık o da benden bıktı..Derslerde sürekli başkalarıyla ilgileniyor.Kesinlikle kıskanmıyorum ama şu hayatta birinin beni anladığını hissettim,şimdi ise öyle değil.Derse katılmak istemiyorum.Benim psikolojisi bozulmuş birisi olduğumu düşünüyor bence.

Kendimi sevmiyorum fiziksel olarak..Dişlerim yamuk bu en nefret ettiğim özelliğim.Diş teli takılacak yakında ve ben daha da çirkin olacağım eminim.İnsanlar tatlı olduğumu söylüyorlar ama öyle değilim.Güzel giyinmeyi pek bilmem..Sınıfta herkes çok güzel giyinir gelirler ben ise normal formayla gelirim,babamın durumu iyi Allaha şükür ama ben alışverişleri hiç sevmem..Çok az eşyam vardır.Saçımla da uğraşmayı pek sevmem.Kendimi güzel bulmam hiç.

16 yaşındayım küçüğüm aslında genel olarak diğer insanlar gibi düşünen birisi değilim. Çok farklı doğrultuda, her şeyi düşünerek düşünürüm. İnsanlara normal gelen ya da herkesin düşündüğü genel şeyler bana uymaz . Ne tür düşünceler bunlar? Hemen birkaç örnek ile ifade edeyim. Mesela çoğu insan hayatı doğmak, büyümek, meslek sahibi olmak, evlenmek vb. gibi şeylerden ibaret sanar. Hatta en basit örneği; çevrenize bakın. Benim yaşıtlarımın okulunda vardır her tenefus saçma sapan hareketler yapan sevgililer (!) sonra ayrılıp bir ay sonra başkasıyla aynı şeyleri yaparlar. Bunun adına "aşk" diyip bu güzelim duyguyu kirletip, sıradanlaştırırlar. Mesela okulun bi sayfası var, orda herkes anonimden işte şu sınıftaki şu kız çok güzel sevgilisinden ayrılsın bana gelsin tarzı paylaşımlar.... hayir, bu mu yani? Ben diğer yaşıtlarım gibi düşünmüyorum ya da diğer kizlar gibi ileride ille de evlenicem yoksa evde kalırım gibi bi düşüncem de yok. Eğer bir gün aşık olursam o duyguyu tüm ilkleri ile yaşamak isterim, yaşıtlarım gibi 100. kez değil. Eğer aşık olmazsam hiç evlenmem, düşünsenize sırf evlenmiş olmak için hiç bir şekilde özel sevgi beslemediğiniz insan ile ayni yatağı paylaşıcaksınız. İşkence ve saçmalıktan başka bir şey değil. Üstelik kendinizi ve hayatınızı boş yere kısıtlamak. "Evde kalmak" terimi de bana çok saçma geliyor, sanki herkes evlenmek zorunda, sanki herkes bu yüzden doğmuş gibi. Ya da güzel yemek yapan birine "sen evde kalmazsin" demek de saçma, onunla evlenen kişi yaptığı yemekler yüzünden mi evlenicek? Evlenen kişi sevdiği için evlensin, sonra beraber yemek yapmaya çalışsınlar. Başka bi konuya gelecek olursam:


Hayat çoğu zaman bana çok anlamsiz geliyor. Düşünsenize; doğduk, yaşıyoruz, büyüyoruz, bu süreçte bir sürü arkadaşımız oluyor, hayatımıza bir sürü insan girip çıkıyor, anılar biriktiriyoruz, geleceğimiz için meslek için gece gündüz demeden çalışıyoruz ama sonucunda hepimiz ölüyoruz. Tüm bunları geçici olduğunu bilmek hayatı anlamsız gösteriyor bana. Diğer insanlar bu şekilde düşünmüyor ama. Hatta bunlari hiç düşünmeden yaşayanlar var. Düşünmek istemeyenler demiyorum bakın, böyle bi düşüncenin varlığından haberdar olmayanlar... Daha doğrusu, neyi neden yaptığını bilmeyenler. İşte bu durumda sevgi giriyor devreye. Benim için hayatı yaşamaya değer kılan tek şey. Ama etrafıma bakıyorum da, her yer savaş, töre... Sevgi kavramı yok olmuş. Herkes önüne gelene "aşığım" diyor. İnsanlar, amacı bilinmeyen bu dünyada birbirine tutunup destek olmak yerine kendi cinsini yine amacı bilinmeyen geçici dünyanın malı için öldürüyor. Sokakta mutlu bi şekilde oyun oynayan çocuğa pencereden "git evinde oyna ses yapma" diye bağıran adam, gece yarısı sokakta otopark kavgası yaparak ses yapıyor. Öyle bi boyuttayız ki, hayatı anlamlı kılan tek duygu insanlar için öyle anlam ifade etmemeye başlamış ki, bırakın insanları ve canlıları sevmeyi, insanlar sırf yine dünya malı uğruna sevmediği bölümleri okuyup, sevmediği meslekleri yapıyor. Her şey sevgisizlik kokuyor. Dünya bugün bu halde ise bu yüzdendir.Ben gezmek istiyorum, dünyayı görmek, diğer insanları tanımak, yaşam şekillerini ve kültürlerini görmek istiyorum. Kim ne koşulda yaşıyor bilmek istiyorum çünkü dünya benim gördüğümden ibaret değil. Zor durumdakilere yardım etmek istiyorum mesela, heves eden küçük çocuğa bisiklet alıp gülüşünü görmek istiyorum. İmkanım yettiği kadar bu dünyaya fayda dokunsun istiyorum. Benim için "yaşamak" bu demek mesela. Sadece yaşamak değil, yaşatmak istiyorum.Ama keşke uzun süreli durabilse bu isteğim,bazen imkansız diye düşünüyorum.

Tanımak, görmek, öğrenmek, hep birlikte yaşamak. Geçiciliğin farkında olarak sevdiklerime her fırsatta sevgimi hissettirmek. Aksi takdirde kendimi yaşamış saymam. Tek eksiğimiz sevgi, tek ihtiyacimiz olan sevgi. Düşüncelerim genel olarak çoğu insandan farklı olduğu için kalabalık içinde yalnızlık hissettiğim çok zaman oldu. Bazen bu dünyada ne işim var diye sorduğum da oldu. Etrafım havalı görünmek uğruna sevmediği bi müzik tarzını dinleyen insanlarla dolu mesela. Alın size en büyük sevgisizlik kanıtı. Bu noktaya kadar gelmiş. Yetmiyor, bir de yapmacık hareketler, yapmacık konuşma şekilleri, bir başkasının zevkine laf söyleme, küçümseme... Ne gerek var böyle şeylere? Her tür kendi içinde güzeldir. Kitap, müzik, film... Hepsi kendi içinde bölümlere ayrılır ve her biri farklı bi güzellik taşır. Neden bunları görmek yerine bi bölümü seçip diğerlerini küçümsüyor insanlar anlamış değilim.

Her neyse daha fazla konuşmayacağım. Ben de bu dünyadaki küçük insanlardan sadece biriyim ve bu sözlerim hiçbir şeyi değiştirmeyecek biliyorum. Ama bu dünyada yaşamaktan o kadar yoruldum ki.Derdimi dinleyen tek bir öğretmenim var sandım o da bıktı benden..Annem yok yanımda.Derdimi dinleyen biri de yok.Ablam kardeşim ve babam olmasa ne yapardım bilmiyorum..Ama dertlerimle onları bunaltmak istemiyorum.Derslere katılamıyorum,çirkinim,yalnızım..Sadece annemle kavuşacağım günü hayal ediyorum.Umarım çok geç olmaz umarım.
 
Vay canına gerçekten kendini öyle güzel ifade etmişsin ki okurken hayrete kapıldım :) gerçekten sadece 16 yaşında mısın? Keşke yaşıtların da senin kadar olgun olsalardı be güzelim...

Şundan 10 sene sonra şu yazdıklarını tekrar oku olur mu? Kendine sarılmak isteyeceksin şunları okuyunca :) kendine hiç de çirkin değilsin ve hiç de yalnız değilsin diyeceksin.
Olduğun kişiden gurur duyacagin bir "Sen" olacağına da eminim.
 
Canım öncelikle basın sağolsun..Yattigi yer nur olsun anneciğinin..
Daha herşey çok tazeyken böyle düşünmen çok normal ki yaşıtlarından gayet mantıklı düşünüyorsun..
Ama genelleme yapmak yanlış..
Herşey en kısa sürede yoluna girer inşallah ama bi uzman desteği alman belki seni daha çok rahatlatır..
Sıkma canını diyemiyorum ama en azından kendine bi meşgale bulsan biraz kafan dağılır..
 
Öncelikle başın sağolsun, anneni kaybetmene üzüdüm. Yaşın bunu kaldırmak için oldukça küçük fakat yazdıkların büyük.
Şimdi sana böyle devam et, herkes gibi olma diyenler çıkabilir ama ben tam tersini söyleyeceğim.
Hayatı bu kadar ciddiye alma, yaşına göre yaşa. Bu düşünceler seni başka yönlere sürükler. Her duygu her düşünce zamanında yaşanınca güzel. Bunlar zamanında yaşanmayınca farklı dönemlerde sorunlara yolaçıyor.
 
Sevgili konu sahibesi,
Senin yaşında annesiz olmak çok zor. 50 yaşındaki annem bile annesiz olmaya hazır değil(anneannem hastalandı)

Sana tavsiyem psikolojik desteğini teyzenden alman. Teyze anne yarısıdır. Onunla vakit geçirmek anne boşluğunu bir miktar doldurur diye düşünüyorum.
 
Başin sağolsun kendini çok güzel ifade edebiliyorsun ve duygularının farkındasın güzellik bundan önemli... Gerci güzellik göreceli kavram bir saç kesimi bile değiştirebilir insani... Kendini bu şekilde sevmelisin. Aslında düşüncelerin çok daha fazla olgun mümkünse bu duygu düşünce olayindan uzaklas kafanı dağıtabilecek şeylerle ugras çünkü düşündükçe hayat daha çok anlamsız gelicek. Herkes in bir hayat gayesi var hayatta zamanla seninki de yolunu cizecek. O yaşlarda bu boşluk normal bende niçin dünyaya geldiğimizi sürekli sorguluyordum ama zamanla hayat seni öyle bir koşturmaca içine atıyor ki sonra bunu düşünmeye vaktin bile olmuyor. Aslında en önemli anne çok zor bir durum yaşanıcak daha güzel günler varken çok erken dimi işte sınav burda basliyor... Keşke olmasaydı ama malesef ölüm var ..erken ölüm daha acı.. rabbim sabır versin acı tarifsiz ama dayanmak zorundasın. Çünkü sende bir emanetsin annen de emanetti bu dünya'ya...
 
Hepinize çok çok çok teşekkür ederim

En çok öğretmenime kırıldım,elbette ki bana ilgi göstermek zorunda değil.Ama çevremde bulamadığım ilgiyi onda bulabilirim sanmıştım..En azından okula gidip düşüncelerimden az da olsa kurtulabiliyordum.Ama şimdi hiçbir yerde yüz yüze dertleşip konuşabileceğim kişi yok.Herkesi bıktırıyorum kendimde.
 
Çok güzelsin sen çocuk. Hep böyle güzel kal olur mu? Hayat senin anladığın ve gördüğün kadar zaten. Boşver otekileri. 16 yaşıma geri döndüm yazını okuyunca. Ben basaramadim güzel kalmayı , sen basar. Bir kez vazgeçersen kendinden, bir kez sorun bende demek ki ben de diğerleri gibi olayim ve uyum saglayayim dersen bir daha asla kendin olamayacaksin. Otuz yaşındayım ve vazgeçtim kendimden. Sen vazgecme, böyle kal. Farkındalığı yüksek insanlar ya diğerlerine uyum sağlamak için kendilerinden vazgeçerler ya da özgür bireyler olurlar. Ben özgür olamadım sen ol. Gez dünyayı , güldür çocukları.
 

Çok teşekkür ederim..
Keşke elimde olsa bazı şeyler ama sürekli dışlanma hissi ile büyümek yerine kendimi değiştirmeye çabalamak daha kolay geliyor sanırım..
 
Babanın maddi durumu iyimiş bence bir terapiste git düzenli.
Sıkıntılarınu anlatırsın oda sana yol göstermiş olur.
İnsanların ne yaptığına bu kadar takılma dünyaya geldiysek yaşamak zorundayız.
Arada alışverişe çık yaşına uygun giysiler al dışarda akıp giden bi hayat var bu yaşların bir daha gelmeyecek.
Derslerin iyi olsun güzel bir üniversite, güzel bir bölüm kazanırsan bu başarı içindeki boşluğu doldurur, seni tatmin eder.
 
Ben varım sana destek :) Ve buradaki diğer kadınlar var. Biz varız. Senin gibi genç yaşta ölümle tanışan ve bu yüzden acıyla olgunlaşmak zorunda kalan daha nicelerimiz var. Başlarda anlamsız gelen her şey eğer dişini birkaç yıl ve birkaç kalp ağrısı daha sıkabilirsen anlam kazanacak. Sen akıllı bir kızsın zaten bu çok belli, aklını kullanırsan tüm olumsuzlukları fırsata çevirebilirsin. Yanaklarından öperim.
 

Peki..çok tesekkuw ederim
 

İnşallah öyle yapabilirim
Çok tesekkur ederim
 
yaaa seni yerim ben ne kadar tatlı ne kadar aklı başında bi kızsın

benden daha olgunsun utandırdın benii

düşüncelerinden hiç vazgeçme olur mu,lisedeyken ben de sınıfta sevgilisiyle saçma sapan hareketler yapanlara hep "salak la bunlar" diye bakardım. hatta bir kez öyle kötü bakmışım ki kız yan yana konuştuğum arkadaşlarımla bana "ne var ne bakıyosun kıskandınız mı" demişti. troll ruhum orada da peşimi bırakmadı "hıı çok kıskandım aslında bundan sonra kimin kucağına çıkcan onu konuşuyorduk biz" dedim. ergenim tabi şimdi olsa salak dedikodu yapmakla övünmüşsün iyi bir şey mi bu derim.
her neyse bak o kız şimdi yanılmıyorsam okumuyor. babası zengindi ankarada avm avm geziyor.

bulunduğun yaş insanın hayatına yön verdiği yaşların başlangıcı. Lütfen dikkatli ol,güzel düşüncelerinden hiç vazgeçme.

Bana istediğin zaman yazabilirsin,istersen manevi destek olurum. Bana yakın yaşlarda kız kardeş isterdim hep :)

istersen derslerde yardımcı olurum,sorularını çözerim ders çalışma taktikleri vs veririm. ama ne zaman kafan bozulursa yaz sen olur mu?
 
Öncelikle başın sağolsun. Yaşadığın süreç gayet normal, zamanla üstesinden geleceksin. Ama unutma ki herkes sürekli seninle ilgilenemez, onlarında farklı sorunları, sorumlulukları var, özellikle bir öğretmenin. Her şeyin ilacı sende, kendini en güzel sen iyileştirebilirsin.

Ayrıca kendini değiştirmeye de çalışma kimseye uyum sağlamak adına. Herkes kendi doğrusunu yaşar hayatta. Sen onlardan bir adım öndesin bence. Nasıl hissediyorsan öyle giyin, öyle davran ama kendine hep güven.
 
Başın sağolsun tatlım. Sana bir sır vereyim: 16 yaşındayken her kız kendini çirkin bulur. Bir kaç yıl içinde yüzün oturacak ve ne kadar güzel olduğuna inanamayacaksın...
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…