+Barışmayı çok istiyorsa borçlarını bitirsin öyle gelsin kapınıza.
Siz zaten kendinize bir düzen kurmuşsunuz ne gerek var sizin suçunuz olmayan borçlar yüzünden sıkıntı çekmeye.
Kimse kimsenin borçları yüzünden sıkıntı çekmek zorunda değil, kimsenin aşkından da kuru ekmek yenecek bir çağda değiliz böyle şeyler bana çok sinir bozucu geliyor artık.
Öncelikle herkese merhaba. 2 yıldır evliyiz, ama 1 yıldır ayrı yaşıyoruz eşimle. Bir sene önce ben ayrıldım, çok kavgamız oldu, eşimin baskıcı olduğunu dayanamadım, bağırmalar vardı vs vs. Benim de cocuğum var ilk evlilikten. Ayrılıp, kendim evi tuttum, mobilya , beyaz eşya, perde, her şeyi kendim aldım. Bana aylık 3-4 bazen 5 bin gönderiyordu, taşındı da beni nakliye parası ödedi…. Neyse. Ayrıldık, boşanacaktık, eşim geldi barışalım, bir daha deneyelim dedi, psikoloğa gidelim. Bir sene geçti, büyük veya daha doğrusu istediğim değişikler olmadı ama tereddüt kaldım ben, döneyim dönmeyeyim mi.
Daha çok çözemediğim şeyler var da, ben bunu anlamadım. Bir yıl ayrı yaşıyoruz ya, ama görüşüyoruz tabi ki. kiramı kendim ödüyorum, faturamı, market, tüm masraflarım. Bana kredi kartını verdi, kullan sen dedi. Ama şartlar ve işleri kötü gittiği için pek kullanmak istemedim kartını. Haftada 2 kez market alış veriş yaparken kullanıyorum bazen o kadar.
Şimdi konumuz açıldı, bana diyor ki, sen eğer dönersen bana benim borçlarım var, en az 150.000 tl , haberin olsun. Aile butçesi ilgili konuşuyoruz, maaşının yarısını biriktirelim diyor, yarısını sende kalsın (sağol ya). O da kirasını ödeyecek, fatura, aidat, market, cocuk masrafı. O değil de, o borç meselesi gerildi beni. Ben mı şimdi ödeyeceğim borçlarını? Evet direk paramı verip değil de, ama birikimin kısmını alır belki. Ben de sert tepki verdim.
Kusura bakma bu borç benim borcum değil. Biz aynı evde aile gibi yaşamadık beraber karar almadık, beni mı sordun bu borç yaparken? Ben niye ödeyeyim? Ortak olmak istemiyorum. Beni ilgilendirmez. Sen erkeksin, kendin öde. Ben kendim nasıl ödüyorum kiramı, her şeyimi sen de öde, benim cocuğum var bir de ona birikim yapmak istiyorum, en önemli yatırımım o benim için. Tabi ki yardımcı olurum mesela bir şey alınacaksa eklerim, kendim de alırım, markete gitsem tabi ki öderim ama ana harcamalar erkekte olmalı. Ben böyle düşünüyorum.
Aşırı sinirlendi. Sen yanımda olmadın zaten ve yoksun, kötü karı bana diyor, borçlarını ödemeyeceğim için. Biz karı kocayız ya diyor! Evet ama biz aile gibi yaşamadık bir sene bana sen de pek destek olmadın ben şimdi dönüp niye borçlarını ödeyeyim? Ben mı ya da biz mı yaptık onları? Ben de şimdi 1.mln lira borçlanayayım öde bakalım Kocamsın ya. Temize çık öyle konuşalım. Aynı evde olsak birlikte bu borçları yapsaydık tabi ki ben de öderdim ama ortak karar. Bana güvenerek mı yaptın bu borçları? Yoksa kullanmak mı istiyorsun beni?
(Borçları: ödeme yapıyordu, işi ve maaşi sabit olmadığı için kredi çekiyordu, arabayı kiralıyordu iş için, kirayı zamanında ödemek için kredi çekti belki başka işler, yani iş, kumar vs öyle bir şey asla yok)
Ne düşünüyorsunuz bu durumda?
Aile butçesi nasıl yönetiyorsunuz?
Benim yaklaşımım çok mu kırıcı yoksa gayet doğal?
Sevgiler,
Kendimi silkelesem 150 bin borç yaparım. 150 bin 2024 yılı için çok büyük bir para değil eşiniz bunun için size niye bu kadar yüklenmiş anlamadım.Öncelikle herkese merhaba. 2 yıldır evliyiz, ama 1 yıldır ayrı yaşıyoruz eşimle. Bir sene önce ben ayrıldım, çok kavgamız oldu, eşimin baskıcı olduğunu dayanamadım, bağırmalar vardı vs vs. Benim de cocuğum var ilk evlilikten. Ayrılıp, kendim evi tuttum, mobilya , beyaz eşya, perde, her şeyi kendim aldım. Bana aylık 3-4 bazen 5 bin gönderiyordu, taşındı da beni nakliye parası ödedi…. Neyse. Ayrıldık, boşanacaktık, eşim geldi barışalım, bir daha deneyelim dedi, psikoloğa gidelim. Bir sene geçti, büyük veya daha doğrusu istediğim değişikler olmadı ama tereddüt kaldım ben, döneyim dönmeyeyim mi.
Daha çok çözemediğim şeyler var da, ben bunu anlamadım. Bir yıl ayrı yaşıyoruz ya, ama görüşüyoruz tabi ki. kiramı kendim ödüyorum, faturamı, market, tüm masraflarım. Bana kredi kartını verdi, kullan sen dedi. Ama şartlar ve işleri kötü gittiği için pek kullanmak istemedim kartını. Haftada 2 kez market alış veriş yaparken kullanıyorum bazen o kadar.
Şimdi konumuz açıldı, bana diyor ki, sen eğer dönersen bana benim borçlarım var, en az 150.000 tl , haberin olsun. Aile butçesi ilgili konuşuyoruz, maaşının yarısını biriktirelim diyor, yarısını sende kalsın (sağol ya). O da kirasını ödeyecek, fatura, aidat, market, cocuk masrafı. O değil de, o borç meselesi gerildi beni. Ben mı şimdi ödeyeceğim borçlarını? Evet direk paramı verip değil de, ama birikimin kısmını alır belki. Ben de sert tepki verdim.
Kusura bakma bu borç benim borcum değil. Biz aynı evde aile gibi yaşamadık beraber karar almadık, beni mı sordun bu borç yaparken? Ben niye ödeyeyim? Ortak olmak istemiyorum. Beni ilgilendirmez. Sen erkeksin, kendin öde. Ben kendim nasıl ödüyorum kiramı, her şeyimi sen de öde, benim cocuğum var bir de ona birikim yapmak istiyorum, en önemli yatırımım o benim için. Tabi ki yardımcı olurum mesela bir şey alınacaksa eklerim, kendim de alırım, markete gitsem tabi ki öderim ama ana harcamalar erkekte olmalı. Ben böyle düşünüyorum.
Aşırı sinirlendi. Sen yanımda olmadın zaten ve yoksun, kötü karı bana diyor, borçlarını ödemeyeceğim için. Biz karı kocayız ya diyor! Evet ama biz aile gibi yaşamadık bir sene bana sen de pek destek olmadın ben şimdi dönüp niye borçlarını ödeyeyim? Ben mı ya da biz mı yaptık onları? Ben de şimdi 1.mln lira borçlanayayım öde bakalım Kocamsın ya. Temize çık öyle konuşalım. Aynı evde olsak birlikte bu borçları yapsaydık tabi ki ben de öderdim ama ortak karar. Bana güvenerek mı yaptın bu borçları? Yoksa kullanmak mı istiyorsun beni?
(Borçları: ödeme yapıyordu, işi ve maaşi sabit olmadığı için kredi çekiyordu, arabayı kiralıyordu iş için, kirayı zamanında ödemek için kredi çekti belki başka işler, yani iş, kumar vs öyle bir şey asla yok)
Ne düşünüyorsunuz bu durumda?
Aile butçesi nasıl yönetiyorsunuz?
Benim yaklaşımım çok mu kırıcı yoksa gayet doğal?
Sevgiler,
Iyi olsa bir yıldır ayrı yaşıyor olmazdınız, aynı yola bi daha girmeyin.Öncelikle herkese merhaba. 2 yıldır evliyiz, ama 1 yıldır ayrı yaşıyoruz eşimle. Bir sene önce ben ayrıldım, çok kavgamız oldu, eşimin baskıcı olduğunu dayanamadım, bağırmalar vardı vs vs. Benim de cocuğum var ilk evlilikten. Ayrılıp, kendim evi tuttum, mobilya , beyaz eşya, perde, her şeyi kendim aldım. Bana aylık 3-4 bazen 5 bin gönderiyordu, taşındı da beni nakliye parası ödedi…. Neyse. Ayrıldık, boşanacaktık, eşim geldi barışalım, bir daha deneyelim dedi, psikoloğa gidelim. Bir sene geçti, büyük veya daha doğrusu istediğim değişikler olmadı ama tereddüt kaldım ben, döneyim dönmeyeyim mi.
Daha çok çözemediğim şeyler var da, ben bunu anlamadım. Bir yıl ayrı yaşıyoruz ya, ama görüşüyoruz tabi ki. kiramı kendim ödüyorum, faturamı, market, tüm masraflarım. Bana kredi kartını verdi, kullan sen dedi. Ama şartlar ve işleri kötü gittiği için pek kullanmak istemedim kartını. Haftada 2 kez market alış veriş yaparken kullanıyorum bazen o kadar.
Şimdi konumuz açıldı, bana diyor ki, sen eğer dönersen bana benim borçlarım var, en az 150.000 tl , haberin olsun. Aile butçesi ilgili konuşuyoruz, maaşının yarısını biriktirelim diyor, yarısını sende kalsın (sağol ya). O da kirasını ödeyecek, fatura, aidat, market, cocuk masrafı. O değil de, o borç meselesi gerildi beni. Ben mı şimdi ödeyeceğim borçlarını? Evet direk paramı verip değil de, ama birikimin kısmını alır belki. Ben de sert tepki verdim.
Kusura bakma bu borç benim borcum değil. Biz aynı evde aile gibi yaşamadık beraber karar almadık, beni mı sordun bu borç yaparken? Ben niye ödeyeyim? Ortak olmak istemiyorum. Beni ilgilendirmez. Sen erkeksin, kendin öde. Ben kendim nasıl ödüyorum kiramı, her şeyimi sen de öde, benim cocuğum var bir de ona birikim yapmak istiyorum, en önemli yatırımım o benim için. Tabi ki yardımcı olurum mesela bir şey alınacaksa eklerim, kendim de alırım, markete gitsem tabi ki öderim ama ana harcamalar erkekte olmalı. Ben böyle düşünüyorum.
Aşırı sinirlendi. Sen yanımda olmadın zaten ve yoksun, kötü karı bana diyor, borçlarını ödemeyeceğim için. Biz karı kocayız ya diyor! Evet ama biz aile gibi yaşamadık bir sene bana sen de pek destek olmadın ben şimdi dönüp niye borçlarını ödeyeyim? Ben mı ya da biz mı yaptık onları? Ben de şimdi 1.mln lira borçlanayayım öde bakalım Kocamsın ya. Temize çık öyle konuşalım. Aynı evde olsak birlikte bu borçları yapsaydık tabi ki ben de öderdim ama ortak karar. Bana güvenerek mı yaptın bu borçları? Yoksa kullanmak mı istiyorsun beni?
(Borçları: ödeme yapıyordu, işi ve maaşi sabit olmadığı için kredi çekiyordu, arabayı kiralıyordu iş için, kirayı zamanında ödemek için kredi çekti belki başka işler, yani iş, kumar vs öyle bir şey asla yok)
Ne düşünüyorsunuz bu durumda?
Aile butçesi nasıl yönetiyorsunuz?
Benim yaklaşımım çok mu kırıcı yoksa gayet doğal?
Sevgiler,
Kendi borcum olmasa borc icin verecegim tepki benimde bu olur.
Ama (ben anlamadim sanirim) ilk esinizden olan cocugunuzun masraflari icin, marketiniz icin para veriyormus adam size? Yani bu kismi bi aciklar misiniz rica etsem?
Ilk esiniz cocuga nafaka oduyor mu?
Ben olsam barışmayacağım adamın kartını almam onunla da alışveriş yapmam 1 tl bile olsa yapmam yani . Siz neden kullanıyorsunuz?
Su anki esiniz neleri oduyor?Eski eşimin nafakası şöyle, okulun yemeği için ödüyor ve dans kursuna gidiyor kızım onu da ödüyor babası. Başka bir şey ödemiyor. Toplam 5.000 tl yaptı. Diğer masraflar, kıyafet, va bende.
Çok laf kıvırıyor. Tam böyle söylemiyor “Sen borçlarımı ödersin” ama işte biriktir diyor, borçlarım var, hep zırlıyor böyle. Sen işte ayrı evdesin orda kirayı ödüyorsun ben de burdayım ben de kiramı ödüyorum bir olsaydık bu kadar masrafa ne gerek var. Evet doğru normal evlilik olsaydı…Borcunu ödetecek enayi arıyor gibi geldi bana
Hiç bir şeySu anki esiniz neleri oduyor?
Bana aylık 3-4 bazen 5 bin gönderiyordu, taşındı da beni nakliye parası ödedi….
Şimdi konumuz açıldı, bana diyor ki, sen eğer dönersen bana benim borçlarım var, en az 150.000 tl , haberin olsun. Aile butçesi ilgili konuşuyoruz, maaşının yarısını biriktirelim diyor, yarısını sende kalsın (sağol ya). O da kirasını ödeyecek, fatura, aidat, market, cocuk masrafı.
Birleşecektik işteBen şimdi anlamadım. Birleşmeyecekseniz size neden kartını verdi ve siz de aldınız? Aklıma evi eşyalarla ona bıraktınız diye düzen kurmanıza yardım gibi geldi ama barışma umudu için yapmış olmasın? Çünkü erkekler pek ince değildirler normalde
Eşim baskıcıydı. Agresif . Evde sürekli bağırmalar kavgalar vardı. Anlaşamadık. Son dönem baya da çerkinleşti şimdi onu anlatmak istemem, ama yuvamız bozmasın diye çok uğraştım. En son tamam dedim yeter. Cocuğum da var , bunu görüyor, evi buldum taşındım. Hemen boşanamadık daha bir yılı dolduramadık 3 ay kaldı o zaman. O da 2 ay sonra geldi barışalım dedi, tekrar deneyelim, bir şans daha istiyorum, ben de çok şey anladım, hatalarımı vs. Psikoloğa gidelim bak her şeyi değişecek görürsün dedi. Ben de inandım şans verdim severek evlendik , .
Teşekkür ederim yorumunuz için.bazı insanların dönüşebilmesi gerçekten zor. önce bazı şeyleri kabullenmelisiniz. biliyorum umut etmek istiyorsunuz, değişeceğine inanıyorsunuz ya da inanmak istiyorsunuz. ama bu gerçekten zor bir durum. bazen değişenler olur ama oldukça az.
sizin hayatınızdan her anlamda enerji çalan, sizi sömüren (aşkınızı, sevginizi, huzurunuzu.. maddi..manevi..) bir insanı öncelikle hayatınızdan çıkarmalısınız. bu yaşına kadar değişmemiş bir insanın değişmesi oldukça zordur (tabi az da olsa istisnaları vardır).
bende arkadaşların düşüncelerine katılıyorum. borcunu neden siz ödeyesiniz ki? siz kendi ayakları üzerinde duran, ekonomik özgürlüğü, kendine güveni olan birisisiz (öyle de olmalısınız :) ).
diyelim ki çok seviyorsunuz değişeceğine çok inanıyorsunuz ve ondan da o enerjiyi alıyorsunuz. o zaman diyin ki; borcunu öde bitir öyle gel. (gerekirse findex raporuna da bakın).
eğer sizi seviyorsa ve değişmişse zaten; sizi dinler, borcunu öder. hayatını düzene sokar, öyle gelir karşınıza.
bazı insanların dönüşebilmesi gerçekten zor. önce bazı şeyleri kabullenmelisiniz. biliyorum umut etmek istiyorsunuz, değişeceğine inanıyorsunuz ya da inanmak istiyorsunuz. ama bu gerçekten zor bir durum. bazen değişenler olur ama oldukça az.
sizin hayatınızdan her anlamda enerji çalan, sizi sömüren (aşkınızı, sevginizi, huzurunuzu.. maddi..manevi..) bir insanı öncelikle hayatınızdan çıkarmalısınız. bu yaşına kadar değişmemiş bir insanın değişmesi oldukça zordur (tabi az da olsa istisnaları vardır).
bende arkadaşların düşüncelerine katılıyorum. borcunu neden siz ödeyesiniz ki? siz kendi ayakları üzerinde duran, ekonomik özgürlüğü, kendine güveni olan birisisiz (öyle de olmalısınız :) ).
diyelim ki çok seviyorsunuz değişeceğine çok inanıyorsunuz ve ondan da o enerjiyi alıyorsunuz. o zaman diyin ki; borcunu öde bitir öyle gel. (gerekirse findex raporuna da bakın).
eğer sizi seviyorsa ve değişmişse zaten; sizi dinler, borcunu öder. hayatını düzene sokar, öyle gelir karşınıza.
Maval okumuş.Teşekkür ederim yorumunuz için.
Borcunu biter öyle gel dedim. Ben bitereceğim onu zaten diyor. Hep yalnız kaldım bu hayatta zaten bitirdikten sonra sana ne anlamı var? Zor günlerimde yanımda durmadın iyi günlerimde mı duracağını sanıyorsun?