Biraz daha gözlemle özellikle kavgalarda nasıl davranıyor iyi analiz et.Önceden kıskançlık yüzünden kavga ederdik. Beni paylaşmak istemez hiç, insanlara karşı güven sorunu var biraz tedirgin yaklaşır herkese. Ama şimdi zaman geçtikçe kıskançlık da azaldı, takıntı yaptığı şeylerin farkına vardı, kavga etmiyoruz. Ufak tefek sürtüşmeler oluyor tabi ama büyük bir sorunumuz yok zaten on dakika içinde barışırız, genel olarak işte canı sıkılır keyifsiz olur düzelir hemen.
Arkadaşlarından hiç kötü bişey duymadım, hep ne kadar vicdanlı, cömert olduğundan bahsederler, tabi ne kadar objektif olur bilinmez ama ben de bir senedir ilişki döneminde bir yanlışını görmedim kimseye
Evlenip hele coluk cocuk olunca eve giren para, eslerin ne kadar kazandigi o kadar onemli ki..
Esimin bin sukur iyi bir isi var, bende iyi bir firmada calisiyordum.
2 senedir kizimi buyutuyorum.
Esim tek basina evi gecindirmese bu mumkun mu?
Ask sevgi cok guzel ama birazda mantik.
10 sene sonra o ask yerini yol arkadasligina birakiyor ve malesef maddiyat cok onemli hele ki bu devirde.
Ailenizin goruslerini ciddiye alin.
Ekmegini tastan cikarir bende omur billah araliksiz calisir destek olurum diyorsaniz tabi secim sizin.
Sana tek verebileceğim tavsiyr acele etme.Belki klişe olucak ama evlilik kolay birşey değil o yüzden sende karşındaki insanı daha iyi tanımaya çalış.Şöyle düşün evlendikten sonra ya ailen haklı çıkarsa?Ablam daha çok özel sektörde çalıştığı için mesafeli gibi geliyor bana. Dükkanları vardı yazın kapatmak zorunda kaldılar, bir sürü borç çıktı haliyle, üstüne ikinci çocuk oldu plansız, zor zamanlar geçirdiler o da benim çektiğim sıkıntıları çekme demeye getiriyor sözü hep.
Öyle çok yakın değilim ailemden kimseyle arkadaş gibi değiliz yani dolayısıyla sezgilerini ölçeceğim bir durum da yaşamadık. Şu anki düşünceleri anlamsız geliyor ve ailemin düşüncelerini de etkileyeceğinden korkuyorum sadece. Çünkü ortada olan olumsuz bir olay yok tamamen önyargı.
Öncelikle merhaba, uzun süredir aklıma takılan hatta düşünüp sıkılmaktan vücudumda tiklerin ortaya çıktığı bi konum var, sizlerin de fikirlerini almak istiyorum çünkü çok sıkıldım.
Biraz uzun olacak, okuyanlar hakkını helal etsin şimdiden.
Ben 23 yaşındayım, üniversite son sınıf öğrencisiyim, bir ablam var evli, şehir dışında yaşıyor. Bir hafta önce ikinci yeğenim doğdu.
Erkek arkadaşım var, geçen yaz harçlığımı çıkarmak için bir yerde çalışıyordum, o da yan işletmenin müdürlüğünü yapıyordu, o vesileyle tanıştık sonunda birlikte olduk. 1 seneyi geçik güzel bi ilişkimiz var çok şükür.
Erkek arkadaşım benden önce çok hovarda bi hayat yaşamış, ailesinden ayrı başka şehirlerde yaşamış hep, kendi başının çaresine bakmış. Bu arada okulu dışardan okuyor. Çok merhametli, çok iyi kalpli, çok iyi niyetli biri. Cebinde 5 lirası olsun, siz 10 lira isteyin ne yapar eder bulur size verir, " dedem bana kapından geleni boş çevirme diye öğretti hep o yoldan giderim" der hep, en çok bu huyunu seviyorum zaten. Ona her konuda sonsuz güveniyorum. Her zaman bana sevgisini hissettirir, işini gücünü bırakıp benim sorunlarımla ilgilenir, hayatında çok önemli yere sahip olduğumu ilk günlerden beridir çok iyi hissediyorum, inşallah da böyle sürer.
Her ilişkide olduğu gibi bizim de sıkıntılarımız oldu. Çok büyük kavgalar ettik ama hiç ayrılmadık, ettiğimiz konular da öyle incir çekirdeğini dolduracak şeyler değil aslında beni çok sahiplenmesinden dolayı aşırı tepkiler veriyordu ama hem kendi çabasıyla hem doktor yardımıyla bu konuları da aştık, desteğimi çekmedim üstünden, o da kendini frenlemek konusunda çok çabaladı zaten çabalarını görmeseydim bu kadar bile dayanamazdım. Kısaca kıskançlık konularıydı kavga konularımız ama şu an hiçbir sıkıntımız yok.
Gelelim benim takıldığım mevzuya; erkek arkadaşım yazın bana evlenme teklifi etti ve tabi ki kabul ettim. Okulumun bitmesini bekliyoruz. Ben onun ailesiyle tanıştım, kardeşiyle arkadaş gibiyiz annesi de beni çok sevdi, ben de onları sevdim hiçbir sıkıntımız yok. Herkes evleneceğimiz gözüyle bakıyor. Bizim bu sene aile olarak çok zor günlerimiz oldu. Zor günlerde de aileme " ben evleneceğim" demek içime sinmedi açıkcası. Ablamın doğum yapmasını bekledim söylemek için, geçen hafta doğum oldu. Sıkıntılarımız bir bir geçti gitti, ben de biraz daha vakit geçsin diye bekliyorum bu ay içerisinde ailemle oturup konuşacağım bu mevzuyu.
Bayramda eniştem ve erkek arkadaşım tanıştı, erkek arkadaşım bir işimizi halletmek için yardım etti. Eniştem normalde çok eğlenceli, çok konuşkan birisidir ama aynı arabanın içinde erkek arkadaşımın yüzüne bile bakmadı. Tek kelime etmedi. Arabadan indik, " bula bula bunu mu buldun" dedi. " nesi var enişte ne oldu" dedim. " ben hiç beğenmedim, ben insanın nasıl olduğunu gözünden anlarım, hiç güven vermiyor, bu adamdan bişey olmaz" vs vs daha neler neler. Ablam o zamanlar hamileydi, onun yanında da aynı sertlikte konuşmaya devam etti, benim bozulduğumu anlayınca " tabi bunlar önyargı da olabilir tanıyınca değişebilir" dedi ama ben inanarak söylediğini düşünmüyorum tabi ki sadece benim moralimi düzeltmek için dedi bunları. Ben önden önden eve giderken arkada eniştem ve ablam bizim hakkımızda konuşuyorlardı, yüz ifadelerinden anladım tabi ki eniştemin pek hoş şeyler söylemediğini. Moralim bozuldu bütün gün hiçbir şey yiyip içmedim. Üstüne bir de erkek arkadaşım eniştemle ablam hakkındagüzel güzel konuşuyor çok sevdim, çok iyi insan belli diye. Eniştem dükkanını satmak zorunda kalmıştı, borçları vsrdı, erkek arkadaşım "sana aldığım yüzüğü sat ablanların ihtiyacı olur bebeğe eşya alırsın" bile dedi. O bu kadar iyi düşünürken onun hakkında böyle konuşulması zoruma gitti.
İki ay sonra ablamla konuşurken " sen o çocukla evlenmeyi düşünmüyorsun değil mi çok serseri tipli bi çocuk, davul bile dengi dengine" dedi. Ben de laf arasında bana saygı duyulması gerektiğini söyledim, o da ona laf çarptığımı anladı zaten.
Biz sömestr tatilinde en azından bi yüzük takalım aile arasında diye konuşuyoruz. Ben sevgisinden eminim, çok güveniyorum ve çok seviyorum. Ablam en yakınımdır benim onun hayatımdaki insan hakkında böyle konuşmasına tahammül edemiyorum. " devlet memuru olsun garanti işi olsun, görüyorsun benim halimi" dedi geçenlerde. Erkek arkadaşım bir aydır iş koşturuyor, benim ailemle konuşmamı bekliyor işi hazır çok güzel bir yerde.
Ben ailemle tanıştırdığım zaman böyle tepkiler alacağım için çok korkuyorum. Çünkü çevremde dikkat çeken birisiyim kimle beraber olsam yakıştıramazlar. Aklım başımda, ne istediğimi biliyorum. Yüksek lisans için hazırlanıyorum, ikinci dönem de geçici bir işte çalışmaya başlayacağım ama iş ciddiye bindiği zaman eniştem gibi " bula bula bunu mu buldun" demelerinden çok korkuyorum. Olumsuz bir durumu erkek arkadaşıma açıklayamamaktan korkuyorum. Sırf memur değil diye veya görünüşü yüzünden ( görünüşünde bişey yok safece kemikli bir yüzü var ve sert duruyor) yani böyle saçma sapan konular yüzünden ne ailemle gerilmek istiyorum ne erkek arkadaşımla. Bu güne kadar ailemden kimseye sesimi yükseltmedim, yükseltmem, ben biraz alınganım bu konularda dişimi gösteremem aileme ama dışarda öfke kontrol sorunum var, o çizgiyi aşarsam çok çirkinleşebilirim, her şeyin güzellikle hallolmasını istiyorum.
Siz de böyle eşinizle veya sevgilinizle ilgili olumsuzluklar duydunuz mu ailenizden, yakınlarınızdan? Ben nasıl davranmalıyım bilmiyorum, korktuğum için de sürekli konuşmayı erteliyorum, bahane üretiyorum ve doğal olarak erkek arkadaşım üstüme geliyot ne zaman konuşacaksın diye.
Gözlerinizi kanattığım için çok özür dilerim ama akıl alabileceğim kimse yok etrafımda. Çok teşekkür ederim şimdiden.
Bilemiyorum... Senin yaşlarında ben de mutlu ilişki ve sevgilimin manipülasyonlariyla bir an önce evlenmek isterdim. Üstelik adam hem hemşerim, hem öğretmen, , hem çalışkan, hem de babamın "arkadaşım" olarak tanıştigi-sevdiği kesin onay alacak birisiydi.Aslında yazdan beri birikim yapmaya çalışıyor, bir kaç kere denk geldim arkadaşları yardım istedi ama nişan yapacağız düğün yapacağız ben de kendime yetiyorum anca diye geri çevirdi, aklı kaldı mı kaldı yardım edemedim diye ama kendi giderlerinin de farkında gözü kara değil o kadar.
Evlilik beni de korkutmuyor değil çok mu pembe düşünüyorum bilmiyorum ama birlikte vakit geçirrmekten hoşlandığım ve yanında gerçekten çok rahat olduğum bi adamla beraberim. Sanki böyle uzak kalmak vakit kaybıymış gibi geliyor. Ben ailemle yakın değilimçok fazla, o bana yeri geldi baba oldu kolladı, abi oldu ailemle ilgili akıl verdi, hasta oldum anne gibi başımda bekledi, doğru insanı bulduğumu düşünüyorum, düşünmekten öte hissediyorum. Belki yaşımdan dolayı heyecanımdan böyle düşünüyorum, belki pişman olacağım, belki çok mutlu olacağım ama dediğim gibi vakit kaybı gibi geliyor bana. İlk defa çok güzel şeyler hissediyorum, mutlu olduğumu, önemsendiğimi hissediyorum.
Enişteniz çekingen ve donuk, sevgiliniz girişken ve sıcak kanlı ise kendisine rakip görmüş, kendinden olmayan özelliklerine imrenmiş ya da tuhaf bulmuş olabilir. Ağır ol da molla desinler ile de adam olunmuyor ama, küçük bir not. (şebeklik yapılmadığı sürece)Ben içten içe rakip olur diye düşünüyorum açıkcası çünkü bizim ailede hasta çok mesela hastane işlerine ben koştururum o da benimle koşturur sürekli arar sorar. Ablamın doğumu çok stresliydi bizim için çok kötü geçti, ben o gece hastanede kalacaktım o da geldi duramadı evde bişeye ihtiyacımız olur diye hastanede yattı, daha kimseyle tanışmamışken her şeyime koşturur çekinmez, eniştem bu konuda biraz pasiftir bayramdan bayrama arar mesela.
Bu "cömertlik" yanında hep soru işareti taşıyor gözümde...Önceden kıskançlık yüzünden kavga ederdik. Beni paylaşmak istemez hiç, insanlara karşı güven sorunu var biraz tedirgin yaklaşır herkese. Ama şimdi zaman geçtikçe kıskançlık da azaldı, takıntı yaptığı şeylerin farkına vardı, kavga etmiyoruz. Ufak tefek sürtüşmeler oluyor tabi ama büyük bir sorunumuz yok zaten on dakika içinde barışırız, genel olarak işte canı sıkılır keyifsiz olur düzelir hemen.
Arkadaşlarından hiç kötü bişey duymadım, hep ne kadar vicdanlı, cömert olduğundan bahsederler, tabi ne kadar objektif olur bilinmez ama ben de bir senedir ilişki döneminde bir yanlışını görmedim kimseye
Öncelikle merhaba, uzun süredir aklıma takılan hatta düşünüp sıkılmaktan vücudumda tiklerin ortaya çıktığı bi konum var, sizlerin de fikirlerini almak istiyorum çünkü çok sıkıldım.
Biraz uzun olacak, okuyanlar hakkını helal etsin şimdiden.
Ben 23 yaşındayım, üniversite son sınıf öğrencisiyim, bir ablam var evli, şehir dışında yaşıyor. Bir hafta önce ikinci yeğenim doğdu.
Erkek arkadaşım var, geçen yaz harçlığımı çıkarmak için bir yerde çalışıyordum, o da yan işletmenin müdürlüğünü yapıyordu, o vesileyle tanıştık sonunda birlikte olduk. 1 seneyi geçik güzel bi ilişkimiz var çok şükür.
Erkek arkadaşım benden önce çok hovarda bi hayat yaşamış, ailesinden ayrı başka şehirlerde yaşamış hep, kendi başının çaresine bakmış. Bu arada okulu dışardan okuyor. Çok merhametli, çok iyi kalpli, çok iyi niyetli biri. Cebinde 5 lirası olsun, siz 10 lira isteyin ne yapar eder bulur size verir, " dedem bana kapından geleni boş çevirme diye öğretti hep o yoldan giderim" der hep, en çok bu huyunu seviyorum zaten. Ona her konuda sonsuz güveniyorum. Her zaman bana sevgisini hissettirir, işini gücünü bırakıp benim sorunlarımla ilgilenir, hayatında çok önemli yere sahip olduğumu ilk günlerden beridir çok iyi hissediyorum, inşallah da böyle sürer.
Her ilişkide olduğu gibi bizim de sıkıntılarımız oldu. Çok büyük kavgalar ettik ama hiç ayrılmadık, ettiğimiz konular da öyle incir çekirdeğini dolduracak şeyler değil aslında beni çok sahiplenmesinden dolayı aşırı tepkiler veriyordu ama hem kendi çabasıyla hem doktor yardımıyla bu konuları da aştık, desteğimi çekmedim üstünden, o da kendini frenlemek konusunda çok çabaladı zaten çabalarını görmeseydim bu kadar bile dayanamazdım. Kısaca kıskançlık konularıydı kavga konularımız ama şu an hiçbir sıkıntımız yok.
Gelelim benim takıldığım mevzuya; erkek arkadaşım yazın bana evlenme teklifi etti ve tabi ki kabul ettim. Okulumun bitmesini bekliyoruz. Ben onun ailesiyle tanıştım, kardeşiyle arkadaş gibiyiz annesi de beni çok sevdi, ben de onları sevdim hiçbir sıkıntımız yok. Herkes evleneceğimiz gözüyle bakıyor. Bizim bu sene aile olarak çok zor günlerimiz oldu. Zor günlerde de aileme " ben evleneceğim" demek içime sinmedi açıkcası. Ablamın doğum yapmasını bekledim söylemek için, geçen hafta doğum oldu. Sıkıntılarımız bir bir geçti gitti, ben de biraz daha vakit geçsin diye bekliyorum bu ay içerisinde ailemle oturup konuşacağım bu mevzuyu.
Bayramda eniştem ve erkek arkadaşım tanıştı, erkek arkadaşım bir işimizi halletmek için yardım etti. Eniştem normalde çok eğlenceli, çok konuşkan birisidir ama aynı arabanın içinde erkek arkadaşımın yüzüne bile bakmadı. Tek kelime etmedi. Arabadan indik, " bula bula bunu mu buldun" dedi. " nesi var enişte ne oldu" dedim. " ben hiç beğenmedim, ben insanın nasıl olduğunu gözünden anlarım, hiç güven vermiyor, bu adamdan bişey olmaz" vs vs daha neler neler. Ablam o zamanlar hamileydi, onun yanında da aynı sertlikte konuşmaya devam etti, benim bozulduğumu anlayınca " tabi bunlar önyargı da olabilir tanıyınca değişebilir" dedi ama ben inanarak söylediğini düşünmüyorum tabi ki sadece benim moralimi düzeltmek için dedi bunları. Ben önden önden eve giderken arkada eniştem ve ablam bizim hakkımızda konuşuyorlardı, yüz ifadelerinden anladım tabi ki eniştemin pek hoş şeyler söylemediğini. Moralim bozuldu bütün gün hiçbir şey yiyip içmedim. Üstüne bir de erkek arkadaşım eniştemle ablam hakkındagüzel güzel konuşuyor çok sevdim, çok iyi insan belli diye. Eniştem dükkanını satmak zorunda kalmıştı, borçları vsrdı, erkek arkadaşım "sana aldığım yüzüğü sat ablanların ihtiyacı olur bebeğe eşya alırsın" bile dedi. O bu kadar iyi düşünürken onun hakkında böyle konuşulması zoruma gitti.
İki ay sonra ablamla konuşurken " sen o çocukla evlenmeyi düşünmüyorsun değil mi çok serseri tipli bi çocuk, davul bile dengi dengine" dedi. Ben de laf arasında bana saygı duyulması gerektiğini söyledim, o da ona laf çarptığımı anladı zaten.
Biz sömestr tatilinde en azından bi yüzük takalım aile arasında diye konuşuyoruz. Ben sevgisinden eminim, çok güveniyorum ve çok seviyorum. Ablam en yakınımdır benim onun hayatımdaki insan hakkında böyle konuşmasına tahammül edemiyorum. " devlet memuru olsun garanti işi olsun, görüyorsun benim halimi" dedi geçenlerde. Erkek arkadaşım bir aydır iş koşturuyor, benim ailemle konuşmamı bekliyor işi hazır çok güzel bir yerde.
Ben ailemle tanıştırdığım zaman böyle tepkiler alacağım için çok korkuyorum. Çünkü çevremde dikkat çeken birisiyim kimle beraber olsam yakıştıramazlar. Aklım başımda, ne istediğimi biliyorum. Yüksek lisans için hazırlanıyorum, ikinci dönem de geçici bir işte çalışmaya başlayacağım ama iş ciddiye bindiği zaman eniştem gibi " bula bula bunu mu buldun" demelerinden çok korkuyorum. Olumsuz bir durumu erkek arkadaşıma açıklayamamaktan korkuyorum. Sırf memur değil diye veya görünüşü yüzünden ( görünüşünde bişey yok safece kemikli bir yüzü var ve sert duruyor) yani böyle saçma sapan konular yüzünden ne ailemle gerilmek istiyorum ne erkek arkadaşımla. Bu güne kadar ailemden kimseye sesimi yükseltmedim, yükseltmem, ben biraz alınganım bu konularda dişimi gösteremem aileme ama dışarda öfke kontrol sorunum var, o çizgiyi aşarsam çok çirkinleşebilirim, her şeyin güzellikle hallolmasını istiyorum.
Siz de böyle eşinizle veya sevgilinizle ilgili olumsuzluklar duydunuz mu ailenizden, yakınlarınızdan? Ben nasıl davranmalıyım bilmiyorum, korktuğum için de sürekli konuşmayı erteliyorum, bahane üretiyorum ve doğal olarak erkek arkadaşım üstüme geliyot ne zaman konuşacaksın diye.
Gözlerinizi kanattığım için çok özür dilerim ama akıl alabileceğim kimse yok etrafımda. Çok teşekkür ederim şimdiden.
Ben cebindeki parasını dağıtıyor çok güzel huyundan ziyade yardım etmeyi sevdiğinden, gerektiğinde elinden gelen her şeyi yapmasının örneğini vermek istemiştim.
Şimdi ailenin bunu sorun etmesi çok normal.10 yaşından beri çalışıyor, ailesi sahip çıkmadığı için okumamış, şimdi liseyi dışardan okuyor son senesi. Ablam bunu bilmiyor tabi, hatta tanımak için bile uğraşmıyor. Öğrense hayatta gönlü razı gelmez. Bir işte çalışmaya çekinmez ne iş olsa yapar, elinden her iş gelir
Ben olsam çokta ciddiye almazdım ne söylediklerini sonuçta tanımıyorlar bir insanı dışarıdan bakıp tanıyamassın yargılayamassın, bir an önce ailenle paylaşmanı öneririm çünkü onların tepkiside hemen hemen aynı olucak ama ısrarcı ol en azından tanımaları konusunda ısrar et tanıyınca sana hak vericeklerdir bence ( sen yüzde yüz eminsen ) benzer durumlardan geçtim işin azıcık zor ama güzel olur hersey sıkma canını :)Öncelikle merhaba, uzun süredir aklıma takılan hatta düşünüp sıkılmaktan vücudumda tiklerin ortaya çıktığı bi konum var, sizlerin de fikirlerini almak istiyorum çünkü çok sıkıldım.
Biraz uzun olacak, okuyanlar hakkını helal etsin şimdiden.
Ben 23 yaşındayım, üniversite son sınıf öğrencisiyim, bir ablam var evli, şehir dışında yaşıyor. Bir hafta önce ikinci yeğenim doğdu.
Erkek arkadaşım var, geçen yaz harçlığımı çıkarmak için bir yerde çalışıyordum, o da yan işletmenin müdürlüğünü yapıyordu, o vesileyle tanıştık sonunda birlikte olduk. 1 seneyi geçik güzel bi ilişkimiz var çok şükür.
Erkek arkadaşım benden önce çok hovarda bi hayat yaşamış, ailesinden ayrı başka şehirlerde yaşamış hep, kendi başının çaresine bakmış. Bu arada okulu dışardan okuyor. Çok merhametli, çok iyi kalpli, çok iyi niyetli biri. Cebinde 5 lirası olsun, siz 10 lira isteyin ne yapar eder bulur size verir, " dedem bana kapından geleni boş çevirme diye öğretti hep o yoldan giderim" der hep, en çok bu huyunu seviyorum zaten. Ona her konuda sonsuz güveniyorum. Her zaman bana sevgisini hissettirir, işini gücünü bırakıp benim sorunlarımla ilgilenir, hayatında çok önemli yere sahip olduğumu ilk günlerden beridir çok iyi hissediyorum, inşallah da böyle sürer.
Her ilişkide olduğu gibi bizim de sıkıntılarımız oldu. Çok büyük kavgalar ettik ama hiç ayrılmadık, ettiğimiz konular da öyle incir çekirdeğini dolduracak şeyler değil aslında beni çok sahiplenmesinden dolayı aşırı tepkiler veriyordu ama hem kendi çabasıyla hem doktor yardımıyla bu konuları da aştık, desteğimi çekmedim üstünden, o da kendini frenlemek konusunda çok çabaladı zaten çabalarını görmeseydim bu kadar bile dayanamazdım. Kısaca kıskançlık konularıydı kavga konularımız ama şu an hiçbir sıkıntımız yok.
Gelelim benim takıldığım mevzuya; erkek arkadaşım yazın bana evlenme teklifi etti ve tabi ki kabul ettim. Okulumun bitmesini bekliyoruz. Ben onun ailesiyle tanıştım, kardeşiyle arkadaş gibiyiz annesi de beni çok sevdi, ben de onları sevdim hiçbir sıkıntımız yok. Herkes evleneceğimiz gözüyle bakıyor. Bizim bu sene aile olarak çok zor günlerimiz oldu. Zor günlerde de aileme " ben evleneceğim" demek içime sinmedi açıkcası. Ablamın doğum yapmasını bekledim söylemek için, geçen hafta doğum oldu. Sıkıntılarımız bir bir geçti gitti, ben de biraz daha vakit geçsin diye bekliyorum bu ay içerisinde ailemle oturup konuşacağım bu mevzuyu.
Bayramda eniştem ve erkek arkadaşım tanıştı, erkek arkadaşım bir işimizi halletmek için yardım etti. Eniştem normalde çok eğlenceli, çok konuşkan birisidir ama aynı arabanın içinde erkek arkadaşımın yüzüne bile bakmadı. Tek kelime etmedi. Arabadan indik, " bula bula bunu mu buldun" dedi. " nesi var enişte ne oldu" dedim. " ben hiç beğenmedim, ben insanın nasıl olduğunu gözünden anlarım, hiç güven vermiyor, bu adamdan bişey olmaz" vs vs daha neler neler. Ablam o zamanlar hamileydi, onun yanında da aynı sertlikte konuşmaya devam etti, benim bozulduğumu anlayınca " tabi bunlar önyargı da olabilir tanıyınca değişebilir" dedi ama ben inanarak söylediğini düşünmüyorum tabi ki sadece benim moralimi düzeltmek için dedi bunları. Ben önden önden eve giderken arkada eniştem ve ablam bizim hakkımızda konuşuyorlardı, yüz ifadelerinden anladım tabi ki eniştemin pek hoş şeyler söylemediğini. Moralim bozuldu bütün gün hiçbir şey yiyip içmedim. Üstüne bir de erkek arkadaşım eniştemle ablam hakkındagüzel güzel konuşuyor çok sevdim, çok iyi insan belli diye. Eniştem dükkanını satmak zorunda kalmıştı, borçları vsrdı, erkek arkadaşım "sana aldığım yüzüğü sat ablanların ihtiyacı olur bebeğe eşya alırsın" bile dedi. O bu kadar iyi düşünürken onun hakkında böyle konuşulması zoruma gitti.
İki ay sonra ablamla konuşurken " sen o çocukla evlenmeyi düşünmüyorsun değil mi çok serseri tipli bi çocuk, davul bile dengi dengine" dedi. Ben de laf arasında bana saygı duyulması gerektiğini söyledim, o da ona laf çarptığımı anladı zaten.
Biz sömestr tatilinde en azından bi yüzük takalım aile arasında diye konuşuyoruz. Ben sevgisinden eminim, çok güveniyorum ve çok seviyorum. Ablam en yakınımdır benim onun hayatımdaki insan hakkında böyle konuşmasına tahammül edemiyorum. " devlet memuru olsun garanti işi olsun, görüyorsun benim halimi" dedi geçenlerde. Erkek arkadaşım bir aydır iş koşturuyor, benim ailemle konuşmamı bekliyor işi hazır çok güzel bir yerde.
Ben ailemle tanıştırdığım zaman böyle tepkiler alacağım için çok korkuyorum. Çünkü çevremde dikkat çeken birisiyim kimle beraber olsam yakıştıramazlar. Aklım başımda, ne istediğimi biliyorum. Yüksek lisans için hazırlanıyorum, ikinci dönem de geçici bir işte çalışmaya başlayacağım ama iş ciddiye bindiği zaman eniştem gibi " bula bula bunu mu buldun" demelerinden çok korkuyorum. Olumsuz bir durumu erkek arkadaşıma açıklayamamaktan korkuyorum. Sırf memur değil diye veya görünüşü yüzünden ( görünüşünde bişey yok safece kemikli bir yüzü var ve sert duruyor) yani böyle saçma sapan konular yüzünden ne ailemle gerilmek istiyorum ne erkek arkadaşımla. Bu güne kadar ailemden kimseye sesimi yükseltmedim, yükseltmem, ben biraz alınganım bu konularda dişimi gösteremem aileme ama dışarda öfke kontrol sorunum var, o çizgiyi aşarsam çok çirkinleşebilirim, her şeyin güzellikle hallolmasını istiyorum.
Siz de böyle eşinizle veya sevgilinizle ilgili olumsuzluklar duydunuz mu ailenizden, yakınlarınızdan? Ben nasıl davranmalıyım bilmiyorum, korktuğum için de sürekli konuşmayı erteliyorum, bahane üretiyorum ve doğal olarak erkek arkadaşım üstüme geliyot ne zaman konuşacaksın diye.
Gözlerinizi kanattığım için çok özür dilerim ama akıl alabileceğim kimse yok etrafımda. Çok teşekkür ederim şimdiden.