Ben 3 senelik evli, bir kız annesiyim. Eşimle severek evlendim. Evleneceğimiz süre boyunca farklı sehirlerdeydik. Evlendik çok uzağa gelin geldim. İlk başlarda her şey güzeldi. 3. Senemize girmeden 3 defa vurmalı,küfürlü bir şekilde kavga ettik. Her defasında belki düzelir umuduyla sürdürmeye devam ettim. Son kavgamızda işler büyüdü kendi ailem öğrendi. Ondan sonra bende hiç bir şey eskisi gibi olmadı,ona bakışım bile değişti. Çocuğuma odaklandım ama bir yandan da pnunla aynı ortamda bile kalmak istemiyorum. Ailesi bize yakın oturuyor,onların yanında beni göklere çıkartıyor,eve gelince en ufak trip attığım da bana uzatıyorsun vs vs diyor. Sonra kavgamızda gönlümü almak için bile uğraşmadı,ertesi gün oldu unuturum sanki ama bende galiba bir şeyler bitti. Çünkü eskiden olsa kendimi anlatmaya konuşmaya çalışırdım şimdi aynı odada bile oturmuyorum,yemeğimi bile farklı odada yiyorum. Boşanalım dediğim de sacmalama ve diyor. Kendimi çok sıkışmış,bunalmış ve çaresiz hissediyorum. Gerçekten yüzüne bakmaya bile tahammülüm yok. Bir çıkış kapısı istiyorum gerçekten.
Kalin saglicakla
