dedim ya korktuğundan değil beni de aşağı çekmesinden dolmuşum ben. mülayim olmasından değil de aslında 10 yıldan fazladır birlikte olmamıza rağmen birbirimize hala aşığız. ben de ona. yoksa boşanırım sevgim falan bitmiş olsa. ama öfke birikmiş belli kiEşinizin yerine koyun kendinizi korktuğunuz bir şeyden dolayı, ki ben sadece araba mevzusundan kaynaklandığını sanmıyorum eşinizin genel tavrini da beğenmiyorsunuz, size saygı duymayıp bunu belli etse ne hisseder ve yaparsınız?
Eşiniz de mülayim bir adam belli ki. Öyle olmasa saygı duymadığınız belli falan edemezsiniz.
evlenmeden önce farklı şehirlerdeydik. gezmeyi de çok severdi aslında.ta ki ben gezmek için arabayı işin içine koyana kadar. ilk yıllar sorun da etmedim tamam arabasız gidelim dedim. ama artık hele ki çocuklardan sonra neden kapıda araba dururken biz otobüse binicez diye direttim ve sonuç evden çıkmıyor. her şey burada kilitleniyor.Öncelikle başınız sağolsun babanız için üzüldüm. Fakat eşinizden dolayı özgüven eksikliği yaşamanızı biraz abartı buluyorum. Günlük hayatta da bir iş yapmak isterken bizlere destek değil köstek olmaya çalışın çok fazla insanla karşılaşıyoruz hatta çoğu yakın arkadaşlarımız oluyor. O zaman her adımımızda bunlardan vazgeçelim ve hayalini kurduğumuz şey fobimiz olsun. Eşiniz korkuyorsa kullanmasın bununda baskısını yapmayın illa ki erkek kullanacak diye bir kural yok olmamalı. Sizde onun söylediklerini umursamak yerine özel ders alın eminim o ders ve hoca size katkı sağlayacaktr ve hocaya da bu durumunuzu özellikle belirtirsiniz. Durumunuz da iyiymiş. Sadece babanızdan dolayı fobinizin olmasını anlarım. Ama atlatılamayacak şeyler değil. Evet bende sıkıcı, monoton, robot gibi yaşayan bir eş istemem çünkü tam tersiyim sürekli seyahat eder, kamp yapar, yeni insanlarla tanışır, gezer, eğlenirim diğeri beni depresyona sokar. Ama bunu en başta evleneceğim kişiyle paylaşır o kişiyi de ben seçerim. 10 yıllık bir evlilikten bahsediyorsunuz dile kolay. Bu ev kuşu olmasını şimdi keşfetmiş olamazsınız öyle değil mi? Bu konularda kadınları haklı bulmuyorum açıkçası 2. çocuğu bile yapıyorlar o zamana kadar saygı duyduğu adamdan 2. çocuktan sonra 8 10 yıllık evlilikte isyan çıkartıyorlar bu çok yanlış.
Asdfgdfgh benimde ehliyetim yok annem yıllardır al şu ehliyeti artık diye baskı yapıyor ve açıklasamda anlatamıyorum nedense İÇİMDEN GELMİYOR diyorum '' yok sen yinede al '' diyorlarBen de araba kullanmıyorum,ehliyetim de yok ve almak gibi bir hevesim de yok.Araba kullanmak istemiyorum ve eşim bana sizin bu söylediklerinizi söylese çok kötü olur.Ne demek araba kullanmak istemiyor diye saygı duymamak?
Benim annem de aynı ya,bir sen kaldın diyip duruyor başımda.17,18 yaşlarımda bayağı hevesliydim ama bir anda gitti o heves.Ben trafikten eksik kalmalıyım zaten,trafik canavarı olabilirim yoksaAsdfgdfgh benimde ehliyetim yok annem yıllardır al şu ehliyeti artık diye baskı yapıyor ve açıklasamda anlatamıyorum nedense İÇİMDEN GELMİYOR diyorum '' yok sen yinede al '' diyorlarAllah başka dert vermesin bizlere ne diyim
evet travmanızı anlıyorum fakat sadece kaza yapılıp ölünmüyor ki bu hayatta. çocuklarım annesiz kalmasın diye diyorsunuz, öyleyse her şeye fobi oluşturması lazım beynin. eşiniz bildiniz bileli böyleyse, bu fobiyi de yenemeyecek gibiyse ve bir yerlere arabayla gitmek istiyorsanız siz bu fobinizi yeneceksiniz, o da sizin kararlılığınızı gördükçe yan koltukta daha da rahatlayacaktır.. benim annem de panik atak. arabadan korkar, asla da kullanamaz başta ben kullanırken de ani tepkiler veriyordu ama şimdi şehir dışına giderken bile benim götürmemi istiyor, yola bile bakmayı bıraktı bir süre sonra.çünkü çocuklardan sonra ben de çok zorlanmaya başladım kullanırken. kaza yapıp ölme korkum oluştu. öncesinde tolare ediyordum
Siz kendiniz yapamadiginiz icin baska bir suclu ariyorsunuz. Asil sorununuz kendinizle. Eger esinizle olsaydi bu son zamanlarda ben kullanmamaya baslayinca ortaya cikti demezdiniz.belki ben dar düşünüyorum bilmiyorum.aslında problem etmiyordum. ama beni de nerdeyse süremeyecek kadar gerdiğinden sanırım öfkem birikti. çünkü ona hep tamam sen kullanma ama evimizde biri kullanmalı beni destekle köstek olma senden sadece bunu bekliyorum dedim hep. fakat o nedense sürekli bir panik korku bilmiyorsun yapamazsın o kadar bilgiyle yola mı çıkılır diye beni de aşağıya çekti. şu an buraya yazarken fark ettim. o nedenle bu kadar öfkelendim sanırım. beni de desteklemediği için
Araba kullanamıyor diye saygınızı yitiriyorsaniz bir şoför tutun problem çözülsün.Merhaba kızlar
Ben öğretmenim kamuda. 10 yıldır evliyiz.Eşim de öğretmen ancak o özel bir eğitim merkezinin ortaklarından devlette değil. Kazancı kamu personeline göre çok çok iyi. maaşıma dokunmaz, para hesabı yapmaz, istediğimi alır, oldukça güzel bir evim ve arabam var. içinde ortalama standartlarda yok yok diyebilirim. tabi bunlar benim öğretmen maaşımla olacak şeyler değil.eşimden kaynaklı.2 çocuğum var. hepimiz sağlıklıyız şükürler olsun.
diyeceksiniz ki e sorun ne? bize hayatını övmek için mi konu açtın? değil. çok mutsuzum ve bunu aşamıyorum. yorumlarınıza ihtiyacım var. Eşim araba kullanmayı bilmiyor bence fobisi var ve bana da geçti bu trafik fobisi.
evden çıkmayı sevmiyor( yoğun çalışıyor nadir boş zamanında da evde kalmak istiyor. tam bir ev kuşu)
ya ben eşimin yanına binip bir yere gidemiyorum. çocuklar küçük bana bağımlılar (emmek uyumak vs) artı onun da araba fobisi yüzünden ben de uzak mesafeye gidemiyorum çünkü korkuyor. ya her şeyimiz var ama otobüsle seyahat ediyoruz hala.sıradan her erkek işi olan araba kullanmak bir şey araştırıp almak( ev arsa vs) hiçbir şeyden anlamıyor. ( diyeceksiniz ki e nasıl para kazanıyor o işte çok iyi gerçekten hakkını yemeyim)zaten dışarı zorla çıkarıyorum. ya bi erkek olarak ona zerre saygı duymuyorum. bazen bu yönünden dolayı ondan nefret bile ediyorum. normalde çok seviyorum aslında. psikoloğa gidelim dedim yok. özel hoca bulalım dedim yok
beni en çok yoran da çocuklarımdan sonra bende de -muhtemelen eşimin korkuları da tetikledi- trafik fobisi başladı. babamı küçük yaşta trafik kazasında kaybettim. çok çok zor bi hayatım oldu bu yüzden.yoğun trafikte elim ayağım boşalıyor. ya kaza yaparsam ya ölürsem ya çocuklarım annesiz kalırsa. ama buna rağmen eşim bilmediği için bi yere gideceksek ya ben kullanmalıyım ya otobüse binicez. ki dediğim gibi çocuklar küçük olduğundan otobüs seçeneğini kullanıyoruz genelde ya da uzaksa uçak. ne zaman yolculuğa çıksak içimden ağlamak geliyor. neden diyorum ya neden bu kadar sıradan bir şey neden benim için bir lüks. niye ben bi
şey düşünmeden sağ koltukta oturamadım hiç. bu sebeplerden ona saygı duyamıyorum o da bunun farkında ve hem kırılıyor hem öfkeleniyor.
her şeyi geçtim. bu düşüncelerimden kurtulup en azından ben nasıl rahat trafiğe çıkabilirim artık. cidden çok üzülüyorum aşırı derecede canımı sıkıyor bu durum.
EK AÇIKLAMA: arkadaşlar ben araba kullanabiliyorum sadece çocuklardan sonra bende de fobi oluştu. babamı çocukken kaybettim trafik kazasında. ben de kaza yaparsam çocuklarım annesiz kalırsa korkularım başladı. bir de yanıma oturunca da aşırı panik. bizimle yolculuk edenler onunla nasıl kullanıyorsun arabayı insana kaza yaptırır diyorlar
EK AÇIKLAMA 2:aslında problem etmiyordum. ama beni de nerdeyse süremeyecek kadar gerdiğinden sanırım öfkem birikti. çünkü ona hep tamam sen kullanma ama evimizde biri kullanmalı beni destekle köstek olma senden sadece bunu bekliyorum dedim hep. fakat o nedense sürekli bir panik korku bilmiyorsun yapamazsın o kadar bilgiyle yola mı çıkılır diye beni de aşağıya çekti. Bir arkadaşın sorusuna cevap yazarken fark ettim. o nedenle bu kadar öfkelendim sanırım. beni de desteklemediği için
bir de eşimin maddi imkanlarını kullanmaktan falan bahsedilmiş. Eşimle evlendiğimde hiçbir şeyi yoktu arkadaşlar. Hepsinde ben destek oldum ona. bence önemsiz ve olması gereken bir detaydı ama çok üzerinde durulmuş o nedenle açıklamak istedim
şimdiden teşekkür ederim herkese
Benim de yok ehliyet. Aşırı derecede korkuyorum. Karşıdan başka araba geliyor diye aniden frene basıp öylece kalacak insanım ben, gerek yok trafikte olmama.Benim annem de aynı ya,bir sen kaldın diyip duruyor başımda.17,18 yaşlarımda bayağı hevesliydim ama bir anda gitti o heves.Ben trafikten eksik kalmalıyım zaten,trafik canavarı olabilirim yoksa.Ama bisiklet kullanmayı çok seviyorum.
Benim en büyük korkum,bir insana çarpmak,yaralanmaya ve ya ölüme sebebiyet vermek.Bilinc altımda yatan en büyük korku buBenim de yok ehliyet. Aşırı derecede korkuyorum. Karşıdan başka araba geliyor diye aniden frene basıp öylece kalacak insanım ben, gerek yok trafikte olmama.
Yaşadığınız durumu bir psikologla çözmenizi daha dogru degil mi?eşiniz araç kullanmıyor,siz korkuyorsanız toplu taşıma klasınıza uygun degilse taksi tutun.ben arana kullanıyorum kullanıyordum da her mesafede çocuklarım doğduktan sonra babamı küçük yaşta trafik kazasında kaybetmemden kaynaklı eşimin de korkularından muhtemelen korkularım başladı. keşke doğru okusanız
çok teşekkür ederim. olumsuz yorumlar da oldu. fakat her şeyi çıplak şekilde duymaya ihtiyacım vardı. siz ve diğer arkadaşlar haklısınız. iyi ki yazmışım. kendime geldim. hayatımı zindan etmişim haklısınız. inşallah burda okuduklarımı cebime koyup hatta yine nüksederse tekrar tekrar okuyup üzerime düşenleri yapıcam. kafamdaki etiketler de beni çok olumsuz etkilemiş fark etmedeneşim hayatında eline tornavida bile almış biri değil. Evdeki ufak tefek tüm işleri ben yapıyorum. Silikon tabancasıdır efendim ingiliz anahtarıdır bildiğiniz çantam var. Eli de yatkın değil zaten ben ise babamdan dolayı yapıyorum bu işleri. Ama bir kez bile aklımdan eşimin erkekliğinden şüphe etmek geçmedi. Çünkü çok saçma yani bu tamamen nasıl bir aileden geldiğinle alakalı bir şey. Kafanızda erkeklik ve kadınlığa dair bazı nitelikler var ve etiketlemişsiniz ama böyle basit şeylerle hayatınızı zindan ediyorsunuz haberiniz yok