isin en garip tarafi, esim benden nefret ediyor, onunla karsilastigim zamanki yüz ifadesinden resmen korkuyorum. Ben ondan nefret etmem gerekirken o benden nefret ediyor. Bulsa bir kasik su da öldürücek.
Ama buna sebebi ne? Herseyini yaptigim icin mi? Onu cok sevdigim icin mi? Her zaman susdugum icin mi? Sebebini gercekten bilmiyorum ama cevremdeki onu taniyanlar onun büyü altinda oldugunu düsünüyorlar.
Hayirlisi...
su an kendi hayatiyla cok cebellesiyor canim,
kardesimle ayni okulda ya, haberlerini aliyorum.
Günlerdir müdürle, diger ögretmenlerle kavga ediyormus.
Veliler sikayette bulunmuslar, bu ögretmeni istemiyoruz, memnun degiliz diye.
Su an tuttugu hersey elinde kaliyor.
ben en son yapmak istiyorum bunu, bi nevi veda yazisi :)
sakın yazma...
kendin için yazacaksan yaz...
kalbini ve beynini vedalaştır onunla ama kendin asla vedalaşma...
konu sahibi arkdaşım eger seniii bir buçuk aydır aryıp sormuyosa bitmiş o evlilik neeedemek ya insan karısını eşini arayıp sormazmı ne anneler var yaa kız evlatlarını rezil ediyolar ama samnasınlarkii etme bulma dünyası biğün kendievladıdaa yanarr yazıkk
3 ay oldu bile canim.
Rabbim hepsine hakkettiklerini versin insallah. Cok ah´imi aldilar cokkk.
dönüş olmadı dahaa demii ayrımışş sevenleriii rbime havale ett
3 ay oldu bile canim.
Rabbim hepsine hakkettiklerini versin insallah. Cok ah´imi aldilar cokkk.
ya düsünenbiliyor musun, 3 aydir babamlardayim, ev bosaltildi, avukata kendim gittim (esim acmiyor davayi), ve hala karsi taraftan kimseden ses seda yok.
dügünden beri ailelerimiz görüsmedi.
Ben hayatimda böyle dacma bir ayrilik duymadim. Resmen sessizce ucuruma gidiyoruz
bugün kuaföre gittim saclarimi boyattim, farkli bir kesim yaptirdim.
Artik herseyleri degistirmek istiyorum. Ama eve geldim yine eskisi gibi hersey.
Icim cok dolu. Düsünün, esiniz size diyor ki, 2 gün kafamizi toparlayalim ve bir daha gelmiyor, hatta aramalara bile cikmiyor.
Sonra annesini ariyorsunuz, size iftiralarda bulunuyor.
Cok dokundu cok. Her gece rüyamda hesaplasiyorum ikisiyle, kaynatama da yalvariyorum, neden karina sahip cikmadin, neden yuvami yikmasina sessiz kaldin. Ben size naptim diyorum. Ve aglayarak uyaniyorum.
Bu kabuslar bitmeli artik...
Nolur dua edin bana
Acın çok büyük bu yüzden ne kadar da ''olanları kabul ettim '' desen de edemiyorsun aslında. Karşı tarafa duyduğun öfke, içinde bulunduğun çaresizlik ve yalnızlık duygusu olanları geride bırakmanı engelliyor. Bu duygularında haklısın hatta fazlasını da hissetmeye haklısın.
Lakin kendine verdiğin acı da artıyor bu durumda. İlk zamanlar olsa öfkenini sonuna kadar yaşa derdik ama artık bunu azaltmaya hatta bitirmeye çalış. Çünkü kendini yıpratmaktan öte geçmiyor bu durum.
Evet, eşin sorumsuzluk yaptı. Sen ona Allah'ın emanetiydin ama o bu emanetin gereğini yerine getirmedi. Seni kırgın ve üzgün bir halde sorumsuzca bıraktı. Annesi de bu hatasında arka çıktı. Endişelenme, bu yaptıklarının bir bedeli olacak. Eğer bu dünyada karşılığını görürse şanslıdır eşin, yok hesap diğer dünyaya kalırsa çok çetin olacaktır. Sen için rahat tut, Allah'ın adaletine güven. O seni görüyor, acılarını görüyor...
Yalnız değişmeyecek olan bu durumdan kurtulmanınn tek çaresi çok zor da olsa eşini ve annesini affetmek.Affet ki artık onların senin üzerinde kurduğu bu etkiden kurtul ve özgürleş. İçine girdiğin bu kısır döngüden -öfke, çaresizlik, yalnızlık- bu şekilde kurtulabilirsin.
Eşinin bir ihtimal tekrar arama düşüncesi ve yaptıklarından pişman olma düşüncesini aşmaya çalış. Anlasa da birşey değişmeyecek... Bu yüzden yoluna onsuz devam etmenin çaresine bak. Olaylara olan bakışını değiştirmeye ve girdiğin bu acıdan da kurtulmaya çalış.
Onları Allaha havalet et ve dua ederken affettim de. Bunu onlar için değil kendin için yap kartal kız. Kendi ruhunun artık huzur bulması için yap. Korkma, Allah zalimlerin zülmunu yanına bırakmaz. Sen affetmekle sadece kendi ruhunu özgürleştireceksin onlar bunun bedelini er ya da geç ödeyecek, bu konuda rahat ol...
Alllah yardımcın olsun.
benim esim daha bunca zamandir senden bosanmak istiyorum demedi, sadece benden kacti...
sence neden o maili atmim? sence icimde mi tutmaliyim ona dair kötü sözlerimi? aslinda sadece icimden geleni yazmayi düsünüyordum bosandiktan sonra.
ya düsünenbiliyor musun, 3 aydir babamlardayim, ev bosaltildi, avukata kendim gittim (esim acmiyor davayi), ve hala karsi taraftan kimseden ses seda yok.
dügünden beri ailelerimiz görüsmedi.
Ben hayatimda böyle dacma bir ayrilik duymadim. Resmen sessizce ucuruma gidiyoruz
içinde tutma...
boşalt..
ona söyleyince rahatlayacak mısın?
yada bu rahatlama ne kadar sürecek? 1 saat? 1 gün?
boşanmak istemediğini söylememesi neyi değiştirir?
kaçtıktan sonra ne anlamı var..mert olsun çıksın karşına..
kıvırmanın manası yok..
ben sein için söylüyorum arkadaşım..
asla anlamayacak çünkü..
lütfen tavsiye mi dinle..
bugün kuaföre gittim saclarimi boyattim, farkli bir kesim yaptirdim.
Artik herseyleri degistirmek istiyorum. Ama eve geldim yine eskisi gibi hersey.
Icim cok dolu. Düsünün, esiniz size diyor ki, 2 gün kafamizi toparlayalim ve bir daha gelmiyor, hatta aramalara bile cikmiyor.
Sonra annesini ariyorsunuz, size iftiralarda bulunuyor.
Cok dokundu cok. Her gece rüyamda hesaplasiyorum ikisiyle, kaynatama da yalvariyorum, neden karina sahip cikmadin, neden yuvami yikmasina sessiz kaldin. Ben size naptim diyorum. Ve aglayarak uyaniyorum.
Bu kabuslar bitmeli artik...
Nolur dua edin bana
benim kabuslar da geçmedi...
geçecek diyorlar..inanacağız başka çaresi yok..
değişiklik iyidir..insana moral verir..
ayrılığın bile hakkını veremiyorlar işte..