Eşim oğlum ve ben..

dertligirl7 .!.:

Herkese merhaba kızlar.. Yıllardır bu sitenin sıkı okuyucusuyum.. Beğenerek takip ediyorum.. Şimdi ise değerli yorumlarınıza ihtiyacım var.. Olayları doğru yorumlayabilmeniz için ayrıntılara yer vermem gerekiyor, vaktinizi ayırdığınız için şimdiden çok teşekkür ederim.
Arkadaşlar ben küçük denilecek yaşta annemi kaybettim yaşlı bir babam ve abilerim ile bir evde liseyi bitirip üniversiteye atıldım. Oldukça başarılı bir öğrenci iken son sınıfta eşimle karşılaştım. Kendisine aşık oldum o da çok iyi ilgili biriymiş gibi davrandı ve bende evlenmeliyim dedim.. Kendisi benden 10 yaş büyük ,memurdu ve zaten evlilik düşünen biri olduğu için bir yıl içinde evlendik. İlk bir yıl içinde ben atandım. Sonraki yıl çocuğum oldu. Ben hamileyken stresli zamanlar geçirdim ve eşim üşenmeden hep annesine şikayet etti beni kayınvalidem bu durumdan ötürü hamile olmama rağmen seni boşatıcam diyordu sürekli. Böyle çirkin bir durum içindeyken babam vefat etti. Ve babamın vefat edeceği vakit yani hastanede yatarken ben eşimin memleketindeydim ve babamın yanına göndermiyorlardı beni.. Zar zor gittim.. Kaynanam oğlunun maaşına göz diken zavallı biri oğlu da bir dediğini iki etmezdi o sıralar. Derken eşim malum bir durumdan tutuklandı ben suçsuz olduğunu bildiğim için bekledim oğlumla onun çıkmasını bir yıl annesi ve babası ile kaldım çocuk küçük diye. O sıralar kayınvalidem hayatı burnumdan getirdi. Sonra eşim aklandı çıktı 10 ay sonra ben göreve devam bu sırada.. Eşim açığa alındı tutuksuz yargılama aldığı için.. Ben ise ilk iznimde eşime ailesine gidelim annesini görsün diye teklifte bulundum eşimde tabi dünden razı.. Gittik memleketine annesi o yaz benle tartıştı ve görümcemle beni evden kovmaya çalıştılar eşim ağzını açmadı tüm bu olanlara.. İzledi.. Tam ben gidecekken kayınpederim izin vermedi onlara kızdı. Arkadaşlar bu olaydan beş gün sonra eşim tamamen memuriyetten atıldı ve bana muhtaç oldu desem yeridir. Ben gibi saf biri de tuttum tüm maaşımı her ay eline saydım. Dört yıldır bu şekilde.. Ama hiç anlaşamıyoruz ben geçmişi unutmak için depresyon ilacı kullanıyorum bir ara bıraktım tartışma çoğalınca ilaca başla yeniden diyor. Yeniden başladım ama olmuyor ev aldı memleketinde.. Çıktığında araba aldı aldığı araba abisinin üzerine kayıtlı.. Yani her şeyi garip. Pasif.. İlişki bağlamında sıfır.. Hiçbir şey istemiyorum harçlık bile vermiyor benim olan paramdan. Kendisi de asgari ücretle bir işe girdi kendi harcıyor ben bi şey alsam pahalıya almışsın bi daha alma diyor. Çocuğa ilgisi zaten sıfır ittire kaktıra yapıyor. Ben ne yapacağımı şaştım arkadaşlar yani bu nereye kadar gidecek bilmiyorum boşasam çocukla yapabilir miyim yalnız bir şehirde korkuyorum aile desen abilerim kendi derdinde.. Yani çok bastırıldığımı hissediyorum sevgisini yansıtan biri değil seviyodur elbette ama bunu yansıtmadıktan sonra bi anlamı kalmıyor buz gibi bir adam boşanmak istiyorum ama beni nelerin beklediğini çocuğuma nasıl bu kötü dünyada sahip çıkabileceğimi bilmiyorum..

Genişletmek için tıkla...

dertligirl7 .!.:

Herkese merhaba kızlar.. Yıllardır bu sitenin sıkı okuyucusuyum.. Beğenerek takip ediyorum.. Şimdi ise değerli yorumlarınıza ihtiyacım var.. Olayları doğru yorumlayabilmeniz için ayrıntılara yer vermem gerekiyor, vaktinizi ayırdığınız için şimdiden çok teşekkür ederim.
Arkadaşlar ben küçük denilecek yaşta annemi kaybettim yaşlı bir babam ve abilerim ile bir evde liseyi bitirip üniversiteye atıldım. Oldukça başarılı bir öğrenci iken son sınıfta eşimle karşılaştım. Kendisine aşık oldum o da çok iyi ilgili biriymiş gibi davrandı ve bende evlenmeliyim dedim.. Kendisi benden 10 yaş büyük ,memurdu ve zaten evlilik düşünen biri olduğu için bir yıl içinde evlendik. İlk bir yıl içinde ben atandım. Sonraki yıl çocuğum oldu. Ben hamileyken stresli zamanlar geçirdim ve eşim üşenmeden hep annesine şikayet etti beni kayınvalidem bu durumdan ötürü hamile olmama rağmen seni boşatıcam diyordu sürekli. Böyle çirkin bir durum içindeyken babam vefat etti. Ve babamın vefat edeceği vakit yani hastanede yatarken ben eşimin memleketindeydim ve babamın yanına göndermiyorlardı beni.. Zar zor gittim.. Kaynanam oğlunun maaşına göz diken zavallı biri oğlu da bir dediğini iki etmezdi o sıralar. Derken eşim malum bir durumdan tutuklandı ben suçsuz olduğunu bildiğim için bekledim oğlumla onun çıkmasını bir yıl annesi ve babası ile kaldım çocuk küçük diye. O sıralar kayınvalidem hayatı burnumdan getirdi. Sonra eşim aklandı çıktı 10 ay sonra ben göreve devam bu sırada.. Eşim açığa alındı tutuksuz yargılama aldığı için.. Ben ise ilk iznimde eşime ailesine gidelim annesini görsün diye teklifte bulundum eşimde tabi dünden razı.. Gittik memleketine annesi o yaz benle tartıştı ve görümcemle beni evden kovmaya çalıştılar eşim ağzını açmadı tüm bu olanlara.. İzledi.. Tam ben gidecekken kayınpederim izin vermedi onlara kızdı. Arkadaşlar bu olaydan beş gün sonra eşim tamamen memuriyetten atıldı ve bana muhtaç oldu desem yeridir. Ben gibi saf biri de tuttum tüm maaşımı her ay eline saydım. Dört yıldır bu şekilde.. Ama hiç anlaşamıyoruz ben geçmişi unutmak için depresyon ilacı kullanıyorum bir ara bıraktım tartışma çoğalınca ilaca başla yeniden diyor. Yeniden başladım ama olmuyor ev aldı memleketinde.. Çıktığında araba aldı aldığı araba abisinin üzerine kayıtlı.. Yani her şeyi garip. Pasif.. İlişki bağlamında sıfır.. Hiçbir şey istemiyorum harçlık bile vermiyor benim olan paramdan. Kendisi de asgari ücretle bir işe girdi kendi harcıyor ben bi şey alsam pahalıya almışsın bi daha alma diyor. Çocuğa ilgisi zaten sıfır ittire kaktıra yapıyor. Ben ne yapacağımı şaştım arkadaşlar yani bu nereye kadar gidecek bilmiyorum boşasam çocukla yapabilir miyim yalnız bir şehirde korkuyorum aile desen abilerim kendi derdinde.. Yani çok bastırıldığımı hissediyorum sevgisini yansıtan biri değil seviyodur elbette ama bunu yansıtmadıktan sonra bi anlamı kalmıyor buz gibi bir adam boşanmak istiyorum ama beni nelerin beklediğini çocuğuma nasıl bu kötü dünyada sahip çıkabileceğimi bilmiyorum..

Genişletmek için tıkla...

dertligirl7 .!.:

Bazen çok iyi seviyormuş rolü yapıyor..yani paranı verdikçe iyisin..ben bulunduğum şehirde yalnızım arkadaşlarım tayin alıp gittiler çocuğum ona baba bile dese eve geldiğinde çocuğumun içi açılır şenlenir diye düşünüyorum.. Abilerim istanbul da yanlarına taşınsam ekonomik olarak memur maaşıyla geçinemem bakıcı dahi tutamam.. Belki düzelir diyorum ama yok çok safım çok alttan alıyorum.. Boşanma aşaması için de kaç kere abilerime söyledim fakat kendileri oralı olmadı senin tercihin dediler.. Kafayı yemek üzereyim.. Desteksiz ve yalnız olmak çok zor..

Genişletmek için tıkla...

bafelis .!.:

Yıldık sizin gibilerden. Öyle ki adamların ne halt olduğu belliyken ısrarla da o çocuğu yapıyorsunuz ki boşanmamak için sağlam bahaneniz olsun. Eşiniz hamile kaldıktan bir gün sonra sizi annesine şikayet etmeye başladı değil mi, öncesinde hiç yoktu. Ana oğul mükemmel kayınvalide, mükemmel kocaydı. Annesi için yaşayan, karısını evini çocuğunu umursamayan erkekler için nasıl böyle ölünüp bitiliyor biri bana anlatsın. Ev alınmış araba alınmış, istediği kadar abisinin üstüne alınsın parayı kendi verdiyse sizin de hakkınız var. Çocuğum için köşeye para koyayım da demeyin, kuruşu kuruşuna hemen koşun kocanıza verin maaşınızı. Aynı köleler gibi karın tokluğuna yaşayın da çocuğun ne suçu var.

Hastayken gitmemeyi geçtim, ölüm döşeğindeki babanızı son kez görmeye göndermemeleri de mi koymadı size. Kim nasıl ne hadle ne hakla göndermiyorum der, buna nasıl izin verdiniz? Bu asalak sünepe erkek bozuntusu babanızdan da mı kıymetli? Babanız hakkını helal etmiş midir sizce? Hala da abimler diyorsunuz. Ya baba ya koca ya da abi, siz necisiniz? Çocuğunuz ille bunlardan birine mi muhtaç olmalı? Gidin bir avukat tutun mal tespiti yapılsın, şerh konulacaksa konulsun da boşanın yazacağım ama boşa gideceğinden eminim. Dünya dursun ama kocam dursun. Evet evet seviyor ama sevgisini göstermiyor. Garanti memur maaşı varken yolayım yolabildiğim kadar demiyordur değil mi? Bugün istifa edicem işten çıkıcam çocuğa kendim bakıcam diyin de görün nasıl sevildiğinizi.

Genişletmek için tıkla...

dertligirl7 .!.:

Herkese merhaba kızlar.. Yıllardır bu sitenin sıkı okuyucusuyum.. Beğenerek takip ediyorum.. Şimdi ise değerli yorumlarınıza ihtiyacım var.. Olayları doğru yorumlayabilmeniz için ayrıntılara yer vermem gerekiyor, vaktinizi ayırdığınız için şimdiden çok teşekkür ederim.
Arkadaşlar ben küçük denilecek yaşta annemi kaybettim yaşlı bir babam ve abilerim ile bir evde liseyi bitirip üniversiteye atıldım. Oldukça başarılı bir öğrenci iken son sınıfta eşimle karşılaştım. Kendisine aşık oldum o da çok iyi ilgili biriymiş gibi davrandı ve bende evlenmeliyim dedim.. Kendisi benden 10 yaş büyük ,memurdu ve zaten evlilik düşünen biri olduğu için bir yıl içinde evlendik. İlk bir yıl içinde ben atandım. Sonraki yıl çocuğum oldu. Ben hamileyken stresli zamanlar geçirdim ve eşim üşenmeden hep annesine şikayet etti beni kayınvalidem bu durumdan ötürü hamile olmama rağmen seni boşatıcam diyordu sürekli. Böyle çirkin bir durum içindeyken babam vefat etti. Ve babamın vefat edeceği vakit yani hastanede yatarken ben eşimin memleketindeydim ve babamın yanına göndermiyorlardı beni.. Zar zor gittim.. Kaynanam oğlunun maaşına göz diken zavallı biri oğlu da bir dediğini iki etmezdi o sıralar. Derken eşim malum bir durumdan tutuklandı ben suçsuz olduğunu bildiğim için bekledim oğlumla onun çıkmasını bir yıl annesi ve babası ile kaldım çocuk küçük diye. O sıralar kayınvalidem hayatı burnumdan getirdi. Sonra eşim aklandı çıktı 10 ay sonra ben göreve devam bu sırada.. Eşim açığa alındı tutuksuz yargılama aldığı için.. Ben ise ilk iznimde eşime ailesine gidelim annesini görsün diye teklifte bulundum eşimde tabi dünden razı.. Gittik memleketine annesi o yaz benle tartıştı ve görümcemle beni evden kovmaya çalıştılar eşim ağzını açmadı tüm bu olanlara.. İzledi.. Tam ben gidecekken kayınpederim izin vermedi onlara kızdı. Arkadaşlar bu olaydan beş gün sonra eşim tamamen memuriyetten atıldı ve bana muhtaç oldu desem yeridir. Ben gibi saf biri de tuttum tüm maaşımı her ay eline saydım. Dört yıldır bu şekilde.. Ama hiç anlaşamıyoruz ben geçmişi unutmak için depresyon ilacı kullanıyorum bir ara bıraktım tartışma çoğalınca ilaca başla yeniden diyor. Yeniden başladım ama olmuyor ev aldı memleketinde.. Çıktığında araba aldı aldığı araba abisinin üzerine kayıtlı.. Yani her şeyi garip. Pasif.. İlişki bağlamında sıfır.. Hiçbir şey istemiyorum harçlık bile vermiyor benim olan paramdan. Kendisi de asgari ücretle bir işe girdi kendi harcıyor ben bi şey alsam pahalıya almışsın bi daha alma diyor. Çocuğa ilgisi zaten sıfır ittire kaktıra yapıyor. Ben ne yapacağımı şaştım arkadaşlar yani bu nereye kadar gidecek bilmiyorum boşasam çocukla yapabilir miyim yalnız bir şehirde korkuyorum aile desen abilerim kendi derdinde.. Yani çok bastırıldığımı hissediyorum sevgisini yansıtan biri değil seviyodur elbette ama bunu yansıtmadıktan sonra bi anlamı kalmıyor buz gibi bir adam boşanmak istiyorum ama beni nelerin beklediğini çocuğuma nasıl bu kötü dünyada sahip çıkabileceğimi bilmiyorum..

Genişletmek için tıkla...

dertligirl7 .!.:

Bazen çok iyi seviyormuş rolü yapıyor..yani paranı verdikçe iyisin..ben bulunduğum şehirde yalnızım arkadaşlarım tayin alıp gittiler çocuğum ona baba bile dese eve geldiğinde çocuğumun içi açılır şenlenir diye düşünüyorum.. Abilerim istanbul da yanlarına taşınsam ekonomik olarak memur maaşıyla geçinemem bakıcı dahi tutamam.. Belki düzelir diyorum ama yok çok safım çok alttan alıyorum.. Boşanma aşaması için de kaç kere abilerime söyledim fakat kendileri oralı olmadı senin tercihin dediler.. Kafayı yemek üzereyim.. Desteksiz ve yalnız olmak çok zor..

Genişletmek için tıkla...

dertligirl7 .!.:

Arabanın yarı parasını evlendiğimiz ilk yıl ben atanmadan biriktirmiştik yarısı da bir başka abisinin üzerine .. Vallahi bende kendimi anlamıyorum o nedenle yazdım ya.. Kafam dolu eşim beni o kadar acizliğe alıştırdı ki ( normalde kendime güvenen zeki biriydim) .. İçinden çıkamıyorum ..

Genişletmek için tıkla...

dertligirl7 .!.:

Herkese merhaba kızlar.. Yıllardır bu sitenin sıkı okuyucusuyum.. Beğenerek takip ediyorum.. Şimdi ise değerli yorumlarınıza ihtiyacım var.. Olayları doğru yorumlayabilmeniz için ayrıntılara yer vermem gerekiyor, vaktinizi ayırdığınız için şimdiden çok teşekkür ederim.
Arkadaşlar ben küçük denilecek yaşta annemi kaybettim yaşlı bir babam ve abilerim ile bir evde liseyi bitirip üniversiteye atıldım. Oldukça başarılı bir öğrenci iken son sınıfta eşimle karşılaştım. Kendisine aşık oldum o da çok iyi ilgili biriymiş gibi davrandı ve bende evlenmeliyim dedim.. Kendisi benden 10 yaş büyük ,memurdu ve zaten evlilik düşünen biri olduğu için bir yıl içinde evlendik. İlk bir yıl içinde ben atandım. Sonraki yıl çocuğum oldu. Ben hamileyken stresli zamanlar geçirdim ve eşim üşenmeden hep annesine şikayet etti beni kayınvalidem bu durumdan ötürü hamile olmama rağmen seni boşatıcam diyordu sürekli. Böyle çirkin bir durum içindeyken babam vefat etti. Ve babamın vefat edeceği vakit yani hastanede yatarken ben eşimin memleketindeydim ve babamın yanına göndermiyorlardı beni.. Zar zor gittim.. Kaynanam oğlunun maaşına göz diken zavallı biri oğlu da bir dediğini iki etmezdi o sıralar. Derken eşim malum bir durumdan tutuklandı ben suçsuz olduğunu bildiğim için bekledim oğlumla onun çıkmasını bir yıl annesi ve babası ile kaldım çocuk küçük diye. O sıralar kayınvalidem hayatı burnumdan getirdi. Sonra eşim aklandı çıktı 10 ay sonra ben göreve devam bu sırada.. Eşim açığa alındı tutuksuz yargılama aldığı için.. Ben ise ilk iznimde eşime ailesine gidelim annesini görsün diye teklifte bulundum eşimde tabi dünden razı.. Gittik memleketine annesi o yaz benle tartıştı ve görümcemle beni evden kovmaya çalıştılar eşim ağzını açmadı tüm bu olanlara.. İzledi.. Tam ben gidecekken kayınpederim izin vermedi onlara kızdı. Arkadaşlar bu olaydan beş gün sonra eşim tamamen memuriyetten atıldı ve bana muhtaç oldu desem yeridir. Ben gibi saf biri de tuttum tüm maaşımı her ay eline saydım. Dört yıldır bu şekilde.. Ama hiç anlaşamıyoruz ben geçmişi unutmak için depresyon ilacı kullanıyorum bir ara bıraktım tartışma çoğalınca ilaca başla yeniden diyor. Yeniden başladım ama olmuyor ev aldı memleketinde.. Çıktığında araba aldı aldığı araba abisinin üzerine kayıtlı.. Yani her şeyi garip. Pasif.. İlişki bağlamında sıfır.. Hiçbir şey istemiyorum harçlık bile vermiyor benim olan paramdan. Kendisi de asgari ücretle bir işe girdi kendi harcıyor ben bi şey alsam pahalıya almışsın bi daha alma diyor. Çocuğa ilgisi zaten sıfır ittire kaktıra yapıyor. Ben ne yapacağımı şaştım arkadaşlar yani bu nereye kadar gidecek bilmiyorum boşasam çocukla yapabilir miyim yalnız bir şehirde korkuyorum aile desen abilerim kendi derdinde.. Yani çok bastırıldığımı hissediyorum sevgisini yansıtan biri değil seviyodur elbette ama bunu yansıtmadıktan sonra bi anlamı kalmıyor buz gibi bir adam boşanmak istiyorum ama beni nelerin beklediğini çocuğuma nasıl bu kötü dünyada sahip çıkabileceğimi bilmiyorum..

Genişletmek için tıkla...