• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Eşimin Yeğenleri...

TTalia

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
23 Eylül 2013
25
8
36
34
Tekirdağ
Merhaba! Ben üç yıllık evliyim. Eşimin ablasından olan iki tane yeğeni var. Biri kız biri erkek. 6 ve 7 yaşındalar. Eşimle tanıştığımda ablası yeni evlenmişti ve çocuklar ben eşimle birlikteyken oldular. Bekarken eşimin ailesiyle arama mesafe koydum ablasıyla da sadece iki kere görüştüm. Çok içli dışlı olmak istemedim. Neticede aramızda adı konulmuş birşey yoktu ama çocuklara hediyeler alır eşimle gönderirdim.

Fakat evlendikten sonra çocuklara fazla ısınamadım. Tatile gitsem yine hediyelerini alıyorum. Aynı şekilde doğum günlerinde... Elim boş gitmemeye çalışıyorum. En azından bir çikolata alıp götürüyorum ama bunlar biraz da formalite icabı oluyor. :ssz:

Öğretmenlik yapıyorum. Öğrencilerim de küçük yaşta. Onlara sarılıyorum onlar da bana. Şakalaşıyorum ediyorum. Aslında çocukları severim :54: ama aynı şeyleri görümcemin çocuklarına karşı hissedemiyorum.

Sebebini tam bilmiyorum. Görümcemle aram iyidir. Sıkı fıkı değiliz ama görüşürüz severim kendisini. Kv me baştan çok sinir oluyordum. Bana çok laf sokuyordu eşimle sürekli kavga ederdim bu yüzden ama eşim hariç kimseye bu konuda birşey demiyordum. Zamanla susmayı öğrendim ve eşim de bazı şeyleri gördükten sonra babasıyla konuştu o da kvmle. Öyle böyle hallettik. Şu an kvmle de aram iyidir çok şükür. Ama kendisi çocukları çok şımartır. Bana laf sokardı onu bunu alma fazla para harcama diye ama onlara hep dolu dolu giderdi onlar için bana göre fuzuli olan harcamalar yapardı. Acaba ondan mı gıcık kaptım o yüzden mı ısınamıyorum bilmiyorum.

Çocukların tuhaf huyları var. Büyüklerine "salak, manyak, sana ne, bana ne" diyebiliyorlar. Eşime dediklerinde çok sinirime dokunuyor. Ama kimse çıkıp kızmıyor ben de duymamazlıktan geliyorum. Benim çocuğum olunca inşallah böyle huyları olmaz diye dua ediyorum. :20: Şımartmalarına izin vermem diyorum. Acaba çok mu abartıyorum? :17:

Aslında sizlerden fikir almak istedim. Siz eşinizin yeğenlerine nasıl davranıyorsunuz? İlişkileriniz nasıldır?:44:
 
Merhaba! Ben üç yıllık evliyim. Eşimin ablasından olan iki tane yeğeni var. Biri kız biri erkek. 6 ve 7 yaşındalar. Eşimle tanıştığımda ablası yeni evlenmişti ve çocuklar ben eşimle birlikteyken oldular. Bekarken eşimin ailesiyle arama mesafe koydum ablasıyla da sadece iki kere görüştüm. Çok içli dışlı olmak istemedim. Neticede aramızda adı konulmuş birşey yoktu ama çocuklara hediyeler alır eşimle gönderirdim.

Fakat evlendikten sonra çocuklara fazla ısınamadım. Tatile gitsem yine hediyelerini alıyorum. Aynı şekilde doğum günlerinde... Elim boş gitmemeye çalışıyorum. En azından bir çikolata alıp götürüyorum ama bunlar biraz da formalite icabı oluyor. :ssz:

Öğretmenlik yapıyorum. Öğrencilerim de küçük yaşta. Onlara sarılıyorum onlar da bana. Şakalaşıyorum ediyorum. Aslında çocukları severim :54: ama aynı şeyleri görümcemin çocuklarına karşı hissedemiyorum.

Sebebini tam bilmiyorum. Görümcemle aram iyidir. Sıkı fıkı değiliz ama görüşürüz severim kendisini. Kv me baştan çok sinir oluyordum. Bana çok laf sokuyordu eşimle sürekli kavga ederdim bu yüzden ama eşim hariç kimseye bu konuda birşey demiyordum. Zamanla susmayı öğrendim ve eşim de bazı şeyleri gördükten sonra babasıyla konuştu o da kvmle. Öyle böyle hallettik. Şu an kvmle de aram iyidir çok şükür. Ama kendisi çocukları çok şımartır. Bana laf sokardı onu bunu alma fazla para harcama diye ama onlara hep dolu dolu giderdi onlar için bana göre fuzuli olan harcamalar yapardı. Acaba ondan mı gıcık kaptım o yüzden mı ısınamıyorum bilmiyorum.

Çocukların tuhaf huyları var. Büyüklerine "salak, manyak, sana ne, bana ne" diyebiliyorlar. Eşime dediklerinde çok sinirime dokunuyor. Ama kimse çıkıp kızmıyor ben de duymamazlıktan geliyorum. Benim çocuğum olunca inşallah böyle huyları olmaz diye dua ediyorum. :20: Şımartmalarına izin vermem diyorum. Acaba çok mu abartıyorum? :17:

Aslında sizlerden fikir almak istedim. Siz eşinizin yeğenlerine nasıl davranıyorsunuz? İlişkileriniz nasıldır?:44:

ben daha nişanlıyım :) ama nişanlımın yeğenlerini severim. ileride nasıl olur bilmiyorum ama.. gerçi onlar başka şehirdeler yani çok sık görmeyeceğim için.. ama şu şımartılma konusunda sizinle aynı fikirdeyim. genelde kv kp ile yakın olunca şımarık oluyorlar. benim kendi yeğenlerim öyle mesela. ben de akıllı uslu terbiyeli çocuklarım olsun isterim. :51:
 
Benim eşimin baya yeğeni var. Ama 1 tane 1 yasinda olan var ki dunya tatlisi, herkesten önce benim adimi ogrendi falan. 2 tane de ilkokula giden var onlar da benim kahrolmama neden oluyorlar. Çünkü varlik icinde yokluk cekiyorlar. Baba bakmaz, ana birakip gitmisti ben aldim gezdirdim giydirdim yedirdim, mutlu ettim, bi kere okula ogretmeniyle gorusmeye gittigimde bana dedigi sey öyle utandirdi ki beni. Kendimi ovmek icin demiyorum gayet guzel ve kaliteli giyinirim, ogretmen bana demisti ki bazi veliler mont vs diye yardim gonderiyorlar isterseniz verebiliriz bu cocuklara. Beynimden vurulmusa dondum, yok hayir bizim durumumuz gayet iyi, oyle seylere ihtiyacimiz yok falan, megerse anne aldiklarimizi giydirmiyormus ve yardım aliyormus. Baba zaten sorumsuz. Icim acıyor.
Velhasili iyi davranmak gerek eşiniz de cok mutlu olur emin olun, bizimkiler yaramaz degiller, agizlari bozuk ama ben iyi davrandigim icin bize karsi hic saygisizlik etmezler. Siz de severseniz duzeltirsiniz bence. Sevginin acamadigi bir kapi yok...
 
Dert edindiğiniz şey bu olsun bence , daha neleri var burada anlatılan , abartmışsınız burada bu konuyu açarak :51:
 
Merhaba! Ben üç yıllık evliyim. Eşimin ablasından olan iki tane yeğeni var. Biri kız biri erkek. 6 ve 7 yaşındalar. Eşimle tanıştığımda ablası yeni evlenmişti ve çocuklar ben eşimle birlikteyken oldular. Bekarken eşimin ailesiyle arama mesafe koydum ablasıyla da sadece iki kere görüştüm. Çok içli dışlı olmak istemedim. Neticede aramızda adı konulmuş birşey yoktu ama çocuklara hediyeler alır eşimle gönderirdim.

Fakat evlendikten sonra çocuklara fazla ısınamadım. Tatile gitsem yine hediyelerini alıyorum. Aynı şekilde doğum günlerinde... Elim boş gitmemeye çalışıyorum. En azından bir çikolata alıp götürüyorum ama bunlar biraz da formalite icabı oluyor. :ssz:

Öğretmenlik yapıyorum. Öğrencilerim de küçük yaşta. Onlara sarılıyorum onlar da bana. Şakalaşıyorum ediyorum. Aslında çocukları severim :54: ama aynı şeyleri görümcemin çocuklarına karşı hissedemiyorum.

Sebebini tam bilmiyorum. Görümcemle aram iyidir. Sıkı fıkı değiliz ama görüşürüz severim kendisini. Kv me baştan çok sinir oluyordum. Bana çok laf sokuyordu eşimle sürekli kavga ederdim bu yüzden ama eşim hariç kimseye bu konuda birşey demiyordum. Zamanla susmayı öğrendim ve eşim de bazı şeyleri gördükten sonra babasıyla konuştu o da kvmle. Öyle böyle hallettik. Şu an kvmle de aram iyidir çok şükür. Ama kendisi çocukları çok şımartır. Bana laf sokardı onu bunu alma fazla para harcama diye ama onlara hep dolu dolu giderdi onlar için bana göre fuzuli olan harcamalar yapardı. Acaba ondan mı gıcık kaptım o yüzden mı ısınamıyorum bilmiyorum.

Çocukların tuhaf huyları var. Büyüklerine "salak, manyak, sana ne, bana ne" diyebiliyorlar. Eşime dediklerinde çok sinirime dokunuyor. Ama kimse çıkıp kızmıyor ben de duymamazlıktan geliyorum. Benim çocuğum olunca inşallah böyle huyları olmaz diye dua ediyorum. :20: Şımartmalarına izin vermem diyorum. Acaba çok mu abartıyorum? :17:

Aslında sizlerden fikir almak istedim. Siz eşinizin yeğenlerine nasıl davranıyorsunuz? İlişkileriniz nasıldır?:44:


canim seni cooook iyi anliyorum allah kahretsin benim kaynanamlarda da bu cok normal bisey gibi karslianiyo benim ailemse tam tersi..
ve suan 2 buucuk yasindaki ogluma esim amcasi ogretiyo..ben ogluma en iyi sekilde terbiye vermeye caliirken onlar ahlakini bozuyo..
elimden geldigince yaptirmicam ve yer yer bu sebepten tartisiyoruz..o daha melek eden ahlakini bozuyosun diyorum daha kucuk ne oldugunu bile bilmiyo buyuyunce unutur soylemez..e ne diye bulandiriyorsun ki ozaman..malesef esimde oyle bi ailede buyudugu icin icine islemis..tek kotu yonu bu bile diyebilirim sana canimm..
 
Benim eşimin baya yeğeni var. Ama 1 tane 1 yasinda olan var ki dunya tatlisi, herkesten önce benim adimi ogrendi falan. 2 tane de ilkokula giden var onlar da benim kahrolmama neden oluyorlar. Çünkü varlik icinde yokluk cekiyorlar. Baba bakmaz, ana birakip gitmisti ben aldim gezdirdim giydirdim yedirdim, mutlu ettim, bi kere okula ogretmeniyle gorusmeye gittigimde bana dedigi sey öyle utandirdi ki beni. Kendimi ovmek icin demiyorum gayet guzel ve kaliteli giyinirim, ogretmen bana demisti ki bazi veliler mont vs diye yardim gonderiyorlar isterseniz verebiliriz bu cocuklara. Beynimden vurulmusa dondum, yok hayir bizim durumumuz gayet iyi, oyle seylere ihtiyacimiz yok falan, megerse anne aldiklarimizi giydirmiyormus ve yardım aliyormus. Baba zaten sorumsuz. Icim acıyor.
Velhasili iyi davranmak gerek eşiniz de cok mutlu olur emin olun, bizimkiler yaramaz degiller, agizlari bozuk ama ben iyi davrandigim icin bize karsi hic saygisizlik etmezler. Siz de severseniz duzeltirsiniz bence. Sevginin acamadigi bir kapi yok...

Üzücü bir durum. Ben daha önce de duymuştum. Yardım almak için okula kötü kıyafetlerle gönderenler varmış. İyileri olduğu halde. Gözleri duysun!!!:50:

Bizimkileri genel anlamda öyle öpüp seven yok. Dedeleri yani kpederimin bile öptüğünü sarıldığını görmedim ama onlara sorsanız ben soğukum mesafeliyim. Böyle düşünürler diye de üzülüyorum.
 
Dert edindiğiniz şey bu olsun bence , daha neleri var burada anlatılan , abartmışsınız burada bu konuyu açarak :51:

Size göre dert olmayabilir evet ama ben de çocuk düşünmeye başladığım için biraz kafaya takıyorum. Amacım bu konuda fikir paylaşımında bulunmak. Yorumlar için tşk ederim.
 
bana göre siz o histerik gelinlerdensiniz...

kayınvalideden ve görümceden nefreti had neyse anlayacağım da,

masumlardan ne istiyorsunuz?

ben görümcemi sevmesem de çocuğu bana yenge dediğinde içim eriyor öpüp sarilyorum.

hani o kocası sapsız balta olsun isteyenlerdensiniz.

sizin geleccekteki modeliniz forumda yeni bir konu açtı.

eşimi yeğeninden kıskanıyorum diye..

topluma bak ya...

biraz vicdan yahu
 
bana göre siz o histerik gelinlerdensiniz...

kayınvalideden ve görümceden nefreti had neyse anlayacağım da,

masumlardan ne istiyorsunuz?

ben görümcemi sevmesem de çocuğu bana yenge dediğinde içim eriyor öpüp sarilyorum.

hani o kocası sapsız balta olsun isteyenlerdensiniz.

sizin geleccekteki modeliniz forumda yeni bir konu açtı.

eşimi yeğeninden kıskanıyorum diye..

topluma bak ya...

biraz vicdan yahu

Kusura bakmayın ama bayağı abartmışsınız. Ben çocuklardan nefret etmiyorum. Sadece aramızda sıcak bir ilişkimiz yok. Öpüp sarılma vs gibi... Bunun eksikliğini hissediyorum. Olması gerektiğini düşünüyorum... O kadar.
 
hani hiç çocuk sevmeseniz yapınız diyeceğim ama biraz önyargılı olduğunuz için öle davranıyorsunuz, ısınamıyorsunuz sanırım. önyargılarınızı kırsanız düzelir... öğretmenmişsiniz, onları gördüğünüzde onların yaşına uygun etkinliklerle gidebilirsiniz... hem aranız düzelir, hemde mutlu olurlar...
 
Valla bi insan ufacık çocuğa neden ısınamaz anlayamadım açıkçası. Üstelik kayınvalidenizin kayınpederinizin falan yaptığı harcamalar da sizi hiç ilgilendirmiyor, size ne ki sizin paranızla mı yapılıyor bunlar anlamadım?
 
Son düzenleme:
Üstelik sizin çocuğunuz olduğunda da ısınamadığınız çocuklar onun kuzeni, en yakınları olacaklar. Ama sayenizde pek sıcak bi ilişkileri olamayacak gibi gözüküyor ne yazık ki...Neyse ki annem sever kuzenlerimi, yengem de bizleri sever çıkmayız birbirimizin evinden.
 
Her çocuk sevılecek her çocuğa sarılacak dıye bırsey yok kı,şımarık çocuklara benım de hıc tahammülüm yoktur ve hiç sevmem bır de böyle hakaret ediyor ve hıc kımse seslenmıyorsa o çocuktan nefret ederim ,bır de simdı kı çocuklar da masumıyet ve sececenlık yok bence ben de pek sevemıyorummm.ben de kımı zmn düşünürüm ılerıde benım de cocuklarım olunca oylemı olacak dıyeee.inş olmaz.
Senin arkandayım:)))))
 
İçinizde merhamet oldugu surece sıkıntılı bir durum yok ortada. Cocuk bile olsa herkes her gördüğünü sevecek diye bir kaide yok.
Aman dikkat mikemmel hanimlar gelir birazdan. Sizi vicdansiz, igrenc yapiverirler..
 
Merhaba! Ben üç yıllık evliyim. Eşimin ablasından olan iki tane yeğeni var. Biri kız biri erkek. 6 ve 7 yaşındalar. Eşimle tanıştığımda ablası yeni evlenmişti ve çocuklar ben eşimle birlikteyken oldular. Bekarken eşimin ailesiyle arama mesafe koydum ablasıyla da sadece iki kere görüştüm. Çok içli dışlı olmak istemedim. Neticede aramızda adı konulmuş birşey yoktu ama çocuklara hediyeler alır eşimle gönderirdim.

Fakat evlendikten sonra çocuklara fazla ısınamadım. Tatile gitsem yine hediyelerini alıyorum. Aynı şekilde doğum günlerinde... Elim boş gitmemeye çalışıyorum. En azından bir çikolata alıp götürüyorum ama bunlar biraz da formalite icabı oluyor. :ssz:

Öğretmenlik yapıyorum. Öğrencilerim de küçük yaşta. Onlara sarılıyorum onlar da bana. Şakalaşıyorum ediyorum. Aslında çocukları severim :54: ama aynı şeyleri görümcemin çocuklarına karşı hissedemiyorum.

Sebebini tam bilmiyorum. Görümcemle aram iyidir. Sıkı fıkı değiliz ama görüşürüz severim kendisini. Kv me baştan çok sinir oluyordum. Bana çok laf sokuyordu eşimle sürekli kavga ederdim bu yüzden ama eşim hariç kimseye bu konuda birşey demiyordum. Zamanla susmayı öğrendim ve eşim de bazı şeyleri gördükten sonra babasıyla konuştu o da kvmle. Öyle böyle hallettik. Şu an kvmle de aram iyidir çok şükür. Ama kendisi çocukları çok şımartır. Bana laf sokardı onu bunu alma fazla para harcama diye ama onlara hep dolu dolu giderdi onlar için bana göre fuzuli olan harcamalar yapardı. Acaba ondan mı gıcık kaptım o yüzden mı ısınamıyorum bilmiyorum.

Çocukların tuhaf huyları var. Büyüklerine "salak, manyak, sana ne, bana ne" diyebiliyorlar. Eşime dediklerinde çok sinirime dokunuyor. Ama kimse çıkıp kızmıyor ben de duymamazlıktan geliyorum. Benim çocuğum olunca inşallah böyle huyları olmaz diye dua ediyorum. :20: Şımartmalarına izin vermem diyorum. Acaba çok mu abartıyorum? :17:

Aslında sizlerden fikir almak istedim. Siz eşinizin yeğenlerine nasıl davranıyorsunuz? İlişkileriniz nasıldır?:44:
Çocukların saygısız cümleleri belki sana itici gelmiştir ama sen de bir eğitimcisin.Çocuklara sen güzle bir dille yapmamaları gerektiğini söyleyebilirsin.Verebileceğin en güzel hediye budur.Kayınvalidenin torunlarını şımartması birşeyler alması gayet doğal.Büyükler bizleri eleştirir ama kendilerini görmezler.Bu çocuklara gıcık kapmana sebebp olamaz.Anneanne torun ilişkisi nihayetinde.Ve çocuklar çok küçük.Çocuk yani.

Valla çocuğun olmadan çok büyük konuşma derim.Yapmayacağın çok şeyi anne olunca yapar şımartabilirsin.
 
Merhaba! Ben üç yıllık evliyim. Eşimin ablasından olan iki tane yeğeni var. Biri kız biri erkek. 6 ve 7 yaşındalar. Eşimle tanıştığımda ablası yeni evlenmişti ve çocuklar ben eşimle birlikteyken oldular. Bekarken eşimin ailesiyle arama mesafe koydum ablasıyla da sadece iki kere görüştüm. Çok içli dışlı olmak istemedim. Neticede aramızda adı konulmuş birşey yoktu ama çocuklara hediyeler alır eşimle gönderirdim.

Fakat evlendikten sonra çocuklara fazla ısınamadım. Tatile gitsem yine hediyelerini alıyorum. Aynı şekilde doğum günlerinde... Elim boş gitmemeye çalışıyorum. En azından bir çikolata alıp götürüyorum ama bunlar biraz da formalite icabı oluyor. :ssz:

Öğretmenlik yapıyorum. Öğrencilerim de küçük yaşta. Onlara sarılıyorum onlar da bana. Şakalaşıyorum ediyorum. Aslında çocukları severim :54: ama aynı şeyleri görümcemin çocuklarına karşı hissedemiyorum.

Sebebini tam bilmiyorum. Görümcemle aram iyidir. Sıkı fıkı değiliz ama görüşürüz severim kendisini. Kv me baştan çok sinir oluyordum. Bana çok laf sokuyordu eşimle sürekli kavga ederdim bu yüzden ama eşim hariç kimseye bu konuda birşey demiyordum. Zamanla susmayı öğrendim ve eşim de bazı şeyleri gördükten sonra babasıyla konuştu o da kvmle. Öyle böyle hallettik. Şu an kvmle de aram iyidir çok şükür. Ama kendisi çocukları çok şımartır. Bana laf sokardı onu bunu alma fazla para harcama diye ama onlara hep dolu dolu giderdi onlar için bana göre fuzuli olan harcamalar yapardı. Acaba ondan mı gıcık kaptım o yüzden mı ısınamıyorum bilmiyorum.

Çocukların tuhaf huyları var. Büyüklerine "salak, manyak, sana ne, bana ne" diyebiliyorlar. Eşime dediklerinde çok sinirime dokunuyor. Ama kimse çıkıp kızmıyor ben de duymamazlıktan geliyorum. Benim çocuğum olunca inşallah böyle huyları olmaz diye dua ediyorum. :20: Şımartmalarına izin vermem diyorum. Acaba çok mu abartıyorum? :17:

Aslında sizlerden fikir almak istedim. Siz eşinizin yeğenlerine nasıl davranıyorsunuz? İlişkileriniz nasıldır?:44:
çocuğunuz olunca onu çevreden koruyamayacaksınız maalesef..onedenle büyük konuşmayın derim...
 
Valla bi insan ufacık çocuğa neden ısınamaz anlayamadım açıkçası. Üstelik kayınvalidenizin kayınpederinizin falan yaptığı harcamalar da sizi hiç ilgilendirmiyor, size ne ki sizin paranızla mı yapılıyor bunlar anlamadım?

Kv ilk başlarda benim harcamalarıma çok karışıyordu. Üstüne başına birşey alma. Kıyafete para harcama vs vs diyordu ama kızının harçlığını cebine koyardı elleri hep dolu dolu giderdi bu da haliyle gözüme batıyordu. Bu ilk zamanlardaydı dediğim gibi. Bunları aştık. Artık bana karışmıyor. Kime ne aldığı da beni pek ilgilendirmiyor. Sonuçta benim annem de bana hep dolu dolu gelir. O konuda olgunlaştığımı düşünüyorum. Bundan bahsetme sebebim ise acaba o zamanlardan içimde kalan bir soğukluk mu var. Bu konuda kendimi sorguluyorum. Yazımı keşke daha dikkatli okusaydınız. Baştan bir takım sorunlar yaşadım ben kv ile ama hiç yüz göz olmadık. Laf sokardı ben eşimle tartışırdım ama ona hiç belli etmezdim. Çok şükür o da beni tanıdıkça bana daha iyi davranmaya başladı. Şu an Allahıma bin şükür çok iyiyiz. Bütün sorunları çözdüm bir tek bu yeğen meselesi kaldı. Onu da aşmak istiyorum. Neticede çoluk çocuk düşünüyorum.
 
Aslında bence sizin sıkıntınız yeğenleriniz değil de kendi çocuklarınızın da aynı şekilde yetiştirilip yetiştirilmeyeceği. Öğretmenmişsiniz de, bu konularda ayrıca bir hassasiyetiniz de var sanırım. Ama çocukların gelişiminde öncelikli olarak anne babadır önemli olan siz de eminim biliyorsunuz. Küçükken hareketlerini etkileyebilirler, çocuğunuza canınızı sıkacak şekilde davranabilirler bu durumu kabul etmeniz gerek ama eşinizin yeğenleri gibi salak aptal gibi sözler söyleyip söylememeleri sizin ve eşinizin elinde. Bu çocuklar sizin çocuklarınızın da kuzenleri olacak örnek alacakları kişiler olacak diye de düşünüyor olabilirsiniz, doğrudur onlardan sizin istemediğiniz kelimeler öğrenebilirler ama her çocuğun etrafında bu tarz örnekler vardır, hatta belki de olması daha iyidir, her çeşit insana aşina olmaları adına. Ama dediğim gibi o kelimeleri öğrenseler bile bu durumu sürekli hale getirmelerine izin vermeyecek olan yine eşiniz ve sizsiniz. Şöyle de bir durum da var ki eşiniz de bu ailede yetişmiş birisi, çocuk yetiştirme konusunda düşünceleri size mi yakın yoksa onlara mı yakın bunu siz biliyorsunuz.
 
Her çocuk sevılecek her çocuğa sarılacak dıye bırsey yok kı,şımarık çocuklara benım de hıc tahammülüm yoktur ve hiç sevmem bır de böyle hakaret ediyor ve hıc kımse seslenmıyorsa o çocuktan nefret ederim ,bır de simdı kı çocuklar da masumıyet ve sececenlık yok bence ben de pek sevemıyorummm.ben de kımı zmn düşünürüm ılerıde benım de cocuklarım olunca oylemı olacak dıyeee.inş olmaz.
Senin arkandayım:)))))

Teşekkür ederim. Bir an kendimi çocuk düşmanı gibi hissettim. Ben çocuklardan nefret etmiyorum. Kendi yeğenlerimmiş gibi benimsemek sevmek istiyorum. Bir arkadaş demişki eğitimcisin çocukların hatalarını düzelt. Terbiyesizce cevap verdiklerinde uyar demiş. Ama yanında annesi dedesi varken bana laf düşer mi ki? Bazen dilimin ucuna geliyor yapma etme demek istiyorum ama görümcemin gücüne gider diye korkuyorum. Biraz hassastır kendisi. Sonra durup dururken görümce ile kötü olmak istemiyorum.
 
Aslında bence sizin sıkıntınız yeğenleriniz değil de kendi çocuklarınızın da aynı şekilde yetiştirilip yetiştirilmeyeceği. Öğretmenmişsiniz de, bu konularda ayrıca bir hassasiyetiniz de var sanırım. Ama çocukların gelişiminde öncelikli olarak anne babadır önemli olan siz de eminim biliyorsunuz. Küçükken hareketlerini etkileyebilirler, çocuğunuza canınızı sıkacak şekilde davranabilirler bu durumu kabul etmeniz gerek ama eşinizin yeğenleri gibi salak aptal gibi sözler söyleyip söylememeleri sizin ve eşinizin elinde. Bu çocuklar sizin çocuklarınızın da kuzenleri olacak örnek alacakları kişiler olacak diye de düşünüyor olabilirsiniz, doğrudur onlardan sizin istemediğiniz kelimeler öğrenebilirler ama her çocuğun etrafında bu tarz örnekler vardır, hatta belki de olması daha iyidir, her çeşit insana aşina olmaları adına. Ama dediğim gibi o kelimeleri öğrenseler bile bu durumu sürekli hale getirmelerine izin vermeyecek olan yine eşiniz ve sizsiniz. Şöyle de bir durum da var ki eşiniz de bu ailede yetişmiş birisi, çocuk yetiştirme konusunda düşünceleri size mi yakın yoksa onlara mı yakın bunu siz biliyorsunuz.

Konuya dışarıdan bakan biri olarak çok güzel bir özet çıkarmışsınız. Sanırım şu an yoğun bir şekilde çocuk düşündüğüm için bazı korkularım var. Benim de çocuklarım öyle laflar söyler diye korkuyorum. Onları ben en iyi şekilde yetiştirmek istiyorum ama kimseyi kınamak da istemiyorum. İnsan kınadığı şeyi yaşamadan ölmezmiş. Benim ailemde böyle şeyler çok ayıp karşılanır. Eşimin ailesi daha rahat. Onlara ne kadar normal geliyorsa bana da o kadar tuhaf geliyor. Yetiştirilme tarzım böyle işte. Ben eşimle arada konuşuyorum. Şöyle olsun böyle olsun istemem diyorum. O da arkandayım sen nasıl istersen öyle yetiştireceksin diyor. Hatta annem işte böyle yanlış yapıyor şöyle yanlış yapıyor diyor ama onlar torun olduğu için onlara öyle davranıyor yoksa o bizi öyle yetiştirmedi ki diyor. Lafta öyle söylüyor ama yeğeni eşime karşı kötü bir kelime söyleyince eşim de uyaracağı yerde gülüp geçiyor normal birşeymiş gibi. Ben eşime bunun dırdırını yapıp durmuyorum. Aksine daha çok kendi içimde böyle düşünüp duruyorum. Bir de burada paylaştım işte. O kadar.
 
Back