Terapi aloyorum. Terapistim duygusal olduğumu, bu tepkimin insani olduğunu söylüyor. Sizin gibi arabesk bulmadı durumumu. Bu hisler sizi insan yapar diyor. Herkes yüzeysel duygularla yaşamıyor ben hisli bir insanım. Sizin gibi görüp de kendimi sevmediğim pek çok an oldu. Fakat terapistim kendimi böyle sevmemi sağladı. Yıllar sonra ilk defa kendimi sevdiğim bir döneme girdim ve eşim aksine bu halimi sevmedi. Maalesef o kendine muhtaç, "arabesk" ruhumu sömüren bir ruh emici. Sağlıklı duygusallığım ise ona ağır geldi. Yani zır zır ağlarken aşıktı bana o yüzden tutku ile ilgili söylediğinize katılmıyorum.
Şu an kurban rolünde miyim yoksa bu duygular insani mi onu tartamıyorum. Terapiste tekrar gitmem gerek ama ekonomim mok gibi maalesef çok pahalı.