Eşimle severek evlendik ve ben ona çok güvendim evlenmeden önce tartışmalarımız oluyordu fakat evlendikten sonra özellikle balayı zamanı rüya gibi geçti bizim için çok mutluyduk daha sonra sıkıntılarımız başladı ama sorunların çoğu benden kaynaklı oluyordu ve olmaya da devam ediyor eşimden yana rahatsız olduğum belli başlı noktalar vardı eşim elinden geldiğince bunları düzeltmeye çalıştı yaşadığımız sorunlardan sonra ciddi anlamda olumlu yönde değişiklik gösterdi fakat ben değişemedim değişemiyorum eşim de ailesi de çok iyi insanlar ve eşim ailesine çok düşkün birisidir bende fazlasıyla alıngan bir insanım çok girişken birisi değilim hep karşı taraftan adım atmasını beklerim eşimle abisinin karakterleri çok farklı mesela eşim sürekli yengesini düşünür arar sorar abisi beni arayıp sormadığında buda benim zoruma gidiyor kendimi dışlanmış hissediyorum sen ara sor diyor onu da ben yapamıyorum sırf yengesiyle konuşuyor diye çok kavga ettim senin abin beni düşünmüyor umursamıyor sen neden onu arayıp soruyorsun diye çok büyük kavgalar ettim hep ailesini sucladim sevmiyorlar beni dusunmuyorlar sende arayıp sormicaksin ben yanında olmadan konusmicaksin diye kavgalar ettim onlar her konuştuğunda içimde bir huzursuzluk bak esin seni değil onu dusunuyor bak abisi seni umursamıyor arayıp sormuyor bile iki senedir abisi bir gün bile arayıp sormadı beni artık kavganın boyutunu arttırdım suçlayarak konuşuyorum sinir krizleri geçiriyorum konuştuk dediği her gün ve en son ettimiz kavgada da benden vazgeçtiğini artık istemediğini söyledi topla eşyalarını git istemiyorum seni dedi lütfen beni yargılamadan yol gösterin napicagimi bilmiyorum eşime guveniyorum ve ben onu kaybetmek istemiyorum ama bu olumsuz düşünceler ve sinir krizleri benim yakamı da bırakmıyor