Çocuğu kendisi doğurdu heralde. Bayılıyorum bu erkeklerin narin hallerine.
Bebeği doğuran anne,
gece gündüz uykusundan feragat eden anne,
kendini eve kapatan anne,
bebeğin kakasıyla kusmuğuyla uğraşan,
bebek hasta olduğunda başından ayrılmayan anne ama depresyona giren baba.. Ben anlam veremedim.
Bir kaç tane eşim depresyonda konusu okudum adam aldatıyor çıktı üzgünüm ..siz de aratabilirsiniz
niye yanlız evden çıkmaya yada sizi evden göndermeye çalışıyor? çoğu kişi anne baba oluyorŞBir kaç tane eşim depresyonda konusu okudum adam aldatıyor çıktı üzgünüm ..siz de aratabilirsiniz
niye yanlız evden çıkmaya yada sizi evden göndermeye çalışıyor? çoğu kişi anne baba oluyor
Burn-Out olabilir. Bence psikolojik destek almasini saglayin daha beter olmadan
Aldatmak aldatılmak bana o kadar basit geliyor ki. Öyle bir şey düşünmekten ziyade asıl nedenine odaklanmaya çalışıyorum o zaman zaten sonuç belli olur. Nereye gittiğini biliyorum her aradığımda açıyor gizlisi yok biraz daha durumun psikolojik yönünden bakmaya çalışıyorum. Ve kendi ailesinden de işten de çok sorumluluk yüklüyorlar. Ailesine konuyu açsam bu sefer bana güveni kalmayabilir her duygu durumunu anlatıyor çünküBir kaç tane eşim depresyonda konusu okudum adam aldatıyor çıktı üzgünüm ..siz de aratabilirsiniz
niye yanlız evden çıkmaya yada sizi evden göndermeye çalışıyor? çoğu kişi anne baba oluyor
Bi işler karıştırıyor olabilir mi?
Bu duygu durumuna da başka bir yakınımdan alışkınımDilerim dusundugum sey degildir.
Eşiniz kumar oynuyor olabilir mi? Bitcoin, sanal bahis, borsa vs her turlusu? Buyuk bi batagin icine dusmus olabilir.
Duygularinda samimi olduguna inaniyorsaniz diger arkadaslarimizin da dediği gibi tek care profesyonel destek almak gibi gorunuyor. Ikinize de gecmis olsun, dilerim yara almadan atlatirsiniz.Bu duygu durumuna da başka bir yakınımdan alışkınımbence değildir. Ama ben ben değilim diyip duruyor. Birileri ele geçirmiş gibi hissediyorum diyor. Daha çok etrafın yüklediği sorumluluklardan müzdarip. Benim de aklım almıyor. Kadınlar olarak ne kadar güçlüyüz.
Ticari bir işte kendi işi gibi diyebilirim dolaylı olarak. Bağlı olduğu kişilerler de ciddi sorumluluk hissi yaratıyorlar. İşini ikame edebileceği biri olmadığından izin de kullanamıyor uzun süredir. Kendine vakit ayırmamanın verdiği toplu bir sıkışma hissinde bence. Çocuk da eklenince böyle oldu. Çocuktan öncesini özlüyorum diyor çünkü. O zaman yine sosyal bir hayatımız vardı şimdi bir süre olamayacağı için daralmış durumda gibi. Arkadaşlarından birkaç kişiye daha anlatmış onlar da farkındayız abi demişler içini dökmüş biraz.Titriyor kısmına kadar tırt demiştim ama senin eşin ciddi boyutta hasta bence. Psikolog kesmez tedavisi çok uzun sürer psikiyatriye gidip ilaç falan acil mudahale ettirin bu adama tabi psikologla da destekleyin.
Sadece psikologla iyileşme en az 6 ay 2 yıl sürüyor o da iyileşmeye gönüllü ise. oldu canım beyfendinin keyfini mi bekleyeceksiniz .
Titreme numarası yapıyor olabilir mi? Ailesine arkadaşlarına da sorsana konuşurken titriyor mu diye ?
Erkekler işten kaçmak için hasta rolu yapıyorsa psikolojisi bozuk rolü de yapar
Teşekkür ederim evet inanıyorumDuygularinda samimi olduguna inaniyorsaniz diger arkadaslarimizin da dediği gibi tek care profesyonel destek almak gibi gorunuyor. Ikinize de gecmis olsun, dilerim yara almadan atlatirsiniz.
Biraz zaman öyleyse cocugunuza da alisir diye düşünüyorum bu sürecte çift terapistine gidin bence psikolog‘a gitsin dediginiz gibiZor adapte oluyor evet. Evlendiğimizde de benden geç alışmıştı.
Bebeğinizi ikinizde isteyerek mi yaptınız? Çocuğun yükü altında eziliyor gibi geldi. En yakın zamanda psikiyatriye gitmesinde fayda var.Merhaba..
Eşimle dört senedir evliyiz 8 aylık da bir bebeğimiz var. Eşim de ben de birbirimize ve ailemize karşı ilgiliyiz. Bebeğimiz doğduğundan beri ilgisizliği artmaya başladı. İşleri iyi gitmiyor ayrıca memnun değil bulunduğu yerden. Fakat ekonomik anlamda sorun yaşamıyoruz. Kendine çok sorumluluk yüklediğimden şikayetçi. Oysa ki çocuğumuzla çok nadir vakit geçiriyor. Sürekli dışarı çıkmak için bahane yaratıyor. Kendimi de eleştiriyorum mümkün olduğunca evime kendime bebeğimize ve kendisine ilgi gösteriyorum. Son 1 aydır ilgisizliği iyice arttı. Ve yakın zamanda da açıldı. Ruhsal olarak iyi olmadığını işe gitmek istemediğini söylüyor. Bebeğimiz ağladığında kulaklarını kapatıyor odaya gidiyor. Yalnız kalmak istediğini söylüyor. Sürekli annene git demeye başladı. Bazen gidiyorum ama alışkanlık yaratmasından korktuğum için 1-2 günden fazla kalmıyorum. Konuşurken titriyor. Hiç iyi görmüyorum mümkün olduğunca destek olmaya alttan almaya çalışıyorum bu süreç geçici gibi görerek. Aklıma nazar büyü işleri bile geliyor çünkü normalde gayet sağlıklı düşünen her sorunumu danıştığım bir yapısı vardı. Bu arada psikoloğa gitmeye tamam diyor. Bu durumu yaşayan var mı veya fikri olan var mı merak ediyorum.
Ağırlıklı olarak ben istiyordum. O da sen istediğin zaman olsun en çok kadınlar zorlanıyor zamanını sen belirle diyerek ilerledik. Çok da istekli değildi tabi ama kesin istemiyorum da demedi hiçbir zamanBebeğinizi ikinizde isteyerek mi yaptınız? Çocuğun yükü altında eziliyor gibi geldi. En yakın zamanda psikiyatriye gitmesinde fayda var.
Çocuğa mama veriyorsanız yada arada biberona süt sağıyorsanız aileniz de bakıyorsa bu şekilde yanlız dışarı çıkmaya çalışın
çok zor bir denklem bu maalesef umarım
Teşekkür ederim umarım. Zor süreçlermiş:)Çocuğa mama veriyorsanız yada arada biberona süt sağıyorsanız aileniz de bakıyorsa bu şekilde yanlız dışarı çıkmaya çalışın
çok zor bir denklem bu maalesef umarım başarırsınız
Anladım, sanıyorum siz çok isteyince o aslında hazır olmadan sizi üzmemek adına kabul etmiş. Çocuk doğunca da gerçeklerle yüzleşmiş. Ben de yakın zamanda büyük bir buhran yaşadım. Aslında sorun olmamasına rağmen beynim beni bir sorun olduğuna ikna ediyordu. Benim durumum konuş geçsin değildi. ben bunun farkında olduğum için psikoloğa gitmedim. Ama o an bana içinden asla çıkamayacağım bir durum gibi geliyordu. Benim şansım vakit kaybetmeden psikiyatriye gitmekti. Özel değil devlette, derdimi anlattım. Doktor ilaç verdi onu kullandıkça beyin kimyasallarım düzenine girdi ve o buhranım ortadan kayboldu ve şu an o halime gülüyorum. Ama o an sanki çok büyük bir yükün altındaymışım gibi hissediyordum. Halbuki yük falan yoktu hayatın normal akışıydı. Şu an ki durumları size sinyal. İster çift terapisine ister psikoloğa ister psikiyatriye gidin ama hızlıca gidin.Ağırlıklı olarak ben istiyordum. O da sen istediğin zaman olsun en çok kadınlar zorlanıyor zamanını sen belirle diyerek ilerledik. Çok da istekli değildi tabi ama kesin istemiyorum da demedi hiçbir zaman
Ve hamilelik haberini verdiğimde mutluydu. Bebeğimiz dünyaya geldiğinden beri hem aşırı hassas hem de son zamanlarda ilgisiz hale gelmeye başladı. Eve gelince biraz yanımızda durup odaya gidiyor.
Olabilir çünkü çelişkili davranışları var. Ve kabul ediyor beynim bana oyun oynuyor der gibi. Sizin adınıza da sevindim. Bazen insan maneviyattan kopabiliyor. Öyle bir dönemdir diye düşünerek destek olmaya çalışıyorum. Umarım iyi gelir kendisine de. En yakın zamanda gideceğini söylüyor.Anladım, sanıyorum siz çok isteyince o aslında hazır olmadan sizi üzmemek adına kabul etmiş. Çocuk doğunca da gerçeklerle yüzleşmiş. Ben de yakın zamanda büyük bir buhran yaşadım. Aslında sorun olmamasına rağmen beynim beni bir sorun olduğuna ikna ediyordu. Benim durumum konuş geçsin değildi. ben bunun farkında olduğum için psikoloğa gitmedim. Ama o an bana içinden asla çıkamayacağım bir durum gibi geliyordu. Benim şansım vakit kaybetmeden psikiyatriye gitmekti. Özel değil devlette, derdimi anlattım. Doktor ilaç verdi onu kullandıkça beyin kimyasallarım düzenine girdi ve o buhranım ortadan kayboldu ve şu an o halime gülüyorum. Ama o an sanki çok büyük bir yükün altındaymışım gibi hissediyordum. Halbuki yük falan yoktu hayatın normal akışıydı. Şu an ki durumları size sinyal. İster çift terapisine ister psikoloğa ister psikiyatriye gidin ama hızlıca gidin.
Çok teşekkür ederim, destek alırsa iyi geleceğini düşünüyorum. Aslında içinde bulunduğu durum maneviyattan uzaklaşma değil daha çok fizyolojik bir problem. Beyinde bazı hormonlar seviyesinin altında ya da üstünde olduğu zaman dengesizlikler oluşuyor. Kişi ilk yaşadığında bunun farkında olamayabiliyor çünkü gerçeği o sanıyor. Ama verilen ilaçlar o dengeyi sağlıyor. Zaten tahliller sonucu hekim tedavisi ile daha iyi olacaktır. Siz de takipçisi olun nedense bazı kişiler destek almaktan çekiniyorlar. İnşallah bebeğinizle birlikte güzel günler yaşarsınız. Esenlikler diliyorum.Olabilir çünkü çelişkili davranışları var. Ve kabul ediyor beynim bana oyun oynuyor der gibi. Sizin adınıza da sevindim. Bazen insan maneviyattan kopabiliyor. Öyle bir dönemdir diye düşünerek destek olmaya çalışıyorum. Umarım iyi gelir kendisine de. En yakın zamanda gideceğini söylüyor.
Çok naziksiniz. Farklı bir bakış açısı kazanmış oldum. En kısa zamanda doktora gitmesi için konuşacağımÇok teşekkür ederim, destek alırsa iyi geleceğini düşünüyorum. Aslında içinde bulunduğu durum maneviyattan uzaklaşma değil daha çok fizyolojik bir problem. Beyinde bazı hormonlar seviyesinin altında ya da üstünde olduğu zaman dengesizlikler oluşuyor. Kişi ilk yaşadığında bunun farkında olamayabiliyor çünkü gerçeği o sanıyor. Ama verilen ilaçlar o dengeyi sağlıyor. Zaten tahliller sonucu hekim tedavisi ile daha iyi olacaktır. Siz de takipçisi olun nedense bazı kişiler destek almaktan çekiniyorlar. İnşallah bebeğinizle birlikte güzel günler yaşarsınız. Esenlikler diliyorum.
Sizinki de normal sayılmazKullanıcı adınız algımı bozdu.
Büyüyü nazarı boşverin psikoloğa gidin.Merhaba..
Eşimle dört senedir evliyiz 8 aylık da bir bebeğimiz var. Eşim de ben de birbirimize ve ailemize karşı ilgiliyiz. Bebeğimiz doğduğundan beri ilgisizliği artmaya başladı. İşleri iyi gitmiyor ayrıca memnun değil bulunduğu yerden. Fakat ekonomik anlamda sorun yaşamıyoruz. Kendine çok sorumluluk yüklediğimden şikayetçi. Oysa ki çocuğumuzla çok nadir vakit geçiriyor. Sürekli dışarı çıkmak için bahane yaratıyor. Kendimi de eleştiriyorum mümkün olduğunca evime kendime bebeğimize ve kendisine ilgi gösteriyorum. Son 1 aydır ilgisizliği iyice arttı. Ve yakın zamanda da açıldı. Ruhsal olarak iyi olmadığını işe gitmek istemediğini söylüyor. Bebeğimiz ağladığında kulaklarını kapatıyor odaya gidiyor. Yalnız kalmak istediğini söylüyor. Sürekli annene git demeye başladı. Bazen gidiyorum ama alışkanlık yaratmasından korktuğum için 1-2 günden fazla kalmıyorum. Konuşurken titriyor. Hiç iyi görmüyorum mümkün olduğunca destek olmaya alttan almaya çalışıyorum bu süreç geçici gibi görerek. Aklıma nazar büyü işleri bile geliyor çünkü normalde gayet sağlıklı düşünen her sorunumu danıştığım bir yapısı vardı. Bu arada psikoloğa gitmeye tamam diyor. Bu durumu yaşayan var mı veya fikri olan var mı merak ediyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?