Merhaba! Ben üç yıllık evliyim. Eşimin ablasından olan iki tane yeğeni var. Biri kız biri erkek. 6 ve 7 yaşındalar. Eşimle tanıştığımda ablası yeni evlenmişti ve çocuklar ben eşimle birlikteyken oldular. Bekarken eşimin ailesiyle arama mesafe koydum ablasıyla da sadece iki kere görüştüm. Çok içli dışlı olmak istemedim. Neticede aramızda adı konulmuş birşey yoktu ama çocuklara hediyeler alır eşimle gönderirdim.
Fakat evlendikten sonra çocuklara fazla ısınamadım. Tatile gitsem yine hediyelerini alıyorum. Aynı şekilde doğum günlerinde... Elim boş gitmemeye çalışıyorum. En azından bir çikolata alıp götürüyorum ama bunlar biraz da formalite icabı oluyor.
Öğretmenlik yapıyorum. Öğrencilerim de küçük yaşta. Onlara sarılıyorum onlar da bana. Şakalaşıyorum ediyorum. Aslında çocukları severim ama aynı şeyleri görümcemin çocuklarına karşı hissedemiyorum.
Sebebini tam bilmiyorum. Görümcemle aram iyidir. Sıkı fıkı değiliz ama görüşürüz severim kendisini. Kv me baştan çok sinir oluyordum. Bana çok laf sokuyordu eşimle sürekli kavga ederdim bu yüzden ama eşim hariç kimseye bu konuda birşey demiyordum. Zamanla susmayı öğrendim ve eşim de bazı şeyleri gördükten sonra babasıyla konuştu o da kvmle. Öyle böyle hallettik. Şu an kvmle de aram iyidir çok şükür. Ama kendisi çocukları çok şımartır. Bana laf sokardı onu bunu alma fazla para harcama diye ama onlara hep dolu dolu giderdi onlar için bana göre fuzuli olan harcamalar yapardı. Acaba ondan mı gıcık kaptım o yüzden mı ısınamıyorum bilmiyorum.
Çocukların tuhaf huyları var. Büyüklerine "salak, manyak, sana ne, bana ne" diyebiliyorlar. Eşime dediklerinde çok sinirime dokunuyor. Ama kimse çıkıp kızmıyor ben de duymamazlıktan geliyorum. Benim çocuğum olunca inşallah böyle huyları olmaz diye dua ediyorum. Şımartmalarına izin vermem diyorum. Acaba çok mu abartıyorum?
Aslında sizlerden fikir almak istedim. Siz eşinizin yeğenlerine nasıl davranıyorsunuz? İlişkileriniz nasıldır?:44:
Fakat evlendikten sonra çocuklara fazla ısınamadım. Tatile gitsem yine hediyelerini alıyorum. Aynı şekilde doğum günlerinde... Elim boş gitmemeye çalışıyorum. En azından bir çikolata alıp götürüyorum ama bunlar biraz da formalite icabı oluyor.
Öğretmenlik yapıyorum. Öğrencilerim de küçük yaşta. Onlara sarılıyorum onlar da bana. Şakalaşıyorum ediyorum. Aslında çocukları severim ama aynı şeyleri görümcemin çocuklarına karşı hissedemiyorum.
Sebebini tam bilmiyorum. Görümcemle aram iyidir. Sıkı fıkı değiliz ama görüşürüz severim kendisini. Kv me baştan çok sinir oluyordum. Bana çok laf sokuyordu eşimle sürekli kavga ederdim bu yüzden ama eşim hariç kimseye bu konuda birşey demiyordum. Zamanla susmayı öğrendim ve eşim de bazı şeyleri gördükten sonra babasıyla konuştu o da kvmle. Öyle böyle hallettik. Şu an kvmle de aram iyidir çok şükür. Ama kendisi çocukları çok şımartır. Bana laf sokardı onu bunu alma fazla para harcama diye ama onlara hep dolu dolu giderdi onlar için bana göre fuzuli olan harcamalar yapardı. Acaba ondan mı gıcık kaptım o yüzden mı ısınamıyorum bilmiyorum.
Çocukların tuhaf huyları var. Büyüklerine "salak, manyak, sana ne, bana ne" diyebiliyorlar. Eşime dediklerinde çok sinirime dokunuyor. Ama kimse çıkıp kızmıyor ben de duymamazlıktan geliyorum. Benim çocuğum olunca inşallah böyle huyları olmaz diye dua ediyorum. Şımartmalarına izin vermem diyorum. Acaba çok mu abartıyorum?
Aslında sizlerden fikir almak istedim. Siz eşinizin yeğenlerine nasıl davranıyorsunuz? İlişkileriniz nasıldır?:44: