Kızlar direk konuya gireceğim. Eşimin en yakın arkadaşlarından biri 4 ay önce evlendi. Kız başka şehirden gelin geldi. Bizde bu şehrin yerlisi değiliz bu arada. Bize de yakın ev tuttular. Ev taşınma yerleşme süreçlerinde bir kaç defa yardıma gittik. Elleri filan yemeğe değmez diye ailelerini evime çağırdım yemeğe çaya ağırladım. Sonra yeni evli çiftimizi yemeğe davet ettim olması gerektiği gibi. Orda biz masaya oturduğumuzda kız hala başka odada telefonla konuşuyordu. Eşi gitti uyardı hadi gel otur artık masaya diye geldi. Biz de ev sahipliği yapmaya çalışıyoruz tabi kız buralara yeni geldi yalnızlık çekmesin diye bir de ev hanımı zaten hep evde. Sonra pikniğe davet ettik. Kurban etlerimizden üstüne de yine başka şeylerde alarak iyi bir yedirdik içirdik sonra bize geldik oyun oynadık filan. Orda bizi yendiler. Oyun sonucunu whatsapp grubumuzun profil fotoğrafı yaptı bide. Ben uyuz oldum. Ne kadar çocukça. :/ Çıkışta da vestiyerde bir ceket vardı bana olmayan ‘şunu bir üstüne giysene canım bakalım nasıl olacak’ dedim. Giydi ama yüzü asıldı. Kolu uzun geldi filan dedi. Ben de bunu ve diğer olmayan kıyafetlerimi köye gönderecem ordan kayınvalidem veriyor ihtiyacı olanlara dedim. Ama kendisine istiyorsan senin olsun, beğendiysen al, üstüne olduysa giyebilirsin tarzı bişe demedim. Ki biri bana fazla kıyafet verse de ben alınmam ne güzel fazladan kıyafet göz çıkarmaz yani bozulacak bişe yok bence. Hem o tarz da bir ima olmadı. Sanki kendini küçük gördüğümü filan mı sandı bilmiyorum kapıdan çıkarken iyi geceler dedi öyle öpmeden direk çıktı. Sabahtan beri beraberiz yedirdik içirdik ağırladık öyle çıktı gitti. Eşime sordum yanlış birşey mi yaptım dedim. Bir daha deme öyle şeyler yanlış anlamış olabilir çok alıngan dedi. Alahala ne varmış ki bunda dedim.
Bu günden sonra onlara yemeğe gittik. Giderken ev hediyemi+çerezimi+böreğimi aldım gittim. Ev hediyesi için teşekkürünü duymadık. Getirdiğimiz çerezi de çayın yanında filan çıkarmadı önümüze koymadı. Bir börek koydu. Ben yine şaştım kaldım. (Bu günden önce de işten izinli olduğum birgün yanına kızkıza kahve içmeye de uğramıştım yine kendini yalnız hissetmesin diye)
Sonra ben bir operasyon geçirdim 1 hafta raporluydum evdeydim. Haliyle insanlar ve eşimin bu arkadaşı da beni sormuş. Bir sıkıntı mı var diye? O da rahatsız evde raporlu demiş. Ve bu bayan arkadaş o kadar şey paylaşmamıza rağmen ben elimden gelen onca iyiliği yapmama rağmen, evimiz o kadar yakın olmasına rağmen ne aradı ne sordu ne geldi ne geçmiş olsun dedi hiç bir şey yok! Acaba kızın haberimi yok günahını almayım derken eşimi bir ara arkadaşı aramış. Bizim diğer çift arkadaşlarla kayak merkezine gitmişler. Fotoğraflar paylaştılar orda. İşte ‘Mahoz rahatsız ya ondan size haber vermedik’ diye. Demek ki kızın yani eşinin de haberi var yani. Ben çok üzüldüm. İnsanlar ne kadar nankör dedim. Şu memlekette tanıdığı ettiği de yok artık ne hali varsa görsün diyorum.
Ve bu akşam iş yerinden bir arkadaşımızın bebeğine hayırlı olsununa gidecez. Onlarda gelecek. Nasıl bir tepki vermeliyim ne demeliyim bilmiyorum. Ya da nasıl bir tepki vereceğimden kendimden emin olamıyorum! İnsanları ilk tanıdığınızda nötr başlarsınız. Tanıdıkça bu değer artı yada eksi olur. Bir de çocuğun eşimin en yakın arkadaşlarından biri olması ayrıca üzücü. (Bu arada ben 29 kız 25 yaşında. Çok bir yaş farkı da yok çok küçükte değil bence ama bana çok düşüncesiz, çiğ ve toy geliyor. Yanlış anlaşılmasın da bir de okumuş etmiş lisans mezunu hani daha düşünceli olmasını beklersin belki biraz ama yok ben göremedim.)
belki biraz fazla takılmış olabilirim bu konuya. İşte insanların buraya birşeyler yazma sebebi de bu. Göremedikleri şeyleri başkalarının gözünden görüyorlar. Durumu daha iyi idrak ediyorlar. 
