Şimdi şöyle bir durum var. Siz bu konuyu hisleriniz için açıyorsunuz. Ama konu o kadar hassas ki. Konu da hakaret var, değer vermeme var, sevgisizlik var, psikolojik şiddet var, hödük bir erkek var. Var da var. Siz belki sadece karı koca olarak yorum bekliyorsunuz ama yorum yapanlar esas öneml kısmı görüyor. 2 tane çocuk. Ben üzgünüm yetişkin bir kadının aldığı kararlarla ilgili yaşadığı sonuçlara birşey diyemem. Ama beni üzen iki yetişkinin sorunlarını yaşamak zorunda kalan çocuklardır.
İnsanlar başka insanların çocuk yapıp yapmamasına müdahale edecek bir çeşit manyak değiller. Ama çoğu insan mutsuz annenin yetiştirdiği, huzursuz ortamda büyüyen çocuklarıda açılan psikolojik yaraların farkında. Bu yüzden bu kadar tepkililer bu ortamda iki çocuğa. Yoksa tuhaf bir doğum kontrol tarikatına mensup falan değiller. İnsanlar nedense psikolojik şiddeti fiziksel şiddet kadar önemsemiyor. Eşiniz ilk çocuğunu dövseydi siz ikinciyi yapar mıydınız? Ama eşinizin ve birazcık da bu mutsuzlukla sizin çocuğunuzun psikolojisinde açtığınız yaralar dayaktan beter. Burda kaç tane konu var huzursuz aile ortamından nerdeyse intiharı düşünen arkadaşlarımızın açtığı.
Bir kadın ve bir erkek istediği evliliği istediği şekilde yürütmekte özgür ama bir anne ve bir baba artık sadece bir kadın ve bir erkek değil. Onlar çocuklarını da düşünmek zorunda. Sizde beğenmediği huyları psikolojik baskı ile değiştiren, sizin içinizdeki neşeli kadını öldüren, hayat enerjinizi emen adamın nasıl çocuk yetiştireceğini düşünüyorsunuz? Nasıl bir rol model olacak? Çocuklarınızn kadın-erkek ilişkilerindeki modeli sizin ilişkiniz mi olacak? Yarın öbür gün babasının kopyası bir oğul yada annesinin çaresizliğinde ezikleşen bir kız çocuğu görürseniz ne olacak?
Daha çok şey yazılabilir ama bir noktadan sonra anlamsızlaşıyor. İnanın burdaki insanlar incitmek için, aşağılamak için keyiflerinden 2. çocuğa takmıyorlar. Nasıl ki dayak yiyen bir çocuğu görünce kayıtsız kalamıyorsak, psikolojik şiddet gören bir çocuğu görünce de kayıtsız kalamadığımızdan. Onlar için çok ama çok üzülüp, onlar adına sinirlendiğimiz için.