abla kimse kusura bakmasın ama burada bazı arkadaşların " ne çekiyorsun (afedersiniz) salak mısın, eğitimin var boşa gitsin" söylemlerine uysaydım bugün ne yavrum olurdu kucağımda ne yuvam..
boşanmak tabii ki bazen şart oluyor. kimseye dayak yerken, aldatılmışken "kocandır dayan" diyemem. ama biz hayatı iki kişi yaşamayı öğrenmeliyiz. benim kocam kadar doldurulan var mıdır? 6 aylık hamileydim, kaynanam "gelinler bana bakmıyor aç geziyorum" diye ağlamış kocama, eve girer girmez boğazımı sıktı "anneme niye bakmıyorsun" diye. üstelik kaynanam küçük eltimle yaşıyor, ona kızmış tüm oğullarına genel dert yanmıştı yani suçum bile yoktu.
şimdi bunları hatırlatınca kaynanam "amma da ettim oh oldu" diyor. ne diyeyim? aşık olduğum adam böyle bir kadından doğduysa takdir-i ilahi derim. ya sabır çekerim.
eşime hatırlatınca da "hakkını helal et" diyor. anladı tüm gerçekleri. benim sorunum çözüldü. Rabbime çok dua ettim, o da kaynanamın tüm yalanlarını ortaya döktü. artık kendi oğulları bile inanmıyor. ama hepsinde aynı cevap" ne yapalım, anne"
ramazan da eltimgil tarlada çalıştı, o evde çocuk baktı. oruç tutuyordu. kaç kere iftara çağırdım çünkü eltimgil hem tutmuyor hem iftardan sonra geliyor. bize gelmedi. ama bana başka şey de demedi. ramazandan sonra annem geldi. daha kadın yeni oturdu, kaynanam başladı ağlamaya. "koca ramazan geçmiş de ben ona bir yemek yapmamışım. " yani ben de onlara gidip yemeği orada hazırlayıp onunla yiyecekmişim. bana bunu bu şekilde söylese, gocunmazdım. bir kap yemek ha burada pişmiş ha orada... dedim "anne ayıp ediyorsun, bunu bana deseydin, niye şimdi anneme anlattın" cevap şu: "ağzımlan deyim neremlen yeyim" o gün ses etmedim. o gidince annemle konuştuk, annem "demesini beklemeseydin kızım yaşlı kadın alınmış" dedi. annemin bizde olduğu 5 gün boyunca her gün geldi bunu anlattı ağladı. son gün bizi yemeğe aldılar. baktım yine konuyu açacak "istersen son gün sus" dedim. konu bıçak gibi kesildi. bir daha ağzını açmadı.
yanii gerektiği zaman müdahale edin ama hayatı kendinize zehir etmeyin. o 5 gün annecimle ne güzeldi. kaynanam gidince derdi de kendiyle gidiyordu. annemle konusunu bile açmıyorduk. umursamamak bu işte.