Eşimin Yeğenleri...

heexee .!.:

Cocuk dahi olsa insan her zaman herkese isinamaz...
Mesela cocuklar belli yaslarinda kimse kusura bakmasin bir derece daha sevimsiz olurlar, hepimiz bu donemlerden gectik...
Daha laf anlamaz, dikkat cekmek isterken sacmalar, dur bilmez falan...
Eee sizde bir iki boyle denk gelince, of bu ne be demis olabilirsiniz, hepimiz yuce gonul timsali basimizda hale ile gezmiyoruz di mi?
Ya da o gun daha gerginsinizdir, yorgunsunuzdur, farketmeseniz de birinin bir lafi tavri, sinir etmistir vs.
Kisaca sorgulamayin, ne hissediyorsaniz o...
Kendi cocugunuz icin de bilmem pek buyuk konusmamak lazim sanki :) Benim de henuz cocugum yok ama planini falan yapinca sunu yanlis yapiyorlar, soyle yapmalilar falan derim ama bence planlar tikir tikir islemeyecek...
Yani o cocuklarin salak, manyak demesi vs. sadece ailenin elinde olan bir sey degil, tv'den, sokaktan, kresten vs. neler duyuyorlar birini deme dersin digerini ogrenir...Evet bazi aileler cok genis genis yetistiriyor ama bazen de bas edilmiyor cocuklarla, isler o kadar kolay olmuyor sanki...
Demem o ki, siz ne sevginizi puanlayin, ne de simdiden benim cocuklarimin derdine dusun, akisina birakin, hepsi guzel olur

Genişletmek için tıkla...

TTalia .!.:

Kv ilk başlarda benim harcamalarıma çok karışıyordu. Üstüne başına birşey alma. Kıyafete para harcama vs vs diyordu ama kızının harçlığını cebine koyardı elleri hep dolu dolu giderdi bu da haliyle gözüme batıyordu. Bu ilk zamanlardaydı dediğim gibi. Bunları aştık. Artık bana karışmıyor. Kime ne aldığı da beni pek ilgilendirmiyor. Sonuçta benim annem de bana hep dolu dolu gelir. O konuda olgunlaştığımı düşünüyorum. Bundan bahsetme sebebim ise acaba o zamanlardan içimde kalan bir soğukluk mu var. Bu konuda kendimi sorguluyorum. Yazımı keşke daha dikkatli okusaydınız. Baştan bir takım sorunlar yaşadım ben kv ile ama hiç yüz göz olmadık. Laf sokardı ben eşimle tartışırdım ama ona hiç belli etmezdim. Çok şükür o da beni tanıdıkça bana daha iyi davranmaya başladı. Şu an Allahıma bin şükür çok iyiyiz. Bütün sorunları çözdüm bir tek bu yeğen meselesi kaldı. Onu da aşmak istiyorum. Neticede çoluk çocuk düşünüyorum.

Genişletmek için tıkla...

TTalia .!.:

Merhaba! Ben üç yıllık evliyim. Eşimin ablasından olan iki tane yeğeni var. Biri kız biri erkek. 6 ve 7 yaşındalar. Eşimle tanıştığımda ablası yeni evlenmişti ve çocuklar ben eşimle birlikteyken oldular. Bekarken eşimin ailesiyle arama mesafe koydum ablasıyla da sadece iki kere görüştüm. Çok içli dışlı olmak istemedim. Neticede aramızda adı konulmuş birşey yoktu ama çocuklara hediyeler alır eşimle gönderirdim.

Fakat evlendikten sonra çocuklara fazla ısınamadım. Tatile gitsem yine hediyelerini alıyorum. Aynı şekilde doğum günlerinde... Elim boş gitmemeye çalışıyorum. En azından bir çikolata alıp götürüyorum ama bunlar biraz da formalite icabı oluyor.

Öğretmenlik yapıyorum. Öğrencilerim de küçük yaşta. Onlara sarılıyorum onlar da bana. Şakalaşıyorum ediyorum. Aslında çocukları severim ama aynı şeyleri görümcemin çocuklarına karşı hissedemiyorum.

Sebebini tam bilmiyorum. Görümcemle aram iyidir. Sıkı fıkı değiliz ama görüşürüz severim kendisini. Kv me baştan çok sinir oluyordum. Bana çok laf sokuyordu eşimle sürekli kavga ederdim bu yüzden ama eşim hariç kimseye bu konuda birşey demiyordum. Zamanla susmayı öğrendim ve eşim de bazı şeyleri gördükten sonra babasıyla konuştu o da kvmle. Öyle böyle hallettik. Şu an kvmle de aram iyidir çok şükür. Ama kendisi çocukları çok şımartır. Bana laf sokardı onu bunu alma fazla para harcama diye ama onlara hep dolu dolu giderdi onlar için bana göre fuzuli olan harcamalar yapardı. Acaba ondan mı gıcık kaptım o yüzden mı ısınamıyorum bilmiyorum.

Çocukların tuhaf huyları var. Büyüklerine "salak, manyak, sana ne, bana ne" diyebiliyorlar. Eşime dediklerinde çok sinirime dokunuyor. Ama kimse çıkıp kızmıyor ben de duymamazlıktan geliyorum. Benim çocuğum olunca inşallah böyle huyları olmaz diye dua ediyorum. Şımartmalarına izin vermem diyorum. Acaba çok mu abartıyorum?

Aslında sizlerden fikir almak istedim. Siz eşinizin yeğenlerine nasıl davranıyorsunuz? İlişkileriniz nasıldır?:44:

Genişletmek için tıkla...

TTalia .!.:

Merhaba! Ben üç yıllık evliyim. Eşimin ablasından olan iki tane yeğeni var. Biri kız biri erkek. 6 ve 7 yaşındalar. Eşimle tanıştığımda ablası yeni evlenmişti ve çocuklar ben eşimle birlikteyken oldular. Bekarken eşimin ailesiyle arama mesafe koydum ablasıyla da sadece iki kere görüştüm. Çok içli dışlı olmak istemedim. Neticede aramızda adı konulmuş birşey yoktu ama çocuklara hediyeler alır eşimle gönderirdim.

Fakat evlendikten sonra çocuklara fazla ısınamadım. Tatile gitsem yine hediyelerini alıyorum. Aynı şekilde doğum günlerinde... Elim boş gitmemeye çalışıyorum. En azından bir çikolata alıp götürüyorum ama bunlar biraz da formalite icabı oluyor.

Öğretmenlik yapıyorum. Öğrencilerim de küçük yaşta. Onlara sarılıyorum onlar da bana. Şakalaşıyorum ediyorum. Aslında çocukları severim ama aynı şeyleri görümcemin çocuklarına karşı hissedemiyorum.

Sebebini tam bilmiyorum. Görümcemle aram iyidir. Sıkı fıkı değiliz ama görüşürüz severim kendisini. Kv me baştan çok sinir oluyordum. Bana çok laf sokuyordu eşimle sürekli kavga ederdim bu yüzden ama eşim hariç kimseye bu konuda birşey demiyordum. Zamanla susmayı öğrendim ve eşim de bazı şeyleri gördükten sonra babasıyla konuştu o da kvmle. Öyle böyle hallettik. Şu an kvmle de aram iyidir çok şükür. Ama kendisi çocukları çok şımartır. Bana laf sokardı onu bunu alma fazla para harcama diye ama onlara hep dolu dolu giderdi onlar için bana göre fuzuli olan harcamalar yapardı. Acaba ondan mı gıcık kaptım o yüzden mı ısınamıyorum bilmiyorum.

Çocukların tuhaf huyları var. Büyüklerine "salak, manyak, sana ne, bana ne" diyebiliyorlar. Eşime dediklerinde çok sinirime dokunuyor. Ama kimse çıkıp kızmıyor ben de duymamazlıktan geliyorum. Benim çocuğum olunca inşallah böyle huyları olmaz diye dua ediyorum. Şımartmalarına izin vermem diyorum. Acaba çok mu abartıyorum?

Aslında sizlerden fikir almak istedim. Siz eşinizin yeğenlerine nasıl davranıyorsunuz? İlişkileriniz nasıldır?:44:

Genişletmek için tıkla...

montesorri .!.:

çok itici birisiniz gibi geldi bana çocuklar size yaklaşmıyordur belki de siz de onun için gıcık kapmışsınızdır.

Genişletmek için tıkla...

TTalia .!.:

Merhaba! Ben üç yıllık evliyim. Eşimin ablasından olan iki tane yeğeni var. Biri kız biri erkek. 6 ve 7 yaşındalar. Eşimle tanıştığımda ablası yeni evlenmişti ve çocuklar ben eşimle birlikteyken oldular. Bekarken eşimin ailesiyle arama mesafe koydum ablasıyla da sadece iki kere görüştüm. Çok içli dışlı olmak istemedim. Neticede aramızda adı konulmuş birşey yoktu ama çocuklara hediyeler alır eşimle gönderirdim.

Fakat evlendikten sonra çocuklara fazla ısınamadım. Tatile gitsem yine hediyelerini alıyorum. Aynı şekilde doğum günlerinde... Elim boş gitmemeye çalışıyorum. En azından bir çikolata alıp götürüyorum ama bunlar biraz da formalite icabı oluyor.

Öğretmenlik yapıyorum. Öğrencilerim de küçük yaşta. Onlara sarılıyorum onlar da bana. Şakalaşıyorum ediyorum. Aslında çocukları severim ama aynı şeyleri görümcemin çocuklarına karşı hissedemiyorum.

Sebebini tam bilmiyorum. Görümcemle aram iyidir. Sıkı fıkı değiliz ama görüşürüz severim kendisini. Kv me baştan çok sinir oluyordum. Bana çok laf sokuyordu eşimle sürekli kavga ederdim bu yüzden ama eşim hariç kimseye bu konuda birşey demiyordum. Zamanla susmayı öğrendim ve eşim de bazı şeyleri gördükten sonra babasıyla konuştu o da kvmle. Öyle böyle hallettik. Şu an kvmle de aram iyidir çok şükür. Ama kendisi çocukları çok şımartır. Bana laf sokardı onu bunu alma fazla para harcama diye ama onlara hep dolu dolu giderdi onlar için bana göre fuzuli olan harcamalar yapardı. Acaba ondan mı gıcık kaptım o yüzden mı ısınamıyorum bilmiyorum.

Çocukların tuhaf huyları var. Büyüklerine "salak, manyak, sana ne, bana ne" diyebiliyorlar. Eşime dediklerinde çok sinirime dokunuyor. Ama kimse çıkıp kızmıyor ben de duymamazlıktan geliyorum. Benim çocuğum olunca inşallah böyle huyları olmaz diye dua ediyorum. Şımartmalarına izin vermem diyorum. Acaba çok mu abartıyorum?

Aslında sizlerden fikir almak istedim. Siz eşinizin yeğenlerine nasıl davranıyorsunuz? İlişkileriniz nasıldır?:44:

Genişletmek için tıkla...

TTalia .!.:

Teşekkür ederim. Bir an kendimi çocuk düşmanı gibi hissettim. Ben çocuklardan nefret etmiyorum. Kendi yeğenlerimmiş gibi benimsemek sevmek istiyorum. Bir arkadaş demişki eğitimcisin çocukların hatalarını düzelt. Terbiyesizce cevap verdiklerinde uyar demiş. Ama yanında annesi dedesi varken bana laf düşer mi ki? Bazen dilimin ucuna geliyor yapma etme demek istiyorum ama görümcemin gücüne gider diye korkuyorum. Biraz hassastır kendisi. Sonra durup dururken görümce ile kötü olmak istemiyorum.

Genişletmek için tıkla...

TTalia .!.:

Konuya dışarıdan bakan biri olarak çok güzel bir özet çıkarmışsınız. Sanırım şu an yoğun bir şekilde çocuk düşündüğüm için bazı korkularım var. Benim de çocuklarım öyle laflar söyler diye korkuyorum. Onları ben en iyi şekilde yetiştirmek istiyorum ama kimseyi kınamak da istemiyorum. İnsan kınadığı şeyi yaşamadan ölmezmiş. Benim ailemde böyle şeyler çok ayıp karşılanır. Eşimin ailesi daha rahat. Onlara ne kadar normal geliyorsa bana da o kadar tuhaf geliyor. Yetiştirilme tarzım böyle işte. Ben eşimle arada konuşuyorum. Şöyle olsun böyle olsun istemem diyorum. O da arkandayım sen nasıl istersen öyle yetiştireceksin diyor. Hatta annem işte böyle yanlış yapıyor şöyle yanlış yapıyor diyor ama onlar torun olduğu için onlara öyle davranıyor yoksa o bizi öyle yetiştirmedi ki diyor. Lafta öyle söylüyor ama yeğeni eşime karşı kötü bir kelime söyleyince eşim de uyaracağı yerde gülüp geçiyor normal birşeymiş gibi. Ben eşime bunun dırdırını yapıp durmuyorum. Aksine daha çok kendi içimde böyle düşünüp duruyorum. Bir de burada paylaştım işte. O kadar.

Genişletmek için tıkla...