Merhaba,
21 yaşındayım. Eşimle 6 senelik bir beraberliğin sonunda evlendik.Benden 5 yaş büyük.Birbirimize deli gibi aşık olarak evlendik.Tam anlamıyla deliler gibi...
Fakat bu aralar benim durumum hiç iyi değil çünkü eşimin değiştiğini düşünüyorum buna engel olamıyorum :'(
Önceleri çok duygusal ve romantik bir adamdı. Son 2 senedir sadece romantik idi (son derece azalmış olarak) Şimdi ise sıfır!
Akşam gelir saatlerce oyun oynar hatta gece yarılarına kadar.Benimle beraber yatağa girmez.Bu durumun çok abest olduğunu sonunda aklına sokabildiğim için artık beni uyutuyor ben uyuduktan sonra oyununa devam ediyor var mı böyle bişey ya
Oyun oynamasa bile sürekli birşeyler izlemek istiyor, film/dizi vs...izliyor da.
O ekran haftasonları bile sabah açılıyor gece 3-4 gibi kapanıyor.
Hatasını tamamen terslemiyor da, farkettiği an birşeyler yapmaya çalışıyor mesela 'gel birlikte izleyelim' gibi ya da yemeğe yardım edeyim gibi, ya da benimle birkaç ilgileniyor işte....Ama hepsi o kadar tekrar ekrana dönüyor.
kısaca düzeltmeye çalışsa bile bana o kadar yapmacık geliyor ki çünkü yine yine yine yapıyor.ve durumu benim abarttığımı söylüyor.
Bir de eskiden benimle saatlerce telefonda konuşan adam artık 3dk bile zorla konuşuyor. Soğuk konuşuyor yani yanımda iş arkadaşlarım var elemanlar var diyor.Onlar eskiden de vardı diyorum.Onlara kızdım telefonla konuşuyorlar diye ben de uzun konuşamam vs. diyor. Eskiden iş yeri farklıydı diyor. Ama iş yerinde müsait olsa ya da dışarda olsa bile durum aynı.
Benden utanıyor musun diyecek kadar üzüyor beni bu olay da. Cevap yine aynı :saçma saçma konuşma o nedemek vesaire...
Benimle saatlerce dışarda vakit geçiren adam evden dışarı çıkmak istemiyor, para gidiyor diyor. hava soğuk diyor. yorgunum diyor...En son arkadaşımda kalacağımı söyledim adam ''Tamam sen bilirsin''dedi sadece yaaa....
nasıl olsa daha rahat oyun oynayabilecek .
Ortada çok büyük bir sorun yok, fakat beni çok çok çok etkiliyor bu durumlar.Evde ne zaman yalnız kalsam ağlıyorum, sanki eski sevgilim ölmüş de bu adamla evlenmişim gibi eski halini düşünüp düşünüp ağlıyorum.Acaba kilo aldığım için mi böyle yapıyor diye bile düşünüyorum ama ona sıkıntımdan kilo aldım.ona kızdıkça yiyorum.......
Biliyorum onun dediği gibi ben abartıyorum . ama kızlar inanın artık hasta olacağım...Ne yapsa kafama takar hale geldim.
Millet neler yaşıyor saçmalama diyorum kendi kendime. Çünkü o da aynısını söylüyor. içkim mi var karıya kıza mı bakıyorum da bu kadar üzülüyorsun abartıyorsun diyor.
Lütfen bana birşey söyleyin. Abartıyorsun o haklı, deyin. bir yöntem yol gösterin ki artık ağlamak istemiyorum.
Ben ilgi manyağıyım belki ama o da ilgi göstermeye bayılırdı, benimle ilgilenen şefkatle seven deli gibi aşık olan yanını sevdim zaten, ben baştan beri böyle olsa ilgimi dahi çekmezdi ki...değişmek zorunda mıyız
Yıllar sonra gelen edit:
Yıllar önce yazmışım bunu... içim acıdı okurken. Şimdi o bilgisayar bağımlısı, ilgisiz eşin bana saygı ve sevgisi de kalmadı. İstemiyor beni terk etti... önceliği belli olana şans vermeyin zira zaten gözü o ortamdaki kadınlarda da oluyor. Olan yaşam enerjinize, kendinize olan saygınıza oluyor.... her şey bitti. Çok üzgünüm 2013'te bu konuyu yazan kendim. Seni seviyorum, inşallah her şey güzel olur senin için.
Edit 2 :
Olayın oyundan ibaret olduğunu sanan arkadaşlar için...
Instagram'da karı kız bakmasa ben daha o enayilikle yürütürdüm fakat bakıp bunun normal olduğunu söyleyince, hadi o neyse dışarı gittiğinde tanıştığı kızı ekleyip arkadaş olmanın normal olduğunu empoze etmeye çalışınca = büyük kavga ve beni terk ediş... perde kapandı. Ona güvenmiyormuşum bu şekilde yaşayamazmış. Ben g*v*t mıyım deyince çok sinirlendi ve aniden beni sevmediğini fark etti. Tek kalemde sildi özür dileyeceğine... veda bile etmedi sektirip gitti. Kafamda veda eden biri de yok. Vurkaç yaptı resmen.
Bazı arkadaşlar abarttığımı söylüyor ama hiç kolay şeyler yaşamadım. Beni sevmediğini ailesini ve ailemi çağırıp söyledi. Nişan töreni gibi... düşündükçe çıldırıyorum. Bir yanım "ben bunu hak etmedim" diyerek dimdik durmak istiyor, diğer yanım sen işsizsin, hep alttan aldın, değersizsin, rezil ettin kendini, hayatın asla düzelmeyecek 975 yaşına geldin, ölsen yeridir diyor.... çok yalnızım. Çok aşağılandım ve hala özlüyorum bu yüzden kendimden nefret ediyorum, derimi soymak istiyorum, nasıl böyle birini özler insan, veda bile etmedi, şehir değiştirdi, çok mutlu... Çocuk bakmışım hep, çocuğum ergenliğe girdi de evi terk etti sanki.
Yahu nefret ediyorum kendime acımaktan, insan gibi konuşsa kabullenirdim, sanki onu aldattım ve bunu kimseye söyleyemiyor gibi davrandı. Herkese boş ver nedenini diyor, elalem arkamdan konuşuyor... aileler yüz göz oldu. Ben sadece dışarıda tanıştığı şeyyy kasa bir kadını Instagram'dan eklemesinin yanlış olduğunu söyledim. Koşarak gitti anasının evine ya koşarak.... ayrıca ben de eklesem asla kıskanmazmış çünkü bana güveni tammış. Bu soruyla bile rahatsız etmişim yaa ne demek kaslı yakışıklı birini ekleyemez miyim tabii ki eklerim bana güveniyormuş...
Ahhh ulan. Kanıma dokunuyor tavizlerim. Ben böyle adamı böcekten saymamalıyken nasıl özlerim? İçimde 2 kişi var sanki Allah'ım yardım et gebersin diğer ezik içimdeki... Ezelim böyle adamları ya biz neden ezilelim ya .
Kusura bakmayın agresif yazdım.