Babasının yanına gitmesinde hiç sorun yok. Çocuk ister veya babası ikna eder gel benimle yaşa der kabul eder ok. Ama velayetini babana veriyorum git bu evden denmez. Üstelik "sen gidiyorsun ama diğer çocuğum benimle kalıyor"u ömür boyu unutmaz o çocuk. Dediğiniz gibi çift olarak üremişler ama babası da istemiyor çocuğu annesi de. Hiç bir anne çocuğundan vazgeçmemeli, vazgeçecek noktaya geldiyse kendinde de hata aramalı. 23 değil 13 yaşında çocuk.İnsanların çift olarak üremesinin bir sebebi var, anne kadar baba da sorumlu çocuktan. Ne varmış babasının yanına gitmesinde? Adam zengin belki özel hoca tutup ders çalıştıracak, çocuk babada daha fazla imkana sahip olacakken üstelik kadın şiddet görüyorken hala ne diye kadına yükleniyorsunuz ?
Sorun babasına velayet vermeyi düşünmesi değil. Velayet babaya da verilebilir gayet, bu kimseyi daha az anne yapmaz. Ama çocuk boşanmış aile çocuğu ve doğal olarak sorunları var. İlgilenilmesi gerek. Buna tutup da artık oğlumu sevmemeye başladım demek asıl anneliği sorgulatan işte. Çok çok yanlış. Çocukla beraber annenin de tedaviye ihtiyacı var, psikolojisi ağır hasar almış olmalı.
Ergenlikle beraber son bu sene başladı.Oğlunuzun söz dinlememesi, öfkesine hakim olamayıp vurmasi bunlar oldum olası var mıydı yoksa ergenlikte mi başladı. Eğer küçüklüğünden beri böyle bir cocuksa arastirilmasi gerekir ona göre bir çözüm bulunabilir.Babasinin yanında daha kötü olacağı aşikar.
çocuğa istediğinde bir yere atılacak bir eşyaymış gibi davranmak iyi değil tabi.Ama konu sahibi zaten çocuğa bakamiyor. Öyle ki küçücük çocuktan dayak yiyor. pedagojik bilgiye de sahip değil, çocuğa 'babana vereyim de gör' diyip duruyor, çocuğu tetikliyor.
Baba desen çocuğuna para vermez, çocuğundan az büyük insanlarla içer s.çar. zaten çocuğa bakacak kişi babaanne, onun da bunlardan farklı olduğunu sanmam .
Böyle de olmaz ki
Belki yatılı okul, arkadaş ortamı falan terbiye eder çocuğu.
Bir de bugün annesini döven yarın onu reddeden, aldatan kızı bıçaklar. Allah korusun, her şey olur
Aslında en çok sıkıştığım konu bu.Şimdi bana kızanlar olacak. Ama bu kadın annesiyse o adam da babası bir kere. Sanki esir kampına gönderecek gibi herkes itiraz etmiş ama babası yani. Ebeveynin biri yetersiz kalıyorsa diğeri el atmalı.
Anne sütüne muhtaç veya bakıma muhtaç ilk çocukluk döneminde olsa neyse diyeceğim ama 13 yaşında diyor. Babası öcü değil bir kere.
Anneyi dövmek ne demek? Bu ciddi bir sorun. Şiddet ergen oğlundan geldi diye bir şey olmaz geçer mi diyeceğiz? Boyu büyüdü diye annesini mi dövecek? Psikoloğa mı gidiyor neye gidiyor bilemem ama bunun çözülmesi gerek.
Kadın da yıpranmış bir süre toparlanması gerek. O eski koca da mecbur yardım edecek nokta.
Her şey kadına yüklenmiş konuda da, psikoloğa götür, şunu yap bunu yap. E bu çocuğun babası yok mu ya?
Ergen çocuklar aileyle tartışır gayet, evde sizinle yaşıyor arkadaşlarıyla değil ki. Tartışmasından rahatsız olmanız mantıklı değil, 70lerde yaşamıyoruz, neredeyse her ergen anne babasıyla tartışır ama daha öncesinde dediğim gibi vurmak başka bir şey.Tüm yorumları okudum.
Bu zaten ' böyle bir ihtimal aklıma geliyor ama gönlüm el vermiyor,bunları bunları hissediyorum,nasıl düşünmeliyim'in cevabını bulabilmek için açılmış bir konuydu.
Her ergen mi böyle bizim yaşadıklarımız mı şiddetini artırıyor acaba idi özel hayatımı burda açıp fikir alma sebebim.
Ben oğlumla sık sık konuşuyorum,'Ben yetişemediğimi düşünüyorum,seninle ilgilenemiyorum,lütfen çalış,senin güzel ve rahat bir hayat sürmeni istiyorum,seni de kardeşini de çok seviyorum ama sürekli kavga etmekten yoruldum,tek isteğim zor bir hayatın olmasın'vs vs diye...
Sevmeme konusu da o anlık bir his,bana elini kaldırdığında yada karşımda bana annesi değil de sanki arkadaşı gibi bas bas bağırdığında hissettiğim duygu.Sadece ne hissettiğimi ifade etmeye çalışıyordum.
El kaldırma sorusunu soran arkadaş ise;telefonunu bırakmadığı için almaya yeltendiğim an ,o sırada vurmuştu.
Özetle çocuğumdan vazgeçtiğim falan yok.Babası gibi olması da son isteyeceğim şey ama yetersiz hissediyorum.
Okumayan biri değilim.Okuyorum da ergen psikolojisini de dinliyorum ama pratik hayat o kadar basit değil.
Sadece şimdikinden daha büyük sorun olur mu,takibini yapamazsam lisede iyice bağımsızlığını ilan edip kafasına göre takılır mı ?
Endişelerim bunlar.
Yorumlarınız için teşekkür ederim.Anlamak zorunda değil elbette herkes.Her insan kendi hayatının dinamiklerine göre değerlendiriyor.
Sevgi de bir ihtiyaçtır yalnız. O ihtiyaç nasıl giderilecek? Çocuğun güvende olduğunu sevildiğini ve anne babasının yanında olduğunu bilmesi de ihtiyaç. Sadece maddi değil ruhsal ihtiyaçlarını da karşılamak zorundalar. "Her ihtiyaca" bunlar da giriyor.Ebeveyinler koşulsuz bir şekilde çocuk yetişkin olana kadar bütün ihtiyaçlarını karşılamak ve yanında olmak zorundadır. ancak sevmek zorunda değildir. Keşke sevse ama sevmiyorsa da sevmiyordur. yapacak bir şey yok. Öbür türlü sen annesin sana şiddete uygulasa çocuğunu sevmek zorundasın demek annenin vijdanina yük bindirip daha beter depresyona girmesine neden olur.
Kadın 33 yaşında ergen oğluyla uğraşmaktan tükenmiş. Yani çocuğa sorumlularını yerine getirdiği için tükenmiş. başka türlü umrunda olmazdı.
Sizin yine 1 tane, bende 2 tane var üstelik benimle olduğu kadar birbirlerini de yiyorlar. Sizin geçtiğiniz yollardan geçtim hala da geçiyorum. Çok çileden çıktığınız anda hemen parlamayın. Odanıza veya mutfağa gidin su için bir şey atıştırın yani o kızgınlığınız bir sakinlesin harı alınsın. Nasıl kurtulurum yerine nasıl düzeltirim deyin. Oğlum ben de üzülüyorum yanlış bir şey yapmaktan korkuyorum lütfen yardım et deyin. Babasına vererek sorunu çözmüyorsunuz kartopunu yuvarlamaya başlıyorsunuz. Benim eşimde sorun yok ama kız oldukları için babayı hiç bir şeye dahil etmedikleri bir dönem. Her şey bana söyleniyor bana soruluyor bana giydiriliyor. Ergenlik uzmanı pedagoga lütfen götürün. 45 dk çocukla 15 dk sizle görüşüyor. Ona da ödevler veriyor size de. Ana yüreği demişler baba yüreği değil. Hastalansa , ona kötü bir şey olsa en çok sizin canınız yanar. Babasına gönderdiğinizde başına bir şey gelse ömür boyu vicdan azabı çekersiniz. Kurtarılamayacak bir yaş değil 13.Aslında en çok sıkıştığım konu bu.
Bize çok yakın,kendi işine sahip olmasına rağmen asla oğluyla ilgilenmeyen,konuşmayan,çocuğunu alıp da bir etkinlik yapmayan,sadece kendi havasına göre takılan birinden çocuk sahibi olmanın talihsizliğini yaşıyorum.Psikoloğa götürme işini daha ilk boşandığımızda söylemiştim ve ben o zaman çalışmıyordum henüz.'Bakarız vs 'ile geçiştirdi hep.Ne diyeyim ki Allah bana ve benim gibi tek başına ebeveynlik eden annelere yardım etsin ve hayırlı,etik değerlere sahip güzel çocuklar olmaları için yeterli bilinci ve sabrı göstermeyi nasip etsin.
Önerinizi dikkate alacağım.Psikologla çözülecek bir mesele muhtemelen.Sizin yine 1 tane, bende 2 tane var üstelik benimle olduğu kadar birbirlerini de yiyorlar. Sizin geçtiğiniz yollardan geçtim hala da geçiyorum. Çok çileden çıktığınız anda hemen parlamayın. Odanıza veya mutfağa gidin su için bir şey atıştırın yani o kızgınlığınız bir sakinlesin harı alınsın. Nasıl kurtulurum yerine nasıl düzeltirim deyin. Oğlum ben de üzülüyorum yanlış bir şey yapmaktan korkuyorum lütfen yardım et deyin. Babasına vererek sorunu çözmüyorsunuz kartopunu yuvarlamaya başlıyorsunuz. Benim eşimde sorun yok ama kız oldukları için babayı hiç bir şeye dahil etmedikleri bir dönem. Her şey bana söyleniyor bana soruluyor bana giydiriliyor. Ergenlik uzmanı pedagoga lütfen götürün. 45 dk çocukla 15 dk sizle görüşüyor. Ona da ödevler veriyor size de. Ana yüreği demişler baba yüreği değil. Hastalansa , ona kötü bir şey olsa en çok sizin canınız yanar. Babasına gönderdiğinizde başına bir şey gelse ömür boyu vicdan azabı çekersiniz. Kurtarılamayacak bir yaş değil 13.
Buna yanıt vermiştim aslında.Sizin yine 1 tane, bende 2 tane var üstelik benimle olduğu kadar birbirlerini de yiyorlar. Sizin geçtiğiniz yollardan geçtim hala da geçiyorum. Çok çileden çıktığınız anda hemen parlamayın. Odanıza veya mutfağa gidin su için bir şey atıştırın yani o kızgınlığınız bir sakinlesin harı alınsın. Nasıl kurtulurum yerine nasıl düzeltirim deyin. Oğlum ben de üzülüyorum yanlış bir şey yapmaktan korkuyorum lütfen yardım et deyin. Babasına vererek sorunu çözmüyorsunuz kartopunu yuvarlamaya başlıyorsunuz. Benim eşimde sorun yok ama kız oldukları için babayı hiç bir şeye dahil etmedikleri bir dönem. Her şey bana söyleniyor bana soruluyor bana giydiriliyor. Ergenlik uzmanı pedagoga lütfen götürün. 45 dk çocukla 15 dk sizle görüşüyor. Ona da ödevler veriyor size de. Ana yüreği demişler baba yüreği değil. Hastalansa , ona kötü bir şey olsa en çok sizin canınız yanar. Babasına gönderdiğinizde başına bir şey gelse ömür boyu vicdan azabı çekersiniz. Kurtarılamayacak bir yaş değil 13.
Annesi tarafından kaybedilmiş bir kız çocuğu olarak okudum gözlerim doldu …. Kızınız çok şanslı sizin gibi bir annesi olduğu için.. bi kere de benim için onu öpüp çok sevdiğinizi söylet misiniz …inanın çok değerli bir cümleniz bile.. Keşke tüm anneler sizin gibi olsa..Ortaokuldayken kızımla kavga ettiğim gün bu sözü söylemiştim içim cız etti. Ders calismiyor beni dinlemiyor ve sürekli benimle kavga ediyordu. Seni babana vericem demiştim ben yapamıyorum seninle. Dilim kopsaydi. O an cidden çok bunalmistim ve sevgi hissedemiyorum diyordum. Benim hayatımda en çok en çok pişman olduğum şeydir. Aslında benim ihtiyacım varmış psikoloğa cocuguma düzgün yaklasamamisim. Şimdi ölüyorum bitiyorum evladıma. Dünyanın en tatli en komik en bitane en güzel en aşk evladı. Dün gece beraber film izlerken çaktırmadan baktım güzel yüzüne. Öyle olgun öyle tatlı biri oldu ki. Aradan 4 yıl geçmiş. Bak şu an bana dünyayı versinler etimden et kopwrsinlar saçının teline değişmem. Ama o an o dönem bende öyle dusundum. Biz iyi bir psikolog bulduk ama öğrendik ki çocuğun yardım çığlıkları imiş bu davranışlar.
Keşke evladını bu hale biz getirdik galiba ne yapabilirim diyen bir kadın olsaydınız oğlumu galiba sevmiyorum diyen bir anne hayal bile edemiyorum ic dünyasında kopan fırtınaların dışa vurumu bu sizde sevmeyerek müthiş bir canavar yaratıyorsunuz.. verin oğlunuzu bir ömür nefret edecek sizden keşke ikinciyi dogurana dek eşinize baksaydıniz adam mı diye .. Ben de çok zor süreçlerden geçtim eşim ikinciyi direniyor ve her ay o lanet iğneyi vurunuyirum çünkü eşim ikinciyi asla hakeden biri değil .. TeK cocukla bile burnumdan geldi hersey ama adamlar hep ister siz ikinciyi ne demeye yaptınız? Zaten 2 yaşında bosanmissiniz hani hiç mi anlamadınız dicem ama....Boşanmanın üzerinden yaklaşık 3,5 sene geçti.
Bu süreçte malum erkek kişisi kendini işine verip boşandıktan sonra işlerini iyice büyütüp araç sayısını üçe katladı,ofis açtı vs derken çocuklarına 1500/2000 tl(2 erkek ve okula giden) nafakayı iki,üç parçada gönderip,iki haftada bir de çocukları zorla alıp annesine bırakmaktan öteye geçemedi.
Anlayacağınız nerde sabah orda akşam yaşarken ben şimdilerde zaman zaman tartışmalarımız sırasında bana elini kaldırabilen, bağırdığımda bana daha çok bağıran bir ergen çocukla/çocuğumuzla mücadele içindeyim.
Oğlumu Lgs ye hazırlık çin dersaneye gönderdim ama doğru düzgün kitap bile açmadı,asla sözümü dinlemedi,ben evde yokken gizli gizli bilgisayarımı kullandı ve ne yazık ki sorumluluk sahibi olup,derslerini çalışmadı.
Artık her sorunda' seni babana vereceğim o adam etsin diyorum' artık ama oğlum,'o önce kendi adam olsun,hiçbir yere gitmiyorum'diyor.
Ben tüm gün işteyim.Asla takibini yapamıyorum ve şimdi okul bitti.Liseye geçecek ve çok yıprandığımı hissediyorum.33 yaşındayım bu arada.Küçük oğlum 6 yaşında ve bu sene 1.sınıfa başlayacak.
Abisiyle olan kavga ve itişip kakışmalarımızdan çok kötü etkileniyor.
Oğlum bana birkaç defa vurdu,o an ağlayarak babasını aradım ve bana 'şuan işim var,bana gelince konuşurum ben onunla'deyip salladı hep.Arkada gelen okey ve arkadaş ortamının da eşlik ettiği seslerle birlikte bir de...
Özetle gelecekten korkuyorum.
Oğlumu artık sevmediğimi hissediyorum çünkü tek bir söylediğimi bile dikkate almıyor,bağırıyor,dalga geçiyor.
Bu kararı şimdi vermeliyim ve kardeşleri ayırmak,oğlumun o istemediği halde babasına vermek ve bunun sonuçları,yaratacağı psikolojik etkiler ve dahası kalırsa benim psikolojim gibi bir sürü soru işaretiyle boğuşuyorum ve gerçekten fikre ihtiyacım var...
Yerimde olsaydınız ne yapardınız?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?