eşim boşanmak istedi

mhtptst .!.:

9 ay geçti ama ben 5 ay önce ogrendim

Genişletmek için tıkla...

Unutman için daha çok erken.Zaten sen değil,o unutturacak.Bir şans verdin diye,yaşadıklarını bir an da tabiki silemezsin.Biraz zamana ve şefkate,tekrar güven duygusuna ihtiyacın var.Aldatmanız ne şekilde oldu bilemiorum.Burda şekil önemli mi denilebilir.Evet önemli.
24 saat hesap soruyorsan,her gün mutlaka yüzüne vuruyorsan yanlıştasın.Kendi haline bırak,her ne yapıyor ne ediyor öğrenmeye çalışma.Ondan da hesap vermsini bekleme.Önce kendini serbest bırak.Sonra onu.Sonuçta evliliğine bir şans tanımışsın.Bir kaostu geçti diyeceksin.Eğer arkana bakarak yürürsen,önüne çıkacak çukuru göremez içine düşersn.

Oncelikle şunu söyliyim unutamazsin. Mutlu oldugunuz zamanlarda aklınıza gelmez ama az sizi kıracak bir şey yapsa hemen bu konu içinizde büyür büyür ve neden bosanmadiginizin pismanligini yaşarsınız. Eline telefon alsa, bir yere gitse, kapıyı geç açsa hep bir şüphe içinde olacaksınız. Bunlar olacak olan şeyler, güven gitmiş. Size evlilikte ki en önemli duyguyu kaybettirdi. Sakın ama sakın kendiniz de suç aramayın. Madem affettim diyorsunuz yapmanız gereken yani kendiniz için yapmanız gereken önce bir uzman yardımı almak. Sonrasında zaten kafanda bazı şeyler oturur. Devam edecekseniz tabi. Ama bu dönemde önce kendinize iyi bakin.

benveutkum .!.:

Oncelikle şunu söyliyim unutamazsin. Mutlu oldugunuz zamanlarda aklınıza gelmez ama az sizi kıracak bir şey yapsa hemen bu konu içinizde büyür büyür ve neden bosanmadiginizin pismanligini yaşarsınız. Eline telefon alsa, bir yere gitse, kapıyı geç açsa hep bir şüphe içinde olacaksınız. Bunlar olacak olan şeyler, güven gitmiş. Size evlilikte ki en önemli duyguyu kaybettirdi. Sakın ama sakın kendiniz de suç aramayın. Madem affettim diyorsunuz yapmanız gereken yani kendiniz için yapmanız gereken önce bir uzman yardımı almak. Sonrasında zaten kafanda bazı şeyler oturur. Devam edecekseniz tabi. Ama bu dönemde önce kendinize iyi bakin.

Genişletmek için tıkla...

Aynen söylediğimiz gibi güvensizlik vat. Ve kendi kendime asabilecegim bir şey degil

nazlideniz .!.:

Unutman için daha çok erken.Zaten sen değil,o unutturacak.Bir şans verdin diye,yaşadıklarını bir an da tabiki silemezsin.Biraz zamana ve şefkate,tekrar güven duygusuna ihtiyacın var.Aldatmanız ne şekilde oldu bilemiorum.Burda şekil önemli mi denilebilir.Evet önemli.
24 saat hesap soruyorsan,her gün mutlaka yüzüne vuruyorsan yanlıştasın.Kendi haline bırak,her ne yapıyor ne ediyor öğrenmeye çalışma.Ondan da hesap vermsini bekleme.Önce kendini serbest bırak.Sonra onu.Sonuçta evliliğine bir şans tanımışsın.Bir kaostu geçti diyeceksin.Eğer arkana bakarak yürürsen,önüne çıkacak çukuru göremez içine düşersn.

Genişletmek için tıkla...

Teşekkürler yorumunu için

Eşinize neden bir şans daha verdiniz?

Bu sorunun cevabı çok önemli.

-Onu sevdiğiniz için
-Yuvanız yıkılmasın diye
-Evladınız için
-Boşanmış bir kadın olmanın ağırlığını taşıyamayacağınız için
...

Böyle gider bu liste.

Ne olursa olsun eşinizle birlikte olmak istediyseniz unutacaksınız. Bunun başka yolu yok. İnsanları yüzlemeden, dırdır etmeden de cezalandırabilirsiniz. İnanın en ağırı da bu olur.

Mesafeli olun, onunla sadece bir takım zorunluluklar nedeniyle bir arada olduğunuzu sessiz bir şekilde hissettirin.

Ama şu an öfkelisiniz ve öfkenizi kusmak istiyorsunuz. Bu sizi daha zor bir durumda bırakıyor. Aldatılmış bir kadın olduğunuz halde eşiniz tarafından boşanmakla tehdit ediliyorsunuz. Sakin olun. Terapi alın. Boşanacaksanız bile bunu yumuşak bir geçişle yapmanız gerekir. Zamana yayın. Hakkınızda hayırlısı...

mhtptst .!.:

Ben evden ayrılacaktır esyalarimi toplarken durdurdu ben giderim anneme dedi. Daha sonra anneme bunu söyleyemem eve geleyim birlikte yatmayiz dedi. Olmaz dedim ama israrla kabul ettirdi. Açıkçası o bi sure ayrı kalma olayı olsaydı bu duruma gelmezdim yani en azından bi sure tamam kabullendim ama şunlar şöyle olacak diye kendi kafamda bi muhakeme yapabilirdim. O fırsatı vermeliydi. Ama eşim de ayrı kalirsak uzaklasirim boşanmak isterim diye korktu. Öyle hissettim.

Genişletmek için tıkla...

Anladım. Bence de affedicekseydin bile, en azından bir bedel ödemeliydi bu adam. Bir kaç ayda olsa sürünmeliydi. Acaba yuvama dönebilecek miyim diye yanıp tutuşmalıydı. Böyle bir fırsatınız bile olmadığı için, siz aynı evde şikayet ederek,surat yaparak cezalandırmaya çalışıyorsunuz. Ama böylesi ikiniz için daha da yıpratıcı olacak. O yavaş yavaş sizden, ve bu evlilikten soğuyacağı için, ayrılık fikri daha iyi bir seçenek olarak görünecek. Siz ise hem suçlu olan o, hem ayrılmak istiyen o diyerek ikinci bir psikolojik darbe alacaksınız. Eğer hala bu evliliğe bir şans vermek istiyorsanız, bir şekilde bir süre ayrı kalın derim ben. Kimseye nedenini duyurmadan ailenizin yanına tatile gidebilirsiniz belki, psikolojik yardım alabilirsiniz.

obiviyante .!.:

Eşinize neden bir şans daha verdiniz?

Bu sorunun cevabı çok önemli.

-Onu sevdiğiniz için
-Yuvanız yıkılmasın diye
-Evladınız için
-Boşanmış bir kadın olmanın ağırlığını taşıyamayacağınız için
...

Böyle gider bu liste.

Ne olursa olsun eşinizle birlikte olmak istediyseniz unutacaksınız. Bunun başka yolu yok. İnsanları yüzlemeden, dırdır etmeden de cezalandırabilirsiniz. İnanın en ağırı da bu olur.

Mesafeli olun, onunla sadece bir takım zorunluluklar nedeniyle bir arada olduğunuzu sessiz bir şekilde hissettirin.

Ama şu an öfkelisiniz ve öfkenizi kusmak istiyorsunuz. Bu sizi daha zor bir durumda bırakıyor. Aldatılmış bir kadın olduğunuz halde eşiniz tarafından boşanmakla tehdit ediliyorsunuz. Sakin olun. Terapi alın. Boşanacaksanız bile bunu yumuşak bir geçişle yapmanız gerekir. Zamana yayın. Hakkınızda hayırlısı...

Genişletmek için tıkla...

Çok teşekkürler. Affetme sebebim hem esimi sevmem hem de bebeğim. Ama en önemli sebebim bebeğim. Yapmam gerekenler soylediginiz gibi dırdır etmeden mesafe koymak. Kendimi tutup her aklıma geldiğinde söylememem gerekiyor

mhtptst .!.:

Hanımlar merhaba. Daha önce doğum sonrası cinsel yasam konusuna yorum yapmıştım esimle ilgili. Beni aldattığını anlatmıştım. O zaman boşanmak istedim ama eşim çok özür diledi boşanmak istemedi ben de bir sans verdim. Ama simdi hiçbirşeyi unutamiyorum sürekli her gün o olayları yüzüne vuruyorum. Daha önce yaptığı başka şeyler beni uzdugu konular aklıma geliyor sürekli. Kendime engel olamiyorum sürekli huzursuzluk çıkarıyorum istemeden. Asabi huysuz biri haline geldim. Nasıl yaparım da bunları dusunmem ya da düşünsem bile eşime yansitmam? Esim çok sabretti bu halime ama artik o da yeter bosanalim dedi. Bebegimle ikimiz yaşayabilir miyiz acaba babasız? Esimi seviyorum ama düşündükçe ofkeleniyorum ofkem herşeyin önüne geçiyor.

Genişletmek için tıkla...

Tek ayrılacak olan çift siz değilsiniz ,nice çocuklar var üzülerek söylüyorum ki; anne babaları ayrı...Ama şu açıdan bakın hep huzursuz, hergün kavga ,mutsuz bır anne baba görerekmı büyümek ister çocugunuz yoksa ; artık yenı bır sayfa açılmıs o yenı sayfada şımdı daha mutlu olan bır anne babayı görerekmı büyümek ister? Bunları düşünerek areket edin kaldı ki ilişkide güven en önemli noktadır ve ne yazık ki o güven kaybedildiğinde taşlar birdaha yerine oturmaz, Hakkınızda hayırlısı olsun...

bir kadın için ne kadar onur kırıcı bir durum ama malesef bir çoğumuzun başına geliyor ya evliyken ya sevgiliyken ya da onunla dünyaya getireceğin en güzel şeyi yani bebeğinizi beklerken...erkeklerin bencilliğinin sınır tanımaması ve zora gelememesi.
size öncelikle şunu söyleyeyim bu olay asla aklınızdan çıkmayacak. hep bir şüphe içinde yaşayacaksınız 20 yıl sonra bile eşinizin telefonunu kim aramış nereye gitmiş kimle nasıl konuşmuş kime bakmış vs. yani paranoyak olmak gibi bir durum istediğiniz kadar sünger çektim unuttum deyin ama o kurt sizin içinizi yiyip bitirecek. bunu çok yakın çevremdeki gördüğüm örneklere bakarak söylüyorum bir. ikincisi de bir kadın olarak ne hissedeceğinizi biliyorum.
işin garibi bu adamlar siz onların önüne yemeğini koyarken çamaşırını yıkarken, ütüsünü yaparken hiç vicdan azabı çekmiyorlar mı anlamıyorum.
sizle empati kurmaya çalışıyorum. birincisi bu kısa hayatı neden mutsuz bir kadın olarak geçirmeyi tercih edeceksiniz ki? öğretmenmişşiniz üstelik çok da gençsiniz. hem de bir annesiniz . ekonomik bağımsızlığınız var ve size destek olacak bir bebeğiniz var. eğitimlisiniz. bu adamla zorunuz ne kuzum.
şimdi ayrılmaya cesaret edemiyorsunuz ama evde tüm gün düşünmekten de kafayı yemek üzeresiniz tabiri caizse. öncelikle kendinizde bir şeyleri değiştirmeye başlayın. yani biraz da kendinizi düşünün. önce gidin bi kuaföre saçınıza yaptırmak istediğiniz bi model seçin ya da bir renk. manikur pedikür yaptırın. kendinizi güzel hissedin. çıkın güzel bir elbise alın ayakkabı alın giyin. kendinizi düşünün. spora başlayın. vucudunuz ve beyniniz iyileşsin. akşam eşiniz gelince baksın bebeğinize siz biraz da kendinizi düşünün. hamilelikte yaşadıklarınızı paylaşmış ve anlamış olur hem. bir kitap alın zevk alacağınız , sizi gülümsetecek okuyun. yapabilirseniz kısa bir tatile cıkın bir haftasonu belki bebeğinizi alıp bi otele gidin. saunaya girin , masaj yaptırın birazda siz bencil olun ve kendinizin değerini anlayın.
sonra zaten kararınızı daha rahat vereceksiniz.
eşinizi sevdiğiniz kadar birazda kendinizi ve bebeğinizi sevin. mutlu olun bebeğinizde mutlu olsun. aksi halde psikolojisi bozuk bir bebek yetiştirmek istemez hiçbir anne.
sevgiler.... bunlar benim nacizane tavsiyemdir sadece yardımcı olmak istedim bir anne ve kadın olarak. gerisini siz bilirsiniz elbette

unutmadan yaşamak zor
birgün unutsan ikinci gün aklındadır
bilemedim ki
ya eşine çaktırmadan herşeyi içinde yaşayacaksın yada boşamacaksın

Ciftlikci .!.:

Bunu oku istersen:)
Evlendiğimden beri annem evime ilk defa geliyordu. Daha önce eşya yerleştirmeye gelmişti ama bu başkaydı. Evimi güzelce temizleyip yemekleri yaptım. Öğleye 1 saat kalmıştı neredeyse gelir derken. Zil çaldı ve annem geldi.

Ev hediyesi diye birde hediye getirmişti. Paketi açınca şok geçirdim içinden kullanılmış sünger çıktı.

Sordum anneme senin yatak odandaki aynanın üzerinde duran sünger mı bu di...ye evet dedi. Evde temizlik bezleri vardı ama bunu da kullanırım dedim.
Annem bunu kullan diye getirdim ama temizlikte kullan diye değil dedi..
Yaa peki nasıl kullanacağım dedim geçmişe sünger çekmek için kullanacaksın dedi. anlamamıştım.

Anneannem ve dedem hep kavga ederlermiş anneanneme dedem geçmişe bir sünger çek dermiş ama anneannem bunu hiç yapamazmış. Dırdırları ile dedemi bıktırırmış.

Peki neden kadınlar geçmişe sünger çekiyor da erkekler çekmiyor dedim anneme annem çünkü erkekler unutkandırlar geçmişi hatırlamazlar kadınlar ise hassastır kendilerini üzen hiçbir şeyi unutmaz aklına geldikçe acı çeker ve etrafındakilere de acı çektirirler dedi.

Anneannem de hatasının farkında olduğu ama düzeltemediği için anneme nasihat amacıyla onun ilk evlendiği zaman ev ziyaretine bu hediye ile gitmiş.

Bize yaptığın taze kuru fasulyen ve pilavını afiyetle yedik karnımız doydu dedi.
Ama bayat yemeği önümüze çıkarsan keyifle yiyemez tam doymadan kalkardık dedi.
Evlilikte böyle bişey işte yavrum geçmiş konuları bayat yemek gibi ısıtıp getirirsen bir kaç ısıtmadan sonra tadı kaçar karın doyurmaz hale gelir. Ama geçmişe sünger çekersen tadınız hiç kaçmaz .

Sonra anneanemi aradım senin anneme hediye ettiğin sünger artık bende ve onu yerine yatak odamdaki aynanın önüne koyacagım teşekkürler anneanne dedim gülmeye başladı.Sana bİr sır vereceğim ama annene sakın söyleme dedi.
Annen evlendiği zaman cok fakirdik hediye alabilecek paramız yoktu ona gideceğimi hediye almak istediğimi söyledim ama deden para bulamadı bende utancıma elim boş gitmektense evdeki az kullanılmış sungeri paketledim birde hikaye uydurdum annene anlattım aslına bakarsan pek hikaye degil ama annenin çok hoşuna gitti. O gün bugündür yatak odasında muhafaza eder onu. Şimdide sende sıra o süngeri odandan çıkarma ki yaşadığınız tartışmaları büyütmeyip üzerine sünger çek..

Genişletmek için tıkla...

Okudugum en guzel seydi paylasim icin tesekkurler. Gercekten cok begendim. Birgun seninde kizin olursa veya gelinin ayni hediyeyi bu hikayeyi anlatarak verirsin.tipki bendeki 100 yillik damat kesesi gibi........

mhtptst .!.:

Hanımlar merhaba. Daha önce doğum sonrası cinsel yasam konusuna yorum yapmıştım esimle ilgili. Beni aldattığını anlatmıştım. O zaman boşanmak istedim ama eşim çok özür diledi boşanmak istemedi ben de bir sans verdim. Ama simdi hiçbirşeyi unutamiyorum sürekli her gün o olayları yüzüne vuruyorum. Daha önce yaptığı başka şeyler beni uzdugu konular aklıma geliyor sürekli. Kendime engel olamiyorum sürekli huzursuzluk çıkarıyorum istemeden. Asabi huysuz biri haline geldim. Nasıl yaparım da bunları dusunmem ya da düşünsem bile eşime yansitmam? Esim çok sabretti bu halime ama artik o da yeter bosanalim dedi. Bebegimle ikimiz yaşayabilir miyiz acaba babasız? Esimi seviyorum ama düşündükçe ofkeleniyorum ofkem herşeyin önüne geçiyor.

Genişletmek için tıkla...

Yok bebeğinizle tabi ki yaşayamazsınız babasız, yaşayan görülmüş mü hiç, hatta bebeğiniz yaşar da siz yaşayamazsınız.

Kocanız aldatmış affetmişsiniz, eşim çok sabretti bu halime diyorsunuz. Nasıl unuturum da mükemmel davranırım kocacığıma diye konu açmışsınız.

Kendinize gelin, biraz onurlu olun.

Ciftlikci .!.:

İstedikten sonra neden olmasın
Güçlü olun
Allah yardımcınız olsun

Genişletmek için tıkla...

Hanımefendi aldatmaya sünger çekilir mi?

Yazdığınız hikaye sizce aldatmaya sünger çekmek için olabilir mi?

Öyle olsa erkekler kolay unutur, der mi?

Aldatmayı kolay unutan erkek gördünüz mü hiç?

Pes yani pes.

Samsonn .!.:

Anladım. Bence de affedicekseydin bile, en azından bir bedel ödemeliydi bu adam. Bir kaç ayda olsa sürünmeliydi. Acaba yuvama dönebilecek miyim diye yanıp tutuşmalıydı. Böyle bir fırsatınız bile olmadığı için, siz aynı evde şikayet ederek,surat yaparak cezalandırmaya çalışıyorsunuz. Ama böylesi ikiniz için daha da yıpratıcı olacak. O yavaş yavaş sizden, ve bu evlilikten soğuyacağı için, ayrılık fikri daha iyi bir seçenek olarak görünecek. Siz ise hem suçlu olan o, hem ayrılmak istiyen o diyerek ikinci bir psikolojik darbe alacaksınız. Eğer hala bu evliliğe bir şans vermek istiyorsanız, bir şekilde bir süre ayrı kalın derim ben. Kimseye nedenini duyurmadan ailenizin yanına tatile gidebilirsiniz belki, psikolojik yardım alabilirsiniz.

Genişletmek için tıkla...

Zamanla durum tamda bu hale geldi

chocolateacher .!.:

bir kadın için ne kadar onur kırıcı bir durum ama malesef bir çoğumuzun başına geliyor ya evliyken ya sevgiliyken ya da onunla dünyaya getireceğin en güzel şeyi yani bebeğinizi beklerken...erkeklerin bencilliğinin sınır tanımaması ve zora gelememesi.
size öncelikle şunu söyleyeyim bu olay asla aklınızdan çıkmayacak. hep bir şüphe içinde yaşayacaksınız 20 yıl sonra bile eşinizin telefonunu kim aramış nereye gitmiş kimle nasıl konuşmuş kime bakmış vs. yani paranoyak olmak gibi bir durum istediğiniz kadar sünger çektim unuttum deyin ama o kurt sizin içinizi yiyip bitirecek. bunu çok yakın çevremdeki gördüğüm örneklere bakarak söylüyorum bir. ikincisi de bir kadın olarak ne hissedeceğinizi biliyorum.
işin garibi bu adamlar siz onların önüne yemeğini koyarken çamaşırını yıkarken, ütüsünü yaparken hiç vicdan azabı çekmiyorlar mı anlamıyorum.
sizle empati kurmaya çalışıyorum. birincisi bu kısa hayatı neden mutsuz bir kadın olarak geçirmeyi tercih edeceksiniz ki? öğretmenmişşiniz üstelik çok da gençsiniz. hem de bir annesiniz . ekonomik bağımsızlığınız var ve size destek olacak bir bebeğiniz var. eğitimlisiniz. bu adamla zorunuz ne kuzum.
şimdi ayrılmaya cesaret edemiyorsunuz ama evde tüm gün düşünmekten de kafayı yemek üzeresiniz tabiri caizse. öncelikle kendinizde bir şeyleri değiştirmeye başlayın. yani biraz da kendinizi düşünün. önce gidin bi kuaföre saçınıza yaptırmak istediğiniz bi model seçin ya da bir renk. manikur pedikür yaptırın. kendinizi güzel hissedin. çıkın güzel bir elbise alın ayakkabı alın giyin. kendinizi düşünün. spora başlayın. vucudunuz ve beyniniz iyileşsin. akşam eşiniz gelince baksın bebeğinize siz biraz da kendinizi düşünün. hamilelikte yaşadıklarınızı paylaşmış ve anlamış olur hem. bir kitap alın zevk alacağınız , sizi gülümsetecek okuyun. yapabilirseniz kısa bir tatile cıkın bir haftasonu belki bebeğinizi alıp bi otele gidin. saunaya girin , masaj yaptırın birazda siz bencil olun ve kendinizin değerini anlayın.
sonra zaten kararınızı daha rahat vereceksiniz.
eşinizi sevdiğiniz kadar birazda kendinizi ve bebeğinizi sevin. mutlu olun bebeğinizde mutlu olsun. aksi halde psikolojisi bozuk bir bebek yetiştirmek istemez hiçbir anne.
sevgiler.... bunlar benim nacizane tavsiyemdir sadece yardımcı olmak istedim bir anne ve kadın olarak. gerisini siz bilirsiniz elbette

Genişletmek için tıkla...

Çok teşekkür ederim bu güzel mesajiniz için. İhtiyacim olanı bana iyi gelecek olanlari soylemissiniz.

bu konuyu görünce yazmadan edemedim aynı şeyleri yaşayan bir kadın olarak... bende sizin yaşadıklarınızı yaşadığımda hamileydim doğumuma 10 gün vardı dünyam başıma yıkıldı aynı şimdi araddan 2,5 yıl geçti ve şunu söyliyeyim senin ilacın zaman. bende hiç geçmiyecek sandım evde huzur kalmamıştı devamlı tartışma kavga eşim pişman olduğunu söylüyordu yeminler ediyordu durulur gibi oluyordum 2-3 gün geçmiyordu ki sanki içimde bir irin birikmiş taşıyordu artık ikimizde de huzur kalmmıştı. en sonunda ilişki terapistine gittik terapistimiz bana yasakladı bu konuyla ilgili eşimle konuşmayı yoksa ilişkiniz biter dedi ve eğer aynı şeyi tekrar yaşamaktn korkuyorsam korkmamı tekrarı olursa bu kadar acıtmayacağını ve bitirmenin çok daha kolay olcağını söyledi... şimdi nasılsın dersen o günlere göre çok daha iyiyim ama unutmadım sadece canım o kadar yanmıyor tabiki eski güvenim yok ama idare ediyorum devamlı kendimle konuşup telkin ediyorum yoksa sürdüremem bu evliliği şükür ki eşiminde o zamadan beri bir yanlışını yakalamadım ve gerçekten pişman olduğunu düşünüyorum... bir arkadaş yazmış keşke kısa da olsa uzaklaşsaydınız biraz pişmnlığını görseydiniz bunu yapmdığınızdan surat asarak kavga ederek cezalandırmaya çalışıyorsunuz diye işte tam da bunu yaşamıştım ben hala da en büyük pişmanlığım bu keşke o dönem biraz uzaklaşma fırsatım olsaydı ama malesef doğum yapmk üzere olduğum için bunu yapamadım bende.. uzun lafın kısası kendinizi zamana bırakın ve muhakkak psikolojik destek alın çünkü bir travma yaşıyorsun tek başına altından kalkmaya çalışma gerekirse çift terapisine gidin ilişkinize iyi geleceğini göreceksiniz.

aptalasik .!.:

Yok bebeğinizle tabi ki yaşayamazsınız babasız, yaşayan görülmüş mü hiç, hatta bebeğiniz yaşar da siz yaşayamazsınız.

Kocanız aldatmış affetmişsiniz, eşim çok sabretti bu halime diyorsunuz. Nasıl unuturum da mükemmel davranırım kocacığıma diye konu açmışsınız.

Kendinize gelin, biraz onurlu olun.

Genişletmek için tıkla...

Radikal keskin gorusleriniz olabilir ama benim durumum bu ben affedip devam etmeyi tercih etmisim. Evet onur kırıcı kotu kimsenin yasamak istemeyeceği bir durum ama istemesem de aldatildim. O an affetme kararı aldım ve bu kararın arkasını dolduramazsam hayatım zehir olacak ve oluyor da. Siz aldatilmayi kabullenemezsiniz o yüzden bana verecek tavsiyeniz yoktur. O zaman vermeyin

issimo .!.:

bu konuyu görünce yazmadan edemedim aynı şeyleri yaşayan bir kadın olarak... bende sizin yaşadıklarınızı yaşadığımda hamileydim doğumuma 10 gün vardı dünyam başıma yıkıldı aynı şimdi araddan 2,5 yıl geçti ve şunu söyliyeyim senin ilacın zaman. bende hiç geçmiyecek sandım evde huzur kalmamıştı devamlı tartışma kavga eşim pişman olduğunu söylüyordu yeminler ediyordu durulur gibi oluyordum 2-3 gün geçmiyordu ki sanki içimde bir irin birikmiş taşıyordu artık ikimizde de huzur kalmmıştı. en sonunda ilişki terapistine gittik terapistimiz bana yasakladı bu konuyla ilgili eşimle konuşmayı yoksa ilişkiniz biter dedi ve eğer aynı şeyi tekrar yaşamaktn korkuyorsam korkmamı tekrarı olursa bu kadar acıtmayacağını ve bitirmenin çok daha kolay olcağını söyledi... şimdi nasılsın dersen o günlere göre çok daha iyiyim ama unutmadım sadece canım o kadar yanmıyor tabiki eski güvenim yok ama idare ediyorum devamlı kendimle konuşup telkin ediyorum yoksa sürdüremem bu evliliği şükür ki eşiminde o zamadan beri bir yanlışını yakalamadım ve gerçekten pişman olduğunu düşünüyorum... bir arkadaş yazmış keşke kısa da olsa uzaklaşsaydınız biraz pişmnlığını görseydiniz bunu yapmdığınızdan surat asarak kavga ederek cezalandırmaya çalışıyorsunuz diye işte tam da bunu yaşamıştım ben hala da en büyük pişmanlığım bu keşke o dönem biraz uzaklaşma fırsatım olsaydı ama malesef doğum yapmk üzere olduğum için bunu yapamadım bende.. uzun lafın kısası kendinizi zamana bırakın ve muhakkak psikolojik destek alın çünkü bir travma yaşıyorsun tek başına altından kalkmaya çalışma gerekirse çift terapisine gidin ilişkinize iyi geleceğini göreceksiniz.

Genişletmek için tıkla...

Eşimi ikna edebilir miyim bilmiyorum. Aslında çok iyi olur yani ben tek basıma bi tedavi alsam eşim degismeyince bi anlamı olmicak. Keşke o uzaklaşma sürecini yasayabilseydik o zaman bu halde olmicaktik

affedebilirim sanıyorsunuz ama olmuyor. bende yaşadım. ve 1 sene sonra boşanma davası açtım.