Merhabalar,
Yazmadan duramadım, ben de hem kendi yaşadıklarımdan, hem de bi tanıdığımın (rahmetli oldu kendisi şu an) bahsetmek istiyorum. Ben de yeni evli sayılırım. Eşimin babası yok. İlk anda bana da aynı ev dayatması yapıldı eşim tarafından. Annesinin böyle bir dayatması olmadı, ama hep içinden bunun geçtiğini de biliyorum, söyledikleri kendini hep ele verdi. Asla kabul etmedim. Kalbime taş basarım, ağlarım, incinirim, üzülürüm ama unuturum dedim, aynı ev olursa ayrılacağımı söyledim. Bir takım şiddetli kavgalardan sonra aynı evde oturmamaya, altlı-üstlü olmaya razı geldim. Şimdi yakın oturuyoruz, çok şükür altlı üstlü bile olmadı. Fakat bu bile canıma yetiyor. Beni eşim ve annesi de çok bağlı birbirlerine. Her ama her haftasonu, tatiller vs. beraber geçer. Sıkılıp, bunalıp hobiler edindim kendime, meşgulüm siz gidin diyorum. Onlarla dışarıda gezmektense, hafta sonlarımda yapayanlız evimde otururum daha iyi.
Şimdi başka birinin hikayesini anlatcam size. Her aklıma geldiğinde, gözlerim doluyor, canım acıyor o kızcağız için. Bu kızcağız, 24 yaşında evlenmiş. Ben o zamanlar tanımazdım kendisini. Eşi tutturmuş annemle yaşayacağız diye, kabul etmiş, ne yapsın. Çaresi yokmuş. Eve girmiş, sorunlar başlamış. Gayet bencil ve sorunlu bi kayınvalideyle aynı evde kalamayınca, işe başlayayım demiş kızcağız. Evden uzaklaşırım, stresim azalır diye. Tabi bu arada evlenir evlenmez, sıkıntı problem bilmem neden mide problemleri başgöstermiş. Genç olunca, dikkate almamış çok, düşünsenize, daha 25 yaşında. Ne olabilir ki... Şiddetli tartışmalar olmuş evde, kız hizmetçilik yapmış baya bi. Sonra iş yerinde de streslenmeye başlamış. Hem iş yeri, hem evde kaynana, kız mide kanamaları geçirmeye başlamış. Önemsememiş, mide kanaması geçirdiğini anlayınca, doktora gitmiş, serum yemiş, evine dönmüş. Ciddi bi kanama sonrasında, eşi evde yokken kaynanası bi kap yemek getirmemiş kızın yattığı odaya.
Kız bundan kısa bir süre önce, 26 yaşındayken, dayanamadı. Bi gece fenalaşıp mide kanaması geçirip vefat etti. Duyduğumda inanamadım. Saatlerce ağladım, daha 26 yaşında, iş hayatında ezilmiş, evinde mutsuz edilmiş bir kızcağız, kaynanayla yaşamak yüzünden öldü. Ve ölmeden evvel, giyerim diye kendi maaşından kendine 15 liraya T-shirtler almış, mutlu olmuş çünkü ne zamandır kendine ayırabildiği çok nadir bir miktar parayı kullanmış. Ve giyememiş bile.. Ve bu kız, öyle cadı, işini bilen bi kız da değildi, bildiğiniz dünyadaki melek diye addedebileceğiniz bir kızcağızdı...Öyle hınçla doluyorum ki kaynanasına ve kocasına, beni tek rahatlatan şey belki ahirette daha mutlu olacaktır, dünyada çok çektiği için orası onun için daha hayırlıdır ve belki Yüce Rabbim, onu daha da işkence çekmesin diye yanına almıştır...Kusura bakmayın, uzun oldu. Sadece paylaşmak istedim. Çok zor bir durum. Allah yardımcın olsun kardeşim ama ezdirme kendini nolur. Ve sağlık problemleri hissedersen, arkana bile bakma. Çek git. Olan her zaman ölene olur...