Ilk başlarda suskun odun halinide seviyodum ama artık çok batmaya başladı onunla vakit geçirmek istemiyorum onun yanında çok skliyorum . Öyle ki eşime karşı hiçbişey hissetmiyorum sarılıyor öpüyor buz gbiym hiçbir heyecan yok ona karşı bakıp ta seviyorum be dediğim hiçbi an yok
uzun zamandır bu halim devam ediyo ve bu durum beni çok üzüyor . Boşanmak için elime çok fırsat geçti ama salak gbi bosanmadim değişir dedim Smdiyse boşanmak istiyorum ama ortada sebep yok . Çünkü ickisi kumari dayağı aldatma gbi sorunlarımız yok ama onun bu vurdumduymazlgi beni cildirtiyo ayrıca merhametsizligi beni tek başıma hiç bi yere yollamaması herseye kızıp sinirlenmesi beni kendinden çok soğuttu. Bi ömür bu şekilde surebilirim mutsuzluktan ölmem ama istemiyorum huzursuz sevgisiz bi ortamda Çocuklarımı büyütmek bi ömrümü geçirmek istemiyorum . Bosanaym desem ortada elle tutulur bi sebep yok !
Bence de eşinize şu yazdıklarınızdan sonra birşey hissetmiyor oluşunuz büyük problem.
Hakaret eden, size yarımcı olmayan, bencil, çocuguna babalık yapmaktan aciz, sizi sürekli aşagılayan, size saygısı güveni olmayan, kölesiymişsiniz gibi davranan bir kisiye karşı sağlıklı bir insanın duygusu vardır; öfke, nefret vs. vs.
Hayatınızdan çıkarmak için varınızı yoğunuzu ortaya koymanız gerekirken siz eskisi gibi sevemiyorum diye üzülüyorsunuz.
Boşuna ayrılık nedenimiz yok demeyin,
şu adamın yaptıklarına odunluk diyip o halini bile sevmiştim diyebiliyorsanız içkisi kumarı vs. olsa da ayrılmazdınız.
Çocuğunuzu nasıl bir ortamda büyütmek istediğinize biran önce karar verin,
Doğru olanı yapın, davayı açın.
Ayrıca mutsuzluktan insan ölür de. Psikoloji tüm saglıgı etkileyebilen birsey.
Üstelik o durumda çocuğunuzu yetistirecek tek insan kalmış olur o da eşiniz.