-
- Konu Sahibi akiltutulmasi
- #121
Başka bir hayatınız daha olmayacak kafanızı karıştırmasına izin vermeyin tüm iletişiminizi kesip kendinize yeni bir yol çizin 1 kere geldiğimiz bu hayatta hiç kimse vazgeçilmez değil hele ki size değer vermeyen birisi
Başka bir hayatınız daha olmayacak kafanızı karıştırmasına izin vermeyin tüm iletişiminizi kesip kendinize yeni bir yol çizin 1 kere geldiğimiz bu hayatta hiç kimse vazgeçilmez değil hele ki size değer vermeyen birisiMerhaba arkadaşlar herkese,
öncelikle bu satırları yazdığıma inanamıyorum bu ben miyim diyerek ama gerçekten hayret etsem de evet ben yaşadım bunları. Eşimle 1 buçuk yıllık birliktelik sonrası severek evlendik, aile yapısı ve kültür farklılıklarıni halledebilecegimizi düşündük. 5 bucuk yıl evli kaldık. Başlarda sorun da olmuyordu ama eşim haksızlığa uğrayıp yüksek mevkide olan işini kaybetti ve bundan dolayi çok ağır bir süreçten geçti, travmalarla birlikte bizim elimizde olmayan zorunlu ayrılık süreci yaşandı. Ama bu süreçte herşey çok iyiydi birbirimize bagliligimiz artmıştı. Eve geri döndüğünde ise iki yıl birlikte kalabildik. İlk 6 ay herşey yine güzeldi fakat eşimin ailesi ayrı kaldığımız süre ve devamında eşime beni kotulediler. Bu bana karşı soğumasına sebep oldu haliyle. Aynı anda birçok şey yaşandı normalde biz muhafazakar sayılabilecek insanlardık ve eşim dinden uzaklaştı birden ve alkole basladi. Elbette ki bu da bizi olumsuz etkiledi ve her gün kavga etmeye başladık. Bu sürede psk destek evlilik terapisi doktor kontrolünde ilaç desteği gibi şeyler devam etmesine rağmen bir türlü işler tam yoluna girmedi. Ufak tefek şeyler büyümeye başladı ve nihayetinde eşimin beni terk etmesiyle bir gün yapayalnız kaldım. Bu surede bence çoğunlukla haksız olmasına rağmen kendini yüzde 90 haklı görüyordu ve Eve geri donmeyecegini bir iki sene ayrı kalmamız gerektigini daha sonra istersek ve eğer ben tedavi olursam belki bir araya geliriz diye düşündüğünü söyledi. Bir buçuk ay bekledim. Bu sürede aradım konuşmaya çalıştım barışmak istedim defalarca girişimde bulundum ama asla eve donmedi. Ben de çevrenin de verdigi baskıya ve bu sonu bilinmez acıya dayanamayarak anlaşmalı boşanma davası açtım. Boşanma günü inanılmaz kotuydum ama dişimi sıktım süslenip gittim, boşanma esnasında eşim hakime cevap vermedigi için hakim üç kez sordu böyle yaparsanız bosanamazsiniz bile dedi. Ama nihayetinde boşandık. Hatta o gün sonrasında beni uzun zamandır gitmek istediğim yere kahvaltıya davet etti. Ben çok şaşırdım. Evli iken bu kadar düşünceli davransaydi ne olurdu diye. O gün eşimden ayrılana kadar sıktım dişimi ama sonrasında saatlerce gunlerce hatta aylarca ağladım. Şuan üzerinden 9 ay geçmesine rağmen hala daha da bahsederken gözlerim doluyor ve ağlıyorum.onceden asla evlilge sıcak bakmazdim ama bu kişi çok farklı geldi, beni asla birakmayacagini söylüyordu bu yüzden evlendim. Ama ayrıldık. Hatta ayrılık günü giderken yolda beni aradı sevgili iken dinledigimiz bir şarkıyı dinlediğini ve onu çok duygulandırdgini aracı durdurup ağladığını söyledi. Neyse ben uzun süre ilaç tedavisi ve psk destek aldım hala devam ediyorum, ancak bir türlü aklımdan çıkarmıyorum, nasıl olur da bu kadar yıl evli kalmış severek evlenmiş kişi bir günde unutur ve herşey biter diye aklım almıyor. Benim hala aklıma bazı şeyler geldiğinde gözlerim doluyor hatta hüngür hüngür ağlıyorum ama o gayet rahat hayatına devam ediyor hiç birşey olmamış gibi davranıyor benim aklım almıyor. Arada konuşuyoruz kabullenmem gerektiğini falan söylüyor. Ben kabullenemiyorum bu süreç ne zaman bitecek. Hayatıma yeni biri bile girdi bu sürede hatta çok da güzel bir insandi ama ona rağmen ben hala bazı günler kahroluyorum bu yüzden o kişiyle de devam edemeyeceğimi dusunuyorum sonuçta eskiye üzülüyor olmam o kişiye de haksızlık olur diye düşünüyorum.
En çok kabullenemedigim şey anıları bu kadar kolay silmesi, hiç yaşanmamış gibi davranması.. bu acı sürekli benimle mi kalacak? ben artık onun için veya onunla basaramadigim şey için üzülmek istemiyorum. Olmadık bir zamanda birden mutsuz olmak ağlamak huzunlenmek istemiyorum, ben de hiç yaşanmamış gibi davranmak istiyorum ama yapamıyorum. Bu konuda tecrübesi olan varsa yardımcı olabilir mi ?
Kesinlikle katılıyorum benim de eşimle aramıza ailesi girdi 4 aylik bebeğim var annesi ameliyat oldu bende bakmayacağım için teklif bile etmedim hergun oğlunu doldurdu ve sonunda büyük savaş başladı 4 aylik bebekle beni evden kovdu ailemin yanındayım ayrılık aşamasındayız ama ailesinde suç yok suç benim eşim olacak adamla beni ve çocuğunu ailesi olarak görseydi ailesi laf edemezdi aslında sorun temel sağlam degilBakın böyle bir şey yok. Ailem eşime kötü dedi diye niye soğuyayım ki? Aynı yatağa girdigim insanı benden daha iyi kim bilebilir? Ayrıca nasıl konuşturmuş hakkınızda? Ayrılık süresi içinde dahi olsa kadınının arkasından konuşan ve konuşturan bir adam... Bilemiyorum belki anlattıklarınız içinden çok da dikkat çekmeyecek bir husus ancak benim için şu ayrıntıdan sonrasının önemi kalmadı maalesef
Sizi hala çantada keklik olarak gördüğü için rahat ve hayatına devam ediyor.Uzaklasin görüsmeyinMerhaba arkadaşlar herkese,
öncelikle bu satırları yazdığıma inanamıyorum bu ben miyim diyerek ama gerçekten hayret etsem de evet ben yaşadım bunları. Eşimle 1 buçuk yıllık birliktelik sonrası severek evlendik, aile yapısı ve kültür farklılıklarıni halledebilecegimizi düşündük. 5 bucuk yıl evli kaldık. Başlarda sorun da olmuyordu ama eşim haksızlığa uğrayıp yüksek mevkide olan işini kaybetti ve bundan dolayi çok ağır bir süreçten geçti, travmalarla birlikte bizim elimizde olmayan zorunlu ayrılık süreci yaşandı. Ama bu süreçte herşey çok iyiydi birbirimize bagliligimiz artmıştı. Eve geri döndüğünde ise iki yıl birlikte kalabildik. İlk 6 ay herşey yine güzeldi fakat eşimin ailesi ayrı kaldığımız süre ve devamında eşime beni kotulediler. Bu bana karşı soğumasına sebep oldu haliyle. Aynı anda birçok şey yaşandı normalde biz muhafazakar sayılabilecek insanlardık ve eşim dinden uzaklaştı birden ve alkole basladi. Elbette ki bu da bizi olumsuz etkiledi ve her gün kavga etmeye başladık. Bu sürede psk destek evlilik terapisi doktor kontrolünde ilaç desteği gibi şeyler devam etmesine rağmen bir türlü işler tam yoluna girmedi. Ufak tefek şeyler büyümeye başladı ve nihayetinde eşimin beni terk etmesiyle bir gün yapayalnız kaldım. Bu surede bence çoğunlukla haksız olmasına rağmen kendini yüzde 90 haklı görüyordu ve Eve geri donmeyecegini bir iki sene ayrı kalmamız gerektigini daha sonra istersek ve eğer ben tedavi olursam belki bir araya geliriz diye düşündüğünü söyledi. Bir buçuk ay bekledim. Bu sürede aradım konuşmaya çalıştım barışmak istedim defalarca girişimde bulundum ama asla eve donmedi. Ben de çevrenin de verdigi baskıya ve bu sonu bilinmez acıya dayanamayarak anlaşmalı boşanma davası açtım. Boşanma günü inanılmaz kotuydum ama dişimi sıktım süslenip gittim, boşanma esnasında eşim hakime cevap vermedigi için hakim üç kez sordu böyle yaparsanız bosanamazsiniz bile dedi. Ama nihayetinde boşandık. Hatta o gün sonrasında beni uzun zamandır gitmek istediğim yere kahvaltıya davet etti. Ben çok şaşırdım. Evli iken bu kadar düşünceli davransaydi ne olurdu diye. O gün eşimden ayrılana kadar sıktım dişimi ama sonrasında saatlerce gunlerce hatta aylarca ağladım. Şuan üzerinden 9 ay geçmesine rağmen hala daha da bahsederken gözlerim doluyor ve ağlıyorum.onceden asla evlilge sıcak bakmazdim ama bu kişi çok farklı geldi, beni asla birakmayacagini söylüyordu bu yüzden evlendim. Ama ayrıldık. Hatta ayrılık günü giderken yolda beni aradı sevgili iken dinledigimiz bir şarkıyı dinlediğini ve onu çok duygulandırdgini aracı durdurup ağladığını söyledi. Neyse ben uzun süre ilaç tedavisi ve psk destek aldım hala devam ediyorum, ancak bir türlü aklımdan çıkarmıyorum, nasıl olur da bu kadar yıl evli kalmış severek evlenmiş kişi bir günde unutur ve herşey biter diye aklım almıyor. Benim hala aklıma bazı şeyler geldiğinde gözlerim doluyor hatta hüngür hüngür ağlıyorum ama o gayet rahat hayatına devam ediyor hiç birşey olmamış gibi davranıyor benim aklım almıyor. Arada konuşuyoruz kabullenmem gerektiğini falan söylüyor. Ben kabullenemiyorum bu süreç ne zaman bitecek. Hayatıma yeni biri bile girdi bu sürede hatta çok da güzel bir insandi ama ona rağmen ben hala bazı günler kahroluyorum bu yüzden o kişiyle de devam edemeyeceğimi dusunuyorum sonuçta eskiye üzülüyor olmam o kişiye de haksızlık olur diye düşünüyorum.
En çok kabullenemedigim şey anıları bu kadar kolay silmesi, hiç yaşanmamış gibi davranması.. bu acı sürekli benimle mi kalacak? ben artık onun için veya onunla basaramadigim şey için üzülmek istemiyorum. Olmadık bir zamanda birden mutsuz olmak ağlamak huzunlenmek istemiyorum, ben de hiç yaşanmamış gibi davranmak istiyorum ama yapamıyorum. Bu konuda tecrübesi olan varsa yardımcı olabilir mi ?
Bence o sevgi değil.Merhaba arkadaşlar herkese,
öncelikle bu satırları yazdığıma inanamıyorum bu ben miyim diyerek ama gerçekten hayret etsem de evet ben yaşadım bunları. Eşimle 1 buçuk yıllık birliktelik sonrası severek evlendik, aile yapısı ve kültür farklılıklarıni halledebilecegimizi düşündük. 5 bucuk yıl evli kaldık. Başlarda sorun da olmuyordu ama eşim haksızlığa uğrayıp yüksek mevkide olan işini kaybetti ve bundan dolayi çok ağır bir süreçten geçti, travmalarla birlikte bizim elimizde olmayan zorunlu ayrılık süreci yaşandı. Ama bu süreçte herşey çok iyiydi birbirimize bagliligimiz artmıştı. Eve geri döndüğünde ise iki yıl birlikte kalabildik. İlk 6 ay herşey yine güzeldi fakat eşimin ailesi ayrı kaldığımız süre ve devamında eşime beni kotulediler. Bu bana karşı soğumasına sebep oldu haliyle. Aynı anda birçok şey yaşandı normalde biz muhafazakar sayılabilecek insanlardık ve eşim dinden uzaklaştı birden ve alkole basladi. Elbette ki bu da bizi olumsuz etkiledi ve her gün kavga etmeye başladık. Bu sürede psk destek evlilik terapisi doktor kontrolünde ilaç desteği gibi şeyler devam etmesine rağmen bir türlü işler tam yoluna girmedi. Ufak tefek şeyler büyümeye başladı ve nihayetinde eşimin beni terk etmesiyle bir gün yapayalnız kaldım. Bu surede bence çoğunlukla haksız olmasına rağmen kendini yüzde 90 haklı görüyordu ve Eve geri donmeyecegini bir iki sene ayrı kalmamız gerektigini daha sonra istersek ve eğer ben tedavi olursam belki bir araya geliriz diye düşündüğünü söyledi. Bir buçuk ay bekledim. Bu sürede aradım konuşmaya çalıştım barışmak istedim defalarca girişimde bulundum ama asla eve donmedi. Ben de çevrenin de verdigi baskıya ve bu sonu bilinmez acıya dayanamayarak anlaşmalı boşanma davası açtım. Boşanma günü inanılmaz kotuydum ama dişimi sıktım süslenip gittim, boşanma esnasında eşim hakime cevap vermedigi için hakim üç kez sordu böyle yaparsanız bosanamazsiniz bile dedi. Ama nihayetinde boşandık. Hatta o gün sonrasında beni uzun zamandır gitmek istediğim yere kahvaltıya davet etti. Ben çok şaşırdım. Evli iken bu kadar düşünceli davransaydi ne olurdu diye. O gün eşimden ayrılana kadar sıktım dişimi ama sonrasında saatlerce gunlerce hatta aylarca ağladım. Şuan üzerinden 9 ay geçmesine rağmen hala daha da bahsederken gözlerim doluyor ve ağlıyorum.onceden asla evlilge sıcak bakmazdim ama bu kişi çok farklı geldi, beni asla birakmayacagini söylüyordu bu yüzden evlendim. Ama ayrıldık. Hatta ayrılık günü giderken yolda beni aradı sevgili iken dinledigimiz bir şarkıyı dinlediğini ve onu çok duygulandırdgini aracı durdurup ağladığını söyledi. Neyse ben uzun süre ilaç tedavisi ve psk destek aldım hala devam ediyorum, ancak bir türlü aklımdan çıkarmıyorum, nasıl olur da bu kadar yıl evli kalmış severek evlenmiş kişi bir günde unutur ve herşey biter diye aklım almıyor. Benim hala aklıma bazı şeyler geldiğinde gözlerim doluyor hatta hüngür hüngür ağlıyorum ama o gayet rahat hayatına devam ediyor hiç birşey olmamış gibi davranıyor benim aklım almıyor. Arada konuşuyoruz kabullenmem gerektiğini falan söylüyor. Ben kabullenemiyorum bu süreç ne zaman bitecek. Hayatıma yeni biri bile girdi bu sürede hatta çok da güzel bir insandi ama ona rağmen ben hala bazı günler kahroluyorum bu yüzden o kişiyle de devam edemeyeceğimi dusunuyorum sonuçta eskiye üzülüyor olmam o kişiye de haksızlık olur diye düşünüyorum.
En çok kabullenemedigim şey anıları bu kadar kolay silmesi, hiç yaşanmamış gibi davranması.. bu acı sürekli benimle mi kalacak? ben artık onun için veya onunla basaramadigim şey için üzülmek istemiyorum. Olmadık bir zamanda birden mutsuz olmak ağlamak huzunlenmek istemiyorum, ben de hiç yaşanmamış gibi davranmak istiyorum ama yapamıyorum. Bu konuda tecrübesi olan varsa yardımcı olabilir mi ?
Bende yaptım aynı hatayı anlattiklarinizdan sizinde eşiniz narsist onu anladım sizi manupule edip hayatına bakiyo siz ona bağımlı oluyorsunuz bizzat yaşadım yapmayın aynısını ben bugün yaşadım umurlarında değiliz biraz sevmeleri bunları yaşatmazlardi bizePsikoloğunuzu değiştirin. Belli ki fayda sağlayamıyor.
Eşiniz ailesinin lafına bu kadar inanıp sizi kötülediklerinde hemen inanıyorsa bu da onun karaktersizliğini gösteriyor.
Sizi görmezden gelen birine yalvarıp yakarıp barışmak istemek sizden başka kimseye zarar vermez. Silkinin bi kendinize gelin.
Siz eski sayfayı tamamen bi kapatsanız, Allah size ne güzellikler gösterir.
4 paragraftan mı anladınız narsist olduğunuBende yaptım aynı hatayı anlattiklarinizdan sizinde eşiniz narsist onu anladım sizi manupule edip hayatına bakiyo siz ona bağımlı oluyorsunuz bizzat yaşadım yapmayın aynısını ben bugün yaşadım umurlarında değiliz biraz sevmeleri bunları yaşatmazlardi bize
Benim eşim nasrsist eminim ne yaşadığımı cok iyi biliyorum uzmana danışmadan ihtiyacım var suan kolay şeyler yaşamıyorum haliyle4 paragraftan mı anladınız narsist olduğunu
O öyle 4-5 cümleden anlaşılacak bir şey değil yalnız.
Belki sizde bir şey vardır narsist olmayan birine bağımlı hale gelmişsinizdir olamaz mı?
Sorun sizin çarçabuk manipüle edilmenizdir belki.
Lütfen teşhis koymadan zor bir süreçten geçerken kendiniz için bir uzmana danışın.
Ama olduğunuz,hissettiğiniz gibi anlatın.
Siz de uzman olmuşsunuz hayırlı olsun o zaman.Benim eşim nasrsist eminim ne yaşadığımı cok iyi biliyorum uzmana danışmadan ihtiyacım var suan kolay şeyler yaşamıyorum haliyle
PekiSiz de uzman olmuşsunuz hayırlı olsun o zaman.
Online danışmanlık falan açın bari.
Dört dörtlük bir narsistle karşılaşmışsınız. Sizi asla sevmedi, o yüzden bu kadar rahat. Çünkü ne yaşanırsa yaşansın kendinin haklı olduğuna inanıyor. Allah'ın sevgili kuluymuşsunuz ki boşanabilmişsiniz. Siz kafanızdaki kişiyi unutamıyorsunuz, boşandığınız kişi ise sizin kafanızdaki kişi değil. Boşamasanız daha ne pislik yüzünü görecektiniz ve belki psikolojinizi asla toparlayamayacaktınız. YouTube 'dan M. Karahan Akgül'ün narsistlerle ilgili videolarını seyredin, o zaman neye maruz kaldığınızı anlayacaksınız.Merhaba arkadaşlar herkese,
öncelikle bu satırları yazdığıma inanamıyorum bu ben miyim diyerek ama gerçekten hayret etsem de evet ben yaşadım bunları. Eşimle 1 buçuk yıllık birliktelik sonrası severek evlendik, aile yapısı ve kültür farklılıklarıni halledebilecegimizi düşündük. 5 bucuk yıl evli kaldık. Başlarda sorun da olmuyordu ama eşim haksızlığa uğrayıp yüksek mevkide olan işini kaybetti ve bundan dolayi çok ağır bir süreçten geçti, travmalarla birlikte bizim elimizde olmayan zorunlu ayrılık süreci yaşandı. Ama bu süreçte herşey çok iyiydi birbirimize bagliligimiz artmıştı. Eve geri döndüğünde ise iki yıl birlikte kalabildik. İlk 6 ay herşey yine güzeldi fakat eşimin ailesi ayrı kaldığımız süre ve devamında eşime beni kotulediler. Bu bana karşı soğumasına sebep oldu haliyle. Aynı anda birçok şey yaşandı normalde biz muhafazakar sayılabilecek insanlardık ve eşim dinden uzaklaştı birden ve alkole basladi. Elbette ki bu da bizi olumsuz etkiledi ve her gün kavga etmeye başladık. Bu sürede psk destek evlilik terapisi doktor kontrolünde ilaç desteği gibi şeyler devam etmesine rağmen bir türlü işler tam yoluna girmedi. Ufak tefek şeyler büyümeye başladı ve nihayetinde eşimin beni terk etmesiyle bir gün yapayalnız kaldım. Bu surede bence çoğunlukla haksız olmasına rağmen kendini yüzde 90 haklı görüyordu ve Eve geri donmeyecegini bir iki sene ayrı kalmamız gerektigini daha sonra istersek ve eğer ben tedavi olursam belki bir araya geliriz diye düşündüğünü söyledi. Bir buçuk ay bekledim. Bu sürede aradım konuşmaya çalıştım barışmak istedim defalarca girişimde bulundum ama asla eve donmedi. Ben de çevrenin de verdigi baskıya ve bu sonu bilinmez acıya dayanamayarak anlaşmalı boşanma davası açtım. Boşanma günü inanılmaz kotuydum ama dişimi sıktım süslenip gittim, boşanma esnasında eşim hakime cevap vermedigi için hakim üç kez sordu böyle yaparsanız bosanamazsiniz bile dedi. Ama nihayetinde boşandık. Hatta o gün sonrasında beni uzun zamandır gitmek istediğim yere kahvaltıya davet etti. Ben çok şaşırdım. Evli iken bu kadar düşünceli davransaydi ne olurdu diye. O gün eşimden ayrılana kadar sıktım dişimi ama sonrasında saatlerce gunlerce hatta aylarca ağladım. Şuan üzerinden 9 ay geçmesine rağmen hala daha da bahsederken gözlerim doluyor ve ağlıyorum.onceden asla evlilge sıcak bakmazdim ama bu kişi çok farklı geldi, beni asla birakmayacagini söylüyordu bu yüzden evlendim. Ama ayrıldık. Hatta ayrılık günü giderken yolda beni aradı sevgili iken dinledigimiz bir şarkıyı dinlediğini ve onu çok duygulandırdgini aracı durdurup ağladığını söyledi. Neyse ben uzun süre ilaç tedavisi ve psk destek aldım hala devam ediyorum, ancak bir türlü aklımdan çıkarmıyorum, nasıl olur da bu kadar yıl evli kalmış severek evlenmiş kişi bir günde unutur ve herşey biter diye aklım almıyor. Benim hala aklıma bazı şeyler geldiğinde gözlerim doluyor hatta hüngür hüngür ağlıyorum ama o gayet rahat hayatına devam ediyor hiç birşey olmamış gibi davranıyor benim aklım almıyor. Arada konuşuyoruz kabullenmem gerektiğini falan söylüyor. Ben kabullenemiyorum bu süreç ne zaman bitecek. Hayatıma yeni biri bile girdi bu sürede hatta çok da güzel bir insandi ama ona rağmen ben hala bazı günler kahroluyorum bu yüzden o kişiyle de devam edemeyeceğimi dusunuyorum sonuçta eskiye üzülüyor olmam o kişiye de haksızlık olur diye düşünüyorum.
En çok kabullenemedigim şey anıları bu kadar kolay silmesi, hiç yaşanmamış gibi davranması.. bu acı sürekli benimle mi kalacak? ben artık onun için veya onunla basaramadigim şey için üzülmek istemiyorum. Olmadık bir zamanda birden mutsuz olmak ağlamak huzunlenmek istemiyorum, ben de hiç yaşanmamış gibi davranmak istiyorum ama yapamıyorum. Bu konuda tecrübesi olan varsa yardımcı olabilir mi ?
Bu yorumu yapan var mı diye baıyordum ki siz yazmışsınız. İftira falan da deyince şüphelendim ben. Bu saatten sonra düzelecek bir şey yok. Önüne bakmalı konu sahibi.işinden olma, muhafazakarlık, sonrası dinden soğuma vs denince aklıma bi tek bi örgüt yüzünden işinden olması durumu geldi, sonrasında düzelmiş ama "sizce" ailesi yüzünden sizi terk etmiş, bence kim ne derse desin ailesi yüzünden değildir.
eski eşiniz sizi kullanmış, artık bitirmişsiniz yolunuza bakın lütfen. bence de psikoloğunuzu değiştirin.