Merhaba hanımlar. Gerçekten çıkmaza düştüm ve başkalarının fikirlerini de almak istedim.
En yakın arkadaşımı kısaca özetlemem gerekirse; Kendisi 25 yaşında, sıradan bir türk kızı ölçülerinde çok dikkat çekecek bir dış görünüme sahip olmayan lakin üniversitede yurtdışında eğitim görmüş, iki yabancı dil bilen, gerçekten akıllı, çok iyi ve bilenen bir şirkette, iyi bir pozisyonda, iyi bir maaşla çalışan, babasız büyümüş bulunduğu noktaya çalışarak gelmiş azimli hırslı bir kız.
Üniversite yıllarında iken yabancı bir erkek arkadaşı vardı ve ciddi bir ilişkiydi. Evlenmeyi planlıyorlardı ancak işler beklendiği gibi gitmedi ayrıldılar. O ayrılık süresinde de kendisi duygusal bir boşluğa düştü. İş yerinde de ona açıkça ilgisini belli eden, tuhaf birinden bana bahsetmeye başladı. Arkadaşımdan daha üst pozisyonda çalışan, 30 yaşlarında evli ve hamile bir eşi varmış. Ama arkadaşıma; "sen benim hayallerimdeki kadınsın, eşimle ayrılık aşamasındayız, bebek doğduktan sonra tamamen ayrılacağız, ona karşı sevgim yok" diyordu. Arada iş çıkışlarında çay kahve içtiklerini ondan asla hoşlanmadığını sadece bu ilginin hoşuna gittiğini söylüyordu. Ne kadar görüşmemesini söylediysem de dinletemedim. Gel zaman git zaman iyiden iyiye bizimkinin aşık olduğunu anlamaya başladım. Adam hediyeler alıyor bizim kızı şımartıyor, doğacak bebeğini ne kadar umursamadığını anlatıyor, boşanma davalarının yakın zamanda görüleceğini, eşinin onun isteği dışında bu çocuğu yaptığını anlatıp duruyormuş.
Bir şekilde akacak kan damarda durmadı ve asla boşanmadan onla ilişkiye başlamayacağını söyleyen kız bununla sevgili oldu!
Bu arada iki dava geçti, bebek doğdu adam cocuğuna cok düşkün oldu, hakim de zaten bunları boşamadı. (Kadın ayrılmak istemiyor eşimden memnunum diyormuş ki ben bu boşanma davasından da şüpheliyim! Belki de böyle bir şey yok bile) Adamsa hala karısıyla yaşadığı halde bizimkinin eski sevgililerini sorun ediyor durup dururken kavga cıkartıyor kıskançlık krizleri geçiriyor Kız da gelip bana ağlıyor. Annemle karşısına geçtik konuştuk gerçekten sertte konuştum işin sonunda mutlu olamayacağını söyledim kandırıldığını anlattım haklısınız deyip yine bildiğini okudu. Mutlu değil sürekli kavga halindeler ama ayrılamıyorlar adam her tartışmada bunu aşağılayıp yapıp edip sensiz olamam senle evlenicez filan deyip dönüyor. Son ayrılıklarında bana sözler verdi asla barışmayacağım dedi dün yine barışmışlar.
Benim de aynı yaşlarda bebeğim var gerçekten arkadaşımdan cok soğudum beni hayalkırıklığına uğrattı artık görüşmek bile istemiyorum ama yirmi senelik dostum Ne yapmalıyım bilemiyorum. Siz olsanız ne yapardınız?
NOT: arkadaşımın doğal bir aile hayatı olamadı. O iki yaşındayken ayrılmışlar. Kendi babasını sadece bir kez gördü ve kısa bi dönem Üvey babası oldu sonra annesi ondan da boşandı ve Ailesinde evli birileriyle beraber olan yakın akrabaları hep vardı. O bunu eleştiriyordu tabi şimdi ama ön teker nereye arka teker oraya oldu.. bunu da belirtmeliydim sanırım..