Anladım bütçeyi yönetemiyor. Ama eli de açık belli ki tek size karşı değil bu borç " vur patlasın çal oynasın." Şeklinde oluşmuş gibi. Maaş belli gider ona göre ayarlanmalı. Sizin düşünmeniz gereken bir kızınız da var. Sinirli biriymiş üstelik. Siz bilirsiniz ama bu evlilik sizi üst noktaya taşımıyor. Eskisinden daha çok mutsuz olunacaksa, aşk da çok kalmadıysa manası yok gibi.Birleşecektik işte
Ama zamana bıraktık
Bir kaç ay iyi gidiyordu
O da sonra kartını verdi kullan dedi, biz karı karı kocayız ya, devamlı görüşüyoruz sadece ayrı evde oturuyoruz. Tamam aldım ben de dönmeyi düşünüyordum tabi ki belki düzelteriz , psikoloğa gittik, vs vs
Ama işte yeterince değişimler görmedim. Yine kavgalar . Aynı şey aslında.
Artık yaz bitiyor bir karar alalım dedik , tatile gidecektik birlikte , ama bu aile bütçesi, borçları, onun benden beklentileri , yine büyük bir kavga. Yüzüne söyledim temize çık öyle konuşalım ben bu borçları yapmadım ben niye ödeyeyim onları?
Kim dedi sana öde??? Ama sen eşimsin ya benim sıkıntılı durum var şu an tabi ki yardım etmelisin!
(Evet etmeliyim ve ederim ama bana zorla yaptıran şeyleri ben hayatta yapmam. Cebime bakma dedim) ben bakmıyorum senden hiç
Bir şey istemiyorum artık dedi. Böyle karı da lazım değil bana dedi. Bana da böyle bir eş lazım değil dedim ben.
Öyle kaldı işte
Teşekkür ederim yorumunuz için.
Borcunu biter öyle gel dedim. Ben bitereceğim onu zaten diyor. Hep yalnız kaldım bu hayatta zaten bitirdikten sonra sana ne anlamı var? Zor günlerimde yanımda durmadın iyi günlerimde mı duracağını sanıyorsun?
Poposunu toparlayın diye bekliyor. Kredi kartını da göz boyamaya verdiğini anlamıştım en başta. Harcamayın artık verin eline, onu da size ödetir yakında,çalım olsun diye verdiği kart sonuçta, ne anlamı kalır artık.Evli kız arkadaşlarımı sordum hatta sordurttum
Adamlar şoka girmişler
Bir tanesi dedi benim böyle borçlarım olsaydı eşime yansıtmazdım . Hele ödetmek. Evet ben gerçeklerimi anlatırdım gerçeği bilmek hakkıdır. Ama birlikte ödeyelim veya senin maaşını kullanıp deliklerimi kapatmak…böyle saçma şey mı olur.
Diğer arkadaşım da benzeri tepki vardı. Eşimle yapmayan borcumu nasıl ödetebilirim? Bu benim borcum lan. Birlikte bile yapsaydık ben erkeğim ben öderim.
Öyle işte..bizimki neyi bekliyor anlamadım
Baktı bu kadın guzel duzen tutturmuş, calisiyor, evini geçindiriyor,Ayrılıp, kendim evi tuttum, mobilya , beyaz eşya, perde, her şeyi kendim aldım.
Kesinlikle kullanmanın peşinde gibi geldi ban anlattıklarından. Kendi düzenini bozma derim ben.Çok laf kıvırıyor. Tam böyle söylemiyor “Sen borçlarımı ödersin” ama işte biriktir diyor, borçlarım var, hep zırlıyor böyle. Sen işte ayrı evdesin orda kirayı ödüyorsun ben de burdayım ben de kiramı ödüyorum bir olsaydık bu kadar masrafa ne gerek var. Evet doğru normal evlilik olsaydı…
Ben de az kaldı inanacaktım dönmeyi düşünüyordum bile bir şans daha ,belki.. yine de korktum bu büyük bir risk benim için düzenimi bozmak eğer yine anlaşamazsak ne yapayayım? Her yıl yeni hayatımı mı kuracağım? Param hiç kalmadı fiyatlar yine coştu.
Ama son durumdan tamamen soğudum. Tatile gidecektik benden de bir kısmı istedi. Aynı eve gireceğiz maaşımın yarısını kenarda dursun diyor.
Pardon?
Şimdi ful maaşımı kullanıyorum, aynı eve gireceğim senle yarısını mı kullanacağım? Bana ne gerek var bu yük?
Keyifi yapılan borç değil kesinlikle. Dediğim gibi iş..eski kalan borçlar, birine güvenip parasını alacaktı alamadı, ya da o ay iş alamadı. Kişisel harcamalar da var. Tamam da, benim borcum yok. Bir yıl ayrı yaşadık, o bana yardım etmedi kiramı kendim ödedim aidat fatura her şey, kıyafet, tatil. Büyük yatırımdan bana uçak biletleri aldı bu yaz ailemi görmeye gittim, orda da harcadım biraz kartını kullandım o kadar olacak sanırım . Ama ben de daha birkaç ay önce aidatını ödesin nakitim kalmadı dedi hemen gönderdim. Ve utanmadan alıyor, tek başıma kızımla yaşıyorum ben, memurum..Aynı evde bir aile olarak eve giren maaşların ortak olduğunu düşünüyorum ben. Sizin durumunuzda siz haklısınız ve yaptığı borçları daha iyi olmak veya size bir gelecek kurmak, iş kurmak için yaptıysa yine anlıyorum. Keyfi yapılan borç ise sizin hiçbir sorumluluğunuz yok.
Sen kötü karıysan kendine dünya iyisi bir karı bulsun madem. Ne terbiyesiz bir adammış.Öncelikle herkese merhaba. 2 yıldır evliyiz, ama 1 yıldır ayrı yaşıyoruz eşimle. Bir sene önce ben ayrıldım, çok kavgamız oldu, eşimin baskıcı olduğunu dayanamadım, bağırmalar vardı vs vs. Benim de cocuğum var ilk evlilikten. Ayrılıp, kendim evi tuttum, mobilya , beyaz eşya, perde, her şeyi kendim aldım. Bana aylık 3-4 bazen 5 bin gönderiyordu, taşındı da beni nakliye parası ödedi…. Neyse. Ayrıldık, boşanacaktık, eşim geldi barışalım, bir daha deneyelim dedi, psikoloğa gidelim. Bir sene geçti, büyük veya daha doğrusu istediğim değişikler olmadı ama tereddüt kaldım ben, döneyim dönmeyeyim mi.
Daha çok çözemediğim şeyler var da, ben bunu anlamadım. Bir yıl ayrı yaşıyoruz ya, ama görüşüyoruz tabi ki. kiramı kendim ödüyorum, faturamı, market, tüm masraflarım. Bana kredi kartını verdi, kullan sen dedi. Ama şartlar ve işleri kötü gittiği için pek kullanmak istemedim kartını. Haftada 2 kez market alış veriş yaparken kullanıyorum bazen o kadar.
Şimdi konumuz açıldı, bana diyor ki, sen eğer dönersen bana benim borçlarım var, en az 150.000 tl , haberin olsun. Aile butçesi ilgili konuşuyoruz, maaşının yarısını biriktirelim diyor, yarısını sende kalsın (sağol ya). O da kirasını ödeyecek, fatura, aidat, market, cocuk masrafı. O değil de, o borç meselesi gerildi beni. Ben mı şimdi ödeyeceğim borçlarını? Evet direk paramı verip değil de, ama birikimin kısmını alır belki. Ben de sert tepki verdim.
Kusura bakma bu borç benim borcum değil. Biz aynı evde aile gibi yaşamadık beraber karar almadık, beni mı sordun bu borç yaparken? Ben niye ödeyeyim? Ortak olmak istemiyorum. Beni ilgilendirmez. Sen erkeksin, kendin öde. Ben kendim nasıl ödüyorum kiramı, her şeyimi sen de öde, benim cocuğum var bir de ona birikim yapmak istiyorum, en önemli yatırımım o benim için. Tabi ki yardımcı olurum mesela bir şey alınacaksa eklerim, kendim de alırım, markete gitsem tabi ki öderim ama ana harcamalar erkekte olmalı. Ben böyle düşünüyorum.
Aşırı sinirlendi. Sen yanımda olmadın zaten ve yoksun, kötü karı bana diyor, borçlarını ödemeyeceğim için. Biz karı kocayız ya diyor! Evet ama biz aile gibi yaşamadık bir sene bana sen de pek destek olmadın ben şimdi dönüp niye borçlarını ödeyeyim? Ben mı ya da biz mı yaptık onları? Ben de şimdi 1.mln lira borçlanayayım öde bakalım Kocamsın ya. Temize çık öyle konuşalım. Aynı evde olsak birlikte bu borçları yapsaydık tabi ki ben de öderdim ama ortak karar. Bana güvenerek mı yaptın bu borçları? Yoksa kullanmak mı istiyorsun beni?
(Borçları: ödeme yapıyordu, işi ve maaşi sabit olmadığı için kredi çekiyordu, arabayı kiralıyordu iş için, kirayı zamanında ödemek için kredi çekti belki başka işler, yani iş, kumar vs öyle bir şey asla yok)
Ne düşünüyorsunuz bu durumda?
Aile butçesi nasıl yönetiyorsunuz?
Benim yaklaşımım çok mu kırıcı yoksa gayet doğal?
Sevgiler,
Borç konusunda yorum yapamicam o sizin kararınız ben olsam işi için harcadıysa ve geleceği varsa desteklerim. Ancak ne yazık ki çalışıyorsam para benim lafına katılamıyorum, karar sizin kararınız. Çalışmazsınız evle çocukla ilgilenirsiniz tüm işleri halledersiniz sonucunda da evet sizinle ilgilenmesi gerekir ancak çalıştığınız süreçte çocuğunuzla ve evle veya eşinizle çalışmadığınız duruma göre daha az ilgilenebiliyorsunuz. Ev mesaisi daha az harcıyorsunuz.Keyifi yapılan borç değil kesinlikle. Dediğim gibi iş..eski kalan borçlar, birine güvenip parasını alacaktı alamadı, ya da o ay iş alamadı. Kişisel harcamalar da var. Tamam da, benim borcum yok. Bir yıl ayrı yaşadık, o bana yardım etmedi kiramı kendim ödedim aidat fatura her şey, kıyafet, tatil. Büyük yatırımdan bana uçak biletleri aldı bu yaz ailemi görmeye gittim, orda da harcadım biraz kartını kullandım o kadar olacak sanırım . Ama ben de daha birkaç ay önce aidatını ödesin nakitim kalmadı dedi hemen gönderdim. Ve utanmadan alıyor, tek başıma kızımla yaşıyorum ben, memurum..
Her şey ortak diyor. Benim maasim senin maaşın ortak, ben bu düşünceye katılmıyorum açıkcası, daha doğrusu bana uygun değil yoksa arkadaşlarım da öyle yaşıyorlar. Ben saygı duyuyorum ama bu şekilde istemem. Benim maaşım bana ait , ben birikim yaparım bizim için, tatile gidiyorsak %20 destekleyebilirim , eve bir şey alınacaksa bir kısmı verebilirim ama zorlamadan, şartsız, tehditsiz yani
Ben çalışmayadabilirim. Çalışıyorsam kazandığım para benim, cocuklarımıza harcarım, kendime, hediye alırım, eve ne lazımsa alırım, markete giderim, o kadar.
Madem kocam varsa , beni rahatlatsın, hayatım daha kolay olmasını istiyorum, daha da zorlaştıracaksa hiç gerek yok, bari uyumlu karakter olsaydı o da yok.
Ben eşit olalım demedim %50 eşimle ödemeyeceğim tabi ki ev arkadaş mıyız? Gelirimiz zaten farklı onun kazandığı para benimkiden 2-3 kat daha fazla. Öyle borç morç geziyor da yine de iyi yaşıyor.Borç konusunda yorum yapamicam o sizin kararınız ben olsam işi için harcadıysa ve geleceği varsa desteklerim. Ancak ne yazık ki çalışıyorsam para benim lafına katılamıyorum, karar sizin kararınız. Çalışmazsınız evle çocukla ilgilenirsiniz tüm işleri halledersiniz sonucunda da evet sizinle ilgilenmesi gerekir ancak çalıştığınız süreçte çocuğunuzla ve evle veya eşinizle çalışmadığınız duruma göre daha az ilgilenebiliyorsunuz. Ev mesaisi daha az harcıyorsunuz.
Evde farklı bir gelir düzeyinde kişi gibi yaşarsınız o zaman. Eşimin parası hem evin hem benim param, benim param tamamen benim param. Kast sistemi varmış gibi sizin aylık kendinize kıyafet alacak kuaför bakımlarınızı karşılayacak hatta belki de kendinize mücevher alacak paranız kalacak ancak eşiniz kendi parasıyla iki kişi hatta çocukla beraber üç kişiye bakması gerekecek. Tatil dediğiniz şey tek taraflı yapılan bir aktivite de değil ki sadece %20 ekleme yaparım diyin. %50 ekleme yaparım derseniz o zaman eşit oluyor. Eşiniz bu durumlarda size ben çalışmanı istemiyorum madem öyle evinde otur ev işi yap çocuğunu büyüt derse kendinizi nasıl savunacaksınız ? Ama ben kendim için çalışıyorum mu diyeceksiniz ? o zaman eşiniz de öyle yapsın. Her konuda eşitlikçi davranıyorsak bu konuda da öyle olmalıyız. Yoksa kendimiz için pozitif ayrımcılık beklersek bu eşit olmaktan çıkıyor erkeklerin şimdiye kadar sürdürdüğü ve kadınları sömürdüğü sistemin sadece cinsiyet rolleri değişmiş hali oluyor.
Eğer doğru anladıysam siz o kendi borcunu ödesin ben maaşımı saklamıyorum maaşımla evi geçindiririm diyorsunuz ? Cümlelerinizi tam olarak anlayamadım galiba ama eğer böyle düşünüyorsanız bu da maaşınızın ortak olması anlamına geliyor ve bunu da destekliyorum. Bir tarafın geliri (ortada borç olmasa) ortak ev araba amaçlı birikime diğer tarafın geliri de geçinmeye harcanabilir. Mesela bu ortak bütçe anlamına gelir. Sizin dediğiniz biraz daha farklı mı aynı mı anlayamıyorum bir para benim param demişsiniz bir eve harcarım demişsiniz
Sizin ilişkinizde ki benim gördüğüm ve kendi açımdan anladığım ana sorun ikiniz de birbirinize maaş hesabı gözüyle bakıyorsunuz. Bana para vermeyecekse erkeğin en anlamı var lafı ciddi anlamda gösteriyor bunu.Evet, eşimin parası - bizim paramız, benim param - benim param. Bana kim ne derse desin ben bu şekilde uygun görüyorum. Ben İSTERSEM (zaten normalde istiyorum)) destekleyebilirim, bir kısmı verebilirim ama her ay o mecburiyet gibi maaşımın yarısını ona göndermek ya da başka hesaba bu şekilde uygun görmüyorum.
Ev işlerle çalışsam çalışmazsam da ilgileniyorum, bazen eşim yardım etti onun hakkını yiyemem ama çoğu bendeydi. Maaşımı kendime harcarım, cocuğa, eve bir şey lazımsa günlük şeyler alırım. Bu arada ben çalışmazsam eşim bana bakmak zorunda yani kıyafet, kozmetik, harçlık vermek zorunda, ben çalıştığım için bu vazifeden onu kurtulmuş oluyorum:).
Demek istediğim bu, ben rahat olmak istiyorum, bana kimse şart koymasın bir şeye zorlamasın ben istersem harcarım maaşimi , eve veya birikimime , maaşımı erkek düşünmesin beni iş partneri olarak görmesin.
En azında önce bana araba alsın bana yatırım yapsın ondan sonra benden bir şeyi beklesin))) şaka yapıyorum ama umarım beni anladınız. Ben erkek vazifeleri paylaşmak istemiyorum. O da benim ev vaziflerimi paylaşmıyor. Bazen işte. Tamam, ben de bazen istediğim gibi desteklerim.
Ama yok paranı biriktir, ben sana söyleyeceğim nereye harcarız, tatile gitmek istersen biriktir, kendine bir şey alırsan maaşin var zaten gibi şeyler..o zaman senin ne anlamı var hayatımda? Ben zaten sensiz de böyle yaşıyorum..
Sizin ilişkinizde ki benim gördüğüm ve kendi açımdan anladığım ana sorun ikiniz de birbirinize maaş hesabı gözüyle bakıyorsunuz. Bana para vermeyecekse erkeğin en anlamı var lafı ciddi anlamda gösteriyor bunu.
Benim bildiğim evlilikte ( istisnalar ve kötü giden evlilikler dışında) insanlar eş olmak için evlenir, birlikte yaşamak birlikte zorlukları ve güzellikleri göğüslemek, gülmek gezmek keyif almak birbirine destek olmak iyi ve kötü günde yan yana olmak için evlenir. Senin benim ayrımı veya kadın erkek ayrımı olmaz insanlar çok sevdiğinde. Bir gün eşim çıkıp vazgeçtim evliysek eğer sen bana bakacaksın ben kendi maaşımı yicem dese 'amaa amaa ben kadınım' diyerek kendimi savunamam ben. Siz de eşinize para gözüyle bakıyorsunuz eşiniz de size öyle bakıyor. Bence sağlıklı bir evlilik değil bu. Asıl bu şekilde anlattığınızda evliliğiniz ev arkadaşlığına dönüyor. Ortada eşinizin maaşı dışında bir paylaşım kalmamış o da size borç yıkmaya çalışıyor sözlerinizden belli ki.
Geleneksel yaşamak isteyen kadınlara saygım sonsuz ancak öyle istiyorlarsa gerçekten geleneksel olmalılar. Eşlerinden destek beklemeden ataerkil bir ev yuva sisteminde yaşamalılar. Siz hem modern olmak hem de geleneksel olmak istiyorsunuz ancak sadece sizin suçunuz da değil bu eşiniz de normal değil. Umarım yetişkinlerden önce çocuğunuz için en güzel olan sonuç yaşanır.
Ben eşime para gözüyle bakmıyorum, öyle bir his kaldıysa üzülüyorum, ama bende net bir düşüncem var , ailemde öyle gördüm, ilk evliliğim de böyleydi, kadınlar çalıştılar ama erkek her şeyi hallederdi. Benim babam bir kuruş bile almazdı annemden, hep iyi günler mı vardı yook ama ben erkeğim ben hallederim. Eşimde de böyle gördüm en baştan, ondan sonra bir şey aldı bir yere götürdü mesela sonra dile getiriyor hep hatırlatıyor, eski eşim mesela (kıyaslamak doğru değil) ama yine de, biz 10 yıl evliydik durumumuz ortaydı asssla demedi paranı ver maaşini ver, hatta kiram geliyordu evim vardı ben de vermek istedim işsiz kaldığı zaman asla almadı dursun diyordu almadı yani.Sizin ilişkinizde ki benim gördüğüm ve kendi açımdan anladığım ana sorun ikiniz de birbirinize maaş hesabı gözüyle bakıyorsunuz. Bana para vermeyecekse erkeğin en anlamı var lafı ciddi anlamda gösteriyor bunu.
Benim bildiğim evlilikte ( istisnalar ve kötü giden evlilikler dışında) insanlar eş olmak için evlenir, birlikte yaşamak birlikte zorlukları ve güzellikleri göğüslemek, gülmek gezmek keyif almak birbirine destek olmak iyi ve kötü günde yan yana olmak için evlenir. Senin benim ayrımı veya kadın erkek ayrımı olmaz insanlar çok sevdiğinde. Bir gün eşim çıkıp vazgeçtim evliysek eğer sen bana bakacaksın ben kendi maaşımı yicem dese 'amaa amaa ben kadınım' diyerek kendimi savunamam ben. Siz de eşinize para gözüyle bakıyorsunuz eşiniz de size öyle bakıyor. Bence sağlıklı bir evlilik değil bu. Asıl bu şekilde anlattığınızda evliliğiniz ev arkadaşlığına dönüyor. Ortada eşinizin maaşı dışında bir paylaşım kalmamış o da size borç yıkmaya çalışıyor sözlerinizden belli ki.
Geleneksel yaşamak isteyen kadınlara saygım sonsuz ancak öyle istiyorlarsa gerçekten geleneksel olmalılar. Eşlerinden destek beklemeden ataerkil bir ev yuva sisteminde yaşamalılar. Siz hem modern olmak hem de geleneksel olmak istiyorsunuz ancak sadece sizin suçunuz da değil bu eşiniz de normal değil. Umarım yetişkinlerden önce çocuğunuz için en güzel olan sonuç yaşanır.
Tek düzelteceğim konu ne yazık ki boşanmış kadınların hiçbiri eşi aşırı zengin değilse veya şeyma subaşı değilse gül gibi geçinmiyor. Verilen nafakalar 3-5 bini geçmiyor. Evlilik içinde gül gibi yaşayıp sonrasında bir mesleği ayakta duracak gücü olmayan kadınlar çok eziliyor. Siz şanslısınız ne güzel memursunuz hiçkimseye muhtaç kalmadan çocuğunuzla kendinize hayat kurabiliyorsunuz ve bunlar sizin kendi emeklerinizle kendiniz için yaptığınız şeyler. Diğer kadınların boşanma sonrası gül gibi yaşadığı konusunda hatalısınız.Ben eşime para gözüyle bakmıyorum, öyle bir his kaldıysa üzülüyorum, ama bende net bir düşüncem var , ailemde öyle gördüm, ilk evliliğim de böyleydi, kadınlar çalıştılar ama erkek her şeyi hallederdi. Benim babam bir kuruş bile almazdı annemden, hep iyi günler mı vardı yook ama ben erkeğim ben hallederim. Eşimde de böyle gördüm en baştan, ondan sonra bir şey aldı bir yere götürdü mesela sonra dile getiriyor hep hatırlatıyor, eski eşim mesela (kıyaslamak doğru değil) ama yine de, biz 10 yıl evliydik durumumuz ortaydı asssla demedi paranı ver maaşini ver, hatta kiram geliyordu evim vardı ben de vermek istedim işsiz kaldığı zaman asla almadı dursun diyordu almadı yani.
Ama bu eş hiç gocunmadan alıyor. Kendi ailesinde, geleneksel bir aile, annesi ev hanım, babası memur, eee şimdi? Baban annenden hiç bir şey istemedi hayatta çalışmadı kadın. Eşim bu arada modern değil, işe yarıyorsa modern oluyor bir anda, yaramıyorsa “bizim dinimiz bu, bizim kuralımız bu”
Aman kimse kullanmasın beni düşüncesiyle yaşıyor. Allah aşkına neyi kullanacağım ben , ayrılığımıza baksak bile hiç bir şey almadan istemeden gittim. Sıfırdan hayat kurdum. Burda sonsuza kadar nafakalar destekler
Gül gibi yaşatıyorlar laf duymuyor kimse, ben, maaşim bende kalsın, ben bildiğim gibi kullanırım dedim- ne oldu ki sinirlendi? Ne oldu ki kötü karı oldum. Gerçekten darklı hayat bakışımız var
İkide bir kadının parası deyip durmuşsunuz. Evet normal ailelerde bütçe ortaktır. Bizde kadın erkek yok. İkimiz de ortaya koyarız ne varsa. Ama siz zaten bir aile değilsiniz. İki senelik beraberliğin bir senesi ayrı. 150 bin borç bir şey değil ama adamda ışık yok. O biter yenisini sarar başınıza. Boşanmadığınız için adam sizi aileye masalıyla uyutmaya çalışıyor.Pek bir şey kazandırmıyor. Daha çok kaybediyorum gibi geliyor. Güzel zamanımız oluyor da, bu yaklaşımını hiç anlamadım. Kadının parasına niye bakıyorsun? Aileyiz karı koca destek olmamalı mı?? Diyor. Anlatamıyorum. Ben bu arada zaten yardım ederdim, ama bana zorla sanki yaptırıyor , hoşuma gitmiyor bir kuruş vermek istemiyorum.
Anlaşamayız herhalde. Sonra hayat boyunca suçlar beni yanımda olmadın en zor günlerimde.
Teşekkür ediyorumTek düzelteceğim konu ne yazık ki boşanmış kadınların hiçbiri eşi aşırı zengin değilse veya şeyma subaşı değilse gül gibi geçinmiyor. Verilen nafakalar 3-5 bini geçmiyor. Evlilik içinde gül gibi yaşayıp sonrasında bir mesleği ayakta duracak gücü olmayan kadınlar çok eziliyor. Siz şanslısınız ne güzel memursunuz hiçkimseye muhtaç kalmadan çocuğunuzla kendinize hayat kurabiliyorsunuz ve bunlar sizin kendi emeklerinizle kendiniz için yaptığınız şeyler. Diğer kadınların boşanma sonrası gül gibi yaşadığı konusunda hatalısınız.
Para konusunda bir türlü uyuşamadık sizinle ancak fikir ayrılıkları işte :) Yolunuz açık olsun.
Seni bir nevi geri ödemesiz kredi olarak kullanıp muhtemelen işi bitince gönderirÖncelikle herkese merhaba. 2 yıldır evliyiz, ama 1 yıldır ayrı yaşıyoruz eşimle. Bir sene önce ben ayrıldım, çok kavgamız oldu, eşimin baskıcı olduğunu dayanamadım, bağırmalar vardı vs vs. Benim de cocuğum var ilk evlilikten. Ayrılıp, kendim evi tuttum, mobilya , beyaz eşya, perde, her şeyi kendim aldım. Bana aylık 3-4 bazen 5 bin gönderiyordu, taşındı da beni nakliye parası ödedi…. Neyse. Ayrıldık, boşanacaktık, eşim geldi barışalım, bir daha deneyelim dedi, psikoloğa gidelim. Bir sene geçti, büyük veya daha doğrusu istediğim değişikler olmadı ama tereddüt kaldım ben, döneyim dönmeyeyim mi.
Daha çok çözemediğim şeyler var da, ben bunu anlamadım. Bir yıl ayrı yaşıyoruz ya, ama görüşüyoruz tabi ki. kiramı kendim ödüyorum, faturamı, market, tüm masraflarım. Bana kredi kartını verdi, kullan sen dedi. Ama şartlar ve işleri kötü gittiği için pek kullanmak istemedim kartını. Haftada 2 kez market alış veriş yaparken kullanıyorum bazen o kadar.
Şimdi konumuz açıldı, bana diyor ki, sen eğer dönersen bana benim borçlarım var, en az 150.000 tl , haberin olsun. Aile butçesi ilgili konuşuyoruz, maaşının yarısını biriktirelim diyor, yarısını sende kalsın (sağol ya). O da kirasını ödeyecek, fatura, aidat, market, cocuk masrafı. O değil de, o borç meselesi gerildi beni. Ben mı şimdi ödeyeceğim borçlarını? Evet direk paramı verip değil de, ama birikimin kısmını alır belki. Ben de sert tepki verdim.
Kusura bakma bu borç benim borcum değil. Biz aynı evde aile gibi yaşamadık beraber karar almadık, beni mı sordun bu borç yaparken? Ben niye ödeyeyim? Ortak olmak istemiyorum. Beni ilgilendirmez. Sen erkeksin, kendin öde. Ben kendim nasıl ödüyorum kiramı, her şeyimi sen de öde, benim cocuğum var bir de ona birikim yapmak istiyorum, en önemli yatırımım o benim için. Tabi ki yardımcı olurum mesela bir şey alınacaksa eklerim, kendim de alırım, markete gitsem tabi ki öderim ama ana harcamalar erkekte olmalı. Ben böyle düşünüyorum.
Aşırı sinirlendi. Sen yanımda olmadın zaten ve yoksun, kötü karı bana diyor, borçlarını ödemeyeceğim için. Biz karı kocayız ya diyor! Evet ama biz aile gibi yaşamadık bir sene bana sen de pek destek olmadın ben şimdi dönüp niye borçlarını ödeyeyim? Ben mı ya da biz mı yaptık onları? Ben de şimdi 1.mln lira borçlanayayım öde bakalım Kocamsın ya. Temize çık öyle konuşalım. Aynı evde olsak birlikte bu borçları yapsaydık tabi ki ben de öderdim ama ortak karar. Bana güvenerek mı yaptın bu borçları? Yoksa kullanmak mı istiyorsun beni?
(Borçları: ödeme yapıyordu, işi ve maaşi sabit olmadığı için kredi çekiyordu, arabayı kiralıyordu iş için, kirayı zamanında ödemek için kredi çekti belki başka işler, yani iş, kumar vs öyle bir şey asla yok)
Ne düşünüyorsunuz bu durumda?
Aile butçesi nasıl yönetiyorsunuz?
Benim yaklaşımım çok mu kırıcı yoksa gayet doğal?
Sevgiler,
Siz nerelisiniz?Evet, eşimin parası - bizim paramız, benim param - benim param.
Borçlarını kapatmadan gelmesin. Siz zaten dikiş tutmayacaksınız, hiç değilse borcuna ortak olmaÖncelikle herkese merhaba. 2 yıldır evliyiz, ama 1 yıldır ayrı yaşıyoruz eşimle. Bir sene önce ben ayrıldım, çok kavgamız oldu, eşimin baskıcı olduğunu dayanamadım, bağırmalar vardı vs vs. Benim de cocuğum var ilk evlilikten. Ayrılıp, kendim evi tuttum, mobilya , beyaz eşya, perde, her şeyi kendim aldım. Bana aylık 3-4 bazen 5 bin gönderiyordu, taşındı da beni nakliye parası ödedi…. Neyse. Ayrıldık, boşanacaktık, eşim geldi barışalım, bir daha deneyelim dedi, psikoloğa gidelim. Bir sene geçti, büyük veya daha doğrusu istediğim değişikler olmadı ama tereddüt kaldım ben, döneyim dönmeyeyim mi.
Daha çok çözemediğim şeyler var da, ben bunu anlamadım. Bir yıl ayrı yaşıyoruz ya, ama görüşüyoruz tabi ki. kiramı kendim ödüyorum, faturamı, market, tüm masraflarım. Bana kredi kartını verdi, kullan sen dedi. Ama şartlar ve işleri kötü gittiği için pek kullanmak istemedim kartını. Haftada 2 kez market alış veriş yaparken kullanıyorum bazen o kadar.
Şimdi konumuz açıldı, bana diyor ki, sen eğer dönersen bana benim borçlarım var, en az 150.000 tl , haberin olsun. Aile butçesi ilgili konuşuyoruz, maaşının yarısını biriktirelim diyor, yarısını sende kalsın (sağol ya). O da kirasını ödeyecek, fatura, aidat, market, cocuk masrafı. O değil de, o borç meselesi gerildi beni. Ben mı şimdi ödeyeceğim borçlarını? Evet direk paramı verip değil de, ama birikimin kısmını alır belki. Ben de sert tepki verdim.
Kusura bakma bu borç benim borcum değil. Biz aynı evde aile gibi yaşamadık beraber karar almadık, beni mı sordun bu borç yaparken? Ben niye ödeyeyim? Ortak olmak istemiyorum. Beni ilgilendirmez. Sen erkeksin, kendin öde. Ben kendim nasıl ödüyorum kiramı, her şeyimi sen de öde, benim cocuğum var bir de ona birikim yapmak istiyorum, en önemli yatırımım o benim için. Tabi ki yardımcı olurum mesela bir şey alınacaksa eklerim, kendim de alırım, markete gitsem tabi ki öderim ama ana harcamalar erkekte olmalı. Ben böyle düşünüyorum.
Aşırı sinirlendi. Sen yanımda olmadın zaten ve yoksun, kötü karı bana diyor, borçlarını ödemeyeceğim için. Biz karı kocayız ya diyor! Evet ama biz aile gibi yaşamadık bir sene bana sen de pek destek olmadın ben şimdi dönüp niye borçlarını ödeyeyim? Ben mı ya da biz mı yaptık onları? Ben de şimdi 1.mln lira borçlanayayım öde bakalım Kocamsın ya. Temize çık öyle konuşalım. Aynı evde olsak birlikte bu borçları yapsaydık tabi ki ben de öderdim ama ortak karar. Bana güvenerek mı yaptın bu borçları? Yoksa kullanmak mı istiyorsun beni?
(Borçları: ödeme yapıyordu, işi ve maaşi sabit olmadığı için kredi çekiyordu, arabayı kiralıyordu iş için, kirayı zamanında ödemek için kredi çekti belki başka işler, yani iş, kumar vs öyle bir şey asla yok)
Ne düşünüyorsunuz bu durumda?
Aile butçesi nasıl yönetiyorsunuz?
Benim yaklaşımım çok mu kırıcı yoksa gayet doğal?
Sevgiler,