Artık bunaldım. Ben evlenip eşimin şehrine gelen, burada kimsesi olmayan bir insanım. Ailesiyle aram iyi değil. Arkadaş ortamım pek yok. Yani eşim bu durumda bana kol kanat gereceği, düşünceli olacağı yere aksine bu aralar bana çok ilgisiz davranmaya başladı. Her zaman süper ilgiliydi diyemem ama bu ara ilgisizliği arttı ve pandemiyle birlikte artık kafayı yiyecek duruma geldim. Eşimin tek bildiği film dizi izlemek ve arabası. Bide yakın arkadaşının bu ara morali çok bozuk, eşim sürekli onunla ilgileniyor. Bende sürekli ev işi... akşam çıkalım şöyle bir oturalım desem pandemiden çıkamıyoruz, ki genelde ben derim o demez zaten. Haftada bir çıkarız onda da çok çıkıyoruz on günde bir çıkalım der. Araba kullanmayı öğretecek bana sözde hep unutuyor geçen çıkabildik bana hiç sabır göstermedi bağırdı çağırdı. Çok kırıldım.
Bu akşam da sanırım bir kırılma noktası yaşadım ben. Yine işten geldi yemeğini yedi, dizinin başına geçti, başını kaldırıp yüzüme bakmadı. O an fark ettim ki hep ben çabalıyorum, yanına gidiyorum, sarılıyorum, konuşmaya çalışıyorum ama boş olduğunu fark ettim. Bide yarın giyecek ütülü kıyafeti yokmuş diye bana kıyafet ütületti. Yanlış kıyafeti ütülemişim halbuki ona sordum bunu mu giyeceksin diye evet demişti şimdi demedim diğerini dedim ben dedi. Kafası dizide tabi ne dediğini bilmiyor iyice sinir oldum, kalktım bi daha ütüyü açtım ve ütü yaptım. Günlük konuşmalarımız çok saçma... bana deli der böyle gıcık gıcık takılır sürekli. Sevgisini gösterme şekli buymuş öyle der ama ben daha başka kafadayım daha çok derinlik, ilgi falan görmek isterim. İşte böyle hanımlar bana bir şeyler söyleyin lütfen kendime getirin. Zira ben ben olmaktan çıktım sanki. Bunaldığımı hissediyorum.
Not: Cinsellik açısından bir sorunumuz yok.
Bu akşam ona kırgın olduğumu belli ettim o da anladı dizi bitince yanıma geldi. Konuştum, sıkıldın artık benden heralde falan dedim. Eşim de bugün dizim olduğunu biliyorsun saçmalama gel buraya dedi benle şakalaştı. Sorunun sadece dizi olmadığını vs anlattım işte... önemsemedi şakaya vurdu. Mutsuzum.
Bu akşam da sanırım bir kırılma noktası yaşadım ben. Yine işten geldi yemeğini yedi, dizinin başına geçti, başını kaldırıp yüzüme bakmadı. O an fark ettim ki hep ben çabalıyorum, yanına gidiyorum, sarılıyorum, konuşmaya çalışıyorum ama boş olduğunu fark ettim. Bide yarın giyecek ütülü kıyafeti yokmuş diye bana kıyafet ütületti. Yanlış kıyafeti ütülemişim halbuki ona sordum bunu mu giyeceksin diye evet demişti şimdi demedim diğerini dedim ben dedi. Kafası dizide tabi ne dediğini bilmiyor iyice sinir oldum, kalktım bi daha ütüyü açtım ve ütü yaptım. Günlük konuşmalarımız çok saçma... bana deli der böyle gıcık gıcık takılır sürekli. Sevgisini gösterme şekli buymuş öyle der ama ben daha başka kafadayım daha çok derinlik, ilgi falan görmek isterim. İşte böyle hanımlar bana bir şeyler söyleyin lütfen kendime getirin. Zira ben ben olmaktan çıktım sanki. Bunaldığımı hissediyorum.
Not: Cinsellik açısından bir sorunumuz yok.
Bu akşam ona kırgın olduğumu belli ettim o da anladı dizi bitince yanıma geldi. Konuştum, sıkıldın artık benden heralde falan dedim. Eşim de bugün dizim olduğunu biliyorsun saçmalama gel buraya dedi benle şakalaştı. Sorunun sadece dizi olmadığını vs anlattım işte... önemsemedi şakaya vurdu. Mutsuzum.
Son düzenleme:
sanıyorum şu an öyle bir dönemdesiniz siz de. 
