- 26 Ekim 2014
- 1.540
- 2.029
-
- Konu Sahibi bendemistim
- #81
bu acele niye daha siz çalışmıyorsunuz ki hele bi mezun olun iş bulun sonra düşünün bunları öncelikleriniz bu olsun
İşi olması lazim. Öncelikle düzgün bir iş bulsun sonra ailenin karşısına çıkar çünkü onlarda haklı olarak ne iş yapıyor ne ile gecineceksiniz diyecek. Eminim işi yoksa huyunun bir önemi olmayacak çünkü kestirip atacaklar olmaz diye .Bunu güzellikle erkek arkadaşına söyle o da anlayışla karşılayacaktır .Öncelikle merhaba, uzun süredir aklıma takılan hatta düşünüp sıkılmaktan vücudumda tiklerin ortaya çıktığı bi konum var, sizlerin de fikirlerini almak istiyorum çünkü çok sıkıldım.
Biraz uzun olacak, okuyanlar hakkını helal etsin şimdiden.
Ben 23 yaşındayım, üniversite son sınıf öğrencisiyim, bir ablam var evli, şehir dışında yaşıyor. Bir hafta önce ikinci yeğenim doğdu.
Erkek arkadaşım var, geçen yaz harçlığımı çıkarmak için bir yerde çalışıyordum, o da yan işletmenin müdürlüğünü yapıyordu, o vesileyle tanıştık sonunda birlikte olduk. 1 seneyi geçik güzel bi ilişkimiz var çok şükür.
Erkek arkadaşım benden önce çok hovarda bi hayat yaşamış, ailesinden ayrı başka şehirlerde yaşamış hep, kendi başının çaresine bakmış. Bu arada okulu dışardan okuyor. Çok merhametli, çok iyi kalpli, çok iyi niyetli biri. Cebinde 5 lirası olsun, siz 10 lira isteyin ne yapar eder bulur size verir, " dedem bana kapından geleni boş çevirme diye öğretti hep o yoldan giderim" der hep, en çok bu huyunu seviyorum zaten. Ona her konuda sonsuz güveniyorum. Her zaman bana sevgisini hissettirir, işini gücünü bırakıp benim sorunlarımla ilgilenir, hayatında çok önemli yere sahip olduğumu ilk günlerden beridir çok iyi hissediyorum, inşallah da böyle sürer.
Her ilişkide olduğu gibi bizim de sıkıntılarımız oldu. Çok büyük kavgalar ettik ama hiç ayrılmadık, ettiğimiz konular da öyle incir çekirdeğini dolduracak şeyler değil aslında beni çok sahiplenmesinden dolayı aşırı tepkiler veriyordu ama hem kendi çabasıyla hem doktor yardımıyla bu konuları da aştık, desteğimi çekmedim üstünden, o da kendini frenlemek konusunda çok çabaladı zaten çabalarını görmeseydim bu kadar bile dayanamazdım. Kısaca kıskançlık konularıydı kavga konularımız ama şu an hiçbir sıkıntımız yok.
Gelelim benim takıldığım mevzuya; erkek arkadaşım yazın bana evlenme teklifi etti ve tabi ki kabul ettim. Okulumun bitmesini bekliyoruz. Ben onun ailesiyle tanıştım, kardeşiyle arkadaş gibiyiz annesi de beni çok sevdi, ben de onları sevdim hiçbir sıkıntımız yok. Herkes evleneceğimiz gözüyle bakıyor. Bizim bu sene aile olarak çok zor günlerimiz oldu. Zor günlerde de aileme " ben evleneceğim" demek içime sinmedi açıkcası. Ablamın doğum yapmasını bekledim söylemek için, geçen hafta doğum oldu. Sıkıntılarımız bir bir geçti gitti, ben de biraz daha vakit geçsin diye bekliyorum bu ay içerisinde ailemle oturup konuşacağım bu mevzuyu.
Bayramda eniştem ve erkek arkadaşım tanıştı, erkek arkadaşım bir işimizi halletmek için yardım etti. Eniştem normalde çok eğlenceli, çok konuşkan birisidir ama aynı arabanın içinde erkek arkadaşımın yüzüne bile bakmadı. Tek kelime etmedi. Arabadan indik, " bula bula bunu mu buldun" dedi. " nesi var enişte ne oldu" dedim. " ben hiç beğenmedim, ben insanın nasıl olduğunu gözünden anlarım, hiç güven vermiyor, bu adamdan bişey olmaz" vs vs daha neler neler. Ablam o zamanlar hamileydi, onun yanında da aynı sertlikte konuşmaya devam etti, benim bozulduğumu anlayınca " tabi bunlar önyargı da olabilir tanıyınca değişebilir" dedi ama ben inanarak söylediğini düşünmüyorum tabi ki sadece benim moralimi düzeltmek için dedi bunları. Ben önden önden eve giderken arkada eniştem ve ablam bizim hakkımızda konuşuyorlardı, yüz ifadelerinden anladım tabi ki eniştemin pek hoş şeyler söylemediğini. Moralim bozuldu bütün gün hiçbir şey yiyip içmedim. Üstüne bir de erkek arkadaşım eniştemle ablam hakkındagüzel güzel konuşuyor çok sevdim, çok iyi insan belli diye. Eniştem dükkanını satmak zorunda kalmıştı, borçları vsrdı, erkek arkadaşım "sana aldığım yüzüğü sat ablanların ihtiyacı olur bebeğe eşya alırsın" bile dedi. O bu kadar iyi düşünürken onun hakkında böyle konuşulması zoruma gitti.
İki ay sonra ablamla konuşurken " sen o çocukla evlenmeyi düşünmüyorsun değil mi çok serseri tipli bi çocuk, davul bile dengi dengine" dedi. Ben de laf arasında bana saygı duyulması gerektiğini söyledim, o da ona laf çarptığımı anladı zaten.
Biz sömestr tatilinde en azından bi yüzük takalım aile arasında diye konuşuyoruz. Ben sevgisinden eminim, çok güveniyorum ve çok seviyorum. Ablam en yakınımdır benim onun hayatımdaki insan hakkında böyle konuşmasına tahammül edemiyorum. " devlet memuru olsun garanti işi olsun, görüyorsun benim halimi" dedi geçenlerde. Erkek arkadaşım bir aydır iş koşturuyor, benim ailemle konuşmamı bekliyor işi hazır çok güzel bir yerde.
Ben ailemle tanıştırdığım zaman böyle tepkiler alacağım için çok korkuyorum. Çünkü çevremde dikkat çeken birisiyim kimle beraber olsam yakıştıramazlar. Aklım başımda, ne istediğimi biliyorum. Yüksek lisans için hazırlanıyorum, ikinci dönem de geçici bir işte çalışmaya başlayacağım ama iş ciddiye bindiği zaman eniştem gibi " bula bula bunu mu buldun" demelerinden çok korkuyorum. Olumsuz bir durumu erkek arkadaşıma açıklayamamaktan korkuyorum. Sırf memur değil diye veya görünüşü yüzünden ( görünüşünde bişey yok safece kemikli bir yüzü var ve sert duruyor) yani böyle saçma sapan konular yüzünden ne ailemle gerilmek istiyorum ne erkek arkadaşımla. Bu güne kadar ailemden kimseye sesimi yükseltmedim, yükseltmem, ben biraz alınganım bu konularda dişimi gösteremem aileme ama dışarda öfke kontrol sorunum var, o çizgiyi aşarsam çok çirkinleşebilirim, her şeyin güzellikle hallolmasını istiyorum.
Siz de böyle eşinizle veya sevgilinizle ilgili olumsuzluklar duydunuz mu ailenizden, yakınlarınızdan? Ben nasıl davranmalıyım bilmiyorum, korktuğum için de sürekli konuşmayı erteliyorum, bahane üretiyorum ve doğal olarak erkek arkadaşım üstüme geliyot ne zaman konuşacaksın diye.
Gözlerinizi kanattığım için çok özür dilerim ama akıl alabileceğim kimse yok etrafımda. Çok teşekkür ederim şimdiden.
Ben çok daha farklı birşey söyleyeceğim. benim de hayatımda biri vardı, aileme anlatmıştım anlattıklarımdan olumsuz yorum yaptılar. hayır gelmesinler tanışmaya dediler. ben çok iyi insan diyip durdum, sürekli iyi yanlarını göstermeye anlatmaya çalıştım aileme. şöyle iyi insan böyle iyi insan beni sahipleniyor ,, ilgili bilmem ne .. neyse sonra geldi tanışmaya. yine ailem olumsuz karşıladı. işi gücü yerinde değil, görünüş olarak yakışmıyorsunuz, güvenilir biri değil, çok pısırık vs. yorumlar aldım. banane dedim ben seviyorum dedim inat ettim karşı çıktım evlenicem dedim. sonra gördüm ! 6 aylık evlilik ızdırap oldu, nefret ettim. boşandım. demem o ki, herşey toz pembe geliyor gerçekten. önünüzde güzel bir hayat var, yüksek lisansınızı da yapın, önünüze bakın, paranızı kazanın gezin görün dolaşın keyfini sürün tek olarak hayatın. aileniz de hayır derse, lütfen benim gibi inat etmeyin, karşı çıkmayın. emin olun aileniz sizi çok seviyorum ve hiç bir zaman üzülmenizi istemez, kulak verin söylediklerine.Öncelikle merhaba, uzun süredir aklıma takılan hatta düşünüp sıkılmaktan vücudumda tiklerin ortaya çıktığı bi konum var, sizlerin de fikirlerini almak istiyorum çünkü çok sıkıldım.
Biraz uzun olacak, okuyanlar hakkını helal etsin şimdiden.
Ben 23 yaşındayım, üniversite son sınıf öğrencisiyim, bir ablam var evli, şehir dışında yaşıyor. Bir hafta önce ikinci yeğenim doğdu.
Erkek arkadaşım var, geçen yaz harçlığımı çıkarmak için bir yerde çalışıyordum, o da yan işletmenin müdürlüğünü yapıyordu, o vesileyle tanıştık sonunda birlikte olduk. 1 seneyi geçik güzel bi ilişkimiz var çok şükür.
Erkek arkadaşım benden önce çok hovarda bi hayat yaşamış, ailesinden ayrı başka şehirlerde yaşamış hep, kendi başının çaresine bakmış. Bu arada okulu dışardan okuyor. Çok merhametli, çok iyi kalpli, çok iyi niyetli biri. Cebinde 5 lirası olsun, siz 10 lira isteyin ne yapar eder bulur size verir, " dedem bana kapından geleni boş çevirme diye öğretti hep o yoldan giderim" der hep, en çok bu huyunu seviyorum zaten. Ona her konuda sonsuz güveniyorum. Her zaman bana sevgisini hissettirir, işini gücünü bırakıp benim sorunlarımla ilgilenir, hayatında çok önemli yere sahip olduğumu ilk günlerden beridir çok iyi hissediyorum, inşallah da böyle sürer.
Her ilişkide olduğu gibi bizim de sıkıntılarımız oldu. Çok büyük kavgalar ettik ama hiç ayrılmadık, ettiğimiz konular da öyle incir çekirdeğini dolduracak şeyler değil aslında beni çok sahiplenmesinden dolayı aşırı tepkiler veriyordu ama hem kendi çabasıyla hem doktor yardımıyla bu konuları da aştık, desteğimi çekmedim üstünden, o da kendini frenlemek konusunda çok çabaladı zaten çabalarını görmeseydim bu kadar bile dayanamazdım. Kısaca kıskançlık konularıydı kavga konularımız ama şu an hiçbir sıkıntımız yok.
Gelelim benim takıldığım mevzuya; erkek arkadaşım yazın bana evlenme teklifi etti ve tabi ki kabul ettim. Okulumun bitmesini bekliyoruz. Ben onun ailesiyle tanıştım, kardeşiyle arkadaş gibiyiz annesi de beni çok sevdi, ben de onları sevdim hiçbir sıkıntımız yok. Herkes evleneceğimiz gözüyle bakıyor. Bizim bu sene aile olarak çok zor günlerimiz oldu. Zor günlerde de aileme " ben evleneceğim" demek içime sinmedi açıkcası. Ablamın doğum yapmasını bekledim söylemek için, geçen hafta doğum oldu. Sıkıntılarımız bir bir geçti gitti, ben de biraz daha vakit geçsin diye bekliyorum bu ay içerisinde ailemle oturup konuşacağım bu mevzuyu.
Bayramda eniştem ve erkek arkadaşım tanıştı, erkek arkadaşım bir işimizi halletmek için yardım etti. Eniştem normalde çok eğlenceli, çok konuşkan birisidir ama aynı arabanın içinde erkek arkadaşımın yüzüne bile bakmadı. Tek kelime etmedi. Arabadan indik, " bula bula bunu mu buldun" dedi. " nesi var enişte ne oldu" dedim. " ben hiç beğenmedim, ben insanın nasıl olduğunu gözünden anlarım, hiç güven vermiyor, bu adamdan bişey olmaz" vs vs daha neler neler. Ablam o zamanlar hamileydi, onun yanında da aynı sertlikte konuşmaya devam etti, benim bozulduğumu anlayınca " tabi bunlar önyargı da olabilir tanıyınca değişebilir" dedi ama ben inanarak söylediğini düşünmüyorum tabi ki sadece benim moralimi düzeltmek için dedi bunları. Ben önden önden eve giderken arkada eniştem ve ablam bizim hakkımızda konuşuyorlardı, yüz ifadelerinden anladım tabi ki eniştemin pek hoş şeyler söylemediğini. Moralim bozuldu bütün gün hiçbir şey yiyip içmedim. Üstüne bir de erkek arkadaşım eniştemle ablam hakkındagüzel güzel konuşuyor çok sevdim, çok iyi insan belli diye. Eniştem dükkanını satmak zorunda kalmıştı, borçları vsrdı, erkek arkadaşım "sana aldığım yüzüğü sat ablanların ihtiyacı olur bebeğe eşya alırsın" bile dedi. O bu kadar iyi düşünürken onun hakkında böyle konuşulması zoruma gitti.
İki ay sonra ablamla konuşurken " sen o çocukla evlenmeyi düşünmüyorsun değil mi çok serseri tipli bi çocuk, davul bile dengi dengine" dedi. Ben de laf arasında bana saygı duyulması gerektiğini söyledim, o da ona laf çarptığımı anladı zaten.
Biz sömestr tatilinde en azından bi yüzük takalım aile arasında diye konuşuyoruz. Ben sevgisinden eminim, çok güveniyorum ve çok seviyorum. Ablam en yakınımdır benim onun hayatımdaki insan hakkında böyle konuşmasına tahammül edemiyorum. " devlet memuru olsun garanti işi olsun, görüyorsun benim halimi" dedi geçenlerde. Erkek arkadaşım bir aydır iş koşturuyor, benim ailemle konuşmamı bekliyor işi hazır çok güzel bir yerde.
Ben ailemle tanıştırdığım zaman böyle tepkiler alacağım için çok korkuyorum. Çünkü çevremde dikkat çeken birisiyim kimle beraber olsam yakıştıramazlar. Aklım başımda, ne istediğimi biliyorum. Yüksek lisans için hazırlanıyorum, ikinci dönem de geçici bir işte çalışmaya başlayacağım ama iş ciddiye bindiği zaman eniştem gibi " bula bula bunu mu buldun" demelerinden çok korkuyorum. Olumsuz bir durumu erkek arkadaşıma açıklayamamaktan korkuyorum. Sırf memur değil diye veya görünüşü yüzünden ( görünüşünde bişey yok safece kemikli bir yüzü var ve sert duruyor) yani böyle saçma sapan konular yüzünden ne ailemle gerilmek istiyorum ne erkek arkadaşımla. Bu güne kadar ailemden kimseye sesimi yükseltmedim, yükseltmem, ben biraz alınganım bu konularda dişimi gösteremem aileme ama dışarda öfke kontrol sorunum var, o çizgiyi aşarsam çok çirkinleşebilirim, her şeyin güzellikle hallolmasını istiyorum.
Siz de böyle eşinizle veya sevgilinizle ilgili olumsuzluklar duydunuz mu ailenizden, yakınlarınızdan? Ben nasıl davranmalıyım bilmiyorum, korktuğum için de sürekli konuşmayı erteliyorum, bahane üretiyorum ve doğal olarak erkek arkadaşım üstüme geliyot ne zaman konuşacaksın diye.
Gözlerinizi kanattığım için çok özür dilerim ama akıl alabileceğim kimse yok etrafımda. Çok teşekkür ederim şimdiden.
Sen, erkek arkadaşın ve ailesi evliliğe hazırdın gibi yazmışsın ama ailen hazır mı bu evliliğe?
Senin ailenin durumunu ve kendi geleceğini düşünüp planlayıp erkek arkadaşına ona göre yaklaşman gerekirdi. Olası evlilik durumunda masrafları nasıl karşılayacaksınız?
Ayrıca erkek arkadaşının gerekirse yüzüğü sat eniştenlere destek ol bebeğe birşeyler al demesi çok çok saçma. Bu iyilik değil. İkiniz de bir iki bin lira destek çıkamayacak ya da bebeğe hediye alamayacak pozisyonda iseniz nasıl evleneceksiniz? Ne demek yüzük satmak? Yüzüğe satılabilir gözüyle bakmak yarın takıları çat biri istedi diye dağıtmak demek. Maddi değerinin ötesinde birşey yüzük.
Enişte ve ablanız erkek arkadaşınızla çok samimi olmak zorunda değil. Sonuçta yarın bir gün anneniz babanız istemezse onlar arada kalır. Ancak önyargılarını bu kadar ortaya koymaları yanlış. Çocuğu gözümüz tutmadı acele etme biraz daha tanıyın birbirinizi deseydiler haklılar derdim.
Yani,,, acele etmeyin kendinizi hangi pozisyonda hangi işte hayal ediyorsanız orada olduktan/oraya adım attıktan sonra düşünün evliliği. Evlenirken çok borç harç içinde kalmayın.
İş
İşi olması lazim. Öncelikle düzgün bir iş bulsun sonra ailenin karşısına çıkar çünkü onlarda haklı olarak ne iş yapıyor ne ile gecineceksiniz diyecek. Eminim işi yoksa huyunun bir önemi olmayacak çünkü kestirip atacaklar olmaz diye .Bunu güzellikle erkek arkadaşına söyle o da anlayışla karşılayacaktır .
23 yasinda genc bir kadina, beraber oldugu adam icin, bula bula bunu mu buldun yorumunu yapan eniste net haddini bilmiyordur. Sevgilinizi bir kac dakika gormus ustelik. Ablaniz ayri bir vaka, cok iyi gorunumlu olup, evlendikten sonra cok kotu bir es ve baba olan tanidiginiz yok mu ornek gostermeniz icin? Eger haklilarsa bile tesadufen hakli cikarlar cunku kimse kimseyi bir kac dakika gorerek taniyamaz. Onlar evliler, tuzlari kuru. Sizin gececeginiz yollardan gecmisler, iyi kotu bir duzen kurmuslar, canlarinin istedigi yorumu yapabilirler. Zaten gercekten sizi dusunuyor olsaydilar en basta ablaniz hayatinizdaki insani tanimak isterdi, evleneceksiniz diye degil, kardesim nasil bir insanla beraber diye merak ettiginden. Ama hic soru bile sormuyormus. Enisteniz konusmamis dahi, ne o burnundan kil aldirmayan tavirlar, bayagi kendini ustun goruyor konusmaya tenezzul etmemis. Sevgilinizin okumamis olmasi vs degil sorun, ozel sektorde calisip maddi durumu iyi olan bir cok insan var. Sevgiliniz luks bir arabayla enistenizle, ablanizla tanismaya gelseydi, evleri arabalari olsaydi fazladan ve aksine o biraz havali olsaydi bu yorumlari yapmazlardi eminim. Sevgiliniz imaj ve etiket magduru olmus malesef..
Turn bunlarin disinda; sevgilinizin yardimsever biri olmasi bence elestirilecek bir sey degil. Bunun dozunu dusurebilir evlendikten sonra. Ben ve esimde bekarken eli cok acik insanlardik cevremize karsi, ama evlendikten sonra cimri bile olduk :) ev gecindirmek cok baska cunku, biraz paranin degerini bilmen gerekiyor. Zaten o ev gecindirme hesaplarini yaptiktan sonra sanmam ki kimse elindeki parayi dagitsin yani afedersiniz salak olmak lazim. kiskanclikta evlendikten sonra karsilikli azaliyor bence, cok obsesif olmadiktan sonra geciyor. Ins. Hakkinizda hayirlisi olur.
Bayramda araba kiralamamız gerekti ama açık bir yer bulamadık. Erkek arkadaşımın çevresi geniştir burda o bulur diye ona sordum o da yardım etmek için yanımıza geldi biryere götürdü eniştemle beni araba kiralamak için, yoksa sizi biriyle tanıştırıcam diye planlı bir şey değildi. Yüzüne bile bakmadı arabanın içinde, çok konuşur mesela tek kelime etmedi, arabaya binince ismini söylememiş erkek arkadaşım ona bahane buluyor, eve bırakmamış arabayla bizi halbuki teklif etti bırakayım diye eniştem biz daha gezeriz dedi çarşıda indik.
Eniştemin marketi vardı, iş yapmayınca satmak zorunda kaldı şu an toptancılık yapıyor. Kıskanacağını da sanmıyorum herhalde konduramıyorum ne bileyim
Duygularımı tam olarak anlamışsınız çok teşekkür ederim. Benim de bozulduğum şey bu; eniştem tanımak için sorular sorabilirdi çok uygun bir ortam vardı. Tek kelime etmedi, yüzüne bakmadı. Ben o an anladım zaten sevmediğini moralim bozuldu. Sonrasında da olanlar oldu zaten.
Yardımseverliği konusunda şimdiden birilerini reddetmeye başladıysa evlenince de düşünüp hareket eder diye düşünüyorum. Ciddi düşünmeden önce parasını harcayacağı bir yer yoktu, tek başına yaşıyordu, ya kendine bir şeyler alıyordu ya da yardım isteyene yardım ediyordu. Elinde imkan varken geri çevirmek zaten olmaz, o konuyu pek dert etmiyorum
Bence sevgiliniz iyiniyetli biri gercekten. Enistenizin/ablanizin onun sevgiliniz oldugunu bildigi halde Boyle mesafeli davranmasini hic hos karsilamayabilirdi-hakli olarak- siz olsaniz mesela cok alinirdiniz bence.
Bizim gibi kulturlerde kiz tarafi olunca erkege ve ailesine evlenmeden once hersey mubah sayiliyor, begenmemek, layik gormemek,elestirmek vs. Cok rahat yapiliyor bu yorumlar, cok ayip ama :/
Bana da yıllar yıllar sonra eniştem haklıymış diyeceksınız gibi geldiCebinde 5 lirası olsun, siz 10 lira isteyin ne yapar eder bulur size verir, " dedem bana kapından geleni boş çevirme diye öğretti hep o yoldan giderim
Bu huyunu cok sevdiginizi yazmissiniz ama evlenince sever misiniz bilmem. Bence oldukca kotu bir huy. Evet yardimlasmak iyidir ama cebinde 5 varken 10 vermek,kimseyi geri cevirmemek su devirde fazla pembe kaliyor ve bana gore iyi bir huy degil. Azcik mantik.
Belki de enisten senin " guzel " gordugun seylere daha gercekci yaklasmistir.
Ama yine de karar senin tabi
Şimdi kendimi medyum gibi hissettim ama konuyu okur okumaz içime kötü bi his doğdu nedense..
Göründüğü gibi iyi olmayabilir, dikkatli olun..
Belki de yaşanmışlıklar böyle hissettirdi , kimseye körü körüne güvenmeyin..
Herkes rahat bir hayatı olsun ister ama bu devirde çok da mümkün değil,en iyi mesleği yapanlar bile zorluk çekiyor etrafımda, yetmiyor çünkü. El bebek gül bebek büyümedim, yeri geldi zeytin bile lüks oldu soframızda, şu an iyi durumdayız çok şükür, ben de çalışacağım tabi ki okula verdiğim emekleri harcayamam evlilik için. Aileme karşı da çıkmam yapım öyle ama destek alamazsam diye de korkuyorum açıkcası
Ozaman çekinecek birşey yok. Benim eşim doğulu (polemik için yazmıyorum yalnis anlaşılmasın) benim ailem bu konuda çok netti ama tanıyınca sorun etmediler ama 4 halam hala benimle konuşmuyor doğulu bir adamla evlendigim için. Ailen yanında olacaktır endişe etmeyin bırak ve babanı yanına al enişteye laf düşmez.Şu an işi hazır zaten, o da istemiyor şimdiki işletmede müdürlük yapmayı. Ordaki durumları toparlayıp öyle bırakacak, ben de o sırada ailemle konuşmuş olurum zaten. İş konusunda sıkıntımız yok yani