- 3 Nisan 2023
- 46
- 37
- 34
-
- Konu Sahibi akiltutulmasi
- #1
Bakın böyle bir şey yok. Ailem eşime kötü dedi diye niye soğuyayım ki? Aynı yatağa girdigim insanı benden daha iyi kim bilebilir? Ayrıca nasıl konuşturmuş hakkınızda? Ayrılık süresi içinde dahi olsa kadınının arkasından konuşan ve konuşturan bir adam... Bilemiyorum belki anlattıklarınız içinden çok da dikkat çekmeyecek bir husus ancak benim için şu ayrıntıdan sonrasının önemi kalmadı maalesefeşimin ailesi ayrı kaldığımız süre ve devamında eşime beni kotulediler.
Benim en korktugum seydir bu olay. Gercekten zor. Ama barismaya yanasmiyorsa hem doktoru degistirin hemde eski esinizle iletisimi kesin numaranizi degistirin.boyle olur gecmez. Bakin hayatiniza iyi biride girmis bu sans herkese vurmaz. Herzaman sunu dusunun disarda cok guzel adamlarda var. Bazi insanlarin evliligi o kadar guzelki. Evet belki mukemmel degil. Ama bir kocada arada hanimini kahvaltiya goturmuyosa sevindirmiyorsa gonlunu hos tutmuyorsa varsin olmasin. Yeni aday bunlari yapacak bir adamsa bence eskiye sunger cekin. Gercekten bu olayi yasim gectikce kavradim.disardada boyle guzel hayatlar varsa ben niye kendimi bunun elinde degersiz edeyimkiMerhaba arkadaşlar herkese,
öncelikle bu satırları yazdığıma inanamıyorum bu ben miyim diyerek ama gerçekten hayret etsem de evet ben yaşadım bunları. Eşimle 1 buçuk yıllık birliktelik sonrası severek evlendik, aile yapısı ve kültür farklılıklarıni halledebilecegimizi düşündük. 5 bucuk yıl evli kaldık. Başlarda sorun da olmuyordu ama eşim haksızlığa uğrayıp yüksek mevkide olan işini kaybetti ve bundan dolayi çok ağır bir süreçten geçti, travmalarla birlikte bizim elimizde olmayan zorunlu ayrılık süreci yaşandı. Ama bu süreçte herşey çok iyiydi birbirimize bagliligimiz artmıştı. Eve geri döndüğünde ise iki yıl birlikte kalabildik. İlk 6 ay herşey yine güzeldi fakat eşimin ailesi ayrı kaldığımız süre ve devamında eşime beni kotulediler. Bu bana karşı soğumasına sebep oldu haliyle. Aynı anda birçok şey yaşandı normalde biz muhafazakar sayılabilecek insanlardık ve eşim dinden uzaklaştı birden ve alkole basladi. Elbette ki bu da bizi olumsuz etkiledi ve her gün kavga etmeye başladık. Bu sürede psk destek evlilik terapisi doktor kontrolünde ilaç desteği gibi şeyler devam etmesine rağmen bir türlü işler tam yoluna girmedi. Ufak tefek şeyler büyümeye başladı ve nihayetinde eşimin beni terk etmesiyle bir gün yapayalnız kaldım. Bu surede bence çoğunlukla haksız olmasına rağmen kendini yüzde 90 haklı görüyordu ve Eve geri donmeyecegini bir iki sene ayrı kalmamız gerektigini daha sonra istersek ve eğer ben tedavi olursam belki bir araya geliriz diye düşündüğünü söyledi. Bir buçuk ay bekledim. Bu sürede aradım konuşmaya çalıştım barışmak istedim defalarca girişimde bulundum ama asla eve donmedi. Ben de çevrenin de verdigi baskıya ve bu sonu bilinmez acıya dayanamayarak anlaşmalı boşanma davası açtım. Boşanma günü inanılmaz kotuydum ama dişimi sıktım süslenip gittim, boşanma esnasında eşim hakime cevap vermedigi için hakim üç kez sordu böyle yaparsanız bosanamazsiniz bile dedi. Ama nihayetinde boşandık. Hatta o gün sonrasında beni uzun zamandır gitmek istediğim yere kahvaltıya davet etti. Ben çok şaşırdım. Evli iken bu kadar düşünceli davransaydi ne olurdu diye. O gün eşimden ayrılana kadar sıktım dişimi ama sonrasında saatlerce gunlerce hatta aylarca ağladım. Şuan üzerinden 9 ay geçmesine rağmen hala daha da bahsederken gözlerim doluyor ve ağlıyorum.onceden asla evlilge sıcak bakmazdim ama bu kişi çok farklı geldi, beni asla birakmayacagini söylüyordu bu yüzden evlendim. Ama ayrıldık. Hatta ayrılık günü giderken yolda beni aradı sevgili iken dinledigimiz bir şarkıyı dinlediğini ve onu çok duygulandırdgini aracı durdurup ağladığını söyledi. Neyse ben uzun süre ilaç tedavisi ve psk destek aldım hala devam ediyorum, ancak bir türlü aklımdan çıkarmıyorum, nasıl olur da bu kadar yıl evli kalmış severek evlenmiş kişi bir günde unutur ve herşey biter diye aklım almıyor. Benim hala aklıma bazı şeyler geldiğinde gözlerim doluyor hatta hüngür hüngür ağlıyorum ama o gayet rahat hayatına devam ediyor hiç birşey olmamış gibi davranıyor benim aklım almıyor. Arada konuşuyoruz kabullenmem gerektiğini falan söylüyor. Ben kabullenemiyorum bu süreç ne zaman bitecek. Hayatıma yeni biri bile girdi bu sürede hatta çok da güzel bir insandi ama ona rağmen ben hala bazı günler kahroluyorum bu yüzden o kişiyle de devam edemeyeceğimi dusunuyorum sonuçta eskiye üzülüyor olmam o kişiye de haksızlık olur diye düşünüyorum.
En çok kabullenemedigim şey anıları bu kadar kolay silmesi, hiç yaşanmamış gibi davranması.. bu acı sürekli benimle mi kalacak? ben artık onun için veya onunla basaramadigim şey için üzülmek istemiyorum. Olmadık bir zamanda birden mutsuz olmak ağlamak huzunlenmek istemiyorum, ben de hiç yaşanmamış gibi davranmak istiyorum ama yapamıyorum. Bu konuda tecrübesi olan varsa yardımcı olabilir mi ?
o hıyarla konuşup seni unutamıyorumalışamıyorum dedikçe onun g..tü kalkmaya devam edecek kendini bi cacık zannedecek müspet dedin hakiki müspet kendini sapıtmaz bu bir seni çok severken ailesinin dolduruşuyla senden soğumaz iki adam olsa seni terketmezdi kendine acımayı bırak ve silkelen annen seni o üç kuruşluk insanlar için depresyonlara gir hayata küs diye doğurmadı neden onun egosunu tatmin ediyosun hayatına bak öyle bi unutuyorki insan hemde zerre aklına gelmeyecek ben eski eşimin yeni eşiyle bi düğünde halay bile çektim zerre umrumda olmadıMerhaba arkadaşlar herkese,
öncelikle bu satırları yazdığıma inanamıyorum bu ben miyim diyerek ama gerçekten hayret etsem de evet ben yaşadım bunları. Eşimle 1 buçuk yıllık birliktelik sonrası severek evlendik, aile yapısı ve kültür farklılıklarıni halledebilecegimizi düşündük. 5 bucuk yıl evli kaldık. Başlarda sorun da olmuyordu ama eşim haksızlığa uğrayıp yüksek mevkide olan işini kaybetti ve bundan dolayi çok ağır bir süreçten geçti, travmalarla birlikte bizim elimizde olmayan zorunlu ayrılık süreci yaşandı. Ama bu süreçte herşey çok iyiydi birbirimize bagliligimiz artmıştı. Eve geri döndüğünde ise iki yıl birlikte kalabildik. İlk 6 ay herşey yine güzeldi fakat eşimin ailesi ayrı kaldığımız süre ve devamında eşime beni kotulediler. Bu bana karşı soğumasına sebep oldu haliyle. Aynı anda birçok şey yaşandı normalde biz muhafazakar sayılabilecek insanlardık ve eşim dinden uzaklaştı birden ve alkole basladi. Elbette ki bu da bizi olumsuz etkiledi ve her gün kavga etmeye başladık. Bu sürede psk destek evlilik terapisi doktor kontrolünde ilaç desteği gibi şeyler devam etmesine rağmen bir türlü işler tam yoluna girmedi. Ufak tefek şeyler büyümeye başladı ve nihayetinde eşimin beni terk etmesiyle bir gün yapayalnız kaldım. Bu surede bence çoğunlukla haksız olmasına rağmen kendini yüzde 90 haklı görüyordu ve Eve geri donmeyecegini bir iki sene ayrı kalmamız gerektigini daha sonra istersek ve eğer ben tedavi olursam belki bir araya geliriz diye düşündüğünü söyledi. Bir buçuk ay bekledim. Bu sürede aradım konuşmaya çalıştım barışmak istedim defalarca girişimde bulundum ama asla eve donmedi. Ben de çevrenin de verdigi baskıya ve bu sonu bilinmez acıya dayanamayarak anlaşmalı boşanma davası açtım. Boşanma günü inanılmaz kotuydum ama dişimi sıktım süslenip gittim, boşanma esnasında eşim hakime cevap vermedigi için hakim üç kez sordu böyle yaparsanız bosanamazsiniz bile dedi. Ama nihayetinde boşandık. Hatta o gün sonrasında beni uzun zamandır gitmek istediğim yere kahvaltıya davet etti. Ben çok şaşırdım. Evli iken bu kadar düşünceli davransaydi ne olurdu diye. O gün eşimden ayrılana kadar sıktım dişimi ama sonrasında saatlerce gunlerce hatta aylarca ağladım. Şuan üzerinden 9 ay geçmesine rağmen hala daha da bahsederken gözlerim doluyor ve ağlıyorum.onceden asla evlilge sıcak bakmazdim ama bu kişi çok farklı geldi, beni asla birakmayacagini söylüyordu bu yüzden evlendim. Ama ayrıldık. Hatta ayrılık günü giderken yolda beni aradı sevgili iken dinledigimiz bir şarkıyı dinlediğini ve onu çok duygulandırdgini aracı durdurup ağladığını söyledi. Neyse ben uzun süre ilaç tedavisi ve psk destek aldım hala devam ediyorum, ancak bir türlü aklımdan çıkarmıyorum, nasıl olur da bu kadar yıl evli kalmış severek evlenmiş kişi bir günde unutur ve herşey biter diye aklım almıyor. Benim hala aklıma bazı şeyler geldiğinde gözlerim doluyor hatta hüngür hüngür ağlıyorum ama o gayet rahat hayatına devam ediyor hiç birşey olmamış gibi davranıyor benim aklım almıyor. Arada konuşuyoruz kabullenmem gerektiğini falan söylüyor. Ben kabullenemiyorum bu süreç ne zaman bitecek. Hayatıma yeni biri bile girdi bu sürede hatta çok da güzel bir insandi ama ona rağmen ben hala bazı günler kahroluyorum bu yüzden o kişiyle de devam edemeyeceğimi dusunuyorum sonuçta eskiye üzülüyor olmam o kişiye de haksızlık olur diye düşünüyorum.
En çok kabullenemedigim şey anıları bu kadar kolay silmesi, hiç yaşanmamış gibi davranması.. bu acı sürekli benimle mi kalacak? ben artık onun için veya onunla basaramadigim şey için üzülmek istemiyorum. Olmadık bir zamanda birden mutsuz olmak ağlamak huzunlenmek istemiyorum, ben de hiç yaşanmamış gibi davranmak istiyorum ama yapamıyorum. Bu konuda tecrübesi olan varsa yardımcı olabilir mi ?
İletişimi devam ettirerek hata yapıyosunuz bence. Boşandığınız an iletişimi kesmeliydiniz. Oh ne güzel, siz burda ağlayın, kendisi sürece alışana kadar sizinle rahat rahat iletişim kurmaya, onu hazırda beklediğinizi, hala sevdiğinizi düşünüp egosunu tatmin etmeye devam etsin… iletişimi kesseydiniz, madem beni hayatından çikardın o zaman güle güle mesajını verebilseydiniz belki o da kötü hissedip pişman olurdu ama şuan siz hep elinin altındasınız. Ne zaman mesaj atsa onu seven, özleyen siz hazırda bekliyosunuz. Bence yanlış. Ayrıca hala eski eşinizin arkasında ağlayıp iletişim kurarken hayatınıza yeni birini almanızı da doğru bulmadım. O kişiye de yazık bence boşuna vaktini almayın. Eski eşinizle de iletişimi kesmediğiniz ve kararlı durmadığınız sürece bi yere varamazsınız. Yeni birini bulur bulmaz o sizi engeller bence.Merhaba arkadaşlar herkese,
öncelikle bu satırları yazdığıma inanamıyorum bu ben miyim diyerek ama gerçekten hayret etsem de evet ben yaşadım bunları. Eşimle 1 buçuk yıllık birliktelik sonrası severek evlendik, aile yapısı ve kültür farklılıklarıni halledebilecegimizi düşündük. 5 bucuk yıl evli kaldık. Başlarda sorun da olmuyordu ama eşim haksızlığa uğrayıp yüksek mevkide olan işini kaybetti ve bundan dolayi çok ağır bir süreçten geçti, travmalarla birlikte bizim elimizde olmayan zorunlu ayrılık süreci yaşandı. Ama bu süreçte herşey çok iyiydi birbirimize bagliligimiz artmıştı. Eve geri döndüğünde ise iki yıl birlikte kalabildik. İlk 6 ay herşey yine güzeldi fakat eşimin ailesi ayrı kaldığımız süre ve devamında eşime beni kotulediler. Bu bana karşı soğumasına sebep oldu haliyle. Aynı anda birçok şey yaşandı normalde biz muhafazakar sayılabilecek insanlardık ve eşim dinden uzaklaştı birden ve alkole basladi. Elbette ki bu da bizi olumsuz etkiledi ve her gün kavga etmeye başladık. Bu sürede psk destek evlilik terapisi doktor kontrolünde ilaç desteği gibi şeyler devam etmesine rağmen bir türlü işler tam yoluna girmedi. Ufak tefek şeyler büyümeye başladı ve nihayetinde eşimin beni terk etmesiyle bir gün yapayalnız kaldım. Bu surede bence çoğunlukla haksız olmasına rağmen kendini yüzde 90 haklı görüyordu ve Eve geri donmeyecegini bir iki sene ayrı kalmamız gerektigini daha sonra istersek ve eğer ben tedavi olursam belki bir araya geliriz diye düşündüğünü söyledi. Bir buçuk ay bekledim. Bu sürede aradım konuşmaya çalıştım barışmak istedim defalarca girişimde bulundum ama asla eve donmedi. Ben de çevrenin de verdigi baskıya ve bu sonu bilinmez acıya dayanamayarak anlaşmalı boşanma davası açtım. Boşanma günü inanılmaz kotuydum ama dişimi sıktım süslenip gittim, boşanma esnasında eşim hakime cevap vermedigi için hakim üç kez sordu böyle yaparsanız bosanamazsiniz bile dedi. Ama nihayetinde boşandık. Hatta o gün sonrasında beni uzun zamandır gitmek istediğim yere kahvaltıya davet etti. Ben çok şaşırdım. Evli iken bu kadar düşünceli davransaydi ne olurdu diye. O gün eşimden ayrılana kadar sıktım dişimi ama sonrasında saatlerce gunlerce hatta aylarca ağladım. Şuan üzerinden 9 ay geçmesine rağmen hala daha da bahsederken gözlerim doluyor ve ağlıyorum.onceden asla evlilge sıcak bakmazdim ama bu kişi çok farklı geldi, beni asla birakmayacagini söylüyordu bu yüzden evlendim. Ama ayrıldık. Hatta ayrılık günü giderken yolda beni aradı sevgili iken dinledigimiz bir şarkıyı dinlediğini ve onu çok duygulandırdgini aracı durdurup ağladığını söyledi. Neyse ben uzun süre ilaç tedavisi ve psk destek aldım hala devam ediyorum, ancak bir türlü aklımdan çıkarmıyorum, nasıl olur da bu kadar yıl evli kalmış severek evlenmiş kişi bir günde unutur ve herşey biter diye aklım almıyor. Benim hala aklıma bazı şeyler geldiğinde gözlerim doluyor hatta hüngür hüngür ağlıyorum ama o gayet rahat hayatına devam ediyor hiç birşey olmamış gibi davranıyor benim aklım almıyor. Arada konuşuyoruz kabullenmem gerektiğini falan söylüyor. Ben kabullenemiyorum bu süreç ne zaman bitecek. Hayatıma yeni biri bile girdi bu sürede hatta çok da güzel bir insandi ama ona rağmen ben hala bazı günler kahroluyorum bu yüzden o kişiyle de devam edemeyeceğimi dusunuyorum sonuçta eskiye üzülüyor olmam o kişiye de haksızlık olur diye düşünüyorum.
En çok kabullenemedigim şey anıları bu kadar kolay silmesi, hiç yaşanmamış gibi davranması.. bu acı sürekli benimle mi kalacak? ben artık onun için veya onunla basaramadigim şey için üzülmek istemiyorum. Olmadık bir zamanda birden mutsuz olmak ağlamak huzunlenmek istemiyorum, ben de hiç yaşanmamış gibi davranmak istiyorum ama yapamıyorum. Bu konuda tecrübesi olan varsa yardımcı olabilir mi ?