Merhaba arkadaşlar herkese,
öncelikle bu satırları yazdığıma inanamıyorum bu ben miyim diyerek ama gerçekten hayret etsem de evet ben yaşadım bunları. Eşimle 1 buçuk yıllık birliktelik sonrası severek evlendik, aile yapısı ve kültür farklılıklarıni halledebilecegimizi düşündük. 5 bucuk yıl evli kaldık. Başlarda sorun da olmuyordu ama eşim haksızlığa uğrayıp yüksek mevkide olan işini kaybetti ve bundan dolayi çok ağır bir süreçten geçti, travmalarla birlikte bizim elimizde olmayan zorunlu ayrılık süreci yaşandı. Ama bu süreçte herşey çok iyiydi birbirimize bagliligimiz artmıştı. Eve geri döndüğünde ise iki yıl birlikte kalabildik. İlk 6 ay herşey yine güzeldi fakat eşimin ailesi ayrı kaldığımız süre ve devamında eşime beni kotulediler. Bu bana karşı soğumasına sebep oldu haliyle. Aynı anda birçok şey yaşandı normalde biz muhafazakar sayılabilecek insanlardık ve eşim dinden uzaklaştı birden ve alkole basladi. Elbette ki bu da bizi olumsuz etkiledi ve her gün kavga etmeye başladık. Bu sürede psk destek evlilik terapisi doktor kontrolünde ilaç desteği gibi şeyler devam etmesine rağmen bir türlü işler tam yoluna girmedi. Ufak tefek şeyler büyümeye başladı ve nihayetinde eşimin beni terk etmesiyle bir gün yapayalnız kaldım. Bu surede bence çoğunlukla haksız olmasına rağmen kendini yüzde 90 haklı görüyordu ve Eve geri donmeyecegini bir iki sene ayrı kalmamız gerektigini daha sonra istersek ve eğer ben tedavi olursam belki bir araya geliriz diye düşündüğünü söyledi. Bir buçuk ay bekledim. Bu sürede aradım konuşmaya çalıştım barışmak istedim defalarca girişimde bulundum ama asla eve donmedi. Ben de çevrenin de verdigi baskıya ve bu sonu bilinmez acıya dayanamayarak anlaşmalı boşanma davası açtım. Boşanma günü inanılmaz kotuydum ama dişimi sıktım süslenip gittim, boşanma esnasında eşim hakime cevap vermedigi için hakim üç kez sordu böyle yaparsanız bosanamazsiniz bile dedi. Ama nihayetinde boşandık. Hatta o gün sonrasında beni uzun zamandır gitmek istediğim yere kahvaltıya davet etti. Ben çok şaşırdım. Evli iken bu kadar düşünceli davransaydi ne olurdu diye. O gün eşimden ayrılana kadar sıktım dişimi ama sonrasında saatlerce gunlerce hatta aylarca ağladım. Şuan üzerinden 9 ay geçmesine rağmen hala daha da bahsederken gözlerim doluyor ve ağlıyorum.onceden asla evlilge sıcak bakmazdim ama bu kişi çok farklı geldi, beni asla birakmayacagini söylüyordu bu yüzden evlendim. Ama ayrıldık. Hatta ayrılık günü giderken yolda beni aradı sevgili iken dinledigimiz bir şarkıyı dinlediğini ve onu çok duygulandırdgini aracı durdurup ağladığını söyledi. Neyse ben uzun süre ilaç tedavisi ve psk destek aldım hala devam ediyorum, ancak bir türlü aklımdan çıkarmıyorum, nasıl olur da bu kadar yıl evli kalmış severek evlenmiş kişi bir günde unutur ve herşey biter diye aklım almıyor. Benim hala aklıma bazı şeyler geldiğinde gözlerim doluyor hatta hüngür hüngür ağlıyorum ama o gayet rahat hayatına devam ediyor hiç birşey olmamış gibi davranıyor benim aklım almıyor. Arada konuşuyoruz kabullenmem gerektiğini falan söylüyor. Ben kabullenemiyorum bu süreç ne zaman bitecek. Hayatıma yeni biri bile girdi bu sürede hatta çok da güzel bir insandi ama ona rağmen ben hala bazı günler kahroluyorum bu yüzden o kişiyle de devam edemeyeceğimi dusunuyorum sonuçta eskiye üzülüyor olmam o kişiye de haksızlık olur diye düşünüyorum.
En çok kabullenemedigim şey anıları bu kadar kolay silmesi, hiç yaşanmamış gibi davranması.. bu acı sürekli benimle mi kalacak? ben artık onun için veya onunla basaramadigim şey için üzülmek istemiyorum. Olmadık bir zamanda birden mutsuz olmak ağlamak huzunlenmek istemiyorum, ben de hiç yaşanmamış gibi davranmak istiyorum ama yapamıyorum. Bu konuda tecrübesi olan varsa yardımcı olabilir mi ?
