dert değil belki ama sürekli fikir değiştirdiğim bir konuda bir de size danışayım dedim.
mevcut durum:
bir çocuk, kendi evimizde yaşıyoruz. oğlum iş yerinin kreşine geliyor, işim evime bir saat uzaklıkta. evden çık ofise var, 1,5 saat bile diyebiliriz. servisim var. eşim eve 5 dakika mesafede çalışıyor, arabasıyla gidiyor.
ikimizde tam gün mesai şeklinde çalışıyoruz, bazen eşim haftasonları da mesai yapıyor.
şimdi ben istiyorum ki, yıllardır git gel çok bunaldım, işimin olduğu ilçeye taşınalım. bu durumda eşimin iş yerinin servisi olmadığı için 1 saatlik yolu araba ya da motorsikletle gidip gelecek. biz oğluşumla rahat edicez. kısmetse 2016 da çocuk planlarım var, doğum iznine ayrılınca da oğlumu aynı kreşe götürmeye devam etmek istiyorum.
bir yanım diyor yıllar sonra bu rahatlık süper olacak, bir yanım da eşimi düşünüyor, aslında hiç kıyamam ona, bunca zaman benim servisim var diye pek ses etmedim, onun kolayca işe gidip gelmesine. ama çocuk serviste gerçekten sıkılıyor, bir süre sonra etraftan of puf sesleri geliyor, ben de geriliyorum. an azından kreş yaşı geçene kadar (2 numaranın da elbette) o ilçeye taşınalım diyorum.
maddi olarak bize kira + yol parası eklenecek. manevi olarak da eşimin pek de güvenli olmayan ülkemde her gün trafikte yalnız o kadar vakit geçirecek oluşu, tır kamyon fobisi olan benim için uykularımı kaçırıyor bu kısım. ama o kadar da bunaldım ki, yakına taşınacak olma fikri içimi açıyor.
iş değiştirmeyi de düşündüm. aynı maaşı alamayacağım gibi ayrıca kreş masrafı eklenecek. Oğlumun kreşinden çok memnunum, aynı özelliklerde bir kreş arasam ciddi aylık ücretleri var.
