- 27 Temmuz 2016
- 842
- 908
- 41
O kadar güzel yazmışsınız ki bana umut oldunuz cesaret verdiniz ! Gerçekten bu evliliği bitirmek istiyorum ama cesaret im yok sanırım ! Peki babasız kizinizi büyütmek zor olmadı mı ? Kizinizin psikolojisi etkilendi mi ?Güzel kardeşim bir evliliğin bitmesi için şiddet alkol aldatma vs gibi sebepler aramak çok cahilce bir düşünce zira en büyük travma psikolojik şiddettir.
Zira bedeniniz acısa bunun acısını unutursunu ancak eşinizin hakaret dolu sözlerini unutmazsınız beyninizi yer kemirir.Mutsuzluktan ölmezsiniz ama böyle bir adama feda edecek bir kaç tane hayatınız varsa buyurun feda edin.
Benim şu anda ikinci evliliğim ilk evliliğim de eşime karşı olan tüm hislerim bittiğinde kızım henüz 1 yaşındaydı ve ben kızım için bu evliliği yürüteceğim dedim ama en fazla 2 yıl daha dayandım psilokoljim bozulmuştu intihar etmeyi bile düşünsüğüm zamanlar oldu. Millete mavi boncuk dağıtan adam bana gelince öküz gibi davranıyordu.Ona dokunmak bana dokunması resmen işkence gibi geliyordu gizli gizli doktora gidip ilaç yazdırıp alıyordum o ilaçlar dış dünyayla bağlantımı kesiyor boş boş etrafa bakınıyordum o enerji dolu pozitif mutlu kadın gitmiş yerine bildiğin bir taş duvar gelmişti yani ben.Bir gün evde koltukta otururken 20 sene sonraki halimi düşündüm kızım büyümüş üniversite için başka şehre gitmiş belki de sevdiklerim ailem annem babam bu dünyadan göç edip gitmiş ve ben p..ç gibi ortada sevgisiz savunmasız mutsuz zavallı bir kadın olarak sevmediğim bir adamın yanında ömrünü heba etmiş bir kadın olarak kalacaktım.Peki ya annemin bende ki sütü emeği babamın emekleri sevgileri ne olacaktı? Anam beni bunlar içinmi doğurdu? Onca eziyeti bu adam beni mutsuz etsin diyemi çektiler bunlar içinmi okuttular? Annemin babamın görmek istedikleri kızlarının sonu bumu olmalı? Dedim kendi kendime.
Veeee HAYIR bu adamla 1 dakika bile kalmayacağım boşanıp yanlızda kalsam mutlu olacağım dedim ve hemen aileme durumu anlattım yanımdamısınız yoksa gidip kendime yeni bir hayat kurayımmı dedim.Babam yanımıza gel toruna biz bakarız dediler zaten benimde iyi bir mesleğim ve işim vardı hemen dava açtım gizlice 3 ay içinde celp geldi eşim şaşırdı tabi celp gelince babamların yanına talındım sonra mahkemem görüldü hiçbir şey talep etmedim nafaka tazminat eşya vs. avukatsız tek celsede boşandım kızımı velayetini bana verdi mahkeme ilk 1 yıl sıkıntı çektim tabi çevreden gelen sorular kızımın babasının peşimi bırakmaması tekrar deneyelim sözleri yalvarışları vs hiç birini dinlemedim kızımı babasından asla uzaklaştırmadım sürekli görüştürdüm.
Boşandığım zaman kızım 4 yaşındaydı şimdi 19 yaşında Boşandıktan sonra 10 yıl yanlız geçen işten eve evden işe monoton yaşanan bir hayat ve ardından hiç beklemediğim bir anda yıdırım aşkı ile 3 ay içinde evlilik vs vs....
5 yıl oldu evleneli kocamı çok seviyorum şimdiki eşimde mükemmel değil ama en azından aramızda ilk günkü gibi tutkulu bir aşk var şu anda 40 yaşındayım ve aşkımızın meyvesi olan bebeğimizi sağlıkla imanla doğması için bekliyoruz.
Boşandığım zaman 25 yaşındaydım 35 yaşıma kadar belki yanlız geçti ama en azından yanlızlığımla mutsuzdum sevmediğim bir adamla psikolojik baskı altında mutsuz değildim.
Keşke demedim hiç hep İYİKİ dedim.
Bir tane hayatın var o da 1 nefeslik.5 dakika sonrası için garantisi olmayan bir hayat için kime ve neye göre yaşamak istediğine iyi karar ver.
Şu anki mutsuzluğun senin seçimin
Agziniza sağlık !Selamlar...
Yorumunuzu okudum da çok fevri çıkışlar yapmışsınız.Sizin gibiler derken o gibiler kısmını açabilirmisiniz rica etsem?
Bende kızıma 4 aylık hamileyken bpşanma kararı aldım ama çevre ve aile baskısı sebebiyle o iğtenç işkence dolu evliliğimi 4 yıl kadar uzatmak zorunda kaldım.Sonuç sizin gibi psikolojik olarak sıkıntılı fevri biri oldum çıktım.
Neyse evlat Allah teâlânın takdirine bağlı bir durum. Kun fe yekun ol der ve olur belki sizin için ol demiyordur belki de siz böyle ars niyetli bir kişisin diye size evlat vermiyordur belki de sizi böyle sınıyordur kimse bilemez Allah bilir sadece.
Bende 40 yaşındayım yumurta rezervlerim azaldığı için bebeğim olmuyordu ama birgün hiç aklımızda yokken hamile olduğumu öğrendim ve çok şaşırdım.
Şimdi Bebeğimi bekliyorum tabi yapılan testlerim hep kötü çıktı bebeğim özürlü olabilir vs ve eşimle ben Aşlah teâlânın bize emanetini nasıl verirse versin ona öyle sahip çıkacağız bu sebepten bebeğimizi aldırmayo düşünmedik bile.
Yani Allah herşeyin hayırlısı neyse onu versin.Sizde bu derece ard niyetli olmayın belki size de verir Rabbim.
Saygılarımla.
Ben babasız kız çocuğu büyütmedim sadece kocasız bir kadın olarak babalı bir evlat büyüttümO kadar güzel yazmışsınız ki bana umut oldunuz cesaret verdiniz ! Gerçekten bu evliliği bitirmek istiyorum ama cesaret im yok sanırım ! Peki babasız kizinizi büyütmek zor olmadı mı ? Kizinizin psikolojisi etkilendi mi ?
maşallah suphanallah. Cok sevındım sızın ıcın kızınız ıcın. Hep boyle gıtsın ınsallah. Insallah darda olan herkes sızın gıbı guzel gunlere kavusur.Ben babasız kız çocuğu büyütmedim sadece kocasız bir kadın olarak babalı bir evlat büyüttüm
Kızımı sürekli babasıyla görüştürdüm ve boşandığım eşimle zor olsada arkadaş olmayı başardım.
Kızımın psikolojisi bozulmadı aksine parmakla gösterilen karakterli derslerinde başarılı bölüm birinci bir evladım oldu. Biz babasıyla boşandık kızımla boşanmadık.
Kızım şu anki ortam gençlerine göre Maşallah pırlanta gibi sigara kullanmaz yalanı dolanı yoktur Üniversitde istediği bölümü ilk tercihten kazandı pilot olacak inşaAllah.
Hatta dün sabah babasıyla görüştük telefonda o da çok mutlu ve gururlu.
Ben evliliğimi bitirdim insanlığımı yitimedim.
Kızımın babası ilk 2 yıl epey uğraştı benle ne derse desin umursamadım hiç kavga etmedim ailemi karıştırmadım onun aileside karışmadı biz kendi sorunlarımızı kendimiz hallettik.
Kızımı mutsuz bir ortamda yetiştirmedim en azından.
Babası maddi manevi destek oldu kızımıza arkadaş gibi.
Şimdi ben evliyim ama kızımın babası kızım yüzünden evlenmedi bu saatten sonrada zor evlenir zatenBazen telefonda seni kimse almaz evde kaldın diyorum kızımın babasına.
Aslında benim yapıcı bir kişiliğim var.
Benden sebep Boşandıktan sonra kızımın babasıyla daha kolay iletişim kurduğumuzu fark ettim öyle de devam etti.
Amin ecmain canım Rabbim herkesin gönlüne göre versin inşaAllah.maşallah suphanallah. Cok sevındım sızın ıcın kızınız ıcın. Hep boyle gıtsın ınsallah. Insallah darda olan herkes sızın gıbı guzel gunlere kavusur.
aminnnAmin ecmain canım Rabbim herkesin gönlüne göre versin inşaAllah.
Hakkındakini de gönlüne razı eylesin.
Tam da beni anlatmissiniz ! Ama bu pişmanlıklar zamanla sevgisizlige dönüşüyor . Öyle bi eşim var ki sanki o olmasa daha kolay olacak gibime geliyo ! EN azndan herseyime kızan 2 çocuğun üzerine daha da üzerime kendi yükünü yükleyen bi eşim olmycak . Kaynana kaynbaba derdi olmycak ki benm kaynbabam in gözleri rahatsız olduğu için bayramlarda Tatillerde hep beraber gezeriz . O ayrı mevzu tabi ama bu yüklerim olmaz diye de düşünüyorum .bir laf vardır evlılık demır leblebidir diye.sizin evliliğinizde bu tanıma çok uyuyor.bence çoğumuz evliliğimizin en başında yaptığımız hatalrın cezasını çekıyoruz ve çekıcezde.sizin eşiniz sorumsuz olabilir yada ailesinde el bebek gül bebek buyumuş olabilir ama nice kadınlar var odundan masa sandalye yapmayı başaran.yanii taa evliliğin en başında kurallarını koyup sorumluluk verıp erkeği bişekilde az veya çok bişilere alıştıran.ama sizin benım gibi kadınlar çok fedakarız.en başta aman o uzulmesin ama oyorulmasın aman gonlunu kırmıyım aman onun şstediği olsun ve sonuç kişiliğini karakterini benliğini yaşama sevincini kaybetmış biz.çünkü biz fedakarlık yapmakla kendinde odun vermeyi birbirine karıştırıruz.ben çok odun verdin evimi ailemi işimi dostumu bıraktım.sıkıcı bir yere geldim.sırf eşim burdan ayrılmak ıstemıyo benım yanım kocamın yanı diye.çok teslim ettım kendimi.noldu verdığım bu karar altında ezıldım ağır geldi.ruhum git fide soluyo.ama keşke en baştan kurallarımı koysaydım.sonra ağlıyacağıma en başta ağlatsaydım ama kendimden taviz vermeseydim.ozaman mutlu olur cevremede hayrım olurdu.
bence sizin hatanızda bu olmuş en baştan beri hep fedakarlık yapmışsıznı.ama erkekler fedakarlığı bir sureden sonra görev adlediyolar.onlar ıçın bişi ıfade etmıyo.o zaman işte pişmanlıklar başlıyo.
bence boşanmayı düşünmeyin.boşanınca ıkı çocuklu hayatınız bu hayatınızdan dahamı kolay olucak.bir terapist deneyin.yada aile buyuklerınden yardım alın
Masallah size ya helal olsun ! Çok sağlam durmussunuz hayata karşı ! Bende öyle düşünüyorum asla kızımı babasından koparmak gibi bi niyetim yok . Ama ondan okadar sogumusm ki onunla kizim icin dahi arkadaş olmak ister miyim bilmiyorum . Bide ikinci eşiniz ilk esinizle gorusmenize bişey demiyo mu?Ben babasız kız çocuğu büyütmedim sadece kocasız bir kadın olarak babalı bir evlat büyüttüm
Kızımı sürekli babasıyla görüştürdüm ve boşandığım eşimle zor olsada arkadaş olmayı başardım.
Kızımın psikolojisi bozulmadı aksine parmakla gösterilen karakterli derslerinde başarılı bölüm birinci bir evladım oldu. Biz babasıyla boşandık kızımla boşanmadık.
Kızım şu anki ortam gençlerine göre Maşallah pırlanta gibi sigara kullanmaz yalanı dolanı yoktur Üniversitde istediği bölümü ilk tercihten kazandı pilot olacak inşaAllah.
Hatta dün sabah babasıyla görüştük telefonda o da çok mutlu ve gururlu.
Ben evliliğimi bitirdim insanlığımı yitimedim.
Kızımın babası ilk 2 yıl epey uğraştı benle ne derse desin umursamadım hiç kavga etmedim ailemi karıştırmadım onun aileside karışmadı biz kendi sorunlarımızı kendimiz hallettik.
Kızımı mutsuz bir ortamda yetiştirmedim en azından.
Babası maddi manevi destek oldu kızımıza arkadaş gibi.
Şimdi ben evliyim ama kızımın babası kızım yüzünden evlenmedi bu saatten sonrada zor evlenir zatenBazen telefonda seni kimse almaz evde kaldın diyorum kızımın babasına.
Aslında benim yapıcı bir kişiliğim var.
Benden sebep Boşandıktan sonra kızımın babasıyla daha kolay iletişim kurduğumuzu fark ettim öyle de devam etti.
1.si hakaret yok mesajımdaZaten hamileyim yeterince hassasim böyle saygisizca yorumlar yapacaksinz hiç yapmayn kimse sizi yorum yapmaya zorlamıyor terbiyesiz ..
Bende ilk zamanlar da sesini bile duymak istemiyordum fakat kızım için mecbur görüşmek zorunda kalacaktım çünkü henüz 4 yaşındaydı ilkokulu ortaokulu lisesi üniversitesi mezuniyetleri istemesi nişanı düğünü vs vs bir dolu şeyi olacaktı kızımın babasından mahrum etmeye hakkım yoktu ben kocamdan boşanmıştım kızımızı mağdur edemezdim öylede yaptım zaten. Duygularım olmadığı için önce kıızmın babasına en azından insan olarak saygı duymayı denedim ve olduda.Nafaka bağlatmadım ama kızımın herşeyini fazlası ile aldı bende iyi kazanıyordum kızım fabrikatör kızı gibi yetişti.Masallah size ya helal olsun ! Çok sağlam durmussunuz hayata karşı ! Bende öyle düşünüyorum asla kızımı babasından koparmak gibi bi niyetim yok . Ama ondan okadar sogumusm ki onunla kizim icin dahi arkadaş olmak ister miyim bilmiyorum . Bide ikinci eşiniz ilk esinizle gorusmenize bişey demiyo mu?
Tam da beni anlatmissiniz ! Ama bu pişmanlıklar zamanla sevgisizlige dönüşüyor . Öyle bi eşim var ki sanki o olmasa daha kolay olacak gibime geliyo ! EN azndan herseyime kızan 2 çocuğun üzerine daha da üzerime kendi yükünü yükleyen bi eşim olmycak . Kaynana kaynbaba derdi olmycak ki benm kaynbabam in gözleri rahatsız olduğu için bayramlarda Tatillerde hep beraber gezeriz . O ayrı mevzu tabi ama bu yüklerim olmaz diye de düşünüyorum .
Benzer şeyler bende de var ve zamanla bambaşka bi insan oluyorsun aynı yatağı bile paylaşmıyosun afedersin ilişkiye girmek bile gelmiyor bi zaman sonra insanın içinden ben boşandım bi zaman sonra pişmanım dedi tekrar barıştık ama yine aynı bende şiddet te vardı şuan şiddet yok ama yine mutsuzum benim çocuğum olmadı çocuk olunca nası düşünür insan bilemem ama hayat senin hayatın nasıl mutluysan nasıl yaşamak istiyorsan öyle yaşa derimÖncelikle herkese hayırlı cumalar .. Eşimle 3 sene dir süren bi evliligimiz var ve bu 3 senede eşimle çok gelgitler yaşadık eşim hep ben böyleyim kabul edersen dedi banaysa bendeki sevmediği huylarida hep zorbalikla değiştirmeye çalıştı böyleysen kabul etmiyorum dedi ! Ben hep kendimden ödün verdim smdi eski benden eser yok ben kimim sorusuna bile cvp veremiyorum ! Oyle ki yaşam dolu olan ben artık hiçbişey yapmak istemiyorum . Ne zaman tartissak hep alttan alan ben oldum o hep kırdı döktü Bağırdı çağırdı beni dinlemedi güzellikle konuşmaya çalıştığım zamanlardaysa bidaha sinirlendigi kavga ortamı olduğu için oda çözüm olmadı :-( sevmediğim bi yönü De sinirlendigi zman direk bana gerizekalı aptal beyinsiz diye hakaretler etmesi ! Ayrıca benimle muhabbet etmeyi de sevmez yani bişeyler anlatrm öyle dinler ama çoğu muhabbetlerimde sorularima cvp bile vermez . Mesela 1 saat yolculugumz sürer hep ben konuşurum kendisi ya evet der ya Hayır . Normalde arkadaşlarının yanında neşeli Şakacı sakin adam benim yanımda sessiz sıkıcı sinirli birine dönüşüyor ! Ev islerinde bana hic yardimci olmaz cok nadir dir yani bi elin 5 parmagni gecmez . Çalışan bi bayanim ve yardım a çok ihtycm oluyo ancak anne evinde el bebek gül bebek büyüyen eşim hiç yanasmiyo öyle ki hamileyim kendi suan tatilde calismiyor ben hergün sabah ise gidip akşam geldiğim halde yine yardimci olmuyo bi bebegimz var onun yükü de benim üzerimde niye bana yardım etmiyosun dedigimde yapma ozaman diyo artık psikolojimin iyi olmadgni dusunuyorum ona sinirlenip 1 yasndaki kizima kiziyorum sonradan vicdan azabı hissediyorum lavaboya gittgimde dahi arkamdan çabuk ol der ben gelene kadar o çocuk ağlar kalkıp susturaym demez çok düşkün dür rahatına. Ilk başlarda suskun odun halinide seviyodum ama artık çok batmaya başladı onunla vakit geçirmek istemiyorum onun yanında çok skliyorum . Öyle ki eşime karşı hiçbişey hissetmiyorum sarılıyor öpüyor buz gbiym hiçbir heyecan yok ona karşı bakıp ta seviyorum be dediğim hiçbi an yokuzun zamandır bu halim devam ediyo ve bu durum beni çok üzüyor . Boşanmak için elime çok fırsat geçti ama salak gbi bosanmadim değişir dedim Smdiyse boşanmak istiyorum ama ortada sebep yok . Çünkü ickisi kumari dayağı aldatma gbi sorunlarımız yok ama onun bu vurdumduymazlgi beni cildirtiyo ayrıca merhametsizligi beni tek başıma hiç bi yere yollamaması herseye kızıp sinirlenmesi beni kendinden çok soğuttu. Bi ömür bu şekilde surebilirim mutsuzluktan ölmem ama istemiyorum huzursuz sevgisiz bi ortamda Çocuklarımı büyütmek bi ömrümü geçirmek istemiyorum . Bosanaym desem ortada elle tutulur bi sebep yok ! Siz söyleyin ben napim ? Eşime karşı olan bu soğukluğum geçer mi ? Yoksa bi ömür sevmediğim adamla mi yaslanacam