- 6 Nisan 2023
- 949
- -44
- 26
- Konu Sahibi Mavinin her tonunaa
- #1
Kızlar Eşim boşanalım kurtar kendini bizden, benim ailem sana da bana da huzur vermeyecek demişti.. bu konu hala gündemimizde biliyorsunuz ki ve eşimin ailesiyle arası kötü. Ciddi anlamda kötü bir annesi var özellikle. Resmen kötü biri yani. Evlat sevgisi yok merhameti yok. Eşimin psikolojisi gitmiş durumda çok huzursuz çok mutsuz. İnthar etmeyi bile düşündüğünü söyledi.
Çok kötü şeyler yaşattı bana evliliğimizde evet bende boşanmak istiyorum evet ama bir insan olarak öncelikle çok üzülüyor ve kıyamıyorum onun bu haline. Morel verip destek olmaya çalışıyorum ona hep ama boşanma fikrimiz sabit tabiki aynı düşünüyoruz ikimizde. Ailesi bana da düşman. Mutlu olduğumuz dönemlerde evlatlarının mutlu olmasını çekemeyen bir ailesi var. Paracı, nankör, kötü insanlar. Aile apartmanında oturuyoruz yani altlı üstlü. Ailesinin evlerinde yaşıyoruz zaten ama evlatlarının beş kuruş parası olmamasına rağmen sokağa atacaklarını söylüyorlar çocuklarını. Evleri satacağım parayı yiyeceğim umrumuzda değilsiniz diyorlar. Eşim de bu duruma çok üzülüyor ve sindiremiyor utanıyor hatta bana karşı.
Eşimin ailesi yüzünden yaşadıklarını düşününce çok üzülüyorum hiç sevgi görmeden, hor görülerek büyümüş. Hep çalıştırılmış. Yine de ayakta kalmış bir yandan. Üzülüyorum bilmiyorum ve benimde psikolojim bozuldu bu durumdan. Korkuyorum o da mutlu olsun istiyorum boşanınca. O kadar çok kaygım var ki, merhametime engel olamıyorum. Küçük bir bebekmiş gibi ona ilgi gösterip yön göstermek hayata bağlanmasına yardım etmek istiyorum. Çok kötü şeyler yaşatmasına rağmen bana aslında özünde çok iyi bir insan eşim çünkü. Malesef ki benim kadar şanslı büyümemiş. Nefret ediyor ailesinden artık ama yine de ailem deyip her zaman her şeylerine eşim koşturdu bugüne kadar. Ne düşünüyorsunuz
Çok kötü şeyler yaşattı bana evliliğimizde evet bende boşanmak istiyorum evet ama bir insan olarak öncelikle çok üzülüyor ve kıyamıyorum onun bu haline. Morel verip destek olmaya çalışıyorum ona hep ama boşanma fikrimiz sabit tabiki aynı düşünüyoruz ikimizde. Ailesi bana da düşman. Mutlu olduğumuz dönemlerde evlatlarının mutlu olmasını çekemeyen bir ailesi var. Paracı, nankör, kötü insanlar. Aile apartmanında oturuyoruz yani altlı üstlü. Ailesinin evlerinde yaşıyoruz zaten ama evlatlarının beş kuruş parası olmamasına rağmen sokağa atacaklarını söylüyorlar çocuklarını. Evleri satacağım parayı yiyeceğim umrumuzda değilsiniz diyorlar. Eşim de bu duruma çok üzülüyor ve sindiremiyor utanıyor hatta bana karşı.
Eşimin ailesi yüzünden yaşadıklarını düşününce çok üzülüyorum hiç sevgi görmeden, hor görülerek büyümüş. Hep çalıştırılmış. Yine de ayakta kalmış bir yandan. Üzülüyorum bilmiyorum ve benimde psikolojim bozuldu bu durumdan. Korkuyorum o da mutlu olsun istiyorum boşanınca. O kadar çok kaygım var ki, merhametime engel olamıyorum. Küçük bir bebekmiş gibi ona ilgi gösterip yön göstermek hayata bağlanmasına yardım etmek istiyorum. Çok kötü şeyler yaşatmasına rağmen bana aslında özünde çok iyi bir insan eşim çünkü. Malesef ki benim kadar şanslı büyümemiş. Nefret ediyor ailesinden artık ama yine de ailem deyip her zaman her şeylerine eşim koşturdu bugüne kadar. Ne düşünüyorsunuz
