** düzenliyorum gelen yorumlara istinaden ***
1-eşimle boşandığım takdirde şuandaki rahatımı idame ettirebilecek gelirim ve edinimim var .,
2-eşimle boşanmak konusunda çok kararlı şekilde 3 kez girişimim oldu . ama avukat bile eşimin beni ve çocuğunu aşırı sevdiğini bu yüzden bizim geleceğimiz için fedakarlık yaparak işkolik olduğunu boşanmamam gerektiğini söylüyor.
3-eşimle tanıştığımızda işkolik olduğunu belli etememek için daha aktif , dinleyici , çocuklarına ilgili bir baba görünüyordu. ama şuan geçmişi analiz ettiğimde öyle olmadığını yanılttığını görebiliyorum.,
4-eşim ne evlenmeden önce ne evliliğimiz ilk zamanları zengin değildi. sonradan beraber çok çalışarak kazandık ama zekidir benden zeki diyebilirim.. hemen fakir kız zengin oğlan moduna sokmayın.
5-en son olarak ben küsmek istiyorum , eşine böyle hisseden var mı ? tecrübelerini bilmek isterim.
6-ha bir de terapi , aile dizimi , hipnoz vs hepsine gitti. sonuç devam etmedi işi çıktı...
merhaba
ben artık eşimi istemiyorum.onunla asla konuşmak istemiyorum.
boşanmak istedim dava açtım boşanmamak için herşeyi yapıyor , olmadı.
eşim iş kolik ..
iş koliğin kulağa basit gibi geldiğini düşünüyorum.
bu yüzden biraz açmak istiyorum. hayatının %95 i iş olan bir insan , ne kendisinin ne de çevresindekilerin insanı ihtiyaçlarını farketmez. kalan %5 lik kısmında sadece karnını doyurmak , uyumak ,sevişmek için çok kısa bir zaman ayırır kendisine. He bir de telefonda gezinmek tv seyretmek boş kaldıysa . çevresindeki insanlar yakınları eğer normalse yani işkolik değilse özellikle (çocukları ve eşi ) onları aşağılar .
5 yaşında bir kızımız var . Bu durumdan aşırı derecede etkileniyor çünkü babası ile birlikte çalışıyoruz. kendisini asla çevresine karşı ilgisi olmadığı için çocuğun eğitim öğretim ve duygusal ihtiyaçlarını da görmez.
ben artık zaten ilgi sevgi nedir unuttum . ancak çıkarı olduğunda yatakta falan varlığımdan haberdar kalan zamanda ben yanında bir çalışanım o kadar.
Daha iyi anlaşılsın diye örnek verirsem mesela yemek yerken bile masada sadece kendisi ve aklında işleri var olduğu için ortadaki bir yiyeceği bitirene kadar (yaptığı işi bitirir gibi ) yer . başka insanlarında masada olduğunu fark bile etmez.
sosyal bir çevresi arkadaşı ailesi ile bir ilişkisi yoktur. ilk evliliğinden 2 tane çocuğu var biri kız 28 yaşında diğeri erkek 25 yaşında . çocuklarını sadece işi düştüğünde arar sorar . onlar ne yaşarsa yaşasın ilgilenmez.
kendi ailesine de öyle kardeşlerine ..
evleneli 7 yıl oldu ne bir arkadaşı ne bir akrabası evimize gelmedi çünkü ailesi onun sürekli çalıştığını bildiği için müsait olmadığını biliyorlar.
diyelim ki tatile çıktı yada benim zorumla bir şey yaptık suratı asılır susar gereksiz bulur ve ilk fırsatta bunu eleştirir.
ne denediysem asla çözemedim . psikolojik destek aldık ama olmadı . oturmuş kalıplaşmış bu durum.
onun güldüğü bir an olduysa ki çok ama çok nadir olur hayret içinde kalıyoruz.
iş dışında bir konu konuşmak istemez . işle ilgili konuşacak fırsatı olmadıysa evde suratı asık gezer.
insan hali konuşmak paylaşmak istiyorum mutluluğumu yada derdimi yok zaten dinlemediği için yıllar içinde paylaşmayı bıraktım.
ama tüm bunların yanısıra maddi olarak hiç bir şeye karışmaz . ne aldın niye aldın diye sormaz . çocuğu en iyi okula göndeririz. en iyi otele gideriz gidersek . en iyi restorana gideriz.
çevremde herkes daha ne istiyrosun diyor kocalarının cimriliklerinden yada maddi sorunlardan şikayet edenler oluyor .
evet bunları duyunca evliliğimi çocuğum ve kendi geleceğim için bitirmek istemiyorum . ona sonsuza kadar küsmek istiyorum.