27 yaşımdayım, 4 sene önce severek evlendim. 2 yaşında bir oğlum var.Eşimle aynı yaştayız ama aslında gerek karakter olarak gerek yaşam tarzı olarak birbirimizden çok farklıyız. Çok küçüklükten tanışıyoruz memleketten ve eşim beni yıllarca platonik olarak sevmiş, beklemiş. Ben üniversitedeyken açıldı ve bazı nedenlerle hep geri çevirdim. Çevremdeki herkes bi şans vermemi söyleyince tanımak istedim ve tanıdıkça sevdim. Bir sene kadar nişanlı kaldık. Her şey çok güzel gidiyordu. Hayatımda hiç bu kadar sevilmemiştim, mutlu olmam için elinden geleni yapıyordu. Ben onun kadar aşık değildim açıkcası ama seviyordum. Ilk sorunumuz ailesinin çok muhafazakar olasıydı. Bense Tesettürlü bi insan değilim, rahatına düşkünüm ama açık giyinmeyi tercih etmedim hiç bi zaman. Bu yüzden de sorun yaşayacağımı hiç düşünmemiştim.
Neyse eşim bu konuda babasına rest çekti, kayınpederim de beni ve ailemi tanıyıp sevdiği için çok büyütmedi ve evlendik. 1 yıl kadar vajinismusu yenmeye çalıştım, zaman zaman kavgalar etsek de eşim asla beni zorlamadı, dedtek olmaya calıştı ve bekledi. 1 yılın sonunda çok şükür bu korkumu yendim. Hala biraz canım yansa da ona belli etmiyorum gerçi. Bende bu yüzden biraz isteksizlik var, eşimse çok istekli, çoğu kavgamız halabu yüzden çıkıyor. Neyse hamile kaldım, stresli zor bi süreç oldu ama sağ olsun eşim elinden gelenin fazlasını yaptı. O kadar ilgiliydi ki mutluluk sarhoşuydum. Eşimin abisi ve ablasıyla, benim kendi ailemle aynı şehirdeyiz. Anne babası ise 16 saat uzaklıktaki memleketimizde yaşıyor (Allahtan!)
Abisi ve ablasıyla aynı mahalledeyiz. Kayınvalidem melek gibi bi insandır, ailede tek sevdiğim kişi o galiba. Doğuma gelmek istediğini söyledi ben de gel tabi dedim. Kendi annem bazı sebeplerden dolayı 3 gün kalabildi yanımda. Kayınvalidem ise 2 hafta. Sağ olsun yedirdi içirdi çiçekler gibi baktı. Fakat şeytanın sağ kolu eltim en özel günlerimi kabusa çevirdi! Normalde de onlarla görüşmemek için sürekli bahane uydururdum, çünkü 10 dk bile katlanabileceğim bi insan türü değiller. Eşim çok bozuluyo bu duruma, haftanın 3-4 günü onlarla görüşmek istiyo. Kavgalarımızın bir kısmı da bu yüzden çıkıyo çünkü konu onlar olunca aşırı tepkiler verebiliyorum eşime. Neyse ben lohusayım, sütüm nerdeyse hiç yok, oğlum obur bi bebek, sürekli ağlıyor, sarılığı yükseliyor, ben bi elimde pompayla ağlaya ağlaya akşama kadar 2 damla süt sağabilmek için yırtınıyorum, oğlumu zor bela uyutuyorum. Eltimse çoluk çocuğu kocasını toplayıp her allahın günü bize geliyor. Inanabiliyor musunuz?
Neymiş kayınvalidesi varmış gelmezlerse ayıp olurmuş. O kadar gürültülü bi aileki her biri bağırarak konuşuyor ve 1 sn olsun susmuyolar. Kayınvalidemin sürekli sesten tansiyonu yükseliyor, gidin de diyemiyor. Gece boyu benle uykusuz kalıyo, gündüz aksama kadar yemek ev isi yapıyo, aksam da bu görgüsüzler yiyip icip gidiyolar. Eltim yalandan bir iki iş yapıyo falan. Her gün geldikleri yetmezmiş gibi 12 yaşındaki ergen oğulları ben de babannemle kalıcam diye tutturuyor ve 10 gün boyunca hem bana hem kayınvalideme sinir krizleri geçirtiyor. Bu arada tek derdi evimizde internet olması. Bağırma diyorum bağırıyor, yemek beğenmiyor, oltukların tepesinde zıplıyor, modemi kapatınca ağlama krizlerine giriyor. Anne babası dünyanın en geniş mezhepli insanları çünkü, bir de söyleniyolar ödevlerini yaptırmadılar mı oğlum diye !!!
Oğlum gürültüden uyumuyor, sütüm gittikçe azalıyor, onun yanında sağamadığım ve emziremediğim için kendimi sürekli odama kapatıyorum. Oğlum sarılıktan kurtulamaz diye kafayı yemek üzereyim, sürekli ağlıyorum. Sonunda eşim halimize dayanamıyor ve bi akşam abisi yine oğlunu almadan giderken resmen hepsini evden kovuyor. Ancak bu zaman alıp gidiyolar. Inanın en az kendim kadar kayınvalideme de üzülüyorum çünkü yaşlı kadın tansiyonu şekeri var ve her şeye yetişmeye çalışıyor uykusuz haliyle. O günden sonra o kadar bilendim ki o aileye, bu saygısiz düşüncesiz insanların artıķ yüzlerini görmeye tahammülüm yok. Eltim herkesin içinde melek görünumlü, eşimin yanında çok iyi davraıyor. Eşimse her yere onlarla birlikte gitmek istiyor, pazar günleri bile huzurum yok inanın bıktım. Her fırsatta bize geliyorlar son dk emrivakileriyle ve ben deliye dönüyorum, o gün mutlaka eşimle kavga ediyoruz. Ayrıca sadece sehir icinde degil uzin yolculuklara da aynı araba icinde sıkış tepiş gidiyoruz inanabiliyo musunuz onca saat burnumun dibindeler ve oğlumu asla uyutmuyolar, o yol nasıl bitiyor siz düsünün.
Bunlar yetmezmiş gibi bir de abisinin ve babasının yanında daha üsturuplu giyinmemi istiyor. Yani onlarla dısarı cıktıgımızda hic istemedigim bi kılıkla gezmiş oluyorum ve bunu kendime yediremiyorum. Ayrıca ortak arsa alıp aynı bahçe icinde abisiyle ev yapmayı planlıyolar ve ben bunu duyunca çıldırıyorum, ondan sonra bi daha aramiz asla eskisi gibi olmuyor. Sorunlar bunlarla da bitmiyor. Eşim galiba oğluma olan ilgimi de kıskanıyor. Doğumdan sonra resmen huyu değişti. Her seye sinirleniyor bagırıyor, sanki o aşık oldugu kadın ben degilmisim gibi cok degersiz hissettiriyor kendimi eve oglum icin geliyorum diyor, sürekli salonda yatıyor. Horladıgı icin oglum uyanmasın diye hep dürtüyordum onu, o da sinirlenip salona gidiyordu. Beni hic ama hic anlamıyo yarım saat kesintisiz uyku bile benim icin mucize demekti oysa ki Oğlum yürümeyi öğrenirken çok düsüyodu dogal olarak, esimse ok evhamlı sürekli bana bagıriyodu anlamsızca... Bu cocuk terlemis, kemeri sıkmıs, yok niye düsmüs... Aklınıza gelebilecek her türlü seye sinirleniyor. Oglum su an 2 yasında ve ben kosturmaktan zar zor iki kap yemek yapıyorum, evi 3-4 günde bir süpürüp silebiliyorum anca. Kücük ev oldugu icin cok da dagılıyor ve psikolojim bozuldu artık evi böyle görmekten... Ayrıca evimiz 2+1 ve ben oğlumun odasını ayırmak bu evden tasınmak istiyorum.
Hem gürültülü komsulardan hem de eltimden cok uzaklara. Ama esim bunu da ciddiye almıyor. Su an evde iki yabancı gibiyiz. Hasta oldugumda endiseleniyor, üzülüyor fakat sefkat göstermiyor eskisi gibi asla... Çok yoruldum, çok bunaldım ve esim beni seviyor mu, ben ondan soğumaya mı başladım bilmiyorum... Zaman zaman bosanmayı bile düsunüyorum, ogluma kıyamıyorum, annemler cok üzülür diye kıyamıyorum...Güler yüzlü, anlayışlı, neşeli kocamı geri istiyorum... Çaresizlik içindeyim, belki de depresyondayım, belki yardım almalıyım, ne yapacağımı inanın bilmiyorum... Çok uzun oldu hakkınızı helal edin ama sizden baska paylasacak kimsem yok, annem üzülür diye hiç anlatmadım onla bile paylaşamıyorum... Durum dışarıdan nasıl görunüyo lütfen bi akıl verin
eşiniz size ilk zamanlar sırılsıklam aşıkmış ama unutmayın aşk ve sevgi zamanla artıp azabilen duygular yaşadıklarınız duygularınız akış yönünü belirliyor . Okuduğum kadarıyla sizin eşiniz ile iletişim sıkıntınız var bunu çözerseniz zaten ortada sıkıntı kalmaz onunla konuşun bence eşinizinde bu evlilik içinde hoşuna gitmeyen bazı şeyler var
boşanmalık bişey göremiyorum ben. Bencede ciddi şekilde hayır demeyi ve kendinizi ifade etmeyi öğrenmelisiniz. Her şeyi son ana kadar kabullenip sonra sinir krizi geçirmek niye?
ayrıca çocuk 2 yaşına gelmiş, bi zahmet odalarınızı ayırın. öyle şey mi olur. evlilik mi kalır allah aşkına.
BENCE biraz sizden kaynaklı sıkıntı var karşı taraftan da var elbet ama yazınızda oğlum oğlum yani onu odak noktası yapmışsınız.tamam eşti konusunda haklısınız ama kavga ederek değil konuşarak çözün kavga eşinizi sizden uzaklaştırır.ama sizde birçok kadın gibi bebek olunca eşinizi ikinci plana atmışsınız
Dış dünyayı çocuğunuza göre değil evladınızı dış dünyaya alıştıracaksınız unutmayın.bence boşanma gerektirecek sebep değil yazdıklarınız.bi erkek şikayetten hiç hoşlanmıyor emin olun onun yerine eşinizi kendinize bağlayın çekin yumuşak sesle konuştuktan sonra inşallah dinler
Sonuna kadar okudum bence o ortamdan biraz uzaklaşman gerek Sağlıklı dusunebilmen için bir süre ailenin yanında kalamaz misin?Eşinden bu konulardan bunalmış ve ailesi ile senin aranda kalmaktan yorulmuş olabilir asilamayacak sorunlar olduğunu düşünmüyorum sadece biraz zaman gerek Allah yardımcın olsun27 yaşımdayım, 4 sene önce severek evlendim. 2 yaşında bir oğlum var.Eşimle aynı yaştayız ama aslında gerek karakter olarak gerek yaşam tarzı olarak birbirimizden çok farklıyız. Çok küçüklükten tanışıyoruz memleketten ve eşim beni yıllarca platonik olarak sevmiş, beklemiş. Ben üniversitedeyken açıldı ve bazı nedenlerle hep geri çevirdim. Çevremdeki herkes bi şans vermemi söyleyince tanımak istedim ve tanıdıkça sevdim. Bir sene kadar nişanlı kaldık. Her şey çok güzel gidiyordu. Hayatımda hiç bu kadar sevilmemiştim, mutlu olmam için elinden geleni yapıyordu. Ben onun kadar aşık değildim açıkcası ama seviyordum. Ilk sorunumuz ailesinin çok muhafazakar olasıydı. Bense Tesettürlü bi insan değilim, rahatına düşkünüm ama açık giyinmeyi tercih etmedim hiç bi zaman. Bu yüzden de sorun yaşayacağımı hiç düşünmemiştim.
Neyse eşim bu konuda babasına rest çekti, kayınpederim de beni ve ailemi tanıyıp sevdiği için çok büyütmedi ve evlendik. 1 yıl kadar vajinismusu yenmeye çalıştım, zaman zaman kavgalar etsek de eşim asla beni zorlamadı, dedtek olmaya calıştı ve bekledi. 1 yılın sonunda çok şükür bu korkumu yendim. Hala biraz canım yansa da ona belli etmiyorum gerçi. Bende bu yüzden biraz isteksizlik var, eşimse çok istekli, çoğu kavgamız halabu yüzden çıkıyor. Neyse hamile kaldım, stresli zor bi süreç oldu ama sağ olsun eşim elinden gelenin fazlasını yaptı. O kadar ilgiliydi ki mutluluk sarhoşuydum. Eşimin abisi ve ablasıyla, benim kendi ailemle aynı şehirdeyiz. Anne babası ise 16 saat uzaklıktaki memleketimizde yaşıyor (Allahtan!)
Abisi ve ablasıyla aynı mahalledeyiz. Kayınvalidem melek gibi bi insandır, ailede tek sevdiğim kişi o galiba. Doğuma gelmek istediğini söyledi ben de gel tabi dedim. Kendi annem bazı sebeplerden dolayı 3 gün kalabildi yanımda. Kayınvalidem ise 2 hafta. Sağ olsun yedirdi içirdi çiçekler gibi baktı. Fakat şeytanın sağ kolu eltim en özel günlerimi kabusa çevirdi! Normalde de onlarla görüşmemek için sürekli bahane uydururdum, çünkü 10 dk bile katlanabileceğim bi insan türü değiller. Eşim çok bozuluyo bu duruma, haftanın 3-4 günü onlarla görüşmek istiyo. Kavgalarımızın bir kısmı da bu yüzden çıkıyo çünkü konu onlar olunca aşırı tepkiler verebiliyorum eşime. Neyse ben lohusayım, sütüm nerdeyse hiç yok, oğlum obur bi bebek, sürekli ağlıyor, sarılığı yükseliyor, ben bi elimde pompayla ağlaya ağlaya akşama kadar 2 damla süt sağabilmek için yırtınıyorum, oğlumu zor bela uyutuyorum. Eltimse çoluk çocuğu kocasını toplayıp her allahın günü bize geliyor. Inanabiliyor musunuz?
Neymiş kayınvalidesi varmış gelmezlerse ayıp olurmuş. O kadar gürültülü bi aileki her biri bağırarak konuşuyor ve 1 sn olsun susmuyolar. Kayınvalidemin sürekli sesten tansiyonu yükseliyor, gidin de diyemiyor. Gece boyu benle uykusuz kalıyo, gündüz aksama kadar yemek ev isi yapıyo, aksam da bu görgüsüzler yiyip icip gidiyolar. Eltim yalandan bir iki iş yapıyo falan. Her gün geldikleri yetmezmiş gibi 12 yaşındaki ergen oğulları ben de babannemle kalıcam diye tutturuyor ve 10 gün boyunca hem bana hem kayınvalideme sinir krizleri geçirtiyor. Bu arada tek derdi evimizde internet olması. Bağırma diyorum bağırıyor, yemek beğenmiyor, oltukların tepesinde zıplıyor, modemi kapatınca ağlama krizlerine giriyor. Anne babası dünyanın en geniş mezhepli insanları çünkü, bir de söyleniyolar ödevlerini yaptırmadılar mı oğlum diye !!!
Oğlum gürültüden uyumuyor, sütüm gittikçe azalıyor, onun yanında sağamadığım ve emziremediğim için kendimi sürekli odama kapatıyorum. Oğlum sarılıktan kurtulamaz diye kafayı yemek üzereyim, sürekli ağlıyorum. Sonunda eşim halimize dayanamıyor ve bi akşam abisi yine oğlunu almadan giderken resmen hepsini evden kovuyor. Ancak bu zaman alıp gidiyolar. Inanın en az kendim kadar kayınvalideme de üzülüyorum çünkü yaşlı kadın tansiyonu şekeri var ve her şeye yetişmeye çalışıyor uykusuz haliyle. O günden sonra o kadar bilendim ki o aileye, bu saygısiz düşüncesiz insanların artıķ yüzlerini görmeye tahammülüm yok. Eltim herkesin içinde melek görünumlü, eşimin yanında çok iyi davraıyor. Eşimse her yere onlarla birlikte gitmek istiyor, pazar günleri bile huzurum yok inanın bıktım. Her fırsatta bize geliyorlar son dk emrivakileriyle ve ben deliye dönüyorum, o gün mutlaka eşimle kavga ediyoruz. Ayrıca sadece sehir icinde degil uzin yolculuklara da aynı araba icinde sıkış tepiş gidiyoruz inanabiliyo musunuz onca saat burnumun dibindeler ve oğlumu asla uyutmuyolar, o yol nasıl bitiyor siz düsünün.
Bunlar yetmezmiş gibi bir de abisinin ve babasının yanında daha üsturuplu giyinmemi istiyor. Yani onlarla dısarı cıktıgımızda hic istemedigim bi kılıkla gezmiş oluyorum ve bunu kendime yediremiyorum. Ayrıca ortak arsa alıp aynı bahçe icinde abisiyle ev yapmayı planlıyolar ve ben bunu duyunca çıldırıyorum, ondan sonra bi daha aramiz asla eskisi gibi olmuyor. Sorunlar bunlarla da bitmiyor. Eşim galiba oğluma olan ilgimi de kıskanıyor. Doğumdan sonra resmen huyu değişti. Her seye sinirleniyor bagırıyor, sanki o aşık oldugu kadın ben degilmisim gibi cok degersiz hissettiriyor kendimi eve oglum icin geliyorum diyor, sürekli salonda yatıyor. Horladıgı icin oglum uyanmasın diye hep dürtüyordum onu, o da sinirlenip salona gidiyordu. Beni hic ama hic anlamıyo yarım saat kesintisiz uyku bile benim icin mucize demekti oysa ki Oğlum yürümeyi öğrenirken çok düsüyodu dogal olarak, esimse ok evhamlı sürekli bana bagıriyodu anlamsızca... Bu cocuk terlemis, kemeri sıkmıs, yok niye düsmüs... Aklınıza gelebilecek her türlü seye sinirleniyor. Oglum su an 2 yasında ve ben kosturmaktan zar zor iki kap yemek yapıyorum, evi 3-4 günde bir süpürüp silebiliyorum anca. Kücük ev oldugu icin cok da dagılıyor ve psikolojim bozuldu artık evi böyle görmekten... Ayrıca evimiz 2+1 ve ben oğlumun odasını ayırmak bu evden tasınmak istiyorum.
Hem gürültülü komsulardan hem de eltimden cok uzaklara. Ama esim bunu da ciddiye almıyor. Su an evde iki yabancı gibiyiz. Hasta oldugumda endiseleniyor, üzülüyor fakat sefkat göstermiyor eskisi gibi asla... Çok yoruldum, çok bunaldım ve esim beni seviyor mu, ben ondan soğumaya mı başladım bilmiyorum... Zaman zaman bosanmayı bile düsunüyorum, ogluma kıyamıyorum, annemler cok üzülür diye kıyamıyorum...Güler yüzlü, anlayışlı, neşeli kocamı geri istiyorum... Çaresizlik içindeyim, belki de depresyondayım, belki yardım almalıyım, ne yapacağımı inanın bilmiyorum... Çok uzun oldu hakkınızı helal edin ama sizden baska paylasacak kimsem yok, annem üzülür diye hiç anlatmadım onla bile paylaşamıyorum... Durum dışarıdan nasıl görunüyo lütfen bi akıl verin
herseye tek basina kostugunuz icin suan boyle hissediyorsunuz .uzulmeyin bu gunlerde gecicek deyin .herzaman.Yani biz de insaniz sonuçta her seye yetismek mümkün degil. Bi süre idare edilmeli cocuk olunca. Kendimi her seye karsı yetersiz caresiz hissediyorum su an inanin hic bisey yapmak gelmiyo icimden...
Ama şöyle bişey var bi ailede bebek oldugu zaman bebek degil anne baba bebege uyum saglar. Yani biz yeter ki gezelim aman bugün de uyuma sen diyebilir miyim mesela cocuga? Esim istiyo ki hayatimız hep eskisi gibi devam etsin rahatımız bozulmasın. Esim yüzünden yeterince oglumun uyku ve yemek saatlerini esnettim, bu yüzden her huysuzlugunu idare ettim ama sürekli sürekli olunca cocuk da bunaliyo artık bu kadarını istemek de bencillik bence. Alıp 14 saatlik yola götürüyoruz yılda 3-4 kez, istiyo ki arabada hic aglamasın hep uyusun. Böyle bi cocuk modeli var mı mesela? Anne olarak tabi ki her seyden önce oğlumu düsünücem. Ben nasıl kendimle ilgili tavizler veriyosam babasi da verecek oglum icin. Bunun gecici bi sürec oldugunu anlasın destek olsun istiyorum sadece.
esinle uygun bir dille konusabikirsen kimseyi istemiyorum kafami dinlemek istiyorum cok yorgunum sen ben ve cocugumuz birkacgun basbasa kalalim bi kendimize gelelim deyin. bazen erkekler aman nede olsa annem bakiyor abim ve esi geliyor yardim ediyor zannedip rahatina dusmus te olabilir. erkekler daralmaya bunalmaya gelmiyor anam hep sirtini sivazliyican hep mıç mıç olucan. olan kadina oluyor2-3 günlüğüne bile olsa üçümüz gitsek o kadar iyi gelir ki eminim. Ama söylemeye bile çekiniyorum çünkü pesimize takılmaları muhtemel
Sonuna kadar okudum bence o ortamdan biraz uzaklaşman gerek Sağlıklı dusunebilmen için bir süre ailenin yanında kalamaz misin?Eşinden bu konulardan bunalmış ve ailesi ile senin aranda kalmaktan yorulmuş olabilir asilamayacak sorunlar olduğunu düşünmüyorum sadece biraz zaman gerek Allah yardımcın olsun
esinle uygun bir dille konusabikirsen kimseyi istemiyorum kafami dinlemek istiyorum cok yorgunum sen ben ve cocugumuz birkacgun basbasa kalalim bi kendimize gelelim deyin. bazen erkekler aman nede olsa annem bakiyor abim ve esi geliyor yardim ediyor zannedip rahatina dusmus te olabilir. erkekler daralmaya bunalmaya gelmiyor anam hep sirtini sivazliyican hep mıç mıç olucan. olan kadina oluyor
Kendimden örnek vereyim gurbete gelin gittim eşimin ailesi garip insanlar düğün zamanınhakiyle can sıkıcı olaylar oldu ben yediremediğim için sürekli şikayet ettim bi dönem bi baktım haklı ilken haksız duruma düşüyorum bende tavrımı değiştirdim eşimin hoşuna giden şeyleri yaptım ona sürekli onu sevdiğimi söyledim ona kendini hep özel hissettirdim yani pofpofladım şükür şimdi kendi doğruyu görüyo. Erkek evinde rahat ve huzurlu olursa İnan’ın genel bile istemiyor
Sen de haklısın ama arkadaş evliliğini bitirme düşüncesine bile girdiği için son çare olarak kv ile konuşmasını önerdim zaten daha kötü ne olabilir diye. Eşi kendisine hak verse mesafe koymak huzurlarini yerine getirirdi ama işte..kesinlikle dertlesmesin arkadasim cunki bu kadinda sonradan aileye uye olmus yani el kizi derler ya oyle. o cok iyi kayinvalideler bile birden bir donuveriyorlar sana bir dusman oluyorlar anlatamam yani.oyle bisey yaparsa kayinvalideside uzaklasir. sonucta ogullari. bukezde eltisini kiskaniyor derler karsi tarafin k....cini daha buyuturler kendini bisey sanirlar. tirnagi varsa kendi basini kasiyacak.herkese mesafeli olup fazla yuz vermeuecek ve aninda pat diye soyleyecek rahatsiz oldugu nevarsa. gurultumu yapti.eltisine diyecek cok gurultu yapiyosunuz gelmeyin demesini bilecek. yada kayinvalidesini onlara yollayacak yoksa baska turlu kafa dinleyemez. suan iyiyken haksiz yere kotu duruma dusmesin
Haklısınız ama 4 senedir katlanıyodum ve kimseye de anlatmıyodum, annem biraz biliyo ama kocanla aranı bozma guzellikle hallet diyo. Sesim çıkmaya baslayınca esimin hosuna gitmedi tabi. Ama idare edilecek gibi degil. Baska seyler denicem mecbur, bi sekilde mesafe koymam gerekiyo. Ama dediginiz gibi esimle aramı bozarak sadece kendimize zarar veriyoruz. Insallah ben de basarabilirim...
allah yardimcin olsun canim vallahi zor. cok zor.az bir sure daha seni yorar bu durumlar.belki 1 sene .sonra cocugunuda al gezmelere git.ve unutma kimsenin sana karismasina cok mudahale etmesine asla izin verme. ben cok izin verdim kv. ve kp. e.sonra basimi kurtaramadim inanki.kocamin cebindeki paraya bile karisir oldular.evime en ufak bi yiyecek alsam bunu niye aldin ne gerek vardi diye tepeme ciktilar.sende eltine ve onun gibilere taviz verme.biz saygizilik yapmayalim diyoruz tepemize cikip bide saf salak yerine koyuyolar.Ahh keşke... Kimsenin yardım ettigi yok ben iki yıldır tek basıma bakıyorum inan 5 dk komsuya bile bırakıp dinlenemiyorum malum kimselere güven olmuyo. Annem de rahatsız ve cok yakın da degil o yüzden o da cok gelemiyo. İşım zor anlayacagın...
. bende bazi durumlarda denedim canim ilk evlendigimizde sonra ben kotu oldum herkes iyi oldu. sizde haklisiniz tabi.Sen de haklısın ama arkadaş evliliğini bitirme düşüncesine bile girdiği için son çare olarak kv ile konuşmasını önerdim zaten daha kötü ne olabilir diye. Eşi kendisine hak verse mesafe koymak huzurlarini yerine getirirdi ama işte..
Doğrudur ya kv.yi iyi anlatınca bide benimki de çok iyidir Allah razı olsun hem benim hem eltimin yaninda durur hakliysak yine de oğlum oğlum demez, konu sahibininki de boyleyse diye önerdim. bende bazi durumlarda denedim canim ilk evlendigimizde sonra ben kotu oldum herkes iyi oldu. sizde haklisiniz tabi.
Yahu ne abartmışsınız!
Boşanacak bir sebep yok ortada.
Ayrıca siz de çok arabesksiniz.
Böyle hanım hanımcık görüneceğim diye hakkınızı savunmuyorsunuz sonra eşiniz de dahil herkes tepenize çıkınca mutsuzum ölüyorum moduna bağlıyorsunuz.
Farkında mısınız kendi evinizde en ufak söz hakkınız yok. Eşiniz sizin fikrinizi bile alma gereği duymuyor. Bunları düşündünüz mü?