Eşimin ailesi

nurozl

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.
Üyelik İptali
Kayıtlı Üye
4 Temmuz 2024
6
0
24
Merhaba. Bu konuyu konuşabileceğim kimsem olmadığı ve artık dayanamadığım için yazmak istedim benimle benzer sorunlar yaşayanlarla konuşmak istiyorum. Yaklaşık 7-8 aydır evliyim eşimle severek evlendik hala da birbirimizi çok seviyoruz onun sevgisinden şüphem yok. Eşimle ufak tefek tartışmalarımız olsa da şimdiye kadar çözdük problemimiz yok. Bizim çözülmeyen sorunumuz eşimin ailesi. Daha evliliğimizin başlarında olduğumuz için bunu çözmek istiyorum kendi yuvamın temelleri için. Öncelikle eşim ailesinin en küçüğü ailesiyle evlerimiz arabayla 10-15 dakika sürüyor yakın yani. Annesi ve babası sürekli bizimle birlikte olmak istiyorlar. Benim ailem ise başka şehirde ayda bir görüşürüz ayda bir onlar gelir veya biz gideriz. Ama eşimin ailesiyle evlendiğimiz günden beri haftada 2-3 defa görüştük. Benim ailem uzakta olduğu için normal olarak her gün görüntülü konuşuyoruz. Eşimin ailesini de her gün akşam ararız huy oldu artık ve her aradığımızda gelin diye ısrar ediyorlar istisnasız her gün yani önceki gün orda olsak bile gelin diyorlar eşim her aradığında uykuluymuş yorgunmuş gibi konuşuyor gitmemeye bahane bulmak için çünkü ben bu durumdan rahatsız olduğumu eşimle defalarca konuştum. Çok sık gidiyoruz ve zaten her gitmemizde boş boş oturuyoruz canım sıkılıyor ayrıca kayınvalidem etraf tarafından çok iyi biri gibi görünsede benim her şeyime karışmaya çalışıyor en ufak konuda yani yemek çay kahve yaparken bile benim elimden işi alıp kendi istediği şekilde yapmamı istiyor ufak ufak yönetmeye çalışıyor bunu tabi kimse görmüyor eşime de söylemiyorum çünkü bundan ziyade ben bu kadar sık görüşmekten daha çok rahatsızım.Haftada en fazla bir gidilir bence ve zaten onlar gelin demese bile ben haftada bir onları ziyaret etmek isterdim benim fikrim buydu en başından beri. Ama evlendiğimiz günden itibaren iki üç güne bir gittik hatta beraber vakit geçirmek için ne zaman dışarı çıksak onlara da uğradık ilk başlarda yeni evliyiz görmek istemeleri normal gibi düşündüm ama artık bu durum rahatsız edecek derecede ve her gittiğimizde de hiç gelip gitmiyorsunuz diyorlar gerçekten şaka gibi ama değil. Zaten sürekli görüşüyoruz 1-2 saat oturduğumuzda ısrar ediyorlar hemen kalkıyorsunuz nereye gidiyorsunuz oturun diye. Ve eminim bize de sürekli gelmek istiyorlar ama ben ayda birkaç defa çağırıyorum buna sitem eder gibi halleri de var ama sıkılıyorum gerçekten ve kendi ailemi hiç göremezken onların bu doyumsuz tavırları benim iyice sinirlerimi bozuyor. Eşimin iki taraf arasında kaldığını hissediyorum ona da suç bulmuyorum ailesiyle bunu konuştu ama onlar asla değişmiyor. Kayınvalidem diğer gelinleri (eltim) sanki daha sık onlara geliyormuş gibi beni onunla yarıştırmaya çalışıyor kendince. Herkese sürekli yalnızız kimse yok diyolar halbuki her gün ya biz ya diğerleri geliyor. Hatta annesi bir kere eşime benim onu onlara götürtmediğimi bile söylemiş yemin ederim evlendiğimizden beri her hafta istisnasız gittik ve asla onlara saygısızlığim olmadı bunu herkes bilir nişanlılığımızdan beri hep saygılı sevgili oldum halen de arar konuşurum hallerini hatırlarlarını sorarım her gitmemizde iyi davranırım artık sıkılsam bile gülümserim sırf saygımdan buna rağmen bir de arkamdan konuşmuş getirtmiyor mu seni diye. Bizim kendi yuvamızın huzuru kaçıyor yavaştan ve bu durum büyüyecek çünkü dayanamıyorum ben her gün onları düşünmekten gitmediğim günler suçluluk duymaktan yoruldum. Geçen hafta 1 hafta hiç gitmedik ben çok hastayım diye bu süreçte onları her aradığımızda huzurum kaçtı suçlu hissettiriyorlar. O hafta eşime annesi iş çıkışı gel seni bir göreyim demiş eşim benden izin aldı ben de tabi gidebilirsin dedim çünkü iyi değildim evde yatıyordum artık o halde bile ben de gidemezdim. Ben kötü olmamak için ses çıkarmadım git dedim ama annesinin böyle yapması ne kadar doğru ben evde yatıyorken bu arada hastalık dediğim de bebeğimi düşürdüm yani gerçekten kötü bir durumdaydım ama eşimin annesinin ben o durumdayken bile oğlunu görmeden içi rahat etmiyor. Benim rahatsız olduğumu bildiği için gelin diyemeyeceği için gizlice eşimi arayıp onu çağırıyor o kadar zoruma gitti ki bu son damla oldu. Gebeliğim boyunca da bunu kendime sıkıntı yaptım en sonunda bebeğimi düşürdüm belki stresten belki başka bir sebep onları suçlayamam ama benim mentalimi bozdukları zaten aşikar. Mesafe koymak istiyorum ama o zaman da eşimle aram kötü olacak. Nasıl bi yol izleyeceğimi bilmiyorum. Sizce yaşadığımız durum normal mi ben mi büyütüyorum artık düşünmekten kafayı yiyeceğim aynı durumu sıkıntı yapanlar ve çözüm bulanlar bana yardımcı olun lütfen
 
Kendi ailenizle de her gün görüntülü konuşuyorum demişsiniz galiba. Eşinizin ailesine gitmediğinizde de konuşuyorsunuz. Ben çok izole olabilirim ama kimsenin bu kadarını normal bulacağını zannetmiyorum. Neden kendi hayatınız yok, sürekli ailelerle görüşüyorsunuz? Neden birlikte vakit geçirmiyorsunuz?
İkiniz olarak yeni bir aile oldunuz. Kök ailelerinizle bu kadar çok görüşürseniz her şeyinize karışırlar. Müdahale ederler.
Bebek düşürmüş kadın yatarken oğlunu çağırıyor özleme bak. Bağımlı aile yapısı sizin eşinizle aile olmanızı engeller. Kopsun demiyorum. İhtiyacımız var onlara, onların da bize. Ama neymiş bu, bu kadar görmeyince ölüyoruz bitiyoruz.
Eşinize onunla yeni bir aile olduğunuzu, saygısızlık yapmak istemediğinizi, onları sevdiğinizi, ama çok fazla görüştüğünüzü, bunu istemediğinizi söyleyin. Yeni bir aile olduğunuzu da ekleyin.
 
Okurken bunaldım. Haftada 2-3 gün gidiyorsanız neden her gün telefonda konuşuyorsunuz ki, önce telefon görüşmelerini azaltın. Sonra da gitmeyi yavaş yavaş haftada bir güne indirin. Ben eşimin ailesini severim ama telefonla konuşmam hiç. Kayınvalidem başta hiç aramıyorsun diyordu ama zamanla alıştı, telefonlaşmayı sevmediğimi biliyor artık. Her hafta görev gibi gitmeyi sevmiyorum mesela, iki haftada bir yeterli bence. Ki biz severiz birbirimizi, ona rağmen fazla görüşmek bunaltıyor insanı. Siz bir de haftada 3 görüşüyorsunuz. Eşinizle tartışmayın ama gidelim dediğinde daha iki gün oldu görüşeli, biraz zaman geçsin diyebilirsiniz. Ya da evde işlerim var sen git deyip kafa dinleyin tek başınıza.
 

Neden karı koca sanki yapışık bir bedene sahip gibisiniz? Sen kendi annenle babanla görüş, o kendi ailesine kendi başına gitsin gelsin. İnşallah o görüntülü arama her gün karı koca telefon başına oturulup yapılmıyordur.

Adam evi yakın annesine yarım saat uğrayıp çıkmak için izin mi alıyor? Bu saçma bir şey.

Sen daha bir sene dolmadan evlilikte bebekten mi bahsettin konunda.
 
Eşimi anlamaya çalışıyorum onların da kalbini kırmak istemiyor benim de sorun ailesinde onlar sürekli madura oynayarak manipüle ediyorlar ben bile gitmediğim günlerde suçluluk duyup o günü huzursuz geçiriyorum onlar yüzünden bizi bu raddeye getirdiler
 
Ben eşini hatalı buldum.
Ayrica her gün telefon görüşmesi de gereksiz bence.herkes kendi ailesi ile görüşsün.
Peki bir şey soracağım. Senin ailen yakın olsa hafta 3 kez gider misin?
 
Sen daha bir sene dolmadan evlilikte bebekten mi bahsettin konunda.
Bebekten sonra her gün görüşecekler torunu özledim deyip. Konu sahibi kendi başını yakıyor haberi yok. Sonraki konusu ise " bebeğim var, eşimin ailesiyle dip dibeyiz, eşimle ailesi yüzünden sürekli tartışıyoruz, boşanmak istiyorum ama bebeğim küçük vs vs. " olacaktır.
 

Konu sahibi ve kocası daha evlilikleri oturmadan çocuk yapmaya kalkmışlar.
Her gün kendi ailesiyle görüntülü konuşuyorlar, kendisi konuşamıyor.
Haftasının üç dört günü kaynanasına yine topluca gidiyorlar.
Kocası kendi annesine uğramak için izin alıyor.
Baştan sona saçmalıklarla dolu bir evlilik.
 
Buraya yardımcı olabilecek fikirler için başlık açtım en azından sizler yeni düşük yapmış olduğumu düşünerek kırıcı olmayın lütfen
 
Eşiniz ailesiyle istediği sıklıkta görüşebilir bence. Siz de aynı şekilde. Ama birbirinizi görüşmeye ya da görüşmemeye zorlamak evinizde huzursuzluğa sebep olacaktır. Herkes kendi ailesiyle ve kayınailesiyle hangi sıklıkta görüşeceğini kendi belirlemeli bence.
 
O kadar aynı şeyleri yaşamışız ki. Eşim tek çocuk ve bağımlı aile yapısında. Büyümüş. Daha 1 haftalık evliyken aile terapisine gitmezsek boşanırız dedim çünkü balayında her gün görüntülü arayıp n’aptınız, odanız nasıl manzaranız nasıl gösterin falan dediler. Terapi çok işe yaramadı, sonra sancılı dönemler kavgalar gürültüler. Baktım olmuyo her gün telefon görüşmeleri, eve aldığım biblonun fotoğrafını kaynanama atmadığım ve yılbaşında instagrama attığı fotoğrafı beğenmedim diye 6 ay benimle küstü ben de bi gün bastım gittim evlerine aldım karşıma dedim ben sizin gibi değilim, farklı ailede büyüdüm, benden hatta artık bizden böyle şeyler isteyemezsiniz beklemeyemezsiniz. Hadi beklediniz küsemezsiniz. Çalışan insanlarız her hafta gelemem size, izin günlerimde arkadaşlarımızla görüşmek isteyebilirim veya eşek gibi evde yatmak isteyebilirim. Ben kocamı bırakmam bu yüzden, size de bırakın diyemem. Ama ben mutlu huzurlu olduğum sürece oğlunuzu mutlu edebilirim. Ya ortak yol bulcaz ya da bu böyle gitmeyecek dedim. O gün bugündür çiçek gibi geçiniyoruz. Açık iletişim olması önemli. Bence yalnızken karşınıza alın konuşun. Eğer olayları çarptırma huyları varsa eşiniz de o ortamda olsun ama gitmeden eşinizle anlaşma yapın asla karışmasın sadece dinlesin. Başka türlü düzelmez çünkü.
 
Buraya yardımcı olabilecek fikirler için başlık açtım en azından sizler yeni düşük yapmış olduğumu düşünerek kırıcı olmayın lütfen
Geçmiş olsun ama yeni düşük yapınca ne oluyor? Ki sizinki pek düşük de sayılmaz. Sağlıksız bir gebelikmiş, başlamadan bitmiş. Bunu eşinizi yönetmek için kullanıp nazlanabilirsiniz ama buradaki kadınlar pek yemez.
 
Israrcı tipler en sevmediğim insan tipi. Değişmezler, siz onları öyle kabul edin, he he deyin kendi bildiğinizi yapın. Siz haftada bir gidiyorsunuz, hergün de telefonda konuşuyorsunuz. Daha ne istiyorlar? Bunu mecburen kabul edecekler. Sizin hatanız onların sizi manüpüle etmesine izin verip kendinizi suçlu hissetmeniz. Sizin kendinizi suçlu hissetmenizi gerektirecek hiçbir şey yok. Onlar sınır bilmeyen insanlar. Dolayısıyla siz haftada bir gidin, telefonla da konuşun, onlar sikayet etsin yakınsın he he deyin geçin. Eşiniz çok istiyorsa, daha sık gitmek istiyorsa kendi gitsin. Benim teyze dediğim bir yakınım var o da böyle çok ısrarcı biri, çocukları için "gelmiyorlar" diye hep şikayet eder (ki giderler yani) kadın her şeye de karışır. Benim evime çat kapı gelir, "bu neden böyle? bunlar niye burada duruyor?" diye her şeye karışır, mutfağıma girer baharatlıklara kadar karışır, bazısını atar vs. bana da gelmiyorsun diye sitem eder, kadının kötü niyetli biri olmadığını bildiğim için ben de he he der geçerim ama gelininin yerinde olmak istemezdim doğrusu. En sonunda ne oldu, bir gün torununun doğum gününü onların evinde kutlamadıkları için gelinine ağır sitem edip surat asmış gelin de küstü, telefonlarını engelledi, kadın ameliyat oldu gitmedi, geçmiş olsun diye de aramadı. Kocası görüşüyor yine ailesi ile onlara da "ben karımı seviyorum, boşanmam, ben gelirim, torununuzu da getiririm ama o görüşmek istemiyor artık sizinle" demiş. Böyle de düşman olmaya gerek yok ama manipülasyona gelmeyin. Siz görevinizi yapıyorsunuz. Eğer suçluluk hissederseniz, öfkeye kapılıp eşinizle kavga ederseniz bu sizin hatanız olur. Hayatta böyle sınır bilmeyen insanlar her zaman olacak sizin sınırınızı koruyamamanız sizin hatanızdır. Bir saygısızlığınız, kötülüğünüz, ihmaliniz yok dolayısyla münipülasyona gelmeyin.
 
Üyelik iptali yapmış üye, azıcık anlayışlı olsanız ne olur he ne olurdu.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…