Babaanne ve dede bakıyormuş zaten niye yanınıza alıp hem kendinizi , hem çocuğu sıkıntıya soktunuz. Çocuk babasıyla vakit geçirmek istemekte kendince haklı. Bu dünyada onun vari yogu babası. Başka kimsesi yok . Sizin eşinizle basbasa ķalmak istemenize anlayış gösterebilecek yaşta değil bence. Anlaması için biraz daha büyüyüp az biraz aşk neymiş, nasıl biseymis anlayacak yaşta olması lazım. Mümkünse eşiniz gerçekten o okuldayken sizle vakit geçirsin benceMerhaba bayanlar ben 32 yaşında bi bayanım eşim 37 yaşında 3 yıl evvel evlendik. Eşimin ilk evliliğinden 1 kızı var halihazırda 12 yaşında ben evlenip ayrıldım fakat benim çocuğum yok. Evlendiğimiz ilk zaman çocuk babaannesi dedesi ile kalıyordu. (Tabi şuna açıklık getireyim.Çocuğun annesi çocuğa hiç bakmak istememiş çocuk bir kaç kere görme dışında annesini görmemiş ve annesi başkasıyla evli çocukları var eşimden olan çocuğu da istemiyor.) İlk zamanlar ben çok yanımıza almak istedim ama babaannesi ve özellikle dedesi vermek istemedi. Ara ara geldi yanımıza ilk 1,5 yıl da beni hiç istemedi ayrılmam gitmem için her yolu denedi. Ama ben ona karşı sabırlı olmayı denedim zaman verdim. Şu an bi süredir tamamen bizimle artık ve kendisi kalmak istiyor bizimle bende bunu mutlu şekilde karşıladım fakat çocuk yaşına göre aşırı kilolu şu an 80 küsür kiloda ve ona ye desem olmuyor deme desem küsüyor. Eşim de ona karşı kural koyduğum zaman surat asıyor. Çocuk bana anne diyor her gün ona türlü türlü yemekler yapan servise bindiren merak eden yine servisten alan benim birlikte namaz bile kılıyoruz. Ama terbiye etmeme müsade etmiyor eşim. Çocuğun yanında geçen gün göğüs çatalım gözüküyor diye(ki ben farkında bile değildim) bağırdı bana kapat hemen oranı diye. 3 sene oldu hala çocuğun yanında beni görmezden geliyor o bizim çocuğumuz diyorum tamam diyor yine aynı hareketleri yapıyor. Çocukta asla bizi yalnız bırakmıyor zaten akşamdan akşama görüyorum eşimi onda da biz uyumadan uyumuyor.Eşim gelmeden çocuğu uyutuyorum bu sefer eve gelip direkt çocuğun yanına girip uyandırıyor uyuyan çocuğa babacım uyudun mu diyor. Konuşuyorum kızım arada sırada artık akşamları yatmaya yakın odanda oyun oyna ders çalış baba ve anneler de arada baş başa kalmak isterler çünkü dedim. Eee zaten ben okuldan geliyordur babam ya da o zaman gelsin neyinize yetmiyor diyor. Hiçbir şekilde baş başa bi yemeğimiz bile yok dışarıda. Ama sorun eşimde. Arada kayınvalideme bırakabilir zaten hep beraber geziyoruz ayda bir de 1 kaç saat bırakıp baş başa kalabiliriz. Çok bunaldım çocuğu çok seviyorum ama insanın kendi doğurduğu bile olsa bunu ister sizce ne yapmalıyım? Şimdiden teşekkür ederim
Annelik iç güdüsü aslında bir çok kadında mevcut. (Çocuk istemeyene saygım sonsuz) Ne kadınlar var doğurduğuna bakmaktan aciz. Biyolojik her kadın anne olabilir ama öyle iç güdü çok başka bir olay. Özellikle son dönemlerde bir erkek uğruna anne tarafından terkedilen bir çok çocuk var.Hiç bir çocuğa kimse öz annesi kadar iyi bakamaz.Öz annesi gibi sevemez öz annesi gibi sahiplenemez.Kediyle konuyu bağlamışsınız ama benim bu zamana kadar sahiplendiğim üç kedi oldu ama hiç biri ilk sahiplendiğim oğlumun yerini tutamadı.Birden fazla kedi sahiplenen kişiler beni çok iyi anlar ilk göz ağrınız her zaman en değerliniz olur en çok onu seversiniz.Ayrıca kediye duyulan bağ zamanla olan bir şey ben oğlumu sahipleneli 6 sene oldu ona olan sevgim bağlılığım 6 senede oluşmuştu.Kedi ve çocuk başka şeyler.Çocuk karnınıza düşer 9 ay karnınızda taşırsınız doğduğu an deli gibi seversiniz.Kediyi ise zamanla.
12 yaşındaki cocugum 80 kilo olsa bende sınır koyarım. Benim oğlum da 12 yaşında uzun boylu iri bir çocuk kilosu normal ama önünü almazsam yatmadan önce bile birşeyler yemek istiyor. Arada kıyamiyorum ama çoğu zaman anlatıyorum mide problemleri yaşayabilecegini. Eşinizin tavrı çok çok yanlış. Ayrıca ne oluyormuş dekolteniz görünüyorsa evin icinizdesiniz nasılsa. EşinizEvet benim eski bi arkadaşım da kızıyla yaşamıştı böyle bi problem ve artık ağlıyordu. Ne ilgisi var üvey olunca hemen bir linç girişimi. Ben ona üvey gibi asla davranmıyorum. Gider gelir beni öper sever bende onu. Hem sevdiğim adamın çocuğu hem de o bi çocuk onların bi suçu yok
Kendi çocuğun olduğunda da hiç baş başa kalinmiyor. 13 ve 5 yaşlarından sesleniyorum. Bu arada çocuğu bir diyetisyene götürüp acilen diyete ve spora baslatmalisiniz.Merhaba bayanlar ben 32 yaşında bi bayanım eşim 37 yaşında 3 yıl evvel evlendik. Eşimin ilk evliliğinden 1 kızı var halihazırda 12 yaşında ben evlenip ayrıldım fakat benim çocuğum yok. Evlendiğimiz ilk zaman çocuk babaannesi dedesi ile kalıyordu. (Tabi şuna açıklık getireyim.Çocuğun annesi çocuğa hiç bakmak istememiş çocuk bir kaç kere görme dışında annesini görmemiş ve annesi başkasıyla evli çocukları var eşimden olan çocuğu da istemiyor.) İlk zamanlar ben çok yanımıza almak istedim ama babaannesi ve özellikle dedesi vermek istemedi. Ara ara geldi yanımıza ilk 1,5 yıl da beni hiç istemedi ayrılmam gitmem için her yolu denedi. Ama ben ona karşı sabırlı olmayı denedim zaman verdim. Şu an bi süredir tamamen bizimle artık ve kendisi kalmak istiyor bizimle bende bunu mutlu şekilde karşıladım fakat çocuk yaşına göre aşırı kilolu şu an 80 küsür kiloda ve ona ye desem olmuyor deme desem küsüyor. Eşim de ona karşı kural koyduğum zaman surat asıyor. Çocuk bana anne diyor her gün ona türlü türlü yemekler yapan servise bindiren merak eden yine servisten alan benim birlikte namaz bile kılıyoruz. Ama terbiye etmeme müsade etmiyor eşim. Çocuğun yanında geçen gün göğüs çatalım gözüküyor diye(ki ben farkında bile değildim) bağırdı bana kapat hemen oranı diye. 3 sene oldu hala çocuğun yanında beni görmezden geliyor o bizim çocuğumuz diyorum tamam diyor yine aynı hareketleri yapıyor. Çocukta asla bizi yalnız bırakmıyor zaten akşamdan akşama görüyorum eşimi onda da biz uyumadan uyumuyor.Eşim gelmeden çocuğu uyutuyorum bu sefer eve gelip direkt çocuğun yanına girip uyandırıyor uyuyan çocuğa babacım uyudun mu diyor. Konuşuyorum kızım arada sırada artık akşamları yatmaya yakın odanda oyun oyna ders çalış baba ve anneler de arada baş başa kalmak isterler çünkü dedim. Eee zaten ben okuldan geliyordur babam ya da o zaman gelsin neyinize yetmiyor diyor. Hiçbir şekilde baş başa bi yemeğimiz bile yok dışarıda. Ama sorun eşimde. Arada kayınvalideme bırakabilir zaten hep beraber geziyoruz ayda bir de 1 kaç saat bırakıp baş başa kalabiliriz. Çok bunaldım çocuğu çok seviyorum ama insanın kendi doğurduğu bile olsa bunu ister sizce ne yapmalıyım? Şimdiden teşekkür ederim
Neden cocugun bütün sorumlulugunu aldınız?Merhaba bayanlar ben 32 yaşında bi bayanım eşim 37 yaşında 3 yıl evvel evlendik. Eşimin ilk evliliğinden 1 kızı var halihazırda 12 yaşında ben evlenip ayrıldım fakat benim çocuğum yok. Evlendiğimiz ilk zaman çocuk babaannesi dedesi ile kalıyordu. (Tabi şuna açıklık getireyim.Çocuğun annesi çocuğa hiç bakmak istememiş çocuk bir kaç kere görme dışında annesini görmemiş ve annesi başkasıyla evli çocukları var eşimden olan çocuğu da istemiyor.) İlk zamanlar ben çok yanımıza almak istedim ama babaannesi ve özellikle dedesi vermek istemedi. Ara ara geldi yanımıza ilk 1,5 yıl da beni hiç istemedi ayrılmam gitmem için her yolu denedi. Ama ben ona karşı sabırlı olmayı denedim zaman verdim. Şu an bi süredir tamamen bizimle artık ve kendisi kalmak istiyor bizimle bende bunu mutlu şekilde karşıladım fakat çocuk yaşına göre aşırı kilolu şu an 80 küsür kiloda ve ona ye desem olmuyor deme desem küsüyor. Eşim de ona karşı kural koyduğum zaman surat asıyor. Çocuk bana anne diyor her gün ona türlü türlü yemekler yapan servise bindiren merak eden yine servisten alan benim birlikte namaz bile kılıyoruz. Ama terbiye etmeme müsade etmiyor eşim. Çocuğun yanında geçen gün göğüs çatalım gözüküyor diye(ki ben farkında bile değildim) bağırdı bana kapat hemen oranı diye. 3 sene oldu hala çocuğun yanında beni görmezden geliyor o bizim çocuğumuz diyorum tamam diyor yine aynı hareketleri yapıyor. Çocukta asla bizi yalnız bırakmıyor zaten akşamdan akşama görüyorum eşimi onda da biz uyumadan uyumuyor.Eşim gelmeden çocuğu uyutuyorum bu sefer eve gelip direkt çocuğun yanına girip uyandırıyor uyuyan çocuğa babacım uyudun mu diyor. Konuşuyorum kızım arada sırada artık akşamları yatmaya yakın odanda oyun oyna ders çalış baba ve anneler de arada baş başa kalmak isterler çünkü dedim. Eee zaten ben okuldan geliyordur babam ya da o zaman gelsin neyinize yetmiyor diyor. Hiçbir şekilde baş başa bi yemeğimiz bile yok dışarıda. Ama sorun eşimde. Arada kayınvalideme bırakabilir zaten hep beraber geziyoruz ayda bir de 1 kaç saat bırakıp baş başa kalabiliriz. Çok bunaldım çocuğu çok seviyorum ama insanın kendi doğurduğu bile olsa bunu ister sizce ne yapmalıyım? Şimdiden teşekkür ederim
Evet ve gittikçe kilo alıyor önceden üst kısımda biraz vardı kilosu ama şimdi tüm vücudu şişti bugün yemek bile yemedi düzgün kandil diye simit yapmıştım bi tane yiyebilirsin dedim ama geldim ki 4,5 tane yemiş ben ne kadar desem de özellikle hamur işleri çikolata abur cubur tarzına dayanamıyor hatta kendisiyle yüzleşmemek için tartılmak bile istemiyor böyle görmezden gelerek yaşamaya çalışıyor boyuna göre oldukça fazla kilosu 1.55 boyu ona sağlıklı atıştırmalıklar alıyorum kendim de yapıyorum yulaf falan ama gizlice çöpe atıyor yemek istemiyor bugün karnıyarık yemeğini bile közleyerek yaptım içine çok az yağla kendim de hem şeker hem kolesterol hastasıyım hem zaten oldum olası da sağlıklı beslenmeye çalışan biriyim ama yemedi sağlıklı yemek gördü mü hızlıca kaçar asla yemez. Bugün ona hediye de aldım kandil hediyesi olarak verdim akşama doğru bi durgundu sordum nedenini ama bişey yok anne dedi odasını birlikte topladık elbiselerinin hepsini yeniden katladık ben hep iyi olsun istiyorum Allah hepimizin evlatlarına güzel yazılar yazsın mübarek kandil gününde en güzel duam budur. Dekolte konusuna gelince farkında bile değildim ama eşim yemek masasında bile askılı ile oturmama tek olduğumuzda bile surat asar sofraya nimete saygısızlık yapıyorsun der ne bilim biraz değişik aşırı ataerkil yapıda biri ona sorsan çok dindar ama o namaz kılmaz ben kılarım kötü söz söylemem ama o söyler hep ben frenlerim bilmiyorum bu da benim imtihanım demek ki12 yaşındaki cocugum 80 kilo olsa bende sınır koyarım. Benim oğlum da 12 yaşında uzun boylu iri bir çocuk kilosu normal ama önünü almazsam yatmadan önce bile birşeyler yemek istiyor. Arada kıyamiyorum ama çoğu zaman anlatıyorum mide problemleri yaşayabilecegini. Eşinizin tavrı çok çok yanlış. Ayrıca ne oluyormuş dekolteniz görünüyorsa evin icinizdesiniz nasılsa. Eşiniz
çok ilginç. Sizde çok iyi kalpli geldiniz bana
Annesi benim onun çünkü. Kızım beni tercih ediyor anne demek için. İlla doğurmam mı gerekiyordu? Veya anne demek için sizden izin mi alacaktı? Biyolojik annesi onu hiçbir zaman istememiş çünkü ve ona karşı hiçbir emeği olmamış olmuyor da görüşmüyorlar. Ve buna biz engel olmuyoruz asla. Bir kaç kez çok önceden bırakmışlar ve çocuğa eziyet etmiş şiddet uygulamış. Ona mı anne diyecekti? Bana da demek zorunda değildi başta abla diyordu. Ama sonradan kendisi tercih etti bana anne demeyi. Ve bende bunun için ona emek verdim. Belki size yanlış gelebilir ama ben onun bana anne demesinden gurur duyuyorum…Neden cocugun bütün sorumlulugunu aldınız?
Kendi öz cocugumın bile sorumlulugunu babasıyla paylasıyorum.
Anne neden diyor mesela ?Annesi var sonucta.
Mesafeyi koruyamamıssınız bence.
Niçin heder olsun ki ben çocuk bile yapmıyorum kıskanır olumsuz şeyler düşünür diye. Biraz daha büyümesini bekliyorum.
O kadar şefkatli geldiniz ki bana verdiğiniz mesaj derinden geçti. Eşinizle bu konuyu konuşmanız lazım onun biraz kendine çeki düzen vermesi lazım olmuyorsa ailesine uygun dille anlatın.istekleriniz yapılamayacak şeyler değil ki ihtiyaçMerhaba bayanlar ben 32 yaşında bi bayanım eşim 37 yaşında 3 yıl evvel evlendik. Eşimin ilk evliliğinden 1 kızı var halihazırda 12 yaşında ben evlenip ayrıldım fakat benim çocuğum yok. Evlendiğimiz ilk zaman çocuk babaannesi dedesi ile kalıyordu. (Tabi şuna açıklık getireyim.Çocuğun annesi çocuğa hiç bakmak istememiş çocuk bir kaç kere görme dışında annesini görmemiş ve annesi başkasıyla evli çocukları var eşimden olan çocuğu da istemiyor.) İlk zamanlar ben çok yanımıza almak istedim ama babaannesi ve özellikle dedesi vermek istemedi. Ara ara geldi yanımıza ilk 1,5 yıl da beni hiç istemedi ayrılmam gitmem için her yolu denedi. Ama ben ona karşı sabırlı olmayı denedim zaman verdim. Şu an bi süredir tamamen bizimle artık ve kendisi kalmak istiyor bizimle bende bunu mutlu şekilde karşıladım fakat çocuk yaşına göre aşırı kilolu şu an 80 küsür kiloda ve ona ye desem olmuyor deme desem küsüyor. Eşim de ona karşı kural koyduğum zaman surat asıyor. Çocuk bana anne diyor her gün ona türlü türlü yemekler yapan servise bindiren merak eden yine servisten alan benim birlikte namaz bile kılıyoruz. Ama terbiye etmeme müsade etmiyor eşim. Çocuğun yanında geçen gün göğüs çatalım gözüküyor diye(ki ben farkında bile değildim) bağırdı bana kapat hemen oranı diye. 3 sene oldu hala çocuğun yanında beni görmezden geliyor o bizim çocuğumuz diyorum tamam diyor yine aynı hareketleri yapıyor. Çocukta asla bizi yalnız bırakmıyor zaten akşamdan akşama görüyorum eşimi onda da biz uyumadan uyumuyor.Eşim gelmeden çocuğu uyutuyorum bu sefer eve gelip direkt çocuğun yanına girip uyandırıyor uyuyan çocuğa babacım uyudun mu diyor. Konuşuyorum kızım arada sırada artık akşamları yatmaya yakın odanda oyun oyna ders çalış baba ve anneler de arada baş başa kalmak isterler çünkü dedim. Eee zaten ben okuldan geliyordur babam ya da o zaman gelsin neyinize yetmiyor diyor. Hiçbir şekilde baş başa bi yemeğimiz bile yok dışarıda. Ama sorun eşimde. Arada kayınvalideme bırakabilir zaten hep beraber geziyoruz ayda bir de 1 kaç saat bırakıp baş başa kalabiliriz. Çok bunaldım çocuğu çok seviyorum ama insanın kendi doğurduğu bile olsa bunu ister sizce ne yapmalıyım? Şimdiden teşekkür ederim
O zaman sorun ciddi olarak eşinizde , kendi çocugunun iyiliğini istemiyor . Ayrıca bşr avukata vekalet verip velayeti alabilir zaten karşı taraf istemiyormuş. Eşiniz neden istemiyor velayeti ne kadar değişikYemin ederim eşime biyolojik anneden alalım benim adım yazsın kimliğinde dedim eğer mümkünse avukata danış yapalım dedim zaten öz anne vermek ister demiş kayınvalideme velayeti vs isterseniz veririm diye eşim uğraşmak istemiyor çocuğun kimliği bile eski kimlik bana hastaneden bahsediyorlar baba anne olmadan üstelik eski tip kimlikle bakmıyorlar hastanelerde yaşı küçük bu çocuğun öz ebeveyn isteniyor araştırın biraz anlayacaksınız ne demek istediğimi çocuğun kimliğini de eşim öz anne ile birlikte gidip değişmesi gerekiyor çünkü velayet annede ve o olmadan nüfus müdürlüğü işlem yapmıyor bunlar benim suçum mu benim üzerime saldırıyorlar
Spor bende evde ona yaptırıyorum ama spordan sonra iki ara dere benden gizli çikolata vs yiyor ben farkında oluyorum ama onun hayattaki en sevdiği şey abur cubur yemek olduğu ve dedesi babası tarafından bu. Konuda bu zamana kadar sınır koyulmadığı için birden ona yüklenmek istemiyorum yalnız yazın 68 kg olan çocuk şu an 83 kiloda ve inanılmaz hızlı şekilde kilo almaya devam ediyor ve bunu hiç takmıyor bile en azından öyle gibi görünüyor. Kendisini kilolu olarak görmüyor bile. Ben 1.63 boy 64 kgyum bana diyor anne sen benden kilolusun ya gülüyor sonraÖncelikle doğurun dogurmayın siz iyi bir annesiniz. Evet her annenin de nefes almaya ihtiyacı vardır. Kızınızı bazen babaannesine bırakmakta sorun yok , ailesinden destek alabilen cogu annede arada anneanneye , babaanneye bırakıp destek alabiliyor . Yalnız babasınu görmeden uyumak istemeyebilir o konuda bişey diyemem. Eşinizi karşınıza alıp konsun, ergenliğin yaklaştıgını ve size böyle davranarak cocukta kavram kargasası yarattıgını , siz bir şey söylediğinizde bunda kötülük olmadıgını söyleyin . Siz doğurmadınız belki ama kalpten seviyor ve istiyorsunuz . Kilo konusunda da spora yazılabilir çocuklarda diyet biraz daha zor ama sporla en azından dengeleyebilir
Bu yaptığını iyilik sanıyor eşim. Bu zamana kadar da zaten bu tutumda oldukları için çocuk bu şekilde yetişmiş. Ve bazen çok iyi bile eğitebiliyorum diyorum. Konu benim istediğimin olması değil doğru yanlışı görmesi ve yarın kendine baktığı zaman kendinden memnun olması. İradeli güçlü kendine öz güveni yüksek bi birey olması. Çünkü şu an çocuk ama geleceğin kadını o da. Benim için sorun yok kaç kez söyledim avukata vekâlet ver hemen tek celsede halleder velayetini dedim ama tamam diyor sonra unuttum diyor. Zaten genel olarak öyle her şeyi unutuyor.O zaman sorun ciddi olarak eşinizde , kendi çocugunun iyiliğini istemiyor . Ayrıca bşr avukata vekalet verip velayeti alabilir zaten karşı taraf istemiyormuş. Eşiniz neden istemiyor velayeti ne kadar değişik
Eşimle dün biraz konuştum ama tabi tam anlamıyla anlaması biraz zaman alacak gibi duruyor sonuç olarak tavrımı net olarak koydum. Ailesi konusuna gelince ailesi ile çocuk konusunda en büyük ablası dışında kimseyle konuşulmaz. Çünkü onlar eşimden beterler ve eşimi zaten dolduran da onlar bu konuda. Zaten aramızda pek iyi değil onlarla. Gitmem gelmem onlar da gelmezler. Eşim bazen götüreyim der ben de yok teşekkür ederim ben evimde mutluyum derim konu kapanır. Zaten beni kabullenmemişken bi de çocukla ilgili konuşsam dediklerimi değiştirip başka anlamlar yükleyip eşime anlatırlar. İşler iyice çığırından çıkar. Bişey istemiyorum yarın yeni bi bebeğimiz olur belki arada onu anneme bırakırım rahat gezebilmek ya da alışveriş yapabilmek için bunda ne var ki? Veya evde yıldönümü kutlarım eşimle. 1 gece annem bana yardımcı olur çocuğuma bakarak. O zaman da üvey annesin denilecek mi acaba ? Çocuk çünkü yanında her şey konuşulmuyor her hareket yapılmıyor. Bi de benim eşim zaten çok kasıntı aman çocuk götür aman çocuk duyar aman oranı kapat aman göğsün gözüktü başım açıktı banyodan çıkarken görmesin etmesin aynı evde bunları görmemesini nası engelleyebilirim ki?O kadar şefkatli geldiniz ki bana verdiğiniz mesaj derinden geçti. Eşinizle bu konuyu konuşmanız lazım onun biraz kendine çeki düzen vermesi lazım olmuyorsa ailesine uygun dille anlatın.istekleriniz yapılamayacak şeyler değil ki ihtiyaç
Babaanne ve dedeyle mutluyken ayırıp yanınıza alan sizsiniz. Her şeyiyle kabul etmelisiniz yapacak bir şey yok.Merhaba bayanlar ben 32 yaşında bi bayanım eşim 37 yaşında 3 yıl evvel evlendik. Eşimin ilk evliliğinden 1 kızı var halihazırda 12 yaşında ben evlenip ayrıldım fakat benim çocuğum yok. Evlendiğimiz ilk zaman çocuk babaannesi dedesi ile kalıyordu. (Tabi şuna açıklık getireyim.Çocuğun annesi çocuğa hiç bakmak istememiş çocuk bir kaç kere görme dışında annesini görmemiş ve annesi başkasıyla evli çocukları var eşimden olan çocuğu da istemiyor.) İlk zamanlar ben çok yanımıza almak istedim ama babaannesi ve özellikle dedesi vermek istemedi. Ara ara geldi yanımıza ilk 1,5 yıl da beni hiç istemedi ayrılmam gitmem için her yolu denedi. Ama ben ona karşı sabırlı olmayı denedim zaman verdim. Şu an bi süredir tamamen bizimle artık ve kendisi kalmak istiyor bizimle bende bunu mutlu şekilde karşıladım fakat çocuk yaşına göre aşırı kilolu şu an 80 küsür kiloda ve ona ye desem olmuyor deme desem küsüyor. Eşim de ona karşı kural koyduğum zaman surat asıyor. Çocuk bana anne diyor her gün ona türlü türlü yemekler yapan servise bindiren merak eden yine servisten alan benim birlikte namaz bile kılıyoruz. Ama terbiye etmeme müsade etmiyor eşim. Çocuğun yanında geçen gün göğüs çatalım gözüküyor diye(ki ben farkında bile değildim) bağırdı bana kapat hemen oranı diye. 3 sene oldu hala çocuğun yanında beni görmezden geliyor o bizim çocuğumuz diyorum tamam diyor yine aynı hareketleri yapıyor. Çocukta asla bizi yalnız bırakmıyor zaten akşamdan akşama görüyorum eşimi onda da biz uyumadan uyumuyor.Eşim gelmeden çocuğu uyutuyorum bu sefer eve gelip direkt çocuğun yanına girip uyandırıyor uyuyan çocuğa babacım uyudun mu diyor. Konuşuyorum kızım arada sırada artık akşamları yatmaya yakın odanda oyun oyna ders çalış baba ve anneler de arada baş başa kalmak isterler çünkü dedim. Eee zaten ben okuldan geliyordur babam ya da o zaman gelsin neyinize yetmiyor diyor. Hiçbir şekilde baş başa bi yemeğimiz bile yok dışarıda. Ama sorun eşimde. Arada kayınvalideme bırakabilir zaten hep beraber geziyoruz ayda bir de 1 kaç saat bırakıp baş başa kalabiliriz. Çok bunaldım çocuğu çok seviyorum ama insanın kendi doğurduğu bile olsa bunu ister sizce ne yapmalıyım? Şimdiden teşekkür ederim
Basinizi gorse ne olacak ya kiz evlat zaten erkek olsa bile gunahi yok ki uvey evlada acsin kuran okusun bu kadar muslumansa. Boyle cahil biriyle nasil evli kalabiliyorsunuz? Ben esinizin sizi sevdiginide hic dusunmuyorum yazdiklarinizdan anladigim kadariyla. Bosansaniz daha mutlu olursunuz hic bosa ugrasmayin bu adamin kafa yapisi bozuk.Eşimle dün biraz konuştum ama tabi tam anlamıyla anlaması biraz zaman alacak gibi duruyor sonuç olarak tavrımı net olarak koydum. Ailesi konusuna gelince ailesi ile çocuk konusunda en büyük ablası dışında kimseyle konuşulmaz. Çünkü onlar eşimden beterler ve eşimi zaten dolduran da onlar bu konuda. Zaten aramızda pek iyi değil onlarla. Gitmem gelmem onlar da gelmezler. Eşim bazen götüreyim der ben de yok teşekkür ederim ben evimde mutluyum derim konu kapanır. Zaten beni kabullenmemişken bi de çocukla ilgili konuşsam dediklerimi değiştirip başka anlamlar yükleyip eşime anlatırlar. İşler iyice çığırından çıkar. Bişey istemiyorum yarın yeni bi bebeğimiz olur belki arada onu anneme bırakırım rahat gezebilmek ya da alışveriş yapabilmek için bunda ne var ki? Veya evde yıldönümü kutlarım eşimle. 1 gece annem bana yardımcı olur çocuğuma bakarak. O zaman da üvey annesin denilecek mi acaba ? Çocuk çünkü yanında her şey konuşulmuyor her hareket yapılmıyor. Bi de benim eşim zaten çok kasıntı aman çocuk götür aman çocuk duyar aman oranı kapat aman göğsün gözüktü başım açıktı banyodan çıkarken görmesin etmesin aynı evde bunları görmemesini nası engelleyebilirim ki?
1- terbiye etmek lafı çok yanlış kusura bakmayın.Merhaba bayanlar ben 32 yaşında bi bayanım eşim 37 yaşında 3 yıl evvel evlendik. Eşimin ilk evliliğinden 1 kızı var halihazırda 12 yaşında ben evlenip ayrıldım fakat benim çocuğum yok. Evlendiğimiz ilk zaman çocuk babaannesi dedesi ile kalıyordu. (Tabi şuna açıklık getireyim.Çocuğun annesi çocuğa hiç bakmak istememiş çocuk bir kaç kere görme dışında annesini görmemiş ve annesi başkasıyla evli çocukları var eşimden olan çocuğu da istemiyor.) İlk zamanlar ben çok yanımıza almak istedim ama babaannesi ve özellikle dedesi vermek istemedi. Ara ara geldi yanımıza ilk 1,5 yıl da beni hiç istemedi ayrılmam gitmem için her yolu denedi. Ama ben ona karşı sabırlı olmayı denedim zaman verdim. Şu an bi süredir tamamen bizimle artık ve kendisi kalmak istiyor bizimle bende bunu mutlu şekilde karşıladım fakat çocuk yaşına göre aşırı kilolu şu an 80 küsür kiloda ve ona ye desem olmuyor deme desem küsüyor. Eşim de ona karşı kural koyduğum zaman surat asıyor. Çocuk bana anne diyor her gün ona türlü türlü yemekler yapan servise bindiren merak eden yine servisten alan benim birlikte namaz bile kılıyoruz. Ama terbiye etmeme müsade etmiyor eşim. Çocuğun yanında geçen gün göğüs çatalım gözüküyor diye(ki ben farkında bile değildim) bağırdı bana kapat hemen oranı diye. 3 sene oldu hala çocuğun yanında beni görmezden geliyor o bizim çocuğumuz diyorum tamam diyor yine aynı hareketleri yapıyor. Çocukta asla bizi yalnız bırakmıyor zaten akşamdan akşama görüyorum eşimi onda da biz uyumadan uyumuyor.Eşim gelmeden çocuğu uyutuyorum bu sefer eve gelip direkt çocuğun yanına girip uyandırıyor uyuyan çocuğa babacım uyudun mu diyor. Konuşuyorum kızım arada sırada artık akşamları yatmaya yakın odanda oyun oyna ders çalış baba ve anneler de arada baş başa kalmak isterler çünkü dedim. Eee zaten ben okuldan geliyordur babam ya da o zaman gelsin neyinize yetmiyor diyor. Hiçbir şekilde baş başa bi yemeğimiz bile yok dışarıda. Ama sorun eşimde. Arada kayınvalideme bırakabilir zaten hep beraber geziyoruz ayda bir de 1 kaç saat bırakıp baş başa kalabiliriz. Çok bunaldım çocuğu çok seviyorum ama insanın kendi doğurduğu bile olsa bunu ister sizce ne yapmalıyım? Şimdiden teşekkür ederim
Kızım 12 yaşında, akşam en geç onda yatakta olur,sadece antrenman günü gecikiyor 9.30da çıkıyor, duş alıp uyuması 11'i buluyor. Onun dışında asla gece 3e kadar oturamaz yani. Üvey annesi de değilim,öz kızım bu benim ama durum böyle.Sizin çocuğunuz okula gitmiyor galiba 3e kadar bi çocuğun ayakta kalması çok anormal bi durum. Ben her gece demedim arada sırada uyumaya yakın odana çekilebilirsin kızım dedim. Burada kesinlikle yanlış bi tutum yok. Ve bazen ben eşime diyorum al çocuğu ikiniz çıkın dışarı biraz gezdir diyorum ikisini baş başa bırakıyorum. Düşünceniz bana hiç uymuyor.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?