Yorgun bir anneyim

greatcook .!.:

Gerçekten ellerinden gelenin fazlasını yapıyorlar ama ben anneme ne kadar sırtımı dayayabilirim ki sonuçta oda insan ve yoruluyor ve bu bebeğin en çok bana ihtiyacı var annem sonsuza kadar benimle kalamaz ki misafirim geleceginde annem gelir bebeğime bakar ben isimi hallederim veya eşimle bebeksiz bir yere gideceğimizde anneme emanet ediyoruz ama tabi ki ister istemez herkesin nefes almaya ihtiyaci oluyor şuan şehir dışında ablamın yanında eşim vardiyalı çalışır öyle olmasına rağmen evde olduğu her an bebekle ilgilenir veya evin işiyle ama bu ara maalesef oda çok yoğun fırsat buldukça yardım ediyor yani aslında mecburen de olsa sorumluluğun fazasi bende zaten benim en büyük derdim geceleri uyumamasi gün içinde vakit bir şekilde geçiyor ama gece oldu mu kendimle kalmak istiyorum

Genişletmek için tıkla...

Ben bu şekilde düşünmüyorum. Hiç uyumamaktan bahsediyorsunuz insanın akıl sağlığı gider böyle. Sarhoş gibi olursunuz devamlı.
Fiziksel ve sağlıksal kimin ihtiyacı var öncelik ona yardımcı olunmalı.
Çocuğu yaptık sadece biz sorumluyuz diye kural olmuyor hayatın içinde. Mental sağlıkta çok önemli. Akıl sağlığı, fiziksel sağlık giderse ne olacak?
Herkes cengaver değil. Yaparım diye düşünüp çocuktan sonra çöküş yaşayan kişi çok.
Ben çok ciddi bir lohusa sendromu yaşadım. Ki çocuk yapmadan önce psikolojik terapi almıştım ooo en hazır anne benim, en çok ben çekip çeviririm modundaydım. Bebeğim doğdu annemle kayınvalidemin ayaklarına yapıştım beni bırakmayın diye ki huyum değildir yalnızlığı seven burnu düşmeyen biriyimdir.
Anladım ki muhtaç kaldım. Sağlığım elden gidiyor aklım elden gidiyor.
Sağolsun annem destek oldu. Çocuğa faydam yoktu resmen ben ben değildim.
Eş dışarıda çalışıyor vs bir anne kadar olamıyor. Ha olmalı o ayrı. Ama eşle biz hallederiz durumu olmuyor adamlar gidiyor çalışmaya dört duvar psikoloji elden gidiyor duvarlara baka baka böğüre böğüre ağlıyordum bebeğimde bana bakıp ağlıyordu.