Merhaba. Daha yeni üye oldum. 15 yillik evliyim 35 yasindayim. 2 cocugum var 14 ye 9 yasindalar. Yurt disinda yasiyorum.
Esim ve ben calisan insanlariz. 1 sene boyunca calisiyoruz cabaliyoruz türkiyeye gitmek icin. Ama maalesef bütün yaz tatilimi ailesinin evinde gecirmek zorundayim. Onlarda biraz geri kalmis. Hersey onlara Göre ayip. Ben acigim diye üstüme kuma getireceklerdi. Neler yapmadilar neler. Esim beni hic bir sekilde savunmadi bugüne kadar. Onlar 20 kisiler ve her sene gittigimizde bu 20 kisinin yemegini icmesini ben karsilamam zorundayim. Misafir gidiyorum ama onlar icin bir otel parasi birakiyorum. Ekmek bile getirmiyorlar ve utanmadan sürekli biseyler istiyorlar. 15 yildir bu durumu yasiyorum ve buna artik tahamüllüm yok. Bu sene yine oraya gidecekmisiz. Artik sabrim tasti ve mutfak dolabinda ne var ne yok yere döktüm ve cok agir küfürler ettim. Pismanda degilim. Esim cok anneci. Sadece o degil. Bütün dogurdugu cocuklari cok anneci. Esimin kardesi hergün 10 15 Video gönderiyor annesini cekerek. Esimin cevaplari ve annesine duydugu o sevgi benim midemi cok bulandiriyor. Esim cok kücük yasta baba evini terk etmis bi insan. Nedense biz evlendikten sonra annesi ona cok degerli gelmeye basladi. Bunuda söyleyeyim, biz izine gittigimiz zaman bana disari cikma yasagi var. Erkekler dolasiyormus beni kimse görmesin diye 6 haftami güzelim türkiyede hapiste geciriyorum. Bana konusmak yasak, annesi üzülürmüs üzüntüden ölürmüs. Artik okadar saygisiz oldumki. Annem ölür dediginde Gebersin diye cevap veriyorum. Cok nefret etmeye basladim. Esim bana gelince cok bencil bir insan. Benim cok hayallerim vardi. Bugüne kadar hic birini yerine getiremedim. Bana bir ayakkabi veya baska bisey almazdi. Herseyi yalvararak yaptiriyorum. Bazen yalvarmam senelerce sürüyor. Mesela sinemaya gitmek istedim yeni evliyken. 10 senemi aldi. Benimle bas basa kalmak istemedi hic. Simdide Ben istemiyorum artik. Gecende abisiyle konusmalarini duydum ve cok üzüldüm. Bana cok iftira atti abisi ve esim hic bir karsilik vermedi. Benim eve girdigimi duymadi ve ben o konusmalari hepsini telefona kayit ettim. Anneleri biraz yasli ve biraz hasta. Onu yikamami felan istiyorlar. Kadin ama daha herseyi kendi yapabiliyor. Ben onu yikamak istemiyorum. Tabiiki birgün yatalak olursa basim gözüm üstünde yeri var. Seve seve bakarim. Ama o zaman simdi degil. Cok delidolu bir insandim. Artik ne gülebiliyorum ne de gelecegimi görebiliyorum. Babalari 4 sene önce yasliliktan vefat etti. O yasarkende babam babam diye agliyordu. O öldü anne Anne diye aglamaya basladi. O ölse teyze dayi kuzenler var. Ben hepsinin ölmesini mi beklemek zorundayim nefes almak icin? Siz ne yapardiniz?