- 3 Nisan 2014
- 36.185
- 147.595
- 798
- Konu Sahibi Narcicegim26
-
- #221
ben sizi haklı buldum.
eşiniz mahkemenin belirlediği 2 bini versin bundan sonra.
yada boşanın sizin çocuğunuzada 10 bin versin mis gibi geçinirsiniz.
Bazı yorumlar beni çok üzdü çocuklu adamla evlendin ne olursa olsun katlanacaksın tarzında yazılmış ben katlandım sabrediyorum beni İsyan ettiren sadece evladıma yapılan ayrım ve şiddet durumları oldu
Kardeştir kıskanır senin cocugun da olsa kıskanır denmiş doğru ben zaten çocuğa hiçbir zaman kızmadım Sesimi yükseltmedim her zaman şefkatle yaklaştım evlenirken de eşimi sırf çocuklu diye bu adamla evlenemem demedim küçücük bir çocuğun Ne gibi bir zararı olabilir diye düşündüm ne olursa olsun o bir masum Ben de Anaç bir insanım eşimin çocuğu Sadece 15 günde bir gelmiyor tatillerde de bizimle yaz tatilinde uzun bir süre bizimleydi yemeğinden etinden sütünden cebimden karşıladım ki asla bununla gocunmam O bir çocuk benim çocuğum Neyse o da öyleydi benim için, ben ilk eşimden şiddet sebebiyle ayrıldım şiddeti hakareti vardı affetmedim bir kez dövdü ertesi gün boşanmak icin ayrıldım kısa sürede de anlasmalı bosandık şimdiki eşime sığındım biz tanıştığımızda eşiyle uzun bir süredir ayrılardı başta arkadaştık dertleştik aşık oldum O da öyle her şeyi konuştuk Benim ailemde de üvey kardeşlerim var biz birbirimize çok düşkünüz bugün söylesem üvey kardeşlerim bile bana destek arka çıkarlar Ben hep çevremde pozitif tecrübe gördüm yakın arkadaşım da çocuklu biriyle evli Onlar da mutlu dengeli bir birliktelikleri var dün sabaha kadar uyumadım düşündüm ağladım balkonda, benim bebeğime benim annem bakıyor normalde işe giderken ona bırakıyorum dönerken alıyorum severek isteyerek kendi teklif etti bakıcıya bıraktırmadı düşünüyorum boşanırsam annemle tamamen yaşamak Olur mu Kendisi evli ama eşiyle iyi anlaşırız her zaman bir abi gibi yaklaşmıştır bize çocuğumu da çok sever dedesi gibidir ama Ev ev üstüne olmaz Benim şu an elime hiçbir şey kalmıyor ama bir bütçe planlaması yapmam gerekecek dün gece arkadaşımla da konuştum onunla da ufak tefek planlar yaptık gelir gider tablosu yapacağım eşimle tam anlamıyla konuşmadım henüz doğru bir zamanda konuşmak istiyorum Sadece çok üzgün ve mutsuzum tek düşündüğüm bebeğim artık kendimi geçtim Sadece onun mutluluğu ve huzuru için adım atmak istiyorum
O ev diğer çocuğun da evi. İstediği zaman gelir istediği zaman gider. Evlenirken ortada çocuk varsa onu her haliyle kabullendim demektir. Ya ayrılacak ya kabullenecek.Annem yıllarca bizi üvey kardeşlerimize karşı maddi manevi ezdirdi ve biz de travmalar oluşturdu.
Sizin yerinizde olsam o çocuğu benim çocuğumun yanına yaklaştırma eve bile sokmam.
Ne alaka yani sırf o üzülmesin diye kendi çocuğunuzdan sevginizi çalıyorsunuz.
Aklınızı başınıza alın ve sizin yerinizde olsam evin bütün maddi yükünü karşılamam bütün giderleri ona yüklerim milletin enayisi siz misiniz. Ne kadar iyi olursanız olun ne kadar iyilik yaparsanız yapın Sizin adınız üvey anne ve asla Değerinizi bilmezler ve hep nankörlük ederler
Algida seçicilik yapmayın siz kendi çocuğunuza annelik yapmıyorsunuz dayak yiyor maddi anlamda hakkı yeniyor diyoruz onları niye okumadınız baldan tatlı kocanız var maşallahBazı yorumlar beni çok üzdü çocuklu adamla evlendin ne olursa olsun katlanacaksın tarzında yazılmış ben katlandım sabrediyorum beni İsyan ettiren sadece evladıma yapılan ayrım ve şiddet durumları oldu
Kardeştir kıskanır senin cocugun da olsa kıskanır denmiş doğru ben zaten çocuğa hiçbir zaman kızmadım Sesimi yükseltmedim her zaman şefkatle yaklaştım evlenirken de eşimi sırf çocuklu diye bu adamla evlenemem demedim küçücük bir çocuğun Ne gibi bir zararı olabilir diye düşündüm ne olursa olsun o bir masum Ben de Anaç bir insanım eşimin çocuğu Sadece 15 günde bir gelmiyor tatillerde de bizimle yaz tatilinde uzun bir süre bizimleydi yemeğinden etinden sütünden cebimden karşıladım ki asla bununla gocunmam O bir çocuk benim çocuğum Neyse o da öyleydi benim için, ben ilk eşimden şiddet sebebiyle ayrıldım şiddeti hakareti vardı affetmedim bir kez dövdü ertesi gün boşanmak icin ayrıldım kısa sürede de anlasmalı bosandık şimdiki eşime sığındım biz tanıştığımızda eşiyle uzun bir süredir ayrılardı başta arkadaştık dertleştik aşık oldum O da öyle her şeyi konuştuk Benim ailemde de üvey kardeşlerim var biz birbirimize çok düşkünüz bugün söylesem üvey kardeşlerim bile bana destek arka çıkarlar Ben hep çevremde pozitif tecrübe gördüm yakın arkadaşım da çocuklu biriyle evli Onlar da mutlu dengeli bir birliktelikleri var dün sabaha kadar uyumadım düşündüm ağladım balkonda, benim bebeğime benim annem bakıyor normalde işe giderken ona bırakıyorum dönerken alıyorum severek isteyerek kendi teklif etti bakıcıya bıraktırmadı düşünüyorum boşanırsam annemle tamamen yaşamak Olur mu Kendisi evli ama eşiyle iyi anlaşırız her zaman bir abi gibi yaklaşmıştır bize çocuğumu da çok sever dedesi gibidir ama Ev ev üstüne olmaz Benim şu an elime hiçbir şey kalmıyor ama bir bütçe planlaması yapmam gerekecek dün gece arkadaşımla da konuştum onunla da ufak tefek planlar yaptık gelir gider tablosu yapacağım eşimle tam anlamıyla konuşmadım henüz doğru bir zamanda konuşmak istiyorum Sadece çok üzgün ve mutsuzum tek düşündüğüm bebeğim artık kendimi geçtim Sadece onun mutluluğu ve huzuru için adım atmak istiyorum
Eşinle konuşup sorunlarını çözersin umarım. Tek eleştirim cocugun gördüğü şiddetten sonra aynı odada yatırmaya devam etmen. Eşinle detaylıca konuş gelir gider dengesinde adaleti sağlasın.Bazı yorumlar beni çok üzdü çocuklu adamla evlendin ne olursa olsun katlanacaksın tarzında yazılmış ben katlandım sabrediyorum beni İsyan ettiren sadece evladıma yapılan ayrım ve şiddet durumları oldu
Kardeştir kıskanır senin cocugun da olsa kıskanır denmiş doğru ben zaten çocuğa hiçbir zaman kızmadım Sesimi yükseltmedim her zaman şefkatle yaklaştım evlenirken de eşimi sırf çocuklu diye bu adamla evlenemem demedim küçücük bir çocuğun Ne gibi bir zararı olabilir diye düşündüm ne olursa olsun o bir masum Ben de Anaç bir insanım eşimin çocuğu Sadece 15 günde bir gelmiyor tatillerde de bizimle yaz tatilinde uzun bir süre bizimleydi yemeğinden etinden sütünden cebimden karşıladım ki asla bununla gocunmam O bir çocuk benim çocuğum Neyse o da öyleydi benim için, ben ilk eşimden şiddet sebebiyle ayrıldım şiddeti hakareti vardı affetmedim bir kez dövdü ertesi gün boşanmak icin ayrıldım kısa sürede de anlasmalı bosandık şimdiki eşime sığındım biz tanıştığımızda eşiyle uzun bir süredir ayrılardı başta arkadaştık dertleştik aşık oldum O da öyle her şeyi konuştuk Benim ailemde de üvey kardeşlerim var biz birbirimize çok düşkünüz bugün söylesem üvey kardeşlerim bile bana destek arka çıkarlar Ben hep çevremde pozitif tecrübe gördüm yakın arkadaşım da çocuklu biriyle evli Onlar da mutlu dengeli bir birliktelikleri var dün sabaha kadar uyumadım düşündüm ağladım balkonda, benim bebeğime benim annem bakıyor normalde işe giderken ona bırakıyorum dönerken alıyorum severek isteyerek kendi teklif etti bakıcıya bıraktırmadı düşünüyorum boşanırsam annemle tamamen yaşamak Olur mu Kendisi evli ama eşiyle iyi anlaşırız her zaman bir abi gibi yaklaşmıştır bize çocuğumu da çok sever dedesi gibidir ama Ev ev üstüne olmaz Benim şu an elime hiçbir şey kalmıyor ama bir bütçe planlaması yapmam gerekecek dün gece arkadaşımla da konuştum onunla da ufak tefek planlar yaptık gelir gider tablosu yapacağım eşimle tam anlamıyla konuşmadım henüz doğru bir zamanda konuşmak istiyorum Sadece çok üzgün ve mutsuzum tek düşündüğüm bebeğim artık kendimi geçtim Sadece onun mutluluğu ve huzuru için adım atmak istiyorum
Çocuksuz olduğunuz o kadar belli ki. 2 çocuğum var biri 2,5 yaş diğeri 10 yaş.2.5 yaşında bebe
6 yaşında abisinden dayak yiyor
siz nasıl sabrediyorsunuz
ben olsam dayanamam 6 yaşındakini evire çevire döverim herhalde
yatırma kardeşim bir arada
başlarım öyle kardeş bağına
valla çok sabırlısın çok
tabii ben çocuklara karşı tahammülsüz bi tip olduğum için yorumum pek ciddiye alınmasın
anne olmayı düşünen biri değilimdir
ama bu şiddet olayına ben fenaaa patlardım
hızımı alamaz adamı da döverdim
aile faciası yaşanırdı herhalde
neyse söyleyeceğim tek bişey var
ayda 10.000 çok
6 yaşındaki bi çocuğun her ay 10.000 tl tutan masraflarını kalem kalem yazın desem
kimse yazamaz yok çünkü
ama sende de hata var
bunları bilerek evlenmişsin
evet bir fiske bile vurulmaması gerektiği için yorumumu ciddiye almayın dedim zatenÇocuksuz olduğunuz o kadar belli ki. 2 çocuğum var biri 2,5 yaş diğeri 10 yaş.
2,5 yaş olan 10 yaş olanı dövüyor. Şaka gibi ama gerçekten öyle. İşte burda anne baba devreye girip durumu yumuşatacak. O 6 yalın içinde kopan fırtınalardan dolayı bu oluyor. Yani sebep baba.
2,5 yaşındaki bebeğimin aylık masrafı 10 bin lira. Ekstra hastane etkinlik olursa artıyor. Sadece kreş ve yol masrafı 10 bin.
Ha bu arada babası evlense yanındaki kadın çocuğuma bir tokat atsa sosyal medya da dahil rezil ederim sokağa çıkamayacağı gibi çeşitli cezalarda alır.
6 yaş da bebek yaş daha. Baba olacak adam da sorun var. İki çocuğu da iki kadını da mutlu edemediği gibi rezil etmiş
Haha ilahievet bir fiske bile vurulmaması gerektiği için yorumumu ciddiye almayın dedim zaten
dedim ya adamı da döverdim aile faciası çıkardı diye
benden anne olmaz ben kendimi biliyorum
anne baba olmak kolay değil ve herkes olamaz, olmamalı en azından
2.5 yaşın 10 bin masrafı varsa konu sahibinin durumunda o zaman 2.5 yaş olanın hakkına giriliyor
çünkü ben küçük olana hiç 10 bin harcandığını düşünmüyorum
bi de çocuk küçükken masraf daha çok olmuyor mu ya
hastanesi, bezi, maması derken
tanıyorum tabii kiHaha ilahi
İnsanın kendini tanıması çok iyi tebrik ederim cidden. Anne baba olmak çok meşakkatli iş gerçekten. Ben aşırı aşırı sabırlıyım ama bazen tükendiğim anlar oluyor. Konu sahibi de kendine güvenip girmiş bir işin içine ama yalnız kalmış bu evlilikte.
Evet 2. Çocuk için de masraflar o kadar gider. Zaten konu sahibi üstlenmiş o masrafları da. Anlamadım yani adamın herşeyini kabullenecek ne gibi bir özelliği var? Allah korusun Böyle birine denk geleceğime bir ömür bekar kalmayı tercih ederim.
Üzmeyin kendinizi, hele ki duyduğunuz bazı absürt yorumlar için. Yıllar önce burada birkaç üye bana da kendi kazandığın maaşını, çocuğunun süt parasını 23 yaşındaki eşinin oğluna nişanlısıyla gezip tozması için vermen gerekir, o da çocuğunun kardeşi onları hoş tutacaksın, çocuklu adamla evlenmeyi göze almışsan mecbursun demişti. Evliliği daha önce çocuk yapmış bir adamla yaptıysan bazılarına göre köle olmak zorundasın, artık öteki ve eşlerini ellerinden alan kadın kısmına geçmişsin demek oluyor. O yüzden nevrotik yorumlar sizi üzmesin. Yapacağınız şey belli çocukları aynı odada yatırmayın. Gözünüz hep çocuğunuzda olsun. Eş 10 bin oraya veriyorsa 10 bin de sizin çocuğa vermek ve artı ev giderlerini ortak karşılamak zorunda. Gücü yetmiyorsa gücü yetecek şekilde ayarlasın madem. Olmuyorsa da yolları ayırın. Size de versin nafaka. Özel okula hiç girmiyorum bile çünkü komik.Bazı yorumlar beni çok üzdü çocuklu adamla evlendin ne olursa olsun katlanacaksın tarzında yazılmış ben katlandım sabrediyorum beni İsyan ettiren sadece evladıma yapılan ayrım ve şiddet durumları oldu
Kardeştir kıskanır senin cocugun da olsa kıskanır denmiş doğru ben zaten çocuğa hiçbir zaman kızmadım Sesimi yükseltmedim her zaman şefkatle yaklaştım evlenirken de eşimi sırf çocuklu diye bu adamla evlenemem demedim küçücük bir çocuğun Ne gibi bir zararı olabilir diye düşündüm ne olursa olsun o bir masum Ben de Anaç bir insanım eşimin çocuğu Sadece 15 günde bir gelmiyor tatillerde de bizimle yaz tatilinde uzun bir süre bizimleydi yemeğinden etinden sütünden cebimden karşıladım ki asla bununla gocunmam O bir çocuk benim çocuğum Neyse o da öyleydi benim için, ben ilk eşimden şiddet sebebiyle ayrıldım şiddeti hakareti vardı affetmedim bir kez dövdü ertesi gün boşanmak icin ayrıldım kısa sürede de anlasmalı bosandık şimdiki eşime sığındım biz tanıştığımızda eşiyle uzun bir süredir ayrılardı başta arkadaştık dertleştik aşık oldum O da öyle her şeyi konuştuk Benim ailemde de üvey kardeşlerim var biz birbirimize çok düşkünüz bugün söylesem üvey kardeşlerim bile bana destek arka çıkarlar Ben hep çevremde pozitif tecrübe gördüm yakın arkadaşım da çocuklu biriyle evli Onlar da mutlu dengeli bir birliktelikleri var dün sabaha kadar uyumadım düşündüm ağladım balkonda, benim bebeğime benim annem bakıyor normalde işe giderken ona bırakıyorum dönerken alıyorum severek isteyerek kendi teklif etti bakıcıya bıraktırmadı düşünüyorum boşanırsam annemle tamamen yaşamak Olur mu Kendisi evli ama eşiyle iyi anlaşırız her zaman bir abi gibi yaklaşmıştır bize çocuğumu da çok sever dedesi gibidir ama Ev ev üstüne olmaz Benim şu an elime hiçbir şey kalmıyor ama bir bütçe planlaması yapmam gerekecek dün gece arkadaşımla da konuştum onunla da ufak tefek planlar yaptık gelir gider tablosu yapacağım eşimle tam anlamıyla konuşmadım henüz doğru bir zamanda konuşmak istiyorum Sadece çok üzgün ve mutsuzum tek düşündüğüm bebeğim artık kendimi geçtim Sadece onun mutluluğu ve huzuru için adım atmak istiyorum
Bir müddet cocukları ev icinde görüştürmek istemiyorum en azından bebeğim kendini biraz olsa ifade etsin artık abiyi görünce bile ağlama krizleri geçirmeye basladı o geldiğinde elbet gelecek onun da evi ama birlikte yasamayan bireyler biz düzelttik diyelim yine gidecek unutulacak anlık cözümler oluyor sadece.. Dısarıda etkinlikler yapmayı teklif edeceğim baba dilediği gibi çocuğu ile olabilir hatta ilgilenmese kızarım. Biz evlenirken dilediği gibi çocuğunun bizimle de yaşayabileceğini Ama buna karışamayacağımı annesi Gönderir göndermez o konu ikinizin arasında diye belirtmiştim bu konu bir daha aramızda konuşulmadı tatil günleri çocuğun gelip gidiş günleri her zaman eşim ve eski eşi arasında anne baba olarak konuşuldu Ben hiçbir zaman bu konuya karışmadım bundan sonra da karışmam lakin çocuğumun bir müddet Ev ortamında görüşmesini istemiyorum Bir anne olarak bunu da arkadaşımla konuştum detaylıca o da bana bunu doğru olduğunu söyledi Kendisi de bir anne bunun dışında boşanma konusunda eğer boşanırsam çocuğum Bu sefer babayla birlikte Ben olmadan diğer çocukla vakit geçirecek belki aynı evde kalacak benim bu sefer aklım kalacak ben bu noktada ne yapmalıyım onu da düşünüyorum çünkü ona Gönlüm ve yüreğim hiç el vermez benim olmadığım bir noktada babayla ve diğer çocukla Bebeğimin kalması kesinlikle dayanamam herhalde Çünkü burada bazı yorumlar gördüm camdan atabilir gözüne yüzüne cam saplayabilir hepsi olabilir Allah'ım korusun bütün yavrularımızı iyice gözüm korktu ve Ben çocuğumu bir müddet uzaklaştırmak istiyorum açıkçası bu konuda da doğru mu yanlış mı bilmiyorum Benim de bir psikoloğa gitmem gerekiyor buna da inanıyorum benim de psikolojim iyi değil artık Çünkü sürekli ağlıyorum Ben ağladığım için bebeğime de yansıyor Benim de güçlü olmam gerek Benim de o anne gibi çocuğumun haklarını savunmam gerek Tabii ki de tek sorun ettiğim Diğer çocuk değil maddi olarak ayrım da Elbette ki beni üzüyor ama ben paraya hiç önem vermedim huzur olsun dedim sevgi olsun dedim kardeşlik olsun dedim Allah'a şükür Hep kalbimin ekmeğini yedim parasız kalmadım mesleğim oldu güzel bir mesleğim var şükürler olsun eşim olmasa da çocuğuma Bakarım ki zaten ben bakıyorum tek artısı kirayı ödemek oldu
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?