Sevgili kk üyeleri hepinize merhaba. Benim bir sıkıntım var kimseyle paylaşamadığı için sizlere anlatmak istedim. Benim sorunum eşimin sürekli para hesabı yapması. Ben artık o kadar bunaldım ki market alışverişine bile çıkmak istemiyorum. Örnek veriyorum bir kutu zeytin bile alacaksak 3 saat düşünüyor öyle alıyoruz. Artık markete dahi onunla çıkmak istemiyorum. En başa dönersek şöyle anlatayım. Eşimin hiç bir kötü alışkanlığı yok işimden evine evinden işine gider. Sosyal çevre arkadaş ortamı vs hiçbirşey yok. Birşey yapacaksak birlikte yapıyoruz. Eşim zamanında maddi olarak çok zorluk çekmiş. Parasını savuran biri değil. Her zaman düşünerek harcama yapar. Her borcun altına öyle rahatlıkla girmez. Bunlar benim de hoşuma giden şeyler. Sonuçta sorumluluk sahibi biri. Ama bazen bunu çok abartıyor. Dediğim gibi mutfak alışverişi yaptığımız da birşeyi alırken 3 kere düşünüyor. Bunlar da beni geriyor ister istemez. Eşim 28 yaşında ve bu yaşında kendi çabasıyla ev aldı. Borçsuz harçsız. Ev eşyalarımızın çoğunu o aldı. Düğününü kendisi yaptı. Şuan hiç borcumuz yok. Ve yeni evliyiz. Evlendiğimiz günden beri 1 kere dışarda yemek yedik. O da benim ısrarım yüzünden oldu. Eşim dışarda yiyeceğimize evde yeriz diyor. Bende arada değişiklik yapalım diyorum. Her zaman evde yemek yapmak bir noktada beni de sıkıyor. Benim canımın çektiği şeyleri bile artık isteyemez oldum sanki gözüne geliyor gibi. Bende kendi kendime karar verdim. Artık hiçbirşey istemiycem. Yani sırf bu tavırları yüzünden kendim çalışıp maddi olarak Özgür olmak , eşime bağlı olmak istemiyorum. Şuan çalışma imkanım yok krizden dolayı yaza doğru ancak çalışabilirim. Eşim cimri mi tutumlu mu hala anlayamadım. Mesela şunları da açıklayayım konuya hakim olmanız için; biz nişanlıyken eşim bana fotoğraf Makinesi almıştı baya pahalı bir üründü, beyaz eşyalar olsun mobilya takımı olsun hepsi kendi zevkim ve kaliteli ürünlerden aldı, hiç o zamanlar cimrilik yaptığına şahit olmadım. Şimdi bazılarınız diyebilir büyütüyorsun falan diye. Ama insan eşinden birşey isterken çekinir mi artık o duruma geldim. Hatta en son bu konuda yaşadığım sıkıntıyı da anlatayım belki daha yardımcı olur; evimize x bir ihtiyacımız vardı. Evim de tek eksiğim oydu. Onu da taksitlerden sonra alırız dedik. Eşimin de benim de beğendiğim bir model vardı 1.900 tl . Ben zaten uzun zamandır söyleniyordum alalım diye o zamanlar küçük taksit borcumuz vardı bitince alıcaz demişti. Neyse geçen çıkalım bakalım dedi borcumuz falan da bitmişti. Kendisi teklif etti gidip almayı ben uzun zamandır bu konuyla ilgili konuşmuyordum. Gittik fiyat aldık ben rengini modelini herşeyi ayarladım. Sonra eşim biz biraz daha düşünelim de öyle gelelim dedi. Ben sinir küpüne döndüm. Zaten 3 keredir gittik en sonda böyle yapınca eve gelene kadar hiç konuşmadım. Eve gelince de sinirden ağladım. Bana almıycaz dese tamam anlarım ama oraya kadar götürüyor biraz daha düşünelim diyor. Yani birşey alınacaksa alınır bu kadar düşünmeye ne gerek var. Hani bir çocuğa oyuncak alıcam diyip gidip almamak gibi birşey oldu. Birikim paramız da var. Peşin de alabilir. Paramız olmasa zaten alalım demem. Zaten nişanlılık dönemi olsun eşime gerçekten gereksiz masraflardan hep kaçındım. Gereksiz bir harcama yaptırmadım. Ne ailem ne de ben. Bu konuda çok anlayışlı davrandık. Eşim dün bana tamam alıcam dedi biraz anlayış göster dedi. Bu ne demek. Ben zaten istekleri yüksek olan biri değilim. Masrafım bile çok azdır. Sizce bu durumda benim tavrım nasıl olmalı. Fikirlerinize ihtiyacım var.
