Eşimle boşanmalı mıyım ?

Aklına gelmez erkeklerin kafası çalışmaz. Bence bir sakince konuşun ilk fırsatta en azından ilgi beklediğinizi sizden duysun kendi düşünmesini beklemek çok akıl kârı değil malesef
Defalarca konuştum beni sevdiğini değer verdiğini söylüyor ,ne istersen ne yapmak istersen arkamda ama adamda konuşma sohbet etme problemi var çok aşırı yorgun biliyorum bunu iş arkadaşlarıda çevreside söylüyor ama ne bilim en azından yarım saatlik bir sohbet onunla bit şey paylaşmak bile beni mutlu ederdi
 
Eee oyle cunku, adamin ici gecmis tum hayati kanepede oturup telefona bakmak. Ici geckin insanlar da bir yerlere genelde zorla gidiyor, gittikleri yerde de pek zevk almiyor kanepeye donmeyi iple cekiyor.
Aynen o modda gibi eve gitsek te uzansam bizi gezdirmesi bile görev gibi sanki o havayı veriyor hatta bazen soruyorum içinden gelmiyorsa yorgunsan gitmeyelim diye olur mu bende istiyorum diyor ama gittiğimiz yerdede bitik .
 
Evlilik danismani ile görüsmeden hemem akliniza bosanmayi getirmeyin. Kaldiki simdi bosansaniz ilerde pisman olursunuz gibi geliyor.
Eşim çok merhametli vicdan duygusu olan efendi bir insan onu kaybetmek istemiyorum .
Ona basit geliyor belki ama ben birşeyler paylaşmak istiyorum hani tükenmiş bir insan görmekten sıkıldım eğer boşanmaya gidersem ani bir sinirle karar verirsem kesinlikle pişman olurum ama böylede ne yapıcam bilmiyorum
 
Sürekli konuşup teşvik etmeye çalışıyorum bu konu üzerinde duruyorum sık sık
 
Konu sahibi evin altında dükkan var diye "acaba kolon mu kestiler diyen, dükkan sahipleriyle görüşmesine ve dükkanı gezmesine rağmen içi rahat etmedi diye belediye ve çevre şehircilik bakanlığına ihbarda bulunan üye."

Konu sahibinin bu ve benzeri davranışları bu isteksizlikte rol oynuyor olabilir.
 
Konu sahibine demedim ki onu.
 
Eee tamam da böyle de ilişki olmaz ki.o zaman evlenmeyecekti.
 
Ona çok baktım zaten ekranı sürekli açık. Hatta ona açık açık dedim. Git biriyle ol, o kadınla olabiliyorsan benimle bitir hayatına bak. Onu da yapamayacağını bildiği için denemedi bile. Bu durum aslında ilk evlendiğimizden beri var. Duştan çıkıp bornozla yanına gidiyordum yanağımdan öpüp sıhhatler olsun deyip oyuna geri dönüyordu. Keşke o zaman boşasaymışım. Hep düzelecek, geçici bir süreçtir diye düşündüm ama değilmiş.
 

Esim de yogun calisan birisi ve bizim de cocuklarimiz ve baska sorumluklarimiz da oldugu icin bir süre sizin hissettiginiz gibi hissettim. Saka yapmiyorum bazen 10 dakila sohbet etmek icin firsatimiz olmuyordu. Firsat olsa bile onun "orda olmadigi" hissi vardi bende. Ben evden calistigim icin ve cogu zaman evde cocuklarla tek basina oldugum icin esimin eve gelmesini iple cekiyordum, ama dedigim gibi herseyi halledene kadar ikimiz icin zaman olmuyordu veya uyuya kaliyordu. Ve insan tabi ki bunu bir zaman sonra icerlemeye basliyor "niye ilgilenmiyor. Istese yapardi felan". Adam kendinden gecmis bende kendimi dolduruyorum bir taraftan bizim isteklerimiz de tamamen normal yalnis anlasilmasin, ama adamlarin da halsiz düsdükleri de bir gercek. Ve biz bu konuyu konuşurken is cogu zaman "sunu yapmiyorsun. Ama bende sunu istiyorum.." a geliyor. Iki taraf ama daha cok kendini savunuyor ve asıl istekler suclamalarin arasinda kaynayip gidiyor. Eminim esinizin aslinda gezmeye ne kafasi var nede hali ama sizin isteklerinizi karsilamak istedigi icin gitmeye calisiyor, bir süre sonra ama sosyal pili bitmis oluyor (iș yerinde cok insanla muhatap olanlar bu sorunu sık yasar). Eminim esinize kalsa evde uzanip dinlenmek isteyecek. Cözüm ne? Kendimizden örnek verecek olursak: Ikimiz de ihtiyaclarimizi digeri yargilamadan ve destekleyerek dile getiriyor ve planlarimizi ona göre yapiyoruz. Mesela bütün gün icin program yapmak yerine 2 saatlik program yapip gidip geliyoruz. Aksamlari insan sohbet etmek istiyor, ama biz bazen cay cerez alip cocuklar yattiktan sonra jerkes kendi keyfine göre yan yana takilip sonra sohbet ediyoruz. Böylece hem kendi sevdigimiz isleri yapiyoruz hemde beraber vakit geciriyoruz ama biraz dinlenmis olarak. Cocugunuz icin de plan yapin. Cocuklar icin de her zaman disari cikmak önemli degil. Bazen sadece beraber sevdikleri oyunu oynamak veya kitap okumak da güzel oluyor. Bu yorucu zamanlarda neler yapamadiklarinizdan cok, yapabileceklerinize odaklanin. Biz bu konuda beklentilerimizi ve imkanlari ayni seviyeye getirdigimizden bu yana ikimiz de daha az stresliyiz. Ne ben esime yükleniyorum o kadar, ne de o acaba sinirlenecek mi diye tetikte. Insallah birbirinize göre cözümler bulursunuz.
 
Çok güzel anlatmışsınız ama bazen sabırda tükeniyor .
Çocuğa karşı ilgisi sevgisi var azda olsa banada sadece arada gösteriyor bu sevgiyi ,ben sevgisinde geçtim ortam birşeyler paylaşmak çok isterdim .
Hani herkesle konuşulur ,bir arkadaşın olur vakit geçirirsin ama eş başka bir şey ,sanki arkadaş gibiyiz yada hiç yapmamız çözmemiz gereken bir şey yok gibi davranıyor
 

Inanın benim de sabrımın tükendigi zamanlar oldu. Zaten lohusalik depresyonu da gecirmistim. Yani öyle pek bir sabir da yoktu. Ama anlattiklarinizdan yola cikarak size kendiniz ilerliyemiyorsaniz bir evlilik danismana gitmenizi öneririm. Bazen esler saniyor ki beklentiler büyük. Yani onlardan daha cok bekleniyor ve kendilerine göre daha verecek birsey yok. Iki tarafin kendince hakli paylari muhakkak vardir. Ama bosanmayi düsünmeden cözüm aramaya devam edin derim. Cünkü aslinda sizde ayrilmak istemiyorsunuz
 
Siz çalışıyor musunuz? Yoğun ve stresli işi olan insanların çıkışta dinlenmek kafa dağıtmak istemesini yadırgamıyorum. Çocukla ilgilenmemesi doğru değil. Bu konuda da uzman makalelerini, baba çocuk ilişkisi konulu yazıları whatsappran gönderin. Çocuk yatana kadar ona zaman ayırırsa akşam darlamayın, siz bari rahat bırakın.
 
Ayrılmak istemiyorum ,bir şeylerm değişmesini istiyorum açıkçası ..
Evlilik danışmanına başvurucam olmazsa çünkü artık çözemiyorum ve dediğiniz gibi konuştukça sanırım ondan çok büyük beklentiye falan giriyorum sanıyor
 
Ben özel okulda öğretmendim .
Eşimle dönüşümlü ve annemde yakın olduğu için çocuğa bakılıyordu .
Eşim çıkmamı istedi çünkü vardiya dönüşümlerinde yoğun iş temposundan çocuğun derslerine yardımcı olamıyordu oda çok üzülüyordu .Çocuk önceliğimiz sen bırak işi bir süre dedi şimdide aşırı rahat anlam veremiyorum
 

En iyisi. Cünkü bazen iletisimi biraz degistirmek bile cok seyi degistirebiliyor. Biz esimle lohusa depresyonu gecirdikten sonra bir kac seans gittik ve gercekten faydasini gördük diyebilirim. Tabi herkes kendi üstüne düsüne yapmak zorunda o sürecte, ama iyi geldi..insallah herkes gönlünüzce olur
 
İnşallah canım çok sağol
 
Bence bu sebepten boşanılmaz. Dışarı da sana ve çocuğuna kollarını açmış ilgili insanlar beklemiyor. Bunu terapiyle çözebilirsin. Eşin gelmezse sen git. Önerilerini uygula. Ben boşandım durum bu yani. Ama tabi benim nedenlerim aşırı ağırdı.
 
İyi banka gibi maddi yönden eksiğiniz yok çok yorgun işi sıkı.Haber izlemeye geldimi yorgun değil gezmekten sıkılıyor.Paylasim yok sohbet yok .Nesi evlilik bunun adımı evlilik.Bahane bunlar bir öpücük bir sarilma bir günün nasıl geçti bir kahve yoksa ne anladım ben bundan.Babanizda doyururdu bende doyururum kendimi.İs dini video izlemekte değil iş yanındakini görmekte.Hayalet eş e donmüşsünüz .İlgisizlik içten çürütür insanı . Çiçek bile ölüyor ilgi görmeyince insan napsin
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…