Selam kızlar,
İçinden çıkamadığım bir derdim var. Yardımcı olursanız sevinirim.
Biz üç yılı geçkin bir süredir evliyiz, çocuğumuz yok. Evliliğimizin ilk iki yılı çok sıkıntılı geçti eşimin ailesi yüzünden ama eşime kalsa benim yüzümden. Hatta bu yüzden çocuk yapmak da istemedi hiç. Bir ablası var. Yapış yapış bir aileler anne abla ve eşim özellikle. Baba figürü dışarıda bunun. Asla alışamıyorum tarzlarına ve onlar gibi olamıyorum sabahtan akşama kadar aile bireyleri sürekli birbirini över sonra da hep beraber kendilerine nazar duaları okurlar falan tuhafıma gidiyor her şeyleri.
Neyse geçen iki yılın ardından başka bir eve taşındık ortam değişti işler biraz yoluna girdi derken bir yıldır aramız gayet iyiydi. Aylardır çocuk istiyor, deniyoruz falan, henüz olmadı. Bu 1 yılda tek bir tartışmamız bile olmadı diyebilirim. Geçtiğimiz bayram tatili ve sonrasındaki bir hafta izindeydik. Hem benim ailemin yaşadığı şehre hem de eşimin ailesinin memleketine ziyarete gittik. Uzak yerlerde her ikisi de. Eşim benim ailemin yanında aşırı rahattır ama onun ailesinin yanında asla öyle olamıyoruz. En basitinden eşim neredeyse 15 yıldır sigara kullanıyor ama ailesinden hep gizlemiş üzülürler diye. Ben de kullanıyorum ve benim de hep gizlememi istedi. Kayınvalidem oğlunu içkisi sigarası olmayan ne bileyim her cuma vakti namaza giden biri olarak bilir herkese de bu şekilde sürekli oğlunu över, bana bile!!!
Anneannesini seviyorum onunla hep iyi anlaştım bize gelip 20 gün kalmışlıkları bile vardı annesiyle birlikte. Ancak annesi ve özellikle ablayla hep bir ayar olma modundayım. Onlar teletabi gibiler ve benden de hep bunu bekliyorlar ben de o yapıda bir insan değilim. Bu bayramda köylerindeyken yanlarında çok zaman geçirmedim çünkü onlar sıcağı çok severler ve 40 derece havada balkonda otururlar, bense dayanamıyorum ve geçip içeride oturdum klima altında. 8-10 saat de durduk köylerinde, 1 saat en fazla içeride takılmışımdır. Her neyse buna da bozulduklarını tahmin ettim ama içeri gelin dedim gelmediler. Oradan döndük iki hafta oldu eşim bir haftadır yurt dışında zaten bu hafta da olmayacak. Annesi dün aramış eşimi: anneanne beni sormuş neden bu bayram bize soğuk davrandı yanımızda bile oturmadı demiş. Bir derdi mi vardı demiş. Eşim de bunun üzerine bir yıldır güzel giden ilişkimizi yarım saatte attığı mesajlarla b*k etti af edersiniz.
Asıl konuya bağlıyorum. Kardeşim üni'den yeni mezun oldu 22 yaşında, kız. Burada benim olduğum şehirde okudu ve buradan iş arıyor. Benim yanımda kalıyor bir ay kadar daha da kalacaktı. Ama eşim kıymetli ailesinin canı sıkıldığı için ben gelene kadar "onu bizim evimizden gönder" dedi. Eşim herkese o kadar güler yüzlü ve sevecendir ki herkes onu hep iyi bilir. Ama bu pis işleri hep benim yapmamı istiyor. Sokağa mı atacağım dedim ailesi düşünsün sen değil diyor. Benim 90 yaşındaki anneannemi üzmezsin bundan sonra diyor. Bu arada kendisi de bizim memlekette aynı benim gibi davrandı ama ben yapınca suç oldu. Annesini arayıp içimde tuttuğum her şeyi yüzlerine kusmak istiyorum, maksadınız ne diye sormak istiyorum. Ablası hamile ailecek herkes ona prenses muamelesi yapıyor şu an. Ama benim kardeşimi sokağa atmamı istedikleri için ona bile acımak gelmiyor içimden arayıp krize sokana kadar konuşmak istiyorum sonu ne olursa olsun. Bunun neticesi de muhtemelen boşanma ile biter.
Biliyorum çok uzun yazdım ama sabredip okur ve yardımcı olursanız mutlu olurum…