• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Eşimi kaybetmek istemiyorum

Konu sahibi arkadaşım hesabınız kapatıldı ama belki okuyorsunuzdur.

Önceki konudaki ayrıntıları burada vermediğinize göre sanırım içten içe eşinizi haklı bulmaya ve affetmeye çalışıyorsunuz. Nitekim burada da çoğunluk eşinizle empati kurdu, istediğiniz gibi. Oysa eşinizi olduğu gibi anlatsaydınız size bu kadar yüklenilmezdi.

Lütfen kendinize haksızlık etmeyin ve gerçekçi olun. Öfke krizleriniz için elbette yardım alın ama buna eşinizin davranışlarının sebep olduğunu görmezden gelmeyin.

Bana kalırsa önce size bu kadar olumsuz duygu yaşatan eşinize bir çare bulmalısınız. Çünkü eşinizin bu davranışlarına şahit oldukça daha iyi hissetmeniz mümkün olmayacak.
 
Destek almaya başladım aslında psikolog ile görüşmelerim oluyordu fakat benim sinir krizlerim için bir çözüm olmadı anlasilmadigimi düşündükçe daha çok ofkelendim
Psikiyatrist öneririm, durumun boyutuna göre gerek görürse ilaca başlarsınız.
 
Ya bir de hayatın tadını çıkarın ya lütfen. Milletin ağzına ne bakıyorsunuz, aldırın bir araba altınıza. İşe gidin gelin valla misssssss. Arada iş çıkışı al kahveni, müziğini aç dinleye dinleye gez. Hasta mısın atla hastaneye git. Niye sürekli birilerine minnet ediyorsunuz anlamadım. Madem eşin iyi birisi. Bunları görmezden gel gitsin. Keyfine bak şu hayatta bacım be.
 
Ben bir şey sormak istiyorum.

Eşinizin yengesine zaafı , ilgisi veyahut hoşlantısı olduğunu düşünüyor musunuz?
 
Bence deger vermedigi icin zaten bu olaylar cikiyor.

Konu sahibi kendini yanlis ifade etmis sanirim, mesela abisinin arayip sormamasi degil, mesele kendisine deger vermeyen insanlara, esinin deger vermesi.
Valla bende de aynı durumlar var ama hiç böyle yapmıyorum onlar bana değer vermiyor diye değersiz mi oluyorum hayır bende onlara aynı muameleyi yapıyorum arkadaş takıntı etmiş gidişat iyi değil
 
Eşimle severek evlendik ve ben ona çok güvendim evlenmeden önce tartışmalarımız oluyordu fakat evlendikten sonra özellikle balayı zamanı rüya gibi geçti bizim için çok mutluyduk daha sonra sıkıntılarımız başladı ama sorunların çoğu benden kaynaklı oluyordu ve olmaya da devam ediyor eşimden yana rahatsız olduğum belli başlı noktalar vardı eşim elinden geldiğince bunları düzeltmeye çalıştı yaşadığımız sorunlardan sonra ciddi anlamda olumlu yönde değişiklik gösterdi fakat ben değişemedim değişemiyorum eşim de ailesi de çok iyi insanlar ve eşim ailesine çok düşkün birisidir bende fazlasıyla alıngan bir insanım çok girişken birisi değilim hep karşı taraftan adım atmasını beklerim eşimle abisinin karakterleri çok farklı mesela eşim sürekli yengesini düşünür arar sorar abisi beni arayıp sormadığında buda benim zoruma gidiyor kendimi dışlanmış hissediyorum sen ara sor diyor onu da ben yapamıyorum sırf yengesiyle konuşuyor diye çok kavga ettim senin abin beni düşünmüyor umursamıyor sen neden onu arayıp soruyorsun diye çok büyük kavgalar ettim hep ailesini sucladim sevmiyorlar beni dusunmuyorlar sende arayıp sormicaksin ben yanında olmadan konusmicaksin diye kavgalar ettim onlar her konuştuğunda içimde bir huzursuzluk bak esin seni değil onu dusunuyor bak abisi seni umursamıyor arayıp sormuyor bile iki senedir abisi bir gün bile arayıp sormadı beni artık kavganın boyutunu arttırdım suçlayarak konuşuyorum sinir krizleri geçiriyorum konuştuk dediği her gün ve en son ettimiz kavgada da benden vazgeçtiğini artık istemediğini söyledi topla eşyalarını git istemiyorum seni dedi lütfen beni yargılamadan yol gösterin napicagimi bilmiyorum eşime guveniyorum ve ben onu kaybetmek istemiyorum ama bu olumsuz düşünceler ve sinir krizleri benim yakamı da bırakmıyor
Bi uzmanla gorusun destek alin bence sınır krizi icin
 
Eşimle severek evlendik ve ben ona çok güvendim evlenmeden önce tartışmalarımız oluyordu fakat evlendikten sonra özellikle balayı zamanı rüya gibi geçti bizim için çok mutluyduk daha sonra sıkıntılarımız başladı ama sorunların çoğu benden kaynaklı oluyordu ve olmaya da devam ediyor eşimden yana rahatsız olduğum belli başlı noktalar vardı eşim elinden geldiğince bunları düzeltmeye çalıştı yaşadığımız sorunlardan sonra ciddi anlamda olumlu yönde değişiklik gösterdi fakat ben değişemedim değişemiyorum eşim de ailesi de çok iyi insanlar ve eşim ailesine çok düşkün birisidir bende fazlasıyla alıngan bir insanım çok girişken birisi değilim hep karşı taraftan adım atmasını beklerim eşimle abisinin karakterleri çok farklı mesela eşim sürekli yengesini düşünür arar sorar abisi beni arayıp sormadığında buda benim zoruma gidiyor kendimi dışlanmış hissediyorum sen ara sor diyor onu da ben yapamıyorum sırf yengesiyle konuşuyor diye çok kavga ettim senin abin beni düşünmüyor umursamıyor sen neden onu arayıp soruyorsun diye çok büyük kavgalar ettim hep ailesini sucladim sevmiyorlar beni dusunmuyorlar sende arayıp sormicaksin ben yanında olmadan konusmicaksin diye kavgalar ettim onlar her konuştuğunda içimde bir huzursuzluk bak esin seni değil onu dusunuyor bak abisi seni umursamıyor arayıp sormuyor bile iki senedir abisi bir gün bile arayıp sormadı beni artık kavganın boyutunu arttırdım suçlayarak konuşuyorum sinir krizleri geçiriyorum konuştuk dediği her gün ve en son ettimiz kavgada da benden vazgeçtiğini artık istemediğini söyledi topla eşyalarını git istemiyorum seni dedi lütfen beni yargılamadan yol gösterin napicagimi bilmiyorum eşime guveniyorum ve ben onu kaybetmek istemiyorum ama bu olumsuz düşünceler ve sinir krizleri benim yakamı da bırakmıyor
Eşinizin yengesiyle sürekli konuşması saçma bence . Sonuçta sizde o ailenin gelinisiniz . Benim eşimde eltim covid olduğunda aradı ve geçmiş olsun dedi ben ses çıkarmadım sonra ben hastalandım kaynım beni aramadı ve bende eşime durumu anlattım bi daha eltimi aramayacaksın dedim o günden beri aramaz eşim
 
Eşimle severek evlendik ve ben ona çok güvendim evlenmeden önce tartışmalarımız oluyordu fakat evlendikten sonra özellikle balayı zamanı rüya gibi geçti bizim için çok mutluyduk daha sonra sıkıntılarımız başladı ama sorunların çoğu benden kaynaklı oluyordu ve olmaya da devam ediyor eşimden yana rahatsız olduğum belli başlı noktalar vardı eşim elinden geldiğince bunları düzeltmeye çalıştı yaşadığımız sorunlardan sonra ciddi anlamda olumlu yönde değişiklik gösterdi fakat ben değişemedim değişemiyorum eşim de ailesi de çok iyi insanlar ve eşim ailesine çok düşkün birisidir bende fazlasıyla alıngan bir insanım çok girişken birisi değilim hep karşı taraftan adım atmasını beklerim eşimle abisinin karakterleri çok farklı mesela eşim sürekli yengesini düşünür arar sorar abisi beni arayıp sormadığında buda benim zoruma gidiyor kendimi dışlanmış hissediyorum sen ara sor diyor onu da ben yapamıyorum sırf yengesiyle konuşuyor diye çok kavga ettim senin abin beni düşünmüyor umursamıyor sen neden onu arayıp soruyorsun diye çok büyük kavgalar ettim hep ailesini sucladim sevmiyorlar beni dusunmuyorlar sende arayıp sormicaksin ben yanında olmadan konusmicaksin diye kavgalar ettim onlar her konuştuğunda içimde bir huzursuzluk bak esin seni değil onu dusunuyor bak abisi seni umursamıyor arayıp sormuyor bile iki senedir abisi bir gün bile arayıp sormadı beni artık kavganın boyutunu arttırdım suçlayarak konuşuyorum sinir krizleri geçiriyorum konuştuk dediği her gün ve en son ettimiz kavgada da benden vazgeçtiğini artık istemediğini söyledi topla eşyalarını git istemiyorum seni dedi lütfen beni yargılamadan yol gösterin napicagimi bilmiyorum eşime guveniyorum ve ben onu kaybetmek istemiyorum ama bu olumsuz düşünceler ve sinir krizleri benim yakamı da bırakmıyor
Siz eşinizin abisi sizi aramadığı için değil eşiniz yengesini sık sık aradığı için sinirleniyorsunuz. Bunu eşinize açıkça söylediniz mi? Yengesiyle ne konuşuyor olabilir bu kadar sık?
 
Back
X