Ergen Oğlumun Velayetini Babasına Vermek

Anne ve babanın bozduğu çocuğu yine anne ve baba düzeltmek zorunda. Öyle baştan savarak olmaz babana gördercem velayetini vercem falan istemeyen bir cocuğa yapılacak büyük kötülük olur. Üzgünüm ama vurmalar falan ergenlikten kaynaklı sorunlar değil cocuk size saygısını yitirmiş yükünüz ağır ama çözümleyeceğiniz kişi babası.
Gidin konuşun ilerde daha büyük sorunlarla (alkol,uyuşturucu,hırsızlık,şiddet vs gibi korkacağı şeyler örnek göstererek) uğraşmak zorunda kalcaz bu çocuğu bizim toparlamamız lazım diye söyleyin bir uzmanada gidin. Baktınız ki yanaşmıyor babayı yok sayın oğlunuz gidip görcem demedikçe anmayın ve taşın altına elinizi siz koyun.
 
Öncelikle oglunuzu kurtulmak istediginiz bir yük gibi konuşup tehtid etmekten vazgecin. Sözler de acitir ve su anda ikinizin arasini daha da acar . O ne kadar ergenlik sendromundaysa da aslinda tek siginabilecegi yerin sizin yaniniz oldugunun gayet farkinda.
Zor zamanlardan geciyorsunuz anliyorum, ama cözümü oglunuzla beraber aramaya calisin. Imkaniniz varsa profesyonel destek de alin. Bu ayip birsey degil. Babasi bu konuda masraflara yardim etsin. Oglunuzun size vurmasi kabul edilemez. Oglunuz biraz da ümitsiz gibi geldi bana. Insallah iyi bir cözüm yolu bulursunuz. Kendinizi de sakın suclamayin. Elinizde geleni yapiyorsunuz bir anne olarak
 
oğlunuzun ergenlikten öte sorunları var gibi geldi bana, bizlerde ergen olduk ama annemizi dövmedik.
babasına verseniz daha beter olacak orası kesin, bir psikolog yada psikiyatriye vs gitmezmi acaba oglunuz?
sizinde işiniz zor allah yardımcınız olsun bana göre en acı şeylerden biri kendi doğurduğundan şiddet görmek.
 
Ortaokuldayken kızımla kavga ettiğim gün bu sözü söylemiştim içim cız etti. Ders calismiyor beni dinlemiyor ve sürekli benimle kavga ediyordu. Seni babana vericem demiştim ben yapamıyorum seninle. Dilim kopsaydi. O an cidden çok bunalmistim ve sevgi hissedemiyorum diyordum. Benim hayatımda en çok en çok pişman olduğum şeydir. Aslında benim ihtiyacım varmış psikoloğa cocuguma düzgün yaklasamamisim. Şimdi ölüyorum bitiyorum evladıma. Dünyanın en tatli en komik en bitane en güzel en aşk evladı. Dün gece beraber film izlerken çaktırmadan baktım güzel yüzüne. Öyle olgun öyle tatlı biri oldu ki. Aradan 4 yıl geçmiş. Bak şu an bana dünyayı versinler etimden et kopwrsinlar saçının teline değişmem. Ama o an o dönem bende öyle dusundum. Biz iyi bir psikolog bulduk ama öğrendik ki çocuğun yardım çığlıkları imiş bu davranışlar.
 
Asla yapmam dediğim şeyi bana yaptırıyorsunuz şu an: siz ne biçim annesiniz?

Bebekken de altına yapıyor, uyumuyor diye mi sevmiyordunuz? Hayır, çünkü bebeklik döneminin getirisi, sonucu buydu. Ergenlik döneminin de sonucu bu. Tolere etmelisiniz. Şiddete kadar başvuruyorsa bir şeyleri yanlış yapıyorsunuz demektir, ne demek oğlumu sevmiyorum? Aklınız yerinde mi?
 
Şu biçim bir anneyim,anlatayım;

Beni aldattığı için babasına gitmek istemeyen oğluna babasının öyle olmadığı halde,sırf psikolojisi bozulmasın diye 'babasının onu ne kadar sevdiğini'anlatan bir anneyim.
Durumu el vermediği halde ek iş yaparak onu dersaneye gönderen bir anneyim,
Eve gelince durmak bilmeden onların isteklerine cevap vermeye gayret eden,kendinden önce evlatlarını düşünen bir anneyim...

Ve yine beni bir otorite olarak görmediği ve saygı duymadığı için lise döneminde oğlunun yanlık yollara sapmasından korkan,çalıştığı için çocuklarını akşamdan akşama bir iki saat görebilen bir anneyim.

Sizin 'ne biçim' bir anneliği öveceğinizi bilmiyorum ama yermeden önce daha dikkatli olmanızı öneririm zira burası sıkışıp kalmış insanların bir nefes,bir fikir aradığı bir yerken kimseye ihtiyacı olandan başka sorgulamalar daha iteklemeyin.

Sevgiler.
 
 
Benim de öyle,her uyuduğunda yada işteyken aynı şeyi hissediyorum.
 
Babasından çekiniyor olması ve bana olanın aksine ona oldukça saygılı davranıp,sözünü ikiletmemesi aslında beni bu düşünceye sevk eden şey.
 
Ergenlik dönemlerimi düşününce anne ve babamdan ne kadar nefret ettiğimi hatırlıyorum. Ama onlara el kaldırmadık maalesef başka bir doktora görünün şu an hareketleri çok normal değil ve ergenliğine ekstra yaşıyor gibi görünüyor. ve sürekli seni babana vereceğim derseniz onu iyice kaydedebilirsiniz
 
Sanırım büyüğü babasına verirdim en azından küçüğü kurtarmak için. Ama hayatı boyunca sizden nefret edebilir daha kötüsü içkiye, uyuşturucuya başlayabilir Allah korusun. Çok sıkıntı bi durum psikolog denetiminde babayla kaynaştırılıp vermek en mantıklısı gibi evden atmak gibi değilde, erkek erkeği daha iyi anlar falan gibi
 

Erkek çocuklarının karakterleri çok değişken olabiliyor. Teyzemin iki oğlu var, büyük oğlu gayet normal sıradan bir insandır. Ama küçük oğlu bambaşka biri. Teyzemlerin evlerinde de karı koca olarak hayatlarında bir sorun yok sıradan bir aileler. Ama bu küçük oğlunun davranışları çok korkunç hale geldi. Öfke problemi var, en ufak şeye gereksiz yere sinirlenip evde dışarıda fark etmeksizin eniştemle teyzemin üzerine yürüyecek kadar kavga çıkarıyor. Belki eniştem olmasa aynı sizin oğlunuz gibi annesine vuracaktır. Ki teyzem bile oğlu bu hale geldiği için kavga etmez. Hani abisi olmasa belki anasında babasında sorun var diyeceğiz ama bu küçük babasının ve abisinin tam zıttı oldu. İçki sigara ortamlar her şey, eniştem para vermediği için kendi çalışıp paralarını yine yiyor.

Bu konu aslında sizin oğlunuzun size vurmasından daha büyük bir halde. Bugün vuran, yarın istediği olmadığı her seferde vurur sizi korkutur evde sindirir. Olan küçüğe olur. Ya abisi gibi olur ya da abi tüm imkanların yediği için ona bir şey kalmaz.
 

Konu sahibinin anneligini sorgulamak biraz ağır olmamış mı? Ortada ergende olsa anneye şiddetin yanlış olduğunu ayırt edebilecek yaşta. Buraya konu açtığına göre anne de çocuğundan vazgeçmek istemiyor ancak bazı şeyler onunda canına tak etmiş durumda.

Çocuğun her hareketinden anneye yüklemeyi doğru bulmuyorum. Bazen anne ne yaparsa yapsın çocuk farklı bir karakterde olup bambaşka kişiliğe sahip olabiliyor. Bazen de çok iyi anne olduğu halde çocuk yine anneyi sevmeyebiliyor ve bunu sonucunda anneye kin ve öfke duyabiliyor ne yazikki böylede gerçekler var.
 
Psikiyatriste götürün, paranız yoksa devlet psikiyatristine götürün. Şuanda melek gibi olan ben, ergenlik ye anneme bağırıp çağırıyordum. Ergenlik yaşıyor diye başınızdan atarsanız, sonrasında çocuğun sizi silmesini göze almalısınız ki silerse hakkıdır.
Evladın yanında en zor gününde annesi olmalı, yoksa bu hayatta kime güvenecek?
 
smolu .!.:
tartışmalarımız sırasında bana elini kaldırabilen,
Genişletmek için tıkla...
smolu .!.:
Oğlum bana birkaç defa vurdu,o an ağlayarak babasını aradım ve bana '
Genişletmek için tıkla...

Cocugun yok ama boyle yapandan evlat olmaz, size de hayir degil bela getirir.
Ben olsam evlatliktan filan sildirirdim naparsa yapsin babasi da almiyorsa yurda gitsin.
 
CiRiLLA .!.:
Cocugun yok ama boyle yapandan evlat olmaz, size de hayir degil bela getirir.
Ben olsam evlatliktan filan sildirirdim naparsa yapsin babasi da almiyorsa yurda gitsin.
Genişletmek için tıkla...
13 yaşında bir çocuktan bahsediyoruz, 30 yaşında değil. Kazanılabilir bir yaşta.
Bela filan ağır olmuş.
İnsan kedisinden, köpeğinden bu kadar kolay vazgeçmiyor. Yurda atılan bu çocuk intihar ederse vicdanınız susacak mı?
Annenin zaten kafası karışık. Hassas şeyler yazmak lazım.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

  • Kilitli
İçinden Çıkamıyorum
4 5 6
Yorumlar
112
Görüntüleme
10K
Mune
T
Eski nişanlımla evlenirsek düzelir mi her şey
10 11 12
Yorumlar
228
Görüntüleme
28K
poncik kelebek
D
Boşanma depresyonu
6 7 8
Yorumlar
159
Görüntüleme
21K
Helene
H
H
Evliliğimi bitirmeli miyim
3 4 5
Yorumlar
84
Görüntüleme
10K
Sevmeyisevdim
S
B
Annesiyle arası kötü olan varmı
7 8 9
Yorumlar
177
Görüntüleme
17K
Endoplazmikretukulm
E
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…