Merhaba herkese, buraya açtığım konulardan beni hatırlayanlar vardır belki. Ben çok toksik ve aşırı derecede problemli bir insandım. Buraya açtığım konuların birçoğu kendi takıntılı davranışlarım ve tuhaf düşüncelerimdi ama bazılarında haklılık payım vardı. Örneğin kayınpederim tarafından en başından beri istenmiyor olmam ve bunun neticesinde bana olan davranışları. Ya da eşimle kardeşi ortak dükkan açtıktan sonra bizi kazıklaması gibi konular.
Ben bu yaşananları bir türlü aşamıyordum ve eşimle de sorunlar yaşıyorduk. Boşanma noktasına gelmiştik. Sonra ikimiz de psikolojik destek almaya başladık. Eşim bir süredir devam edemiyor ama ben hala devam ediyorum. Bu sayede bazı şeyleri aşabildim, eşimle aramız düzeldi. Ben de, Eşim de çok yol aldık diyebilirim.
Kendimdeki olumlu değişimin de farkındayım ve bu süreç hala devam ediyor ama takdir edersiniz ki bir anda bambaşka bir insan olmak mümkün değil. Hala bazı duygularımla başa çıkmaya çalışıyorum.
Son durum şu. Bu bizi kazıklayan erkek kardeşle biz ortaklık bittiğinden beri görüşmüyorduk. Bu süreçte de birilerinden duyduğuma göre kendisi herkese olayı başka anlatıyormuş. En zor zamanımda abim para istedi şeklinde. Ki zor durumda olan bizdik. O dönemde eşim 7 bin maaş alıyordu, 8 bin kredi ödememiz vardı. Küçük bir bebeğimiz vardı. Sonra eşim işten çıkarıldı ben oğlumu bırakıp çalışmak zorunda kaldım vs buraları geçiyorum.
Onca zaman geçti bir kere bile abisinden bir helallik istemedi, bir iş yaptık kötü bitti falan bir konuşma olmadı. Eşim gidip ailesine kendisini ifade etti. Mesele para değil bana yaptığı saygısızlık vs diye anlattı ama kimsenin de umrunda olmadı. Şimdi bu kardeş geçen haftalarda annesini şehir dışına kız arkadaşıyla tanışmaya götürdü. Döndükten sonra kayınvalidem beni aradı durumu anlattı. Ben de onları davet edeceğim sen de gelirsin zaten dedi. Ben de hiçbir şeye katılmayacağımı belirttim. Kayınvalidem çok bozuldu. Nasıl olur hiçbir şeye gelmeyecek misin dedi. Ben de kendimi açıkladım ve isterse eşimin katılabileceğini, hatta oğlumu da götürebileceğini söyledim. O da sen gelmedikten sonra onlar da gelmesin dedi. Ben de peki dedim sen o şekilde söylersin eşime de. Sonra havadan sudan konuşmaya çalıştı konuyu yine oraya getirdi. Ben sana gönül koymuyorum nasıl mutlu olacaksan öyle olsun vs dedi. Sen benim ilk göz ağrımsın, istersen Ayşe’ye (kayınvalidemin en samimi arkadaşı) sor dedi. Onunla da konuştuk gelinim benim ilk göz ağrım dedim vs. Keşke samimiyetine inanabilsem… neyse sonra dün akşam eşim annesine uğramıştı tesadüfen kızın ailesinin geleceğini öğrenmiş. Tabi ben katılmayacağım dediğim için bize haber verilmedi doğal olarak. Bugün de eşimin kardeşi aylar sonra, hatta yıllar sonra mesaj atıyor.
Mesaj aynen şöyle;
Kardeş: Sa (selam vermekten bile aciz bu kadar yazıyor)
Evde misiniz müsait misiniz
Eşim: alindalin evde yok ama ben müsaitim
Kardeş: tamam yengem geldiğinde söylersin öyle gelirim
Eşim de bana haber verince eve geldim. Kendisine dedim ki evime gelene kapım açık, ikramda da kusur etmem ama bu zamana kadar içimde biriktirdiğim her şeyi de konuşurum şimdiden sana söyleyeyim bilgin olsun dedim. Çünkü eşim de biliyor ben bu anı iple çekiyorum. Gerçekten bu zamana kadar bana yapılan beni üzen her şeyi yüzlerine söylemek istiyorum. Eşim de rahat ol istediğin gibi davran ama ben kız arkadaşıyla birlikte geleceğini tahmin ediyorum dedi. Ben de dedim ki ilk karşılaşma bu şekilde olmamalı. Biz kendisiyle görüşmüyoruz, 2 sene olmuş muhabbetimiz yok, bunca olay yaşanmış önce kendisiyle konuşup sorunumuzu halletmeden ben kız arkadaşını ağırlamak istemem dedim. Çünkü zaten çok doluyum, kız arkadaş falan dinlemem rezil ederim onu dedim. Bunu yapar mıydım bilmiyorum ama o sinirle söyledim bunları. Sonra eşim de baktım kayınvalidemi aradı, eğer kız arkadaşıyla gelecekse alindalin sözünü esirgemez kendisi bundan rahatsız olabilir dedi. Senin bilgin var mı yalnız mı gelecek dedi. Annesi de diyor ki, kızın yanında kırıcı bir şey söyler mi. Eşim de garanti veremem, söyleyebilir dedi. Annesi de, kızın yanında bir şey demesin sonra ne isterse söylesin demiş.
Burdan anlıyoruz ki kızla birlikte gelecekti. Biz de hiçbir şey olmamış gibi davranacaktık. Böylece ortam yumuşayacaktı. Bir daha da asla eski konular açılmayacaktı. Ben de bunu kabul etmedim. Eşim orada telefonla konuşurken kendi kendimi doldurdum zaten ben böyle oldu bittiye gelmesini istemiyorum çünkü. Dedim ki ya yalnız gelsin ya da olacaklardan sorumlu değilim. Her şeyi konuşurum. Eşim de tabi ki böyle olmasını istemeyeceği için kardeşine mesaj atmış. Bu arada kardeşi hala beklemedeydi, ben eve gidince eşim mesaj atıp haber verecekti ona. Eşim şöyle yazmış: annemden duyduğum kadarıyla kız arkadaşınla birlikte gelecekmişsin. Keşke bu zamana kadar önce kendi aramızda bir konuşsaydık. Bugün birlikte gelirseniz alin dalin senin hoşuna gitmeyecek şeyler söyleyebilir yazmış.
Kardeşi: tamam eyvallah.
Senin bir şeye ihtiyacın olursa maddi manevi her zaman beni ara yazmış.
Ben zaten bu aileye karşı tetikteyim. İyi bir şey de söylense kötü anlıyorum artık. Bu mesajı da tabi ki kötü yorumladım. Yani şey gibi; ben kız arkadaşımı alıp evinize gelecektim, sen eşinin ağzıyla hareket edip beni evine kabul etmedin. Ama yine de büyüklük bende kalsın. Ben böyle yorumladım. Siz ne düşünürdünüz bu mesaja?
Tabi böyle yorumlayınca acısını yine eşimden çıkardım. Senin eşine böyle bir şey söyleniyor senin tepkin ne olacak merak ediyorum dedim. Durduk yere eşime de yükseldim yine. İnanılmaz sinir oldum. Keşke en başından bana hiç söylemeden kardeşine gel biz önce yalnız konuşalım deseydi. Durumu kendi yönetseydi. Ben bu aileye karşı normal olamıyorum. Zaaflarım, eksik yanlarım, üzüntülerim her şeyim devreye giriyor ve sakin kalamıyorum. Sonra eşim ne cevap verdi bilmiyorum.
Bir ara bana dedi ki gerekeni yaptım ama ağlamak istiyorum. Umursamadım. Sonra bana neden tavırlısın dedi. Bu süreci ben yönetmek zorunda olduğum için dedim. Keşke bana yansıtmadan çözseydin dedim. Ama gereken cevabı verdim dedi. Ben tavır gösterdikten sonra verdin belki de kendi isteğinle değildi dedim. Keşke sabredebilseydim en başından nasıl davranacağını izleseydim dedim. Önce bi yazdığım cevabı görüp sonra beni suçlasaydın dedi ama bakmadım ne yazdığına.
Gerçekten bu süreçteki duygularımı yönetemiyorum. Psikolog seansım iki gün önceydi ve henüz bu durumlar yoktu. Şimdi yeni seansa daha 12 gün var. Gerçekten nasıl davranacağımı bilmiyorum. Mesela cuma günü bir buluşma var. Eşimin anne tarafıyla aram iyiydi bir gün yapıyorduk. Cuma günü kayınvalidemde toplanacağız. Mutlaka bu konular konuşulacak. Ben ne demeliyim? Her şeyden önce ben haksız mıyım? İçimde öyle bir şey var ki asla tanışmak düğünlerine vs gitmek istemiyorum. Kızın bir suçu yok tanımıyorum bile ama ben bu aileyle uyum sağlayamadım olmadı. Uzak duruyorum. Bir tek kayınvalidemle iletişimim var o da başından beri bana hep iyi davrandı zaten. Evet görgüsüzlükleri manipülasyonları falan var ama ben bunlarla başedebiliyorum, beni mutsuz etmiyor.
Haksızsam haksızsın diyin. Şöyle yapsan daha iyi olurdu diyin. Ya da bundan sonra şöyle davran diyin. Desteğe çok ihtiyacım var. Nasıl davranacağımı bilmiyorum. Okuduğunuz için çok teşekkür ederim.
Ben bu yaşananları bir türlü aşamıyordum ve eşimle de sorunlar yaşıyorduk. Boşanma noktasına gelmiştik. Sonra ikimiz de psikolojik destek almaya başladık. Eşim bir süredir devam edemiyor ama ben hala devam ediyorum. Bu sayede bazı şeyleri aşabildim, eşimle aramız düzeldi. Ben de, Eşim de çok yol aldık diyebilirim.
Kendimdeki olumlu değişimin de farkındayım ve bu süreç hala devam ediyor ama takdir edersiniz ki bir anda bambaşka bir insan olmak mümkün değil. Hala bazı duygularımla başa çıkmaya çalışıyorum.
Son durum şu. Bu bizi kazıklayan erkek kardeşle biz ortaklık bittiğinden beri görüşmüyorduk. Bu süreçte de birilerinden duyduğuma göre kendisi herkese olayı başka anlatıyormuş. En zor zamanımda abim para istedi şeklinde. Ki zor durumda olan bizdik. O dönemde eşim 7 bin maaş alıyordu, 8 bin kredi ödememiz vardı. Küçük bir bebeğimiz vardı. Sonra eşim işten çıkarıldı ben oğlumu bırakıp çalışmak zorunda kaldım vs buraları geçiyorum.
Onca zaman geçti bir kere bile abisinden bir helallik istemedi, bir iş yaptık kötü bitti falan bir konuşma olmadı. Eşim gidip ailesine kendisini ifade etti. Mesele para değil bana yaptığı saygısızlık vs diye anlattı ama kimsenin de umrunda olmadı. Şimdi bu kardeş geçen haftalarda annesini şehir dışına kız arkadaşıyla tanışmaya götürdü. Döndükten sonra kayınvalidem beni aradı durumu anlattı. Ben de onları davet edeceğim sen de gelirsin zaten dedi. Ben de hiçbir şeye katılmayacağımı belirttim. Kayınvalidem çok bozuldu. Nasıl olur hiçbir şeye gelmeyecek misin dedi. Ben de kendimi açıkladım ve isterse eşimin katılabileceğini, hatta oğlumu da götürebileceğini söyledim. O da sen gelmedikten sonra onlar da gelmesin dedi. Ben de peki dedim sen o şekilde söylersin eşime de. Sonra havadan sudan konuşmaya çalıştı konuyu yine oraya getirdi. Ben sana gönül koymuyorum nasıl mutlu olacaksan öyle olsun vs dedi. Sen benim ilk göz ağrımsın, istersen Ayşe’ye (kayınvalidemin en samimi arkadaşı) sor dedi. Onunla da konuştuk gelinim benim ilk göz ağrım dedim vs. Keşke samimiyetine inanabilsem… neyse sonra dün akşam eşim annesine uğramıştı tesadüfen kızın ailesinin geleceğini öğrenmiş. Tabi ben katılmayacağım dediğim için bize haber verilmedi doğal olarak. Bugün de eşimin kardeşi aylar sonra, hatta yıllar sonra mesaj atıyor.
Mesaj aynen şöyle;
Kardeş: Sa (selam vermekten bile aciz bu kadar yazıyor)
Evde misiniz müsait misiniz
Eşim: alindalin evde yok ama ben müsaitim
Kardeş: tamam yengem geldiğinde söylersin öyle gelirim
Eşim de bana haber verince eve geldim. Kendisine dedim ki evime gelene kapım açık, ikramda da kusur etmem ama bu zamana kadar içimde biriktirdiğim her şeyi de konuşurum şimdiden sana söyleyeyim bilgin olsun dedim. Çünkü eşim de biliyor ben bu anı iple çekiyorum. Gerçekten bu zamana kadar bana yapılan beni üzen her şeyi yüzlerine söylemek istiyorum. Eşim de rahat ol istediğin gibi davran ama ben kız arkadaşıyla birlikte geleceğini tahmin ediyorum dedi. Ben de dedim ki ilk karşılaşma bu şekilde olmamalı. Biz kendisiyle görüşmüyoruz, 2 sene olmuş muhabbetimiz yok, bunca olay yaşanmış önce kendisiyle konuşup sorunumuzu halletmeden ben kız arkadaşını ağırlamak istemem dedim. Çünkü zaten çok doluyum, kız arkadaş falan dinlemem rezil ederim onu dedim. Bunu yapar mıydım bilmiyorum ama o sinirle söyledim bunları. Sonra eşim de baktım kayınvalidemi aradı, eğer kız arkadaşıyla gelecekse alindalin sözünü esirgemez kendisi bundan rahatsız olabilir dedi. Senin bilgin var mı yalnız mı gelecek dedi. Annesi de diyor ki, kızın yanında kırıcı bir şey söyler mi. Eşim de garanti veremem, söyleyebilir dedi. Annesi de, kızın yanında bir şey demesin sonra ne isterse söylesin demiş.
Burdan anlıyoruz ki kızla birlikte gelecekti. Biz de hiçbir şey olmamış gibi davranacaktık. Böylece ortam yumuşayacaktı. Bir daha da asla eski konular açılmayacaktı. Ben de bunu kabul etmedim. Eşim orada telefonla konuşurken kendi kendimi doldurdum zaten ben böyle oldu bittiye gelmesini istemiyorum çünkü. Dedim ki ya yalnız gelsin ya da olacaklardan sorumlu değilim. Her şeyi konuşurum. Eşim de tabi ki böyle olmasını istemeyeceği için kardeşine mesaj atmış. Bu arada kardeşi hala beklemedeydi, ben eve gidince eşim mesaj atıp haber verecekti ona. Eşim şöyle yazmış: annemden duyduğum kadarıyla kız arkadaşınla birlikte gelecekmişsin. Keşke bu zamana kadar önce kendi aramızda bir konuşsaydık. Bugün birlikte gelirseniz alin dalin senin hoşuna gitmeyecek şeyler söyleyebilir yazmış.
Kardeşi: tamam eyvallah.
Senin bir şeye ihtiyacın olursa maddi manevi her zaman beni ara yazmış.
Ben zaten bu aileye karşı tetikteyim. İyi bir şey de söylense kötü anlıyorum artık. Bu mesajı da tabi ki kötü yorumladım. Yani şey gibi; ben kız arkadaşımı alıp evinize gelecektim, sen eşinin ağzıyla hareket edip beni evine kabul etmedin. Ama yine de büyüklük bende kalsın. Ben böyle yorumladım. Siz ne düşünürdünüz bu mesaja?
Tabi böyle yorumlayınca acısını yine eşimden çıkardım. Senin eşine böyle bir şey söyleniyor senin tepkin ne olacak merak ediyorum dedim. Durduk yere eşime de yükseldim yine. İnanılmaz sinir oldum. Keşke en başından bana hiç söylemeden kardeşine gel biz önce yalnız konuşalım deseydi. Durumu kendi yönetseydi. Ben bu aileye karşı normal olamıyorum. Zaaflarım, eksik yanlarım, üzüntülerim her şeyim devreye giriyor ve sakin kalamıyorum. Sonra eşim ne cevap verdi bilmiyorum.
Bir ara bana dedi ki gerekeni yaptım ama ağlamak istiyorum. Umursamadım. Sonra bana neden tavırlısın dedi. Bu süreci ben yönetmek zorunda olduğum için dedim. Keşke bana yansıtmadan çözseydin dedim. Ama gereken cevabı verdim dedi. Ben tavır gösterdikten sonra verdin belki de kendi isteğinle değildi dedim. Keşke sabredebilseydim en başından nasıl davranacağını izleseydim dedim. Önce bi yazdığım cevabı görüp sonra beni suçlasaydın dedi ama bakmadım ne yazdığına.
Gerçekten bu süreçteki duygularımı yönetemiyorum. Psikolog seansım iki gün önceydi ve henüz bu durumlar yoktu. Şimdi yeni seansa daha 12 gün var. Gerçekten nasıl davranacağımı bilmiyorum. Mesela cuma günü bir buluşma var. Eşimin anne tarafıyla aram iyiydi bir gün yapıyorduk. Cuma günü kayınvalidemde toplanacağız. Mutlaka bu konular konuşulacak. Ben ne demeliyim? Her şeyden önce ben haksız mıyım? İçimde öyle bir şey var ki asla tanışmak düğünlerine vs gitmek istemiyorum. Kızın bir suçu yok tanımıyorum bile ama ben bu aileyle uyum sağlayamadım olmadı. Uzak duruyorum. Bir tek kayınvalidemle iletişimim var o da başından beri bana hep iyi davrandı zaten. Evet görgüsüzlükleri manipülasyonları falan var ama ben bunlarla başedebiliyorum, beni mutsuz etmiyor.
Haksızsam haksızsın diyin. Şöyle yapsan daha iyi olurdu diyin. Ya da bundan sonra şöyle davran diyin. Desteğe çok ihtiyacım var. Nasıl davranacağımı bilmiyorum. Okuduğunuz için çok teşekkür ederim.
Kim takar kaynanayı? Sanki o sizi çok taktı ya zamanında. Küççük oğlunun arkasında az koşsaymış.