Eşim ve yeğenim, arada kaldım

Aynı yaşlarda çocuğum var.
Okuyunca üzüldüm açıkçası...
Onlar daha çocuk
Kızın korkularını birlikte yenebilirsiniz
Kediyi beraber sevmek gibi,
Isık açık uyuması için teşvik etmek gibi.
Bilmişlik yapıyor demişsiniz,onların tam akılları erecek yaşta değiller henüz.
Bahsettiğiniz yeğeniniz,bilemedim...
 
Eşinin yaptığı çok ayıp. Çünkü başından o da istemiş şimdi yan çiziyor. Ama ben çocuğumun her hafta sonu kardeşime gitsin istemem. Ha yatılı bir liseye de yollamam o da ayrı konu. Ayda bire indir misafirliği. Ama eşine de tavrını koy. Baştan hayır dese ben haklı derdim. Çok istekli davranıp sonra basıp anasına gitmesi çok çirkin bir davranış. Bunu eşinin yeğenine sen de yapsan haksız bulurdum. Ayrıca akademik olarak başarılı çocuklar haftasonlarını orda burda geçirmez o da bana garip geldi. Son olarak sıraladığın bahaneler saçma.
 
Ya biri yazmış sonunda tek ben miyim diye düşündüm konu sahibi de üzülsün istemiyorum hamileymiş
Yani başta ısrar edip eve davet ettiriyor sonra da gıcık olmuş anasına kalmaya gidiyor kocaman adam
Çocuk 14 yaşında okul da açılalı bir ay oldu ne ara gıcık olduysa
Eşim geçimsiz ailesi ile de geçinemiyor demiş
Ben olsam böyle birinin yanına yiğenimi davet etmezdim yatılı kalması için

Ayrıca pansiyonda kalan vardır hafta sonu
Oğlumun okulunda da pansiyon öğrencileri var
Bingölden gelen sınıf arkadaşları var her hafta nasıl gitsinler tanıdıkları da yok kalıyor çocuklar yurtta
 
Ben bazı yorumları okuyunca çok üzüldüm. Bir kere bana göre yeğen demek evlat demek. Benim yeğenim o yaşlarda bana gelip teyze ben korkuyorum dese ben acaba başına bir şey mi geldi diye ödüm patlar ve napabilirim diye düşünürüm. Gerekirse yardım almasını sağlarım. Saygısızlık yaparsa da tavrımı koyar onunla konuşurum. Ama hem gelsin deyip hem de huyunu beğenmedim deyip gelmesini engellemek çok ayıp.
 
Ben yeğenlerimi evlat gibi görmeyi bırak hiç kan bağı dahi hissetmiyorum, sadece onlara karşı da değil genel anlamda kan bağı diye bir şey hissedemeyen bir insanım o yüzden de sıkıntılı olduklarında ekstra tahammül gösteremiyorum. Kendi çocuğum sıkıntılı olursa ona karşı da büyük bir sevgi bağı geliştirememekten korkuyorum açıkçası

Yalnız şunu da düşünmek lazım, konu sahibi tek yaşamıyor. Evde bi koca var ve o koca o çocuğun eniştesi. Teyze anne gibi hissediyor diyelim, enişte baba gibi hissedebilir mi hiç?
 
Bu konuda linçlenebilirim ama ergenlere fazla müsamaha gösterildiğini düşünüyorum. 14-15 yaşlar kazık kadardır bana göre. Artık sorumluluklarının, doğru yanlışın farkında olması gereken yaşlardır. Evet vücutlarında hormonlarında değişimler yaşanıyor da bu onların şımarık olmaları her yaptıklarına müsamaha gösterilmesi gerektiği anlamına gelmez
 


Ama enişte de ilk önce kabul etmiş. Onu önceden düşünceklerdi.
 
Ajahahahanah ta kendisi. Neyse ki ben yaşlıyım 2007 mezunuyum.
Mogombo sizin zamanınızda da var mıydı? Ya da üst dönemlerin tuhaf baskıları falan. Ben sadece bir gün yurtta kalabilmiştim, yatağımda yatıyorum her gelen üst döneme selam vermem gerektiği ayağa kalkmam gerektiği söylenmişti. Herkes yapıyordu ben bunu çekemem deyip eve döndüm. Siz yurtta kalabilmişsiniz. Ben de birkaç gün daha kalsam belki de adapte olurdum. Çok da yaş farkımız yokmuş. 5 yaş sadece, ne yaşlısı
 
Ama enişte de ilk önce kabul etmiş. Onu önceden düşünceklerdi.
Tabii ki orası doğru. Ama tek yatamadığını, kediden deli gibi korktuğunu belli ki bilmiyorlarmış. Burda en büyük hata konu sahibinin ablasında bence. Tek uyuyamadığını bildiğin kızını nasıl evli ve hamile teyzesine gönderip bir de üstüne onla yatar mısın diyebiliyorsun? Zaten çocuk doğunca bir süre tüm dünyaları çocuk olacak eşlerin. Şimdi ne kadar vakit geçirseler o kadar iyiyken tutup da kızımla yat ne demek
 

Olmaz mı Ne kadar eski o kadar beterdi bu durumlar, öyle düşünün. Ama artık yokmuş. Arkadaşımın kardeşi de orada okuyormuş.
Benim ailem sehir dışında olduğu için yurtta kalmaya da mecburdum bi yerde. Evet bu olaylar oldukça can sıkıcı idi. Ama sonuçta okul hayatı boyunca devam eden bir şey değildi. İlk birkaç haftayi atlattıktan sonrası rahattı.
Dönem arkadaşlarımı, bir arada olmayı o kadar seviyordum ki o kısımları biraz da görmezden gelmiş olabilirim. Siz de bilirsiniz, bizim ortamimiz bur nevi üniversite öncesi fragman gibi idi. Gece 12ye kadar karma sınıflarda yapardık.
Beni zorlayan şey derslerdi. Kazanabilmistim keyifli şekilde çalışarak ama mezun olmak kolay olmadı
 
Yeğen demek evlat demek gibi ama. Ne kadar evladınız gibi bile görseniz kendi çocuğunuza kızdığınız gibi kızamazsınız. Annesi babası alınır. Ayrıca çocuk ergen sen benim annem misin babam mısın diye çıkışır. Kaldı ki çocuğa bir şey olsa Allah muhafaza ailesi sizden bilir. Eşiniz de el olduğu için sizin kadar anlayışlı olmayabilir. Bir o taraftan, bir diğer taraftan arada kalırsınız. Kızamadığınız, ablanız alınmasın diye şikayet edemediğiniz çocuğun sorumluluğu da üstünüze kalır. Bazen çok sevseniz bile altından kalkamayacağınız sorumlulukları en başından almamak gerekiyor. Ama konu sahibinin yerinde ben olsam ben de nasıl hayır derdim, nasıl bu işin içinden çıkardım bilmiyorum.
 
İşte bunlar baştan düşünülmesi gereken şeyler. Eğer önce bir söz verdiysen sonrasında oflayıp puflamak olmaz. Tabi her ailenin yaşantısı, bakış açısı farklı eğer kardeşinizden çekiniyorsanız bu yüke girmiceksiniz. Mesela ben halayım eğer yeğenimle dışarı çıkcaksam veya bizde kalacaksa yeğenim beni dinlemesi gerektiğini aksi taktirde ona kızacağım bilir. Çünkü hep derim evet ben halanım ama annen baban yoksa senin üzerinde ben hak sahibiyim. Beni dinlemezsen sana kızabilirim diye. Kardeşim ve eşi açısından da bu normaldir
 
Eğer ben yanlış okumadıysam ablanın öyle bir talebi olmamış.Konu sahibi ve eşi kendileri söylemiş.
 
Eğer ben yanlış okumadıysam ablanın öyle bir talebi olmamış.Konu sahibi ve eşi kendileri söylemiş.
Aslında konu sahibi iyi olur çocuk açısından hem de ablama olan minnet duygumu azaltmış olurum diye düşünmüş
Kötü düşüncesi yok ama ileriye görememiş

14 yaşında ergen yeğen de olsa evlat da olsa çok zor

Misal gece yalnız uyumadığını acaba daha önce ablası söylememiş mi
Kız daha önce teyzesine gelip kediyi görmemiş mi ya da acaba yeni mi sahiplendi konu sahibi

Bu huylarını bilseydi yeğeninin belki istemezdi
Ablasına açıklama yaparsa samimi bir şekilde anlayış gösterecektir

Bir de kimsenin yeğen bile olsa çocuğunun sorumluluğunu almamak gerekiyor
İyi iken kötü olunuyor
 
İnanın yeğenimin bencil ve egolu olduğunu ailenin diğer fertleri de söylüyor. Hatta onunla muhatap olan herkes aynı fikirde. Hatta burada lise kazanınca kardeşim beni aradı, nasıl baş edeceksin falan dedi. Ama ben salak olduğum için konuşmayla düzelebileceğini düşündüm. Yani öyle fikri olan ve bunu savunan biri değil. Mesela teknofestte bu yıl birinci olan projenin aynısını alıp saçma bir değişiklik yapmış ben bununla tekrar katılacağım diyor. Özgün olması gerektiğini anlattık. Hemen celallenip "görürsünüz ben kazanıcam" diye tripleniyor.
 
Eğer ben yanlış okumadıysam ablanın öyle bir talebi olmamış.Konu sahibi ve eşi kendileri söylemiş.
Yok onlar söyleyince biz de hayır demedik. Yani aslında bana kalsa gelmemesini isterdim çünkü az çok tanıyordum. Ama onlar teklif edince minnet sebebiyle hayır demedim. Eşim de seve seve kabul etti.
 
Mesela büyük kedim cidden dünyanın en uslu ve korkak kedisidir. İki yıldır bizde. Bir kere çizdiği ısırdığı olmadı. Yüksek sesle konuşunca bile korkup saklanan bir kedi. Defalarca anlattım gösterdim yeminler ettim garanti verdim "bak bu kedi sana dokunursa sokağa atarım" dedim ne kadar emin oldugumu anlatmak için. Ama acaba demedi. Tek dediği "hayır ben korkuyorum gitsin". Ama 4 yıl boyunca buradasın alışman gerek diyince "ben alışmam" cevabını aldım. Bu artık korkudan ziyade inat ve bencillik. Çünkü benim evime kedi fobisi olan insanlar da geldi. Ama onlar uyum sağlamaya çalıştı. Sonra zaten büyük kedimi görünce neredeyse kedilere karşı ön yargıları kırıldı. Benim tek istediğim birazcık çaba ve anlayış.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…