Aslında vermişsiniz cevabınızı.Evet gerçekten dramatik bu konuda haklısınız ama böyle hissediyorum işte.. Elbette kendimin farkında olmayacak kadar şuursuz değilim ama gerçekten sadece şaka olarak mı bakmalıyım? Kilo aldım ister istemez vücudum bozuldu ve ortada bir gerçek varken eşimin söylediği bu şeye gülüp geçemedim geçemiyorum da. Üstelik çok alıngan, kırılgan bir yapıda da değilim ama bu çok zoruma gitti. Her gerçek her zaman şaka ayağına söylenmemeli diye düşünüyorum ya da daha tatlı tatlı söylenebilir ama bu benim için çirkin bir benzetme oldu.. Hamile olmasam bile bunu duyduğumda gülüp geçemezdim.. Ufff bilmiyorum biraz da ben bu duruma çok alışamadım sanırım onun da etkisi olabilir..Ama bu söylediği ne zaman olsa hoşuma gitmez açıkçası..
Ben hamileyken eşimle yürüyüş yaparken parkta hadi tahtiravelliye binelim gerçi sen benden ağırsın havada kalırım ben diye kahkaha atınca günlerce ağlamıştım çok üzülmüştüm. Şimdi 52 kıloyum spor diyetle hallediliyor ama her parktan geçerken o an aklıma geliyor yıllar geçse de... sizde soyunurken hep tedirgin olacaksınız çok belli. Erkek milleti düşüncesizler ki.27 yaşındayım.. Dediğiniz gibi en önemlisi bebeğim.. Sağlıkla bi kucağıma alayım da inşallah kilolardan da kurtulurum. Aslında eşimden önce ben bu duruma alışamadım üstüne bir de bunu duyunca zoruma gitti işte.. Hödük ki ne hödük.. Siz böyle söyleyince nasıl rahatlıyorum bilemezsiniz
Canım senin söylediğin şeyler kulağa daha tatlı geliyor.. Ama kıyafetini giyinirken yani üst tarafın çıplakken eşinin sana bakıp "aynı sumo güreşçisi oldun" demesiyle aynı mı geliyor kulağa?? Gerçekten yine gülüp geçebilir miydiniz? Bende normalde diyorum fok balığı gibi oldum evde yuvarlanıyorum falan deyip eşimle güşüyoruz ama çıplakken ve çirkin bir benzetme kullanarak söylediği için daha ağır olduğunu düşünüyorum.. Yoksa aman kimse bana laf demesin, herşeye ağlarım, alınırım gibi bir kadın değilim aslında.. Yazdıklarımdan böyle bir sonuç çıkıyor sanırım..
Bende hamileliklerimde 12-13 kg aldım. Zaten 7-8 kg kadarı doğumda gitti. Kalanı da bebek peşine koşturup emzirirken gidiyor. Bebeğim 3 aylıkken hamile kaldığım kilomdaydım. Dert etmeyin kendinize bunu, hem kilo kalsa ne olacak. İstediğinizde ve biraz çabaladığınızda gidecek bir şey.Normalde gülüşüp muhabbet ederiz tabi ki takılırız birbirimize ama bu benzetme artık şaka boyutunda gelmedi bana..Çünkü baya baya 13 kilo aldım şiştim gerçekten.. Ya da ben mi abarttım bilmiyorum..
Ben hamileyken eşim de benle dalga geçer takılırdı böyle ama böyle dram yapmadım cvbımı verdim sonuçta bi can taşıyoruz hamileliğin verdi şeyle bu kadar duygusal oldunuz sanırımBen 35+5 haftalık hamileyim. Şu ana kadar toplamda 13 kilo aldım. Karnım şu son bir aydır birden ağızıma gelecek kadar çıktı.. E tabi sadece karnım değil göğüslerim ve kalçam da büyüdü.. Dün sabah uyandık herşey yolundaydı. Eşimle gayet güzel sohbet muhabbet derken kıyafetimi değiştirirken bana "aynı sumo güreşçisi gibi oldun" dedi.. Bunu söylerken gülerek söyledi Ben şoklar içinde kaldım.. O kadar utandım ki anlatamam o an yaşadığım şeyi tarif edemiyorum. Yerin dibine girmek istedim gözlerim doldu hemen tabi ama asla belli etmedim. Neden belli etmemeye çalıştım onu da bilmiyorum.. sanırım çok ezik hissettim eşimde beni daha da ezik görmesin diye herhalde ağlamamaya çalıştım..
Hemen arkamı döndüm çabuçak üzerime kıyafetimi geçirdim, ona "hiç yoktan ben içimde bebeğimizi taşıyorum, kilo aldıysamda sebebi belli, acaba senin o göbeğin neden orada?? Hangi kafayla bana bunu söylüyorsun dön önce aynaya bak" dedim.. Bunu söylerken de az önce ağlamamaya çalışan ben değil de öfkeden deli olan bir kadın vardı.. Ben öyle söyleyince eşim önce bi duraksadı sonra sanki ettiği normal bir lafmış gibi aptalca gülerek "aşkım sana da hiç şaka yapılmayacak.. Hemen neden alınıyorsun, kızımın güzel annesi" dedi..
Sonra bana yanaşıp aklınca gönlümü almaya çalışmalar şirinlik yapmalar.. dün çok çok daha berbat bir durumdaydım.. Duşa girdim gizli gizli ağladım asla unutamıyorum.. Bugün olayın şokunu biraz atlattım ama aklımdan hiç çıkmıyor.. Çok üzgünüm
şuan sanki kendimden utanıyorum..daha asla eşimin yanında giyinemem.. Duşa falan girerken de kapıyı kilitliyorum.. bebeğimden önemli ya da değerli değil hiçbirşey bunun da farkındayım ama kendime gelemiyorum bir türlü.. Şu yazdıklarımı bir başka arkadaşım yazmış olsa söyleyeceğim çok şey olurdu hatta daha önce buna benzer konular açan arkadaşlarıma da söyledim ama insanın kendi başına gelince çok farklı oluyormuş..
eşimle de konuşmak gelmiyor içimden artık.. Bana sarılmasına bile tahammül edemiyorum şuan nasıl bu hale geldik biz bilmiyorum.. Bana böyle birşeyi nasıl dedi hala aklım almıyor.. doğumdan sonra bu burnuma kadar gelen karnım ne olacak..? Bebeğim doğunca sarkacak muhtemelenbu zamana kadar düşündüğüm tek şey bebeğimdi ama şuan gizli gizli doğumdan sonra nasıl süt azalmadan kilo verilir, sarkık karın nasıl toparlanır falan araştırması yapıyorum..
kızlar umarım konumu okursunuz uzun oldu ama yazsam inanın bir bu kadar daha yazardım o kadar doluyum.. Benim gibi olan oldu mu? Bu hissettiklerimi hisseden oldu mu?? Ben nasıl unutacağım bunu? bir de sürekli eşime laf sokup onu sinir etmek geliyor içimden. İyice kafayı yedim bana birşeyler söyleyin..